Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Radomsku, VI Wydział Karny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia SR Anna Hanus- Klara

Protokolant: sekretarz sądowy Bogumiła Dobrakowska, stażysta S. K.

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Radomsku D. B., W. M., W. W.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 30.09.2016 r., 11.01.2017 r., 08.02.2017 r., 01.03.2017 r., 24.03.2017r., 05.05.2017r., 07.06.2017 r., 26.07.2017 r., 09.08.2017 r.
w R.

sprawy J. N. (1), syna J. i Z. z domu M., urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że:

1. w dniu 1 października 2015 roku w msc. P. pow. (...), kierował wykonaniem czynu zabronionego w postaci oszustwa kredytowego przez E. G., w ten sposób, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania dla siebie kredytu na zakup pilarki, nie mając zamiaru jego spłacenia, nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla jego uzyskania w zakresie osiąganych dochodów z tytułu emerytury, a nadto udzielał mu rad i instrukcji podczas popełniania przestępstwa, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu, w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług nr (...) w wysokości 4404,57 zł, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

2 . w dniu 1 października 2015 roku w msc. P. pow. (...), kierował wykonaniem czynu zabronionego w postaci oszustwa kredytowego przez E. G., w ten sposób, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania dla siebie kredytu na zakup pilarki, nie mając zamiaru jego spłacenia, nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla jego uzyskania w zakresie osiąganych dochodów z tytułu emerytury, a nadto udzielał mu rad i instrukcji podczas popełniania przestępstwa, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu, w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług nr (...) w wysokości 2402,14 zł, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

3. w dniu 1 października 2015 roku w msc. K., kierował wykonaniem czynu zabronionego w postaci oszustwa kredytowego przez E. G., w ten sposób, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania dla siebie kredytu na zakup pilarki nie mając zamiaru jego spłacenia, nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla jego uzyskania w zakresie osiąganych dochodów z tytułu rzekomo posiadanego gospodarstwa rolnego, a nadto udzielał mu rad i instrukcji podczas popełniania przestępstwa, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu, w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów
i usług nr (...) w wysokości (...).42 zł, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

1.  oskarżonego J. N. (1) w miejsce zarzucanych czynów uznaje za winnego tego, że w dniu 1 października 2015 roku w sklepie prowadzonym przez P. S. w P. przy ul. (...) oraz w K. w sklepie (...) przy ul. (...), działając z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci otrzymania kredytów na zakup towarów w postaci pilarek, a następnie uzyskania tych przedmiotów, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który w jego obecności, przy udziale jego rad i wskazówek, zawarł trzy umowy kredytowe na zakup takich towarów bez zamiaru ich spłacenia, podając przy tym nieprawdziwe dane o osiąganych dochodach i ich źródłach, mające istotne znaczenie przy udzielaniu mu kredytu, wprowadzając tym samym w błąd pracownika sklepu pośredniczącego w zawieraniu takich umów kredytowych, jak (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. oraz (...) Bank S.A.
z siedzibą we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. oraz (...) Bank S.A. z siedzibą we W., które udzieliły kredytu i tak:

a.  w dniu 1 października 2015 roku w miejscowości P. w sklepie prowadzonym przez P. S. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu na zakup pilarki marki h560xp, jak i tego przedmiotu, nie mając zamiaru jego spłacenia, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który zawierał umowę kredytu na zakup ww. przedmiotu, przy czym był obecny i udzielał mu rad oraz instrukcji podczas zawierania tej transakcji, a nadto nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania kredytu poprzez wskazanie, że pobiera on emeryturę, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu oraz (...) Bank (...) S.A. we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług o numerze (...) w wysokości 4.404,57 zł, a którego to nie zamierzał spłacać;

b.  w dniu 1 października 2015 roku w miejscowości P. w sklepie prowadzonym przez P. S. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu na zakup pilarki h445, jak i tego przedmiotu, nie mając zamiaru jego spłacenia, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który zawierał umowę kredytu na zakup ww. przedmiotu, przy czym był obecny i udzielał mu rad oraz instrukcji podczas zawierania tej transakcji, a nadto nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania kredytu poprzez wskazanie, że pobiera on emeryturę, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu oraz (...) Bank (...) S.A. we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług o numerze (...) w wysokości 2.402,14 zł, a którego to nie zamierzał spłacać;

c.  w dniu 1 października 2015 roku w miejscowości K. w sklepie (...) przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu na zakup pilarki spalinowej husqvarna 560xp oraz pilarki spalinowej husqvarna 545, jak i tych przedmiotów, nie mając zamiaru jego spłacenia, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który zawierał umowę kredytu na zakup ww. przedmiotów, przy czym był obecny i udzielał mu rad oraz instrukcji podczas zawierania tej transakcji, a nadto nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania kredytu poprzez wskazanie, że uzyskuje dochód z prowadzenia gospodarstwa rolnego, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu oraz (...) Bank S.A. we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług o numerze (...) w wysokości 5.507,42 zł, którego spłaty nie miał zamiaru dokonywać;

przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, czym wypełnił dyspozycję art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw z art. 12 kk i art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

2. na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego J. N. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej popełnionym przez niego przestępstwem w całości poprzez:

a. zapłatę na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwoty 4.404,57 zł (cztery tysiące czterysta cztery złote pięćdziesiąt siedem groszy);

b. zapłatę na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwoty 2.402,14 zł (dwa tysiące czterysta dwa złote czternaście groszy);

c. zapłatę na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą we W. kwoty 5.507,42 zł (pięć tysięcy pięćset siedem złotych czterdzieści dwa grosze);

3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. Z. kwotę 1.343,16 zł (jeden tysiąc trzysta czterdzieści trzy złote szesnaście groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu J. N. (1) z urzędu;

4. zwalnia oskarżonego J. N. (1) od opłaty i obowiązku zwrotu wydatków poniesionych w sprawie.

Sygn. akt VI K 471/16

UZASADNIENIE

J. N. (1) został oskarżony o to, że:

1. w dniu 1 października 2015 roku w msc. P. pow. (...), kierował wykonaniem czynu zabronionego w postaci oszustwa kredytowego przez E. G., w ten sposób, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania dla siebie kredytu na zakup pilarki, nie mając zamiaru jego spłacenia, nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla jego uzyskania w zakresie osiąganych dochodów z tytułu emerytury, a nadto udzielał mu rad i instrukcji podczas popełniania przestępstwa, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu, w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług nr (...) w wysokości 4404,57 zł, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

2 . w dniu 1 października 2015 roku w msc. P. pow. (...), kierował wykonaniem czynu zabronionego w postaci oszustwa kredytowego przez E. G., w ten sposób, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania dla siebie kredytu na zakup pilarki, nie mając zamiaru jego spłacenia, nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla jego uzyskania w zakresie osiąganych dochodów z tytułu emerytury, a nadto udzielał mu rad i instrukcji podczas popełniania przestępstwa, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu, w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług nr (...) w wysokości 2402,14 zł, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

3. w dniu 1 października 2015 roku w msc. K., kierował wykonaniem czynu zabronionego w postaci oszustwa kredytowego przez E. G., w ten sposób, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania dla siebie kredytu na zakup pilarki nie mając zamiaru jego spłacenia, nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla jego uzyskania w zakresie osiąganych dochodów z tytułu rzekomo posiadanego gospodarstwa rolnego, a nadto udzielał mu rad i instrukcji podczas popełniania przestępstwa, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu, w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów
i usług nr (...) w wysokości (...).42 zł, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W październiku 2015r. J. N. (1) poruszał się wraz z innym mężczyzną samochodem marki C. o numerze rejestracyjnym (...). Samochód ten należy do J. S., oskarżony chciał go zakupić od tego pierwszego, dał mu nawet zaliczkę z tego tytułu, a w jego posiadaniu ów pojazd znajdował się od około 1 października 2015r.

Dnia 1 października 2015r. J. N. (1) udał się ww. pojazdem wraz z innym mężczyzną do miejscowości R., gmina W., który był kierowcą. W miejscowości tej spotkali idącego drogą E. G., bezrobotnego mężczyznę, poszukującego pracy, nadużywającego alkoholu. Oskarżony obiecał mu pracę, tj. stanowisko stróża na żwirowni w miejscowości P. G.. E. G. był zainteresowany podjęciem zatrudnienia, a co za tym idzie ofertą pracy, jaką złożył mu J. N. (1), który przedstawił się jako (...). Oskarżony wskazał mu, że aby podpisać umowę o pracę musi mieć dowód osobisty, by spisać jego dane. E. G. wsiadł do samochodu, którym poruszał się J. N. (1) i udał się wraz z nim i drugim mężczyzną do swego domu po dokument tożsamości. Gdy podjechali pod dom w miejscowości R., oskarżonego widziała córka E. M. D. oraz jego sąsiad H. H. (1), który wykonywał u nich prace remontowe. Po wzięciu dowodu osobistego E. G. udał się wraz J. N. (1) i drugim mężczyzną, który był kierowcą samochodu do P.. Oskarżony powiedział córce E. G., której przedstawił się jako J. N. (2), że teraz udają się do księgowej, załatwić kwestie związane z zatrudnieniem jej ojca. W P. oskarżony udał się wraz z E. G. do sklepu prowadzonego przez P. S. przy ul. (...), by ten podpisał umowę kredytu na zakup pilarek, które, jak go informował, będą mu potrzebne w pracy do cięcia palet i, że będzie je też wypożyczał. Tam udzielał rad i wskazówek E. G., który zawierał umowę na zakup towarów i usług o numerze (...) z (...) Bank (...) S.A., a dokładnie pilarki marki h560xp, w wysokości 4.404,57 zł oraz o numerze (...) z (...) Bank (...) S.A., w wysokości 2.402,14 zł na zakup pilarki h445. J. N. (1) wskazał E. G., że winien powiedzieć, że pobiera emeryturę, co też E. G. oświadczył pracownikowi sklepu przy zawieraniu transakcji, a co zostało wpisane do dokumentacji. E. G. informował J. N. (1), że jest bezrobotny. Kredyt na zakup tych konkretnych towarów w ww. wysokości, po pozytywnej weryfikacji podanych danych, został E. G. udzielony. Po podpisaniu umowy kredytu, J. N. (1) zabrał wydane pilarki, jak i umowy podpisane przez E. G.. Żaden z nich nie miał zamiaru spłacenia kredytu, który do dnia dzisiejszego nie został uiszczony.

(częściowo wyjaśnienia J. N. (1) 224v-225v, k. 138-139, zeznania świadków: E. G. – k. 459v, k. 203, k. 72-73, k. 86, k. 89-90, E. S. – k. 225v, k. 50-51, P. S. – k. 226, k. 95, M. D. – k. 367v-368, k. 66-67, J. S. – k. 377v, k. 431v, k. 29, H. H. (1) – k. 459v, k. 69-70, umowy – k. 54-65, tablica poglądowa – k. 35, pismo – k. 99)

Tego samego dnia oskarżony udał się wraz z E. G. do miejscowości K. do sklepu (...) przy ul. (...). Tam obsługiwał ich D. S.. J. N. (1) nie pierwszy raz pojawił się w tym sklepie, przy czym zazwyczaj pojawiał się w towarzystwie mężczyzny (nie tego samego), który dokonywał zakupu pilarek, kosiarek, koszy spalinowych (zdarzało się, że był nawet dwa razy w tygodniu). Na D. S. zrobił wrażenie osoby „rozeznanej w tym temacie”. Gdy D. S. zapytał go o powody wizyt w sklepie, wówczas oskarżony wskazał mu, że prowadzi tartak, zajmuje się wycinką drzew, a mężczyźni, którzy z nim przyjeżdżają to jego pracownicy, że oni we własnym zakresie dokonują zakupu narzędzi, „na których będą pracować”, a on będzie się z nimi rozliczał w ramach wynagrodzenia. D. S. zaoferował im pewne produkty do zakupienia, ale J. N. (1) wybrał sprzęt bardziej profesjonalny, z tzw. „górnej półki” w postaci pilarki spalinowej husqvarna 560xp oraz pilarki spalinowej husqvarna 545. E. G. za jego wskazówkami, przy zawieraniu umowy kredytowej na zakup tych towarów, wskazał że uzyskuje dochód z prowadzonego gospodarstwa rolnego, co w ogóle nie polegało na prawdzie. E. G., oczywiście przy udziale rad i wskazówek J. N. (1) podpisał umowę na zakup towarów i usług o numerze (...) z (...) Bank S.A. w wysokości 5.507,42 zł. Kredyt na zakup tych konkretnych towarów w ww. wysokości został E. G. udzielony po pozytywnej weryfikacji podanych przez niego danych. Po podpisaniu umowy kredytu, J. N. (1) zabrał wydane pilarki, jak i umowy podpisane przez E. G.. Żaden z nich nie miał zamiaru spłacania kredytu, który do dnia dzisiejszego nie został uiszczony. Oskarżony odwiózł E. G. do miejsca jego zamieszkania, tj. do miejscowości R., lecz nie pod dom. Po drodze dawał mu do spożycia alkohol w litrowej butelce, który E. G. pił „z gwinta” i w stanie upojenia alkoholowego opuścił samochód.

(zeznania świadków: E. G. – k. 459v, k. 203, k. 72-73, k. 86, k. 89-90, J. B. (1) – k. 459v, k. 43-44, D. S. – k. 459v, k. 126-128, umowa – k 40, pismo – k. 99)

E. G. nigdy nie został „zatrudniony” przez J. N. (1). Pojawił się on jeszcze raz w miejscu zamieszkania E. G., przybył wówczas również pojazdem marki C. o numerze rejestracyjnym (...) z innym mężczyzną. Chciał by E. G. dał mu rachunek za prąd lub wodę, ale jego córka nie wyraziła na to zgody. Kolejnego dnia E. G. oczekiwał na oskarżonego, by pojechać z nim do pracy, którą mu obiecał. Ten już nigdy się u niego nie pojawił. E. G. zmarł w dniu 12 maja 2016r.

(zeznania świadka M. D. – k. 367v-368, k. 66-67, kopia aktu oskarżenia – k. 179)

Podczas przesłuchania J. N. (1) w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego zapewniono mu pełną swobodę wypowiedzi, nie był zmuszany do składania oświadczeń określonej treści.

(zeznania świadka D. Z. – k. 368v)

J. N. (1), jest synem J. i Z. z domu M., urodził się (...) w P., posiada obywatelstwo polskie, legitymuje się wykształceniem zawodowym, z zawodu jest operatorem sprzętu ciężkiego, w Areszcie Śledczym w P. przebywa od lutego 2016r., przed osadzeniem prowadził własne gospodarstwo rolne, kawaler, nie ma nikogo na utrzymaniu, bez majątku, bez dochodów, nie był leczony psychiatrycznie, psychologicznie, neurologicznie i odwykowo.

(oświadczenie oskarżonego J. N. (1) – k. 224v)

Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za czyny przeciwko mieniu.

(odpisy wyroków – k. 105-109, k. 113, k. 123-124, k. 140, k. 320-321, k. 343-396, k. 474-475, informacja z K. – k. 101-104, k. 322-336, informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 468-473, odpis postanowienia – k. 110, k. 114-115, obliczenie kary – k. 111, zawiadomienie
o zwolnieniu ze sprawy – k. 112)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 23.01.2013r. w sprawie o sygn. akt VI K 903/12 J. N. (1) został skazany za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 kk w zw z art. 64 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę odbywał w okresie od 05.07.2011r. do 06.07.2011r. oraz od 10.10.2013r. do 08.04.2014r.

(informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 468-473)

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanych mi czynów i wskazał, że nie za bardzo ma co wyjaśniać, bowiem było tak, jak w zarzutach. Dodał, że w tamtym okresie przez jakiś czas miał samochód J. S., którym jeździli przypadkowo napotkani mężczyźni, nie wie kto prowadził samochód. Jak płacił jakiejś osobie za podwiezienie, to nie mówił, po co jadą, osoby te nie zadawały pytań. Nie pamiętał, gdzie znajdowały się wyłudzone przedmioty.

W toku postępowania sądowego oskarżony nie przyznał się do stawianych mu zarzutów i na rozprawie w dniu 30.09.2017r. wyjaśnił: „ja miałem kupić ten samochód u tego S. – J.. Ten samochód stał u mnie jakieś 3 tygodnie. Ja mu dałem 3600zł zadatku. Resztę miałem mu dopłacić po jakimś czasie, bo miałem sprzedać działkę budowlaną. Przyjechał zabrał mi to auto i oddał mi pieniądze, J. potrącił sobie za użytkowanie samochodu. Pani G., czy G., powiedziała, że był taki C.
o takim numerze rejestracyjnym. Po miesiącu, czy po pół miesiąca, jak podaje ta pani na policji, bo tak jest w aktach, że miała gdzieś zapisane, czy sobie przypomniała, że to był taki numer rejestracyjny. Ten pan G. zeznał, że to był kolor auta ciemny. To był kolor metalik tego C., co chciałem kupić C5 kombi. Powiedział, że mnie nie rozpoznaje, na żadnym zdjęciu z akt. Skoro ja jeździłem z nim po sklepach, a on mnie nie rozpoznaje i monitoringu ze sklepów nie ma. Nie mam z tym nic wspólnego. Ja nagrałem robotę ludziom, którzy kupili drzewo. Zepsuło się im auto, garażowali u mnie ciągniki i ja im pożyczałem tego C., ale oni by nie pojechali tam. To byli ludzie z (...). Ja tym c. nie byłem w miejscowościach podanych w akcie oskarżenia. Na komendzie mi pan mówił, „czy pan się przyzna, czy nie przyzna, to lepiej żeby pan się przyznał”. Ja mu powiedziałem, żeby pisał jak uważa i ja to podpisałem. To wszystko. Ja jak miałem te poprzednie sprawy, to się przyznawałem, dobrowolnie się poddawałem, ale do tej się nie przyznaję”.

(…) Nie potwierdzam odczytanych wyjaśnień. Tak było. Protokół pisał policjant, a ja go podpisałem. On powiedział, że i tak byłem wiele razy za to karany i tak nie da mi nikt wiary. Mam prawo jazdy. Teraz mam zabrane”.

(…) jak Boga najświętszego kocham to nie znam pana G., ani tej pani G.. Ja
w aktach wyczytałem te zeznania pani G.. Byłem w P. w sklepie z narzędziami, wtedy się poddałem karze. W październiku w ogóle nie byłem u pana G.”. (…) znam B. J., bo on przyjeżdżał z S., bo S. ma rodzinę obok mojej miejscowości. Jestem w sklepie (...) i on miał za szybą napisane, że sprzeda auto, ten J. S.. Wyszedł ze sklepu i ja z nim rozmawiałem. Wziąłem to auto na
3 tygodnie. 600 zł wziął za to użytkowanie. Oddał m te 3 tys. zł”.

(…) ja byłem u pana w sklepie, ale tylko dwa razy. Nie wiem, czy pan sobie przypomina. Byłem w tym sklepie, na dowód G. wziąłem kredyt, a z L. byłem też”.

Na rozprawie w dniu 11.01.2017r. oskarżony wyjaśnił:

(…) to co ja zeznawałem, to nie było tak, żadnego samochodu nie miałem od S.
i chciałbym żeby tu przyszedł i zeznawał. Ja zeznam mu prosto w oczy i powiem jak było. Ja powiedziałem, że dałem mu 3000 zł zadatku za ten samochód, ale tak nie było. Nie sporządził ze mną żadnej umowy, że ja ten samochód przetrzymywałem, a w ogóle ja tego samochodu nie miałem u siebie na podwórzu. Mówił, że ma jakieś tematy z żoną i żebym tak zeznał. Ja tak zeznawałem i nie wiedziałem, że wyjdzie taka sytuacja, z jakimś G., ja nie będę za niego siedział. Ja te sprawy wzruszę w Sądzie w Radomsku, ja brałem te sprawy na siebie, a był kto inny zamieszany, teraz oni będą siedzieć. brałem to na siebie. Nie, że mnie zastraszali, bo się ich nie boje, skoro oni tego nie umieją uszanować, to będą siedzieć wszyscy. Pieniążki za to brali. Ja brałem 100 zł, trochę wódki, spirytusu. Ja im ludzi naprowadzałem spod sklepów, pijaczków, będę to mówił w późniejszym czasie. Ja chciałbym mieć konfrontację z tym panem J.. Ja mam 12 lat wyroków. Mam wyrok łączny 11 lat i 7 miesięcy do odbycia. Dziękuje W. Sądowi w Radomsku za ten piękny wyrok łączny. (…) ja może znam tego człowieka, ja jechałem do tych K., może i z tym człowiekiem, bo tam byłem zatrzymany. Ja zatrzymałem tego B. na okazje na trasie (...) w P. do K.. Jechałem z tym człowiekiem, bo mieliśmy tam wziąć piły do lasu, do cięcia. Ci mężczyźni nic o tym nie wiedzieli. Tego B. z widzenia znam, K. w samochodzie, coś kojarzę, coś powiedziałem, że mogę go znać. Powiedziałem mu w samochodzie policyjnym, że mogę go znać. Może jechaliśmy razem do tych K., ale myśmy się zabrali na okazje.”

Na rozprawie w dniu 08.02.2017r. oskarżony wyjaśnił:

(…) nie znam świętej pamięci Pana Gostka, nic mi to nie mówi. (…) miałem wgląd do akt i czytałem i tam było pisane, że Pan Gostka nikogo nie rozpoznaje. To był samochód C. metalik kombi C5, jasny kolor. To jest samochód, który ja pożyczyłem od Pana S.. Nie pamiętam jaki ten samochód miał nr rejestracyjny. Jak czytałem te akta, to ten Pan Gostka zeznaje tak, że on nie rozpoznaje żadnego zdjęcia z tych zdjęć, żadnej osoby. Ten Gostka zeznaje, że jeździłem z nim po sklepach w K., w sklepach po P., na Słowackiego. Policja sprawdzała monitoring i nic tam nie ma. Jeżdżą cały dzień ze mną po K., po P. i mnie nie rozpoznają, to ja nie wiem. (…) ten nr rejestracyjny C. co był złapany został dostarczony na komendę po jakiś 2, czy 3 tygodniach. (..) ja tak powiedziałem, jak Sąd odczytał, bo tak policjanci do mnie mówili, jak Boga na krzyż kocham, czy się przyznasz, czy się nie przyznasz, masz tyle wyłudzeń, a jak się przyznasz to będziesz miał dobrowolne poddanie się karze, powiedziałem, żeby pisali jak uważają. Nie pamiętam, czy świadek mnie przesłuchiwał, bo mnie kilku policjantów przesłuchiwało, naprawdę nie umiem tego powiedzieć. (…) dałem temu człowiekowi 100 zł za tą podwózkę, a ja miałem załatwienie z takim człowiekiem z P.. Podjechała policja, z komendy nas powypuszczali i nie ma w tej sprawie nic. Ta sprawa dotyczy innego gościa, innego niż Gostka. Sprawa w K. trwa. (…) ja naprawdę chciałbym żeby ten wyrok się szybko zakończył. Ja chcę pracować w więzieniu, chcę żeby tego S. tu doprowadzić. Ja ostatnio powiedziałem, że nie brałem tego samochodu od S., ale ja go wziąłem. Wziąłem go na 3 tygodnie, dałem mu 3000 zł zadatku za ten samochód, bo miałem sprzedać działkę budowlaną, oddałem mu ten samochód, bo ziemie przepisałem na brata córkę”.

Na rozprawie w dniu 01.03.2017r. oskarżony wyjaśnił:

(…) tak było, ja miałem kupić ten samochód, dałem mu trochę zadatku, miałem sprzedać ziemie, działkę pod budowę, ale nie doszło do transakcji. Odebrał mi ten samochód, oddał mi pieniądze. Na tym żeśmy się rozstali. (…) ja chce mieć zakończoną tą sprawę, nie wiem co się już dzieje. Ja ten samochód miałem tylko kupić”.

Na rozprawie w dniu 07.06.2017r. oskarżony wyjaśnił:

„rzeczywiście tak było, oddałem mu auto z powrotem lekko było uszkodzone, resztę pieniędzy było oddane, nie mamy nic miedzy sobą”.

(wyjaśnienia oskarżonego – k. 225-225v, k. 138-139, k. 313-313v, k. 314, k. 368-368v,
k. 369, k. 369v, 377v, k. 431v)

Sąd dokonał następującej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego:

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił w oparciu o zeznania E. S. i J. B. (2), które uznał za wiarygodne. Ich zeznania są logiczne, spójne, a posłużyły Sądowi głównie do ustalenia, że osoba, która podpisał umowę kredytu, tj. E. G., nie spłaciła go, a nadto że podane przez niego informacje odnośnie źródeł i wysokości dochodu były istotne z punktu widzenia możliwości uzyskania przez niego kredytu na zakup pilarek.

Także przymiot wiarygodności Sąd przydał zeznaniom świadka D. Z., który ostro zaoponował temu, by podczas przesłuchania J. N. (1) zmuszał go do przyznania się do stawianych mu zarzutów. Warto podkreślić, że tenże świadek logicznie wskazał, że nie miało nad wyraz szczególnego znaczenia, to czy J. N. (1) przyzna się, czy też nie do stawianych mu zarzutów, bowiem zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie zezwalała na to, by skierować akt oskarżenia przeciwko niemu do Sądu. Poza tym, J. N. (1) podczas trwającego postępowania sądowego dał się poznać jako osoba, która raczej nie ulega wpływom innych osób, jest stanowcza, wręcz sprytna.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania M. D. oraz H. H. (2), bowiem są logiczne, spójne, korespondują ze sobą. Brak jest podstaw do przyjęcia, że M. D. fałszywie oskarża J. N. (1) o „nieszczęście” jaki spotkało jej ojca, tj. że podpisał umowę o kredyt i nadeszło wezwanie do jego spłaty. Ponadto wskazać należy, że świadkowie ci rozpoznali J. N. (1), na okazanych im tablicach poglądowych, jako osobę, która przybyła do miejsca zamieszkania E. G., oferowała mu pracę na stanowisku stróża, lecz w konsekwencji do zatrudnienia nie doszło (skończyło się jedynie na obiecankach).

W zasadzie za wiarygodne Sąd uznał zeznania J. S., bowiem korespondują po części z wyjaśnieniami oskarżonego, tj. że miał on zakupić od niego pojazd marki C., był (tj. J. N. (1)) w jego posiadaniu w dniu 01.10.2015r., lecz ostatecznie do finalizacji transakcji nie doszło. Przy czym należy podkreślić, że świadek te nie miał żadnej wiedzy na temat przedmiotowych zdarzeń.

Również za zasługujące na wiarę Sąd uznał zeznania D. S., gdyż obfitują w szczegóły, są jasne, nie zawierają wewnętrznych sprzeczności. Należy podkreślić, że zeznania tejże osoby okazały się być o tyle istotne, bowiem świadek zwrócił uwagę na oskarżonego, który to nie pierwszy raz przybył do sklepu, w którym pracował, z mężczyzną, z którym dokonywał zakupu pilarek i to takich z „górnej półki”, profesjonalnych, w zasadzie to on wybierał sprzęt, instruował osoby przybyłe z nim do sklepu podczas zawierania umowy kredytu, sprawiał wrażenie osoby obeznanej „w temacie”. Częste wizyty J. N. (1) w tym sklepie wzbudziły niepokój i ciekawość świadka, który nawet pozwolił sobie go zapytać o cel tych wizyt.

Odnosząc się do zeznań E. G. to wskazać należy, że Sąd uznał je w zasadzie za wiarygodne. Tego przymiotu Sąd nie nadał treściom, które zaprezentował po raz pierwszy organom ścigania, gdy składał zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, a mianowicie w zakresie, że nie podpisywał żadnych umów kredytowych. Przy czym podkreślić należy, że składając kolejne zeznania i wyjaśnienia E. G., przypomniał sobie, że takie umowy jednak podpisywał, poznał swe podpisy na tych umowach, wskazał w jakich okolicznościach doszło do zawarcia umów. Wypada zaznaczyć, że tenże świadek rozpoznał na okazanych tablicach poglądowych J. N. (1), jako osobę, która oferowała mu pracę, z którą udawał się do sklepów, w których podpisywał umowy kredytowe na zakup pilarek, które to zabierał oskarżony. Jak się okazało ostatecznie J. N. (1) nie zatrudnił E. G., a pozostawił go w stanie upojenia alkoholowego w miejscu zamieszkania, gdy ten podpisał umowy i uzyskał potrzeby dla niego sprzęt.

Zeznania świadka P. S. posłużyły Sądowi głównie do ustalenia tego, że w prowadzonym przez niego sklepie w P. przy ul. (...) doszło do zawarcia przez E. G. umów kredytowych na zakup dwóch pilarek, do wydania tych przedmiotów po pozytywnej weryfikacji wniosku. Świadek ten nie pamiętał jednak szczegółowo okoliczności zawarcia tej transakcji, rozpoznał jednak J. N. (1), jako osobę, która przybywała do prowadzonego przez niego sklepu. Tę okoliczność potwierdza treść orzeczeń tutejszego Sądu z dnia 05.05.2016r. w sprawie o sygn. akt VI K 125/16,
z dnia 28.09.2016r. w sprawie o sygn. akt VI K 207/16 (miejsce popełnienia czynów, za które został prawomocnie skazany J. N. (1) to właśnie sklep prowadzony przez świadka – vide – k. 346, k. 352-353).

Odnosząc się do zeznań P. K. i J. B. (3) to wskazać należy, że ich ocena nastręczyła Sądowi trochę trudności. Obaj zgodnie twierdzą, że byli razem z oskarżonym w K. i jego towarzyszem, ale tylko w samochodzie, nie udawali się z nimi do żadnego sklepu, J. B. (3) podwiózł na życzenie oskarżonego, jego i jego kompana, właśnie do tej miejscowości za kwotę 100 zł, P. K. był tylko przypadkowym pasażerem, nie znali celu „podróży”. Temu nie przeczy J. N. (1). Brak jest jednoznacznych dowodów wskazujących na to, że osoby te wiedziały po co J. N. (1) udaje się w E. G. do sklepu przy ul. (...) w K., sam oskarżony wskazuje, że osoby, które świadczyły dla niego usługi podwozu nie wiedziały
w jakim celu z nim jeżdżą do określonych miejsc, choć dla Sądu to wszystko jawi się niezwykle mgliście, zagadkowo, by nie powiedzieć, że podejrzanie.

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego to wskazać należy, iż Sąd uznał za wiarygodne te, które złożył on na etapie postępowania przygotowawczego, wówczas przyznał, że „nawet nie ma czego wyjaśniać, bo było tak, jak w stawianych mu zarzutach”. Przy czym „zapobiegawczo” wyjaśnił, że osoby, które go podwoziły nie znały celów jego podróży.

Wyjaśnienia, które J. N. (1) zaprezentował na etapie postępowania sądowego, to przyjęta przez niego linia obrony (momentami chaotyczna, nieuporządkowana, przecząca sama sobie), która w ogóle nie przekonuje Sądu i została stworzona na potrzeby toczącego się przeciwko niemu postępowania karnego.

Przy czym wskazać należy, że wyjaśnienia oskarżonego momentami zawierają sprzeczności. Raz twierdzi on, że żadnego samochodu od J. S. nie wziął, miał mu to nawet powiedzieć „prosto w oczy” na rozprawie, by następnym razem oświadczyć, po złożeniu już zeznań przez tegoż świadka, że i owszem chciał kupić ten pojazd, miał go w swoim posiadaniu, lecz nie doszło do sfinalizowania transakcji z jego winy. Nadto oskarżony twierdzi, że przesłuchujący go policjant w postępowaniu przygotowawczym sugerował mu, by się przyznał, dlatego też tak uczynił. Temu przeczą zeznania D. Z.. Kolejna kwestia, oskarżony twierdzi, że z akt wynika, że E. G. ani M. D., go nie rozpoznali na tablicach poglądowych. Otóż analiza akt postępowania, której dokonał Sąd, w sposób jednoznaczny prowadzi do wniosku, że osoby te rozpoznały J. N. (1) jako osobę, która E. G. oferowała pracę, poruszała się samochodem marki C. z kierowcą.

Za wiarygodny Sąd uznał pozostały materiał dowody zgromadzony w sprawie, w oparciu, o który dokonał ustaleń faktycznych, tj. odpisy i kserokopie wyroków, informacje z K., informacja o pobytach i orzeczeniach, umowy kredytowe, zaświadczenie, bowiem zostały sporządzone przez kompetentne organy w przewidzianej przez prawo formie i nie były kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Mając na uwadze wskazane powyżej rozważania Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 1 października 2015 roku w sklepie prowadzonym przez P. S. w P. przy ul. (...) oraz w K. w sklepie (...) przy ul. (...), działając z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci otrzymania kredytów na zakup towarów w postaci pilarek, a następnie uzyskania tych przedmiotów, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który w jego obecności, przy udziale jego rad i wskazówek, zawarł trzy umowy kredytowe na zakup takich towarów bez zamiaru ich spłacenia, podając przy tym nieprawdziwe dane o osiąganych dochodach i ich źródłach, mające istotne znaczenie przy udzielaniu mu kredytu, wprowadzając tym samym w błąd pracownika sklepu pośredniczącego w zawieraniu takich umów kredytowych, jak (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. oraz (...) Bank S.A. z siedzibą we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. oraz (...) Bank S.A.
z siedzibą we W., które udzieliły kredytu i tak:

d.  w dniu 1 października 2015 roku w miejscowości P. w sklepie prowadzonym przez P. S. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu na zakup pilarki marki h560xp, jak i tego przedmiotu, nie mając zamiaru jego spłacenia, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który zawierał umowę kredytu na zakup ww. przedmiotu, przy czym był obecny i udzielał mu rad oraz instrukcji podczas zawierania tej transakcji, a nadto nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania kredytu poprzez wskazanie, że pobiera on emeryturę, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu oraz (...) Bank (...) S.A. we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług o numerze (...) w wysokości 4.404,57 zł, a którego to nie zamierzał spłacać;

e.  w dniu 1 października 2015 roku w miejscowości P. w sklepie prowadzonym przez P. S. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu na zakup pilarki h445, jak i tego przedmiotu, nie mając zamiaru jego spłacenia, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który zawierał umowę kredytu na zakup ww. przedmiotu, przy czym był obecny i udzielał mu rad oraz instrukcji podczas zawierania tej transakcji, a nadto nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania kredytu poprzez wskazanie, że pobiera on emeryturę, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu oraz (...) Bank (...) S.A. we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług o numerze (...) w wysokości 2.402,14 zł, a którego to nie zamierzał spłacać;

f.  w dniu 1 października 2015 roku w miejscowości K. w sklepie (...) przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania kredytu na zakup pilarki spalinowej husqvarna 560xp oraz pilarki spalinowej husqvarna 545, jak i tych przedmiotów, nie mając zamiaru jego spłacenia, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G., który zawierał umowę kredytu na zakup ww. przedmiotów, przy czym był obecny i udzielał mu rad oraz instrukcji podczas zawierania tej transakcji, a nadto nakłonił go do złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania kredytu poprzez wskazanie, że uzyskuje dochód z prowadzenia gospodarstwa rolnego, na skutek czego został wprowadzony w błąd pracownik sklepu pośredniczącego w udzielaniu kredytu oraz (...) Bank S.A. we W., w wyniku czego doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. we W., który udzielił E. G. kredytu na zakup towarów i usług o numerze (...) w wysokości 5.507,42 zł, którego spłaty nie miał zamiaru dokonywać;

przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, czym wypełnił dyspozycję art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw z art. 12 kk i art. 64 § 1 kk.

Sąd doprecyzował opis czynu celem wyszczególnienia istotnych elementów zachowania oskarżonego, na co pozwolił mu zgromadzony materiał dowody. Nadto, Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego stanowi jedno przestępstwo, którego dopuścił się działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu (art. 12 kk). Sposób zachowania oskarżonego dobitnie świadczy o tym, że jego postępowanie było świetnie zaplanowane, przeanalizowane i „wprowadzone w życie”.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu w sposób nie budzący wątpliwości na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia przypisanego mu czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Nie może również budzić wątpliwości wina oskarżonego.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, które z uwagi na osobowość oskarżonego czy też okoliczności w jakich działał, mogłyby wpływać ograniczająco na możliwość jego zachowania się w sposób zgodny z prawem. Stąd też Sąd uznał J. N. (1) za winnego przypisanego mu czynu.

W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Godził on swym zachowaniem w szczególne dobro chronione prawem tj. mienie, czynił z niskich pobudek, tylko w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym w niezwykle rozmyślny sposób, wykorzystując przy tym naiwność i lekkomyślność innych osób.

Przepis art. 286 § 1 kk stanowi, iż kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności.

Przedmiotem działania sprawcy czynu z art. 286 § 1 kk jest osoba oszukana przez niego oraz mienie, które sprawca od niej uzyskuje. "Inną osobą", o której mowa w art. 286 § 1 KK może być zarówno konkretna osoba fizyczna, jak i prawna, a także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Termin "mienie", zawarty w treści art. 286 § 1 KK, oznacza całokształt sytuacji majątkowej, obejmującej wszelkie prawa, zarówno rzeczowe, jak i obligacyjne, zaś niekorzystne nim rozporządzenie może nastąpić zarówno przez rzeczywisty uszczerbek, jak i przez utratę należnych korzyści. (zob. postanowienie SN
z 15.06.2007 r., I KZP 13/07, OSNKW 2007, Nr 7-8, poz. 56).

Wprowadzenie w błąd oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy, zaś wyzyskanie błędu polega na wykorzystaniu przez sprawcę już istniejących, niezgodnych
z rzeczywistością, opinii lub wyobrażeń osoby pokrzywdzonej. Ponadto osoba oszukana dobrowolnie oddaje mienie sprawcy, a nie traci mienia wbrew jej woli (zob. wyrok SN
z 27.10.1986 r., II KR 134/86, OSNPG 1987, Nr 7, poz. 80).

Działania sprawcy oszustwa mają na celu wywołanie u pokrzywdzonego błędnego wyobrażenia o istniejącej rzeczywistości (nie przyszłości) w zakresie tych okoliczności, które mają znaczenie dla podjęcia przez niego decyzji o rozporządzeniu własnym lub cudzym mieniem, a więc okoliczności dotyczących np. sytuacji majątkowej sprawcy, jego rzeczywistych zamiarów, cech i wartości oferowanego przez niego towaru itp. Opisane sposoby działania sprawcy muszą poprzedzać niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego, stąd też istotnym znamieniem oszustwa jest związek przyczynowy między wprowadzeniem w błąd, czy wyzyskaniem błędu a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem. (zob. wyrok SN z 19.7.2007 r., V KK 384/06, L.). (źródło Komentarz do Kodeksu karnego. Część szczególna. Komentarz do artykułów 222–316. Tom II, pod red. prof. dr hab. Andrzej Wąsek, prof. dr hab. Robert Zabłocki- Program Legalis).

Przepis art. 297 § 1 kk stanowi, iż kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Przepis art. 297 § 1 kk określa czyn zabroniony, stanowiący podstawę przestępstwa dezinformacji instytucji finansowej. Istotą tego przestępstwa jest karalna dezinformacja instytucji finansowej w celu uzyskania od niej środków finansowych. Forma przedkładania niezgodnych z prawdą dokumentów lub oświadczeń jest dla kwestii odpowiedzialności karnej obojętna.

Nierzetelne oświadczenie to oświadczenie zawierające informacje nieprawdziwe, pomijające informacje prawdziwe lub sugerujące nieprawdę.

Przez pisemne oświadczenia rozumieć należy wszelkie wypowiedzi zawarte na piśmie, sporządzonym własnoręcznie przez sprawcę lub przez inną osobę, lecz przedkładane przez sprawcę w toku postępowania (zob. D. Szczepański, Odpowiedzialność, s. 41). Karalne jest wyłącznie przedłożenie takiego pisemnego oświadczenia, które dotyczy okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania określonego instrumentu finansowego. Kryterium rozstrzygającym o wadze oświadczenia pisemnego powinien być cel, jakiemu dane oświadczenie ma służyć. (źródło Komentarz do Kodeksu karnego. Część szczególna. Komentarz do artykułów 222–316. Tom II, pod red. prof. dr hab. Andrzej Wąsek, prof. dr hab. Robert Zabłocki- Program Legalis).

Dla Sądu oczywistym jest to, że oskarżony kierował wykonaniem czynu zabronionego przez E. G.. Wykorzystał przy tym jego naiwność (oferta pracy jaką mu złożył była od początku fałszywa), lekkomyślność, skłonność do nadużywania alkoholu. J. N. (1) był „mózgiem” przestępczego procederu, doskonale zaplanowanego, przy czym już nie pierwszy raz, o czym świadczą wydane wobec niego do tej pory wyroki skazujące, z których wprost wynika, że oskarżony „upodobał” sobie taki sposób uzyskiwania korzyści majątkowych (vide – k. 320-321, k. 354-356). Bez wątpienia oskarżony w dniu 01.10.2015r. działał z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, przy tym wykorzystał niefrasobliwość E. G., który poddał się jego „wskazówkom” i „instrukcjom”, podpisywał umowy kredytowe, wskazując przy tym nieprawdzie dane dotyczące źródeł jego dochodu (bo przecież nie osiągał dochodów z gospodarstwa rolnego, ani nie uzyskiwał emerytury). Żaden z nich nie miał przy tym zamiaru, ani „ochoty” spłacić zaciągniętego kredytu. A w rzeczywistości chodziło o uzyskanie pilarek przez J. N. (1), bo przecież nie zamierzał on w ogóle zatrudnić E. G., któremu to wskazywał, że pilarki będą mu potrzebne do cięcia palet, jak zostanie stróżem. Cóż za zmyślna strategia. Być może te pilarki wykorzystane zostały przez niego przy popełnieniu przestępstw, za które został skazany prawomocnym wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 16.06.2016r. w sprawie o sygn. akt VI K 206/16 – vide – k. 347- 349), a być może jest to zbyt daleko idące rozumowanie. Przebiegłym postępowaniem został wprowadzony w błąd podmiot, który po weryfikacji wniosku udzielił kredytu E. G. na zakup pilarek.

Nadto zgodnie z art. 64 § 1 kk jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

J. N. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 23.01.2013r. w sprawie o sygn. akt VI K 903/12 został skazany za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 kk w zw z art. 64 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę odbywał w okresie od 05.07.2011r. do 06.07.2011r. oraz od 10.10.2013r. do 08.04.2014r.

Nie ulega wątpliwości, iż czyny wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 kk
są przestępstwami do siebie podobnymi, bowiem zgodnie z definicją ustawową wyrażoną w art. 115 § 3 kk przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne.

Zatem bez wątpienia oskarżony działała w ramach recydywy zwykłej, która definicja określona jest w cytowanym przepisie art. 64 § 1 kk.

Jako okoliczność obciążająca przy wymiarze kary Sąd poczytał oskarżonemu jego uprzednią wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, działanie w warunkach powrotu do przestępstwa, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wykorzystanie naiwności innej osoby.

Okoliczności łagodzących Sąd nie dopatrzył się.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz dyrektywy wymiaru kary określone
w art. 53 kk Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 286 § 1 kk w zw z art. 11 § 3 kk (przepis ten przewiduje surowszą karę niż przepis art. 297 § 1 kk) karę 4 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu kara pozbawienia wolności orzeczona w takim wymiarze jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i charakteru przypisanego mu czynu, jak również spełni swe cele, jeśli chodzi o społeczne oddziaływanie, jak również cele wychowawcze
i zapobiegawcze wobec samego sprawcy, w szczególności przyczyni się do zapobieżenia powrotowi przez niego do przestępstwa.

Sąd uznał, iż tylko kara pozbawienia wolności w takim wymiarze wpłynie wychowawczo na oskarżonego, wzbudzi w nim wolę współdziałania w kształtowaniu społecznie pożądanych postaw, a zwłaszcza potrzebę przestrzegania porządku prawnego. W ocenie Sądu tylko wymierzenie „takiej” kary pozbawienia wolności jest właściwe, by wzbudzić w oskarżonym poczucie odpowiedzialności za dokonane przez niego czyny zabronione. Uprzednio dawane mu szanse w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności, nie były przez niego umiejętnie wykorzystane, bowiem po pewnym czasie znowu wchodził w konflikt z prawem.

Przy tym wskazać należy, że przepis art. 69 § 1 kk stanowi, iż warunkowo można zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 1 roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

J. N. (1) w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów był osobą kilkukrotnie karaną na karę pozbawienia wolności, wymierzono wobec niego karę przekraczającą wymiar 1 roku pozbawienia wolności, zatem rozważanie zastosowania wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, było bezzasadne.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkód wyrządzonych popełnionym przez niego przestępstwem poprze:

⚫

zapłatę na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwoty 4.404,57 zł;

⚫

zapłatę na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwoty 2.402,14 zł;

⚫

zapłatę na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą we W. kwoty 5.507,42 zł.

Pokrzywdzony powinien otrzymać rekompensatę szkody, której doznał na skutek przestępnego działania oskarżonego.

W punkcie 3 wyroku na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. Z. - obrońcy z urzędu oskarżonego kwotę 1.343,16 zł tytułem nieopłaconej obrony udzielonej mu z urzędu, ustalając jej wartość na podstawie ustalając jej wysokość na podstawie § 2, § 4 ust 1, 2 i 3, § 17 ust 2 pkt 3, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015r., poz. 1801).

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty i obowiązku zwrotu wydatków poniesionych w sprawie.

J. N. (1) przebywa w zakładzie karnym, nie jest tam zatrudniony, zatem uiszczenie tych należności byłoby dla niego nadmiernym obciążeniem.