Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Urlińska

Protokolant Klaudia Meresta

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Sławomira Karmowskiego

po rozpoznaniu w dniach 6.04.17r., 27.04.17r, 23.05.17r. 29.06.17r., 27 lipca 2017r., 9 listopada 2017r. 21 listopada 2017r. i 21 grudnia 2017r.

sprawy:

1.  K. G. (1), urodz. (...) w O., syna J. i T. z domu D. ,

oskarżonego o to, że :

I.  w dniu 11 maja 2014 roku w rejonie skrzyżowania drogi krajowej numer (...) z drogą prowadzącą do miejscowości R., województwo (...) działając publicznie oraz bez powodu, okazując tym rażące lekceważenie porządku prawnego, działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1) i R. D. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami usiłował dokonać kradzieży mienia w postaci flag, elementów odzieży i innych przedmiotów oznaczonych barwami i znakami klubu piłkarskiego '' O. '' E. o nieustalonej wartości nie uświadamiając sobie jednocześnie, że dokonanie nie jest możliwe z uwagi na brak w/w przedmiotów objętych zamiarem kradzieży w ten sposób, że w ramach przyjętego wcześniej podziału ról i w realizacji podjętego uprzednio zamiaru dokonania kradzieży przedmiotowego mienia działając wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1) kierującym samochodem osobowym marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), poruszającym się drogą krajową numer (...) relacji W. - G. pasem ruchu w kierunku G., który na wcześniej ustalonym leśnym odcinku tej trasy włączył światła awaryjne w kierowanym przez siebie pojeździe, a następnie zatrzymał go co skutkowało zablokowaniem pasa ruchu, którym uprzednio się poruszał, czym jednocześnie zmusił do zatrzymania się poruszający się tuż za kierowanym przez niego pojazdem samochód osobowy marki B. (...) o numerach rejestracyjnych (...) kierowany przez P. O. (1), a którym to pojazdem wraz z kierującym poruszali się R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1) i którym to zachowaniem w ramach wcześniejszego porozumienia R. D. (1) miał umożliwić mu oraz działającym wraz z nim innym osobom oczekującym wraz z nim na miejscu zdarzenia dokonanie kradzieży opisanego na wstępnie mienia ruchomego w efekcie czego wraz z pozostałymi znajdującymi się tam osobami wziął udział w zdarzeniu w trakcie, którego doszło do otoczenia stojącego na pasie ruchu pojazdu, otwarcia przednich i tylnych drzwi od tego samochodu, a także jego bagażnika oraz pobicia P. O. (1), R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1) w ten sposób, że w czasie kiedy w/w znajdowali się wewnątrz zatrzymanego samochodu osobowego marki B. (...) o numerach rejestracyjnych (...) szarpano ich za odzież w celu wyciągnięcia na zewnątrz samochodu, uderzano ich pięściami oraz kopano obutymi nogami po całym ciele w wyniku czego P. O. (1) doznał obrażeń ciała w postaci lekkiego zasinienia oczodołu lewego, stłuczenia wargi górnej po stronie lewej, obrzęku lewego łuku brwiowego, stłuczenia żeber po stronie lewej, stłuczenia łokcia lewej kończyny górnej oraz otarć naskórka w okolicach żeber i łokcia lewej kończyny górnej, a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, R. G. (1) doznał obrażeń ciała w postaci podbicia obu oczu, otarć naskórka na czole, miejscowej tkliwości okolicy skroniowej prawej, guzów na głowie oraz pourazowych bólów głowy a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, P. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia nosa i głowy, przeciążenia kręgosłupa na odcinku szyjnym, ogólnych potłuczeń całego ciała oraz pourazowych bólów głowy, a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, a M. M. (1) doznał obrażeń ciała w postaci ogólnych potłuczeń ciała, stłuczenia i bólów szczęki, zbicia prawego barku, zasinień prawej strony ciała tj. kończyny górnej prawej, żeber, głowy i twarzy, pourazowych bólów głowy, nosa i szczęki oraz pourazowych trudności w oddychaniu, a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, a nadto w trakcie zdarzenia dokonano zniszczenia oraz uszkodzenia mienia ruchomego poprzez uderzanie pięściami oraz kopanie obutymi nogami w karoserię stojącego na pasie ruchu samochodu osobowego marki B. (...) o numerach rejestracyjnych (...) wskutek czego nastąpiło rozbicie szkła lusterka zewnętrznego prawego, połamanie zaczepu listy progowej prawej, powstanie wgnieceń na pokrywie komory silnika w przedniej części, odkształcenie zawiasy klapy tylnej, zdeformowanie otworu klapy tylnej oraz zabrudzenie wnętrza pojazdu co skutkowało powstaniem szkody o ogólnej wartości 4.172 złote 16 groszy na szkodę P. O. (1), nadto wskutek wyrzucenia z bagażnika zatrzymanego samochodu bagaży należących do pokrzywdzonych na asfaltową jezdnię nastąpiło zniszczenie komputera przenośnego o wartości 2.000,00 złotych stanowiącego własność pokrzywdzonego P. O. (1) poprzez powgniatanie jego zewnętrznej aluminiowej obudowy oraz wielomiejscowe powgniatanie powierzchni jego ekranu oraz uszkodzenie torby podróżnej o wartości 250,00 złotych stanowiącej własność pokrzywdzonego P. P. (1) poprzez rozdarcie materiału, z którego wykonana była torba, a ponadto w trakcie szarpania i zadawania uderzeń pokrzywdzonym zniszczeniu uległa bluzka na długi rękaw oraz spodnie jeansowe o ogólnej wartości 300,00 złotych stanowiące własność pokrzywdzonego P. P. (1) i okulary korekcyjne o ogólnej wartości 398,00 złotych stanowiące własność pokrzywdzonego R. G. (1),

tj. o przestępstwo kwalifikowane z art. 13 § 1 i 2 kk w zb. z art. 280 § 1 kk w zb. z art. 158 § 1 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

2. M. G. (1), urodz. (...) w O., syna J. i B. z domu J. ,

oskarżonego o to, że :

II.  w dniu 11 maja 2014 roku w rejonie skrzyżowania drogi krajowej numer (...) z drogą prowadzącą do miejscowości R., województwo (...) działając publicznie oraz bez powodu, okazując tym rażące lekceważenie porządku prawnego, działając wspólnie i w porozumieniu z K. G. (1) i R. D. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami usiłował dokonać kradzieży mienia w postaci flag, elementów odzieży i innych przedmiotów oznaczonych barwami i znakami klubu piłkarskiego '' O. '' E. o nieustalonej wartości nie uświadamiając sobie jednocześnie, że dokonanie nie jest możliwe z uwagi na brak w/w przedmiotów objętych zamiarem kradzieży w ten sposób, że w ramach przyjętego wcześniej podziału ról i w realizacji podjętego uprzednio zamiaru dokonania kradzieży przedmiotowego mienia działając wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1) kierującym samochodem osobowym marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), poruszającym się drogą krajową numer (...) relacji W. - G. pasem ruchu w kierunku G., który na wcześniej ustalonym leśnym odcinku tej trasy włączył światła awaryjne w kierowanym przez siebie pojeździe, a następnie zatrzymał go co skutkowało zablokowaniem pasa ruchu, którym uprzednio się poruszał, czym jednocześnie zmusił do zatrzymania się poruszający się tuż za kierowanym przez niego pojazdem samochód osobowy marki B. (...) o numerach rejestracyjnych (...) kierowany przez P. O. (1), a którym to pojazdem wraz z kierującym poruszali się R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1) i którym to zachowaniem w ramach wcześniejszego porozumienia R. D. (1) miał umożliwić mu oraz działającym wraz z nim innym osobom oczekującym wraz z nim na miejscu zdarzenia dokonanie kradzieży opisanego na wstępnie mienia ruchomego w efekcie czego wraz z pozostałymi znajdującymi się tam osobami wziął udział w zdarzeniu w trakcie, którego doszło do otoczenia stojącego na pasie ruchu pojazdu, otwarcia przednich i tylnych drzwi od tego samochodu, a także jego bagażnika oraz pobicia P. O. (1), R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1) w ten sposób, że w czasie kiedy w/w znajdowali się wewnątrz zatrzymanego samochodu osobowego marki B. (...) o numerach rejestracyjnych (...) szarpano ich za odzież w celu wyciągnięcia na zewnątrz samochodu, uderzano ich pięściami oraz kopano obutymi nogami po całym ciele w wyniku czego P. O. (1) doznał obrażeń ciała w postaci lekkiego zasinienia oczodołu lewego, stłuczenia wargi górnej po stronie lewej, obrzęku lewego łuku brwiowego, stłuczenia żeber po stronie lewej, stłuczenia łokcia lewej kończyny górnej oraz otarć naskórka w okolicach żeber i łokcia lewej kończyny górnej, a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, R. G. (1) doznał obrażeń ciała w postaci podbicia obu oczu, otarć naskórka na czole, miejscowej tkliwości okolicy skroniowej prawej, guzów na głowie oraz pourazowych bólów głowy a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, P. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia nosa i głowy, przeciążenia kręgosłupa na odcinku szyjnym, ogólnych potłuczeń całego ciała oraz pourazowych bólów głowy, a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, a M. M. (1) doznał obrażeń ciała w postaci ogólnych potłuczeń ciała, stłuczenia i bólów szczęki, zbicia prawego barku, zasinień prawej strony ciała tj. kończyny górnej prawej, żeber, głowy i twarzy, pourazowych bólów głowy, nosa i szczęki oraz pourazowych trudności w oddychaniu, a które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 przy czym w trakcie zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 paragraf 1 kk, a nadto w trakcie zdarzenia dokonano zniszczenia oraz uszkodzenia mienia ruchomego poprzez uderzanie pięściami oraz kopanie obutymi nogami w karoserię stojącego na pasie ruchu samochodu osobowego marki B. (...) numerach rejestracyjnych (...) wskutek czego nastąpiło rozbicie szkła lusterka zewnętrznego prawego, połamanie zaczepu listy progowej prawej, powstanie wgnieceń na pokrywie komory silnika w przedniej części, odkształcenie zawiasy klapy tylnej, zdeformowanie otworu klapy tylnej oraz zabrudzenie wnętrza pojazdu co skutkowało powstaniem szkody o ogólnej wartości 4.172 złote 16 groszy na szkodę P. O. (1), nadto wskutek wyrzucenia z bagażnika zatrzymanego samochodu bagaży należących do pokrzywdzonych na asfaltową jezdnię nastąpiło zniszczenie komputera przenośnego o wartości 2.000,00 złotych stanowiącego własność pokrzywdzonego P. O. (1) poprzez powgniatanie jego zewnętrznej aluminiowej obudowy oraz wielomiejscowe powgniatanie powierzchni jego ekranu oraz uszkodzenie torby podróżnej o wartości 250,00 złotych stanowiącej własność pokrzywdzonego P. P. (1) poprzez rozdarcie materiału, z którego wykonana była torba, a ponadto w trakcie szarpania i zadawania uderzeń pokrzywdzonym zniszczeniu uległa bluzka na długi rękaw oraz spodnie jeansowe o ogólnej wartości 300,00 złotych stanowiące własność pokrzywdzonego P. P. (1) i okulary korekcyjne o ogólnej wartości 398,00 złotych stanowiące własność pokrzywdzonego R. G. (1),

tj. o przestępstwo kwalifikowane z art. 13§ 1 i 2 kk w zb. z art. 280§ 1 kk w zb. z art. 158 § 1 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

I.  oskarżonego K. G. (1) i M. G. (1) w ramach zarzuconych im czynów uznaje za winnych tego, że: 11 maja 2014 roku w rejonie skrzyżowania drogi krajowej numer (...) z drogą prowadzącą do miejscowości R., województwo (...) działając publicznie oraz bez powodu, okazując tym rażące lekceważenie porządku prawnego oraz wspólnie i w porozumieniu z innymi, nieustalonymi osobami wzięli udział w pobiciu P. O. (1), R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1), którzy w wyniku szarpania ich za odzież w celu wyciągnięcia na zewnątrz samochodu, uderzania pięściami oraz kopania obutymi nogami po całym ciele doznali obrażeń ciała: P. O. (1) - obrażeń w postaci: lekkiego zasinienia oczodołu lewego, stłuczenia wargi górnej po stronie lewej, obrzęku lewego łuku brwiowego, stłuczenia żeber po stronie lewej, stłuczenia łokcia lewej kończyny górnej oraz otarć naskórka w okolicach żeber i łokcia lewej kończyny górnej, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, R. G. (1) - obrażeń ciała w postaci: podbicia obu oczu, otarć naskórka na czole, miejscowej tkliwości okolicy skroniowej prawej, guzów na głowie oraz pourazowych bólów głowy, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, P. P. (1) - obrażeń ciała w postaci: stłuczenia nosa i głowy, przeciążenia kręgosłupa na odcinku szyjnym, ogólnych potłuczeń całego ciała oraz pourazowych bólów głowy, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, M. M. (1) - obrażeń ciała w postaci: ogólnych potłuczeń ciała, stłuczenia i bólów szczęki, zbicia prawego barku, zasinień prawej strony ciała tj. kończyny górnej prawej, żeber, głowy i twarzy, pourazowych bólów głowy, nosa i szczęki oraz pourazowych trudności w oddychaniu, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, przy czym w trakcie zdarzenia wszyscy wymienieni byli narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157§ 1 kk, oraz stosując wyżej opisaną przemoc usiłowali dokonać kradzieży mienia w postaci flag, elementów odzieży i innych przedmiotów oznaczonych barwami i znakami klubu piłkarskiego '' O.'' E. o nieustalonej wartości nie uświadamiając sobie jednocześnie, że dokonanie ich zaboru nie jest możliwe z uwagi na brak przedmiotów objętych zamiarem kradzieży tj. dokonania przestępstwa z art. 158§1 kk i art. 13§2 kk w zw z art. 280§1kk w zw z art. 11§2kk w zw. z art. 57a§1 kk i za to z mocy art. 158§1 kk i art. 13§2 kk w zw z art. 280§1kk w zw z art. 11§2kk w zw. z art. 57a§1 kk, opierając wymiar kary o art. 14§1 i 2 kk w zw z art. 280§1kk w zw z art. 11§3kk przy zastosowaniu art. 4§1 kk i art. 60§1 i 6 pkt. 3 kk skazuje ich na kary po 1 (jednym ) roku 6 (sześciu) miesiącach pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69§1, 2 kk i art. 70§1 pkt. 1 kk, przy zastosowaniu art.4§1 kk wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 5 (pięciu) lat,

III.  na podstawie art. 46§2 kk przy zastosowaniu art.4§1 kk zobowiązuje oskarżonych do uiszczenia nawiązek na rzecz pokrzywdzonych: po 10.000 złotych na rzecz P. O. (1), po 8000 złotych na rzecz R. G. (1), po 7000 złotych a rzecz M. M. (1) i po 8000 złotych na rzecz P. P. (1) ,

IV.  na podstawie art. 627 kpk i art. 633 kpk zasądza od oskarżonych na rzecz oskarżycieli posiłkowych: P. O. (1), P. P. (1), M. M. (1), R. G. (1) kwoty po 5172 złotych tytułem wydatków,

V.  na podstawie art.627 kpk i art. 633 kpk zasądza od oskarżonych koszty sądowe w 1/3 za pierwsze postępowanie sądowe i po ½ za drugie postępowanie sądowe oraz zwalnia ich od opłaty.

Sygn. akt. VII K 26/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie do 10 maja 2014r. w O. G. (...), grupa kibiców i sympatyków klubu piłkarskiego (...), podczas rozmów telefonicznych i spotkań zaplanowała „poniżenie” kibiców (...). Wiedząc, iż dnia 11 maja 2014r. około godziny 16.00 w okolicach W. zostanie rozegrany mecz z udziałem klubu (...), zamierzano przy tej dokonać upokorzenia i pobicia kibiców wrogiego klubu w pobliskim lesie oraz zabrania im posiadanych oznaczeń klubowych.

W ramach uzgodnień do „poniżenia” kibiców (...) miała doprowadzić oczekująca w uzgodnionym miejscu w odległości kilkudziesięciu metrów od jezdni zamaskowana grupa. Wiedziano bowiem, iż w dniu 11 maja 2014r. po odbytym meczu z udziałem klubu (...), kibice tej drużyny będą drogą krajową (...) wracali do miejsca swojego zamieszkania.

K. G. (1) i M. G. (1) znali cel, przyczynę, miejsce jak również zaplanowany przebieg incydentu, jaki miał zostać przeprowadzony w celu poniżenia kibiców „wrogiej „drużyny”.

(dowód : wyjaśnienia K. G. (1) k. 320, M. G. (1) k. 286 , 294 )

W dniu 11 maja 2014 roku około godziny 21.00 P. O. (1), P. P. (1), R. G. (1) i M. M. (1), wracali z zajęć w Wyższej Szkole (...) w W.. Mężczyźni poruszali się drogą krajowa nr (...) w kierunku G..

Początkowo wszyscy ubrani byli w mundury służbowe, które jednak zmienili na odzież cywilną na jednym z postojów.

W samym czasie - wyniku wcześniejszych uzgodnień - w rejonie skrzyżowania drogi krajowej numer (...) z drogą prowadzącą do miejscowości R., zgromadziła się grupa około 20 –u osób – kibiców lub sympatyków klubu piłkarskiego (...). Wszyscy uczestnicy ubrani byli w odzież w czarnych barwach. Twarze zamaskowali w celu uniemożliwienia ich rozpoznania.

Wśród zgromadzonych znajdowali się K. G. (1) i M. G. (1). M. G. (1) zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami miał być w grupie uderzeniowej i atakować z innymi osobami kibiców, zabierać fanty z barwami klubowymi. W grupie tych osób troszeczkę na uboczu znajdował się również K. G. (1).

W tym czasie R. D. (1), miał za zadanie wytypować z uczestników ruchu drogowego na trasie E 7 kibiców (...), aby kibice klubu (...) mogli dokonać ich „poniżenia”. Tego dnia poruszał się on samochodem marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), wraz z innymi nieustalonymi, podróżującymi z nim osobami.

W okolicach M. R. D. (1) początkowo zauważył autokar eskortowany przez policyjne radiowozy, który wiózł kibiców (...) powracających z meczu. Mężczyzna podczas dalszej jazdy zwiększył czujność i poruszając się za autokarem obserwował drogę poszukując innych kibiców powracających prywatnymi pojazdami.

Po pewnym czasie jego samochód został wyprzedzony przez pojazd marki B. (...) o nr rej. (...), należący do P. O. (1). (...) miało przyciemnione boczne szyby i (...) numery rejestracyjne. R. D. (1) uznał, iż mężczyźni nim podróżujący są kibicami (...).

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami skierował się za spostrzeżonym samochodem. Po chwili wyprzedził go, a informacje o wytypowaniu pojazdu przekazał osobom oczekującym w lesie.

Docierając do ustalonego miejsca zdarzenia R. D. (1) dał oczekującym znak używając długich świateł. Po chwili włączył on światła awaryjne i zatrzymał kierowany przez siebie samochód w taki sposób, iż jadący za nim P. O. (1) nie mógł kontynuować jazdy i także zatrzymał pojazd.

P. O. (1) widząc zatrzymujący się przed nim na pasie ruchu samochód marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...) nie podejrzewał zagrożenia. Nie mogąc go wyminąć zatrzymał swój samochód będąc przekonanym, iż auto uległo nagłej awarii.

W tym czasie z pobliskiego lasu wybiegła grupa około dwudziestu zamaskowanych osób. W grupie tej byli K. G. (1) i M. G. (1). Cała grupa podbiegła do samochodu kierowanego przez P. O. (1).

Nagle otoczyli oni pojazd P. O. (1), a następnie dokonali otwarcia przednich i tylnych jego drzwi, a także bagażnika. W tym samym czasie zamaskowane osobny zaczęły szarpać za odzież P. O. (1), R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1) w celu wyciągnięcia ich z samochodu. Jednocześnie zadawali im uderzenia pięściami, kopnięcia obutymi nogami po całym ciele. Usiłowali wyciągnąć pasażerów z samochodu, co jednak nie nastąpiło z uwagi na fakt, iż wszyscy byli zapięci pasami bezpieczeństwa.

Osoby bezpośrednio atakujące pokrzywdzonych działając zgodnie z wcześniejszymi uzgodnieniami domagali się wydania flag i innych rzeczy oznaczonych barwami i znakami klubu piłkarskiego (...).

Jednocześnie część z napastników działając poza wcześniejszymi uzgodnieniami dokonała zniszczenia oraz uszkodzenia mienia ruchomego P. O. (1) i jego kolegów. Uderzano pięściami oraz kopano obutymi nogami w karoserię samochodu osobowego marki B. (...) P. O. (1). W wyniku podjętych działań nastąpiło rozbicie szkła lusterka zewnętrznego prawego, połamanie zaczepu listy progowej prawej, powstanie wgnieceń na pokrywie komory silnika w przedniej części, odkształcenie zawiasy klapy tylnej, zdeformowanie otworu klapy tylnej oraz zabrudzenie wnętrza pojazdu. Zniszczono także komputer przenośny należący do P. O. (1), który został wyrzucony na jezdnię. Uszkodzono również należącą do P. P. (1) torbę podróżną i odzież a także zniszczono okulary korekcyjne stanowiących własność R. G. (1).

Po chwili, gdy napastnicy zorientowali się, iż doszło do pomyłki w typowaniu kibiców, a osoby zatrzymane nie mają związku z przeciwnym klubem (...) wszyscy uciekli z miejsca zdarzenia, pozostawiając tam zszokowanych pokrzywdzonych.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia P. O. (1) doznał obrażeń ciała w postaci lekkiego zasinienia oczodołu lewego, stłuczenia wargi górnej po stronie lewej, obrzęku lewego łuku brwiowego, stłuczenia żeber po stronie lewej, stłuczenia łokcia lewej kończyny górnej oraz otarć naskórka w okolicach żeber i łokcia lewej kończyny górnej, które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7. Jednocześnie mężczyzna był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157§ 1 kk. R. G. (1) doznał obrażeń ciała w postaci podbicia obu oczu, otarć naskórka na czole, miejscowej tkliwości okolicy skroniowej prawej, guzów na głowie oraz pourazowych bólów głowy, które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowe funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7. Mężczyzna również był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157§1 kk. P. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia nosa i głowy, przeciążenia kręgosłupa na odcinku szyjnym, ogólnych potłuczeń całego ciała oraz pourazowych bólów głowy, które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, a w trakcie zdarzenia był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157§ 1 kk. Natomiast M. M. (1) doznał obrażeń ciała w postaci ogólnych potłuczeń ciała, stłuczenia i bólów szczęki, zbicia prawego barku, zasinień prawej strony ciała tj. kończyny górnej prawej, żeber, głowy i twarzy, pourazowych bólów głowy, nosa i szczęki oraz pourazowych trudności w oddychaniu, które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7 i również był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157 §1 kk.

Po nagłej ucieczce atakujących P. O. (1) o zaistniałym napadzie telefonicznie zawiadomił oficera dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w O..

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonych: K. G. k. 2435-2435v, 2022v-2023, 320-321, 328, 582-586, 1510-1511, częściowo M. G. k. 2434v-2435, 2023, 286, 294, 536-538, 1542-1543 , zeznania świadków: P. O. k. 2447v-2449, 2039-2040v, 7-8v, 44v-45, 47v-49, 78v-80, 102, 959-962, 1228- 1229, 1230-1231, 1232-1233, 1240-1241, 1574-1575, R. G. k. 2449-2449v , 2041-2041v, 35v, 1010v -1011, 1228-1229, 1243v-1244, 1254v-1255, 1558v, P. P. k. 2471v-2472v, 2042-2043, 20v-21v, 987v, 1232v-1233, 1257v-1258, 1269v, 1552, M. M. k. 2472v-2473v, 2043- 2044, 25v-26v, 1000- 1000v, 1230-1231, 1271v, 1283v-1284, 1566v, częściowo zeznania K. G. k. 24752475v, 500-505, 163, 167, 267, opinie biegłego lekarza C. S. k. 1200-1201, 1204-1205, 1208-1209, 1212-1213, protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 50-51, protokół oględzin samochodu B. (...) k. 10-11,)

Oskarżony K. G. (1) początkowo podał, iż przyznaje się jedynie w części. Potwierdził okoliczność pobytu na miejscu zdarzenia. Wyjaśnił, iż o planowanym „spotkaniu” kibiców na drodze w okolicach O. i O. dowiedział się w dniu poprzedzającym zdarzenie, podczas pobytu na S. w O., od nieustalonej osoby. Przyznał, iż dowiedział się, iż w ustalonym miejscu ma nastąpić zatrzymanie kibiców z E., którzy mieli po meczu wracać autokarem lub samochodami i poniżenie ich poprzez odebranie barw klubowych w postaci flag i szalików. Wyjaśnił, iż miejscu, gdy przybył, znajdowało się około 20 zamaskowanych osób, które miały ubrane kominiarki, a także były osoby ubrane w „kaptury i chusty na twarzy”. Podkreślił, iż sam miał założony kaptur i stał „troszeczkę na uboczu”. Wskazał, iż w pewnym momencie grupa osób „ruszyła” w stronę jedni, a on podszedł wówczas kilkanaście metrów w stronę zdarzenia, ale nie podchodził bliżej. Potwierdził, iż widział jak samochód pokrzywdzonych został „okrążony” przez kilka osób, gdy inne osoby stały z boku, a kolejna grupa – z tyłu. Podkreślił, iż obserwował całe zajście z odległości 30-40 metrów, a po chwili nastąpiło coś w rodzaju odwrotu i on też wrócił na miejsce wcześniejszego spotkania, po czym wskoczył zestresowany do samochodu i myślał tylko o powrocie do domu (k. 320).

W czasie kolejnego przesłuchania wskazał , iż było w odległości 50-60 metrów od zdarzenia. Dodał, iż nie widział aby w trakcie zdarzenia ktoś kogoś bił czy dokonywał uszkodzenia pojazdu. Twierdził, iż nie widział, aby z pojazdu były wyrzucane jakieś rzeczy i nie uczestniczył w tym zdarzeniu. Zaznaczył, iż nie zna R. D. (1) (v.k. 583 in).

W czasie pierwszego rozpoznania sprawy sprecyzował , iż nie miał w zajściu żadnej określonej roli, nie wydawał żadnych okrzyków, nie zagrzewał nikogo do walki. Twierdził, iż nie wiedział - co ma nastąpić, bo nie znał szczegółów. Podkreślił, iż na miejscu zdarzenia nie rozpoznał nikogo, zaś o tym, co się wydarzyło dowiedział się kilka dni później.

W czasie kolejnego rozpoznania sprawy oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, iż pokrzywdzonych nie widział, ani nawet marki ani konkretnie tego auta na drodze. Widział zamieszanie, a to była odległość około 200, 150 metrów od niego. Był pewny, że oni nie są w stanie go rozpoznać, bo było ciemno, była mgła. Podkreślał, iż nie widział ich i oni nie mogli go widzieć według jego oceny. Nie widział, aby ktoś był bity, aby jakieś rzeczy były wyrzucane, bo było ciemno, to była około godzina 22 (k. ).

Oskarżony M. G. (1) w toku postępowania przygotowawczego przyznał się częściowo do zarzucanego mu czynu, tzn. do tego, iż był obecny na miejscu zdarzenia. Przyznał, iż na spotkaniu dowiedział się o planowanym „poniżeniu” kibiców (...), które miało polegać na zabraniu im barw klubowych w postaci flag, szalików. Przyznał, iż miał być w grupie uderzeniowej i atakować z innymi kibiców z E. i zabierać fanty z barwami klubowymi. Wskazał, iż na miejscu były zamaskowane osoby, gdy on sam miał ubraną bluzę z kapturem i chustę na twarzy. Podkreślił, iż stał na uboczu i nie widział jak został zatrzymany samochód pokrzywdzonych. Wskazał, iż ktoś krzyknął jadą i oni wybiegli, bo został zatrzymany srebrny sedan lub kombi. Wyjaśnił, iż widział że tam siedziało czterech lub pięciu mężczyzn. Widział jak otwierali drzwi i bagażnik. Twierdził, iż nie włączył się do akcji, gdyż brała w niej udział „wystarczająca ilość osób”. Podał, że „było już dużo osób” i on dalej nie szedł, lecz widział jak były otwierane drzwi pojazdu pokrzywdzonych. Podkreślał, iż nikogo nie uderzył, nie kopał samochodu. Zaznaczył, iż po chwili ktoś krzyknął, że to nie kibice O. i wszyscy uciekli. Podczas kolejnego przesłuchania sprecyzował, iż chciał być na miejscu zdarzenia, gdyż chciał „żeby widzieli go koledzy”. Wskazał, iż w pierwszej fazie akcji zaczął biec w kierunku zatrzymanego samochodu, ale „zrezygnował z tego”, odstąpił od zamiaru wzięcia udziału w zdarzeniu ( v.k. 537). Potwierdził, iż upokorzenie kibiców (...) miało polegać na ich pobiciu, lecz nie wiedział czy w trakcie zdarzenia miały być zabierane barwy klubowe. Podkreślił, iż w zdarzeniu brała czynnie udział grupa 20-30 osób. Podkreślił, iż nie widział na miejscu zdarzenia R. D., którego kojarzył jako „prezesa stowarzyszenia kibiców”.

W czasie pierwszego rozpoznania sprawy podkreślił, iż nie był obecny na gali walk (...) w przeddzień zdarzenia.

W czasie kolejnego rozpoznania sprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mi czynu i podkreślił, iż nie brał żadnego udziału w zdarzeniu. Podkreślał, iż był w znacznej odległości od zdarzenia, była szarówka i nie widział co się działo faktycznie w pobliżu auta. Twierdził, iż był pewny, że żaden z pokrzywdzonych także go nie widział (k.)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd podzielił częściowo wyjaśnienia obu oskarżonych jednakże jedynie częściowo i to złożone na początku przedmiotowego postępowania. Zostały one złożone w najkrótszym czasie od zdarzenia, kiedy pamięć o nim była najświeższa, a nadto gdy oskarżeni odizolowani od siebie, nie mieli czasu na uzgodnienie wspólnych relacji, ani też przemyślenie własnej linii obrony. Tymczasem analiza diametralnej zmiany ich wyjaśnień jaka następowała wraz z tokiem postępowania wskazuje jedynie na przyjętą linię obrony i powoduje podważenie ich ostatecznych złożonych w sprawie wyjaśnień.

Obaj oskarżeni w toku trwającego postępowania coraz bardziej negując swe sprawstwo, zdają się zapominać o swych pierwszych szczerych i spontanicznych relacjach – które dodatkowo własnoręcznie podpisywali w postępowaniu przygotowawczym - usiłując przekonać Sąd, jakoby na miejsce zdarzenia trafili przypadkowo. Co ważniejsze w każdych następujących wyjaśnieniach coraz większa staje odległość miejsca w jakim mieli się znajdować od zatrzymanego pojazdu z pokrzywdzonymi, a mniejsza jawi się ich rola - de facto sprowadzająca się jedynie do obserwowania zdarzenia ze znacznej odległości. Powyższe pozostaje w całkowitej sprzeczności z pierwszymi ich relacjami, a zwłaszcza z udziałem w wcześniejszych spotkaniach organizacyjnych, które powodowały, iż mieli pełną świadomość celu z jakim jadą i działań jakie na miejscu mają być podejmowane.

Dlatego podstawą do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie mogłyby być zasadniczo jedynie wyjaśnienia oskarżonych, złożone na etapie postępowania przygotowawczego, podczas składania których oświadczali, iż przyznają lub też częściowo przyznają się do popełniania zarzucanego im czynu.

I tak Sąd podzielił wyjaśnienia K. G. (1) w części w jakiej po raz pierwszy składając relacje odnośnie zarzucanego mu czynu przyznał się częściowo do jego popełnienia, a także potwierdził okoliczności swego pobytu na miejscu zdarzenia. W tych szczerych opisach potwierdził on zarówno swą wiedzę o planowanym „spotkaniu” kibiców na drodze w okolicach O. i O., celu w jakim miało ma nastąpić zatrzymanie kibiców z E. - poniżenie ich poprzez odebranie barw klubowych w postaci flag i szalików. Nie sposób uznać za przypadkową czy nieistotną wiedzę oskarżonego, który wówczas potwierdził, że na miejscu było około 20 zamaskowanych osób, które miały ubrane kominiarki ,a także były osoby ubrane w „kaptury i chusty na twarzy” – gdy liczba ta w czasie kolejnych przesłuchań rosła. W sposób pewny wskazał wówczas, iż w pewnym momencie gdy grupa osób „ruszyła” w stronę jedni - on również podszedł kilkanaście metrów w stronę zdarzenia. Twierdził wprawdzie, iż nie podchodził bliżej, co jednak należy traktować z wyjątkową ostrożnością, skoro pomimo późnej pory i złej widoczności - widział jak samochód pokrzywdzonych został „okrążony” przez kilka osób, gdy część stała z boku, a kolejna– z tyłu. W czasie tych pierwszych wyjaśnień twierdził on, iż obserwował całe zajście z odległości 30-40 metrów, gdy w czasie kolejnego przesłuchania wskazał, iż było to 50-60 metrów. Powyższe zmiany z kolejnym wskazaniem, że nie widział aby w trakcie zdarzenia ktoś kogoś bił czy dokonywał uszkodzenia pojazdu, a nadto nie widział, aby z pojazdu były wyrzucane jakieś rzeczy wskazują, iż jego kolejne dyspozycje to są nieprawdziwe wyjaśnienia stanowiące jego linię obrony. Widząc okrążenie samochodu był – zdaniem Sądu - na tyle blisko, że nie mógł nie widzieć samej czynności sprawczej, skoro był na miejscu do chwili nagłego odwrotu. O tym, że oskarżony ten dopasowuje swe relacje do sytuacji procesowej wskazują jego kolejne wyjaśnienia z pierwszego rozpoznania sprawy. Tam również precyzował, iż nie miał w zajściu żadnej określonej roli, nie wydawał żadnych okrzyków, nie zagrzewał nikogo do walki, a nadto nie wiedział - co ma nastąpić, bo nie znał szczegółów. Jest to całkowicie sprzeczne z jego pierwszymi wyjaśnieniami złożonymi w sprawie i przyznaniem, że wiedział, iż ma nastąpić poniżenie i zabór barw klubowych. W tych okolicznościach kolejne wyjaśnienia oskarżonego – zdyskredytowane wcześniejszymi jego relacjami – nie mogły być traktowane w sposób wiarygodny. W tym przypadku pojawia się nawet teza, iż - pokrzywdzonych nie widział, ani nawet marki ani konkretnie tego auta na drodze – gdy wcześniej widział okrążenie samochodu pokrzywdzonych. Oba twierdzenia całkowicie się wykluczają. Natomiast odległość z jakiej obserwował zamieszanie, z pierwotnych 30-40 metrów wzrosła w czasie trwania postepowania do około 200, 150 metrów.

Powyższe zdaniem Sądu jednoznacznie wskazuje, iż jedynie pierwsze jego relacje są szczere i wiarygodne. Dowodzą, iż był na miejscu zdarzenia, wiedząc po co i w jakim konkretnie celu - poza jedynie dokonanym na miejscu zniszczeniem mienia, którego wcześniej nie planowano. Gdyby bowiem oskarżony ten rzeczywiście nie widział samochodu, bezpośrednio po zatrzymaniu - nie wymyślałby takich faktów. Trudno też wskazać inny racjonalny powód dla jakiego, gdyby relacje te nie pochodziły od niego, czy nie zostały w ogóle złożone – znalazłyby się w podpisanym przez niego protokole.

Podobnie ewoluują wyjaśnienia oskarżonego M. G. (1). Sąd z całego wachlarza możliwości podanych wersji przebiegu zdarzenia oparł się na tych, które zostały złożone jako pierwsze w toku postępowania przygotowawczego, gdzie oskarżony ten przyznał się częściowo do zarzucanego mu czynu. Powodem takiego przyjęcia jest w tym przypadku ich pełność wiarygodność, powiązanie z wyjaśnieniami opisanego powyżej współoskarżonego, a również bliski czas od ich złożenia, kiedy pamięć o jego przebiegu była najlepsza. Za powyższym przemawia też niemożliwość ich uzgodnienia, czy przemyślenia swej linii obrony, która w takim czasie była utrudniona. Przyznał w nich, iż na spotkaniu dowiedział się o planowanym „poniżeniu” kibiców (...), które miało polegać na zabraniu im barw klubowych w postaci flag, szalików, co więcej potwierdził, że miał być w grupie uderzeniowej i atakować z innymi kibiców z E. i zabierać fanty z barwami klubowymi. Oskarżony ten wprawdzie podkreślał, iż w trakcie zdarzenia stał na uboczu, to jednak widział, że został zatrzymany srebrny sedan lub kombi, w którym siedziało czterech lub pięciu mężczyzn. Widział również jak otwierano w tym samochodzie drzwi i bagażnik. Powyższe wskazuje, iż był on w bardzo bliskiej odległości od zdarzenia, gdy połączy się jego relacje z potwierdzoną późną pora zaistnienia incydentu, przekładającą się niewątpliwie na ograniczoną widoczność. Nie będąc bezpośrednio przy zatrzymanym samochodzie z pokrzywdzonymi nie mógł widzieć takich szczegółów zdarzenia, a w konsekwencji ich podać. Nadto twierdził, że nie włączył się do akcji, gdyż brała w niej udział „wystarczająca ilość osób”, gdy jego relacje wskazują, iż był w grupie najbliższej pokrzywdzonych. Te wyjaśnienia w tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne i szczere, zwłaszcza, gdy w kolejnych usiłował on przekonać Sąd nawet co do tego, iż nie wiedział czy w trakcie zdarzenia miały być zabierane barwy klubowe. Wobec takiej sprzeczności jego kolejnych wyjaśnień – w pierwszych przyznał, iż mieli zabierać fanty z barwami klubowymi – do kolejnych relacji tego oskarżonego należy podchodzić z wyjątkową ostrożnością. Podkreślić również należy iż oskarżony M. G. (1) wyjaśniając w trakcie posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania podął m. in „dowiedziałem się wczoraj rano z gazety (...), że napadliśmy 4 strażaków” . Uwzględniając, iż relacje te pochodzą z 17 maja 2014r. nie sposób uznać je za omyłkowe czy przypadkowe, a jako szczere wyjaśnienie również własnego udziału w sprawie. Tymczasem już w czasie drugiego rozpoznania sprawy oskarżony ten nie tylko, nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mi czynu to podkreślał, iż nie brał żadnego udziału, to jeszcze twierdził, iż był w znacznej odległości od zdarzenia i nie widział co się działo faktycznie w pobliżu auta. W tych okolicznościach poza pierwszymi w miarę szczerymi jego wyjaśnieniami pozostałe Sąd odrzucił jako linię obrony zmierzającą do uchylenia się od odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo.

Zaakcentowana zmienność relacji obu oskarżonych, znaczny upływ czasu od chwili zdarzenia, a dodatkowo przebudowa częściowa drogi i jej okolic, legła u podstaw oddalenia wniosku o przeprowadzenie eksperymentu procesowego na miejscu zdarzenia. Niewątpliwie warunki w jakich mogłaby ona zostać aktualnie przeprowadzona różnią się od istniejących w dniu 11 maja 2014roku, co mogłoby wpływać na uczestników czynności myląco. Nie sposób też przyjąć – wobec odrębności wyjaśnień składanych na poszczególnych etapach postępowania przez oskarżonych – że aktualnie, po upływie ponad trzech lat od zdarzenia, są w stanie dokładnie określić miejsce, w jakim znajdował się czy samochód pokrzywdzonych, czy oni sami. W tej sytuacji przeprowadzenie tej czynności nie jest możliwe, zgodnie z jej ustawowym celem i zmierzało jedynie do przedłużenia postępowania w sprawie.

Z uwagi na przebieg zdarzenia, zamaskowanie uczestników, późną porę, niezabudowany teren - poza wyjaśnieniami oskarżonych w tym zakresie - w przedmiotowej sprawie brak jest jakichkolwiek innych dowodów mogących być podstawą dokonywanych w sprawie ustaleń. Bo choć Sąd w pełni podzielił zeznania pokrzywdzonych P. O. (1), R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1) – co do przebiegu zdarzenia, doznanych obrażeń ciała, czy uszkodzonym mieniu, to nie rozpoznali oni żadnego z oskarżonych objętych ponownym rozpoznaniem sprawy. Wobec powyższego choć Sąd podzielił ich zeznania w całości jako powiązane, jasne, logiczne i korespondujące, to jednak nie były one podstawą przypisania winy oskarżonym. Ewentualne rozbieżnością w ich relacjach w zakresie który z nich słyszał bądź nie zadania wydania barw klubowych nie wpływają na podważenie ich wiarygodności. Niewątpliwie w tak nagłej i gwałtownej sytuacji, poziom stresu oraz głośność zachowania atakujących mogła powodować iż nie wszyscy słyszeli wypowiadane żądania, będąc skupionym na innym zakresie zdarzenia.

W podobny sposób należy ocenić zeznania pozostałych świadków - A. G., M. S., B. S., P. W., A. T., T. J., K. P., M. C., czy K. D.. Osoby te nie dostarczyły bezpośredniej niejako wiedzy o przebiegu zdarzenia. Zeznania tych osób choć nie zostały podważone to jednak nie stanowiły podstawy dokonywanych przez Sąd ustaleń faktycznych w sprawie.

Odnośnie relacji skazanego już prawomocnie R. D. (3), to Sąd spostrzega , iż także ten aktualnie świadek potwierdził, iż na G. (...), odbywającej się w Hali U. w O. w dniu 10 maja 2014r. uczestniczył w uzgodnieniach i planowaniu napaści na kibiców klubu piłkarskiego „ (...)”. Znał cel jakim było „poniżenie” polegające na pobiciu kibiców. W świetle jego relacji niewątpliwe jest, iż miał on wytypować kibiców wracających z meczu w okolicach W. i spowodować zatrzymanie pojazdu, którym się poruszali, co w konsekwencji uczynił, doprowadzając do przypadkowego zatrzymania samochodu pokrzywdzonych. Sąd uznając ten zakres relacji świadka za wiarygodny potwierdził albowiem koresponduje to z wyjaśnieniami oskarżonych, iż nie uzgadniano kwestii zniszczenia samochodu, a jedynie pobicie kibiców, oraz zabór barw klubowych. Uwzględnić należy, iż rola świadka generalnie zakończyła się w chwili doprowadzenia do zatrzymania i wytypowania pokrzywdzonych.

W świetle powyższych ustaleń Sąd uznał, iż materiał dowodowy zebrany w sprawie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości winę K. G. (1) i M. G. (1) co do tego, iż w dniu 11 maja 2014 roku w rejonie skrzyżowania drogi krajowej numer (...) z drogą prowadzącą do miejscowości R., województwo (...) działając publicznie oraz bez powodu, okazując tym rażące lekceważenie porządku prawnego oraz wspólnie i w porozumieniu z innymi, nieustalonymi osobami wzięli udział w pobiciu P. O. (1), R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1), którzy w wyniku szarpania ich za odzież w celu wyciągnięcia na zewnątrz samochodu, uderzania pięściami oraz kopania obutymi nogami po całym ciele doznali obrażeń ciała: P. O. (1) - obrażeń w postaci: lekkiego zasinienia oczodołu lewego, stłuczenia wargi górnej po stronie lewej, obrzęku lewego łuku brwiowego, stłuczenia żeber po stronie lewej, stłuczenia łokcia lewej kończyny górnej oraz otarć naskórka w okolicach żeber i łokcia lewej kończyny górnej, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, R. G. (1) - obrażeń ciała w postaci: podbicia obu oczu, otarć naskórka na czole, miejscowej tkliwości okolicy skroniowej prawej, guzów na głowie oraz pourazowych bólów głowy, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, P. P. (1) - obrażeń ciała w postaci: stłuczenia nosa i głowy, przeciążenia kręgosłupa na odcinku szyjnym, ogólnych potłuczeń całego ciała oraz pourazowych bólów głowy, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, M. M. (1) - obrażeń ciała w postaci: ogólnych potłuczeń ciała, stłuczenia i bólów szczęki, zbicia prawego barku, zasinień prawej strony ciała tj. kończyny górnej prawej, żeber, głowy i twarzy, pourazowych bólów głowy, nosa i szczęki oraz pourazowych trudności w oddychaniu, powodujących naruszenie prawidłowej funkcji organów ciała na okres nie przekraczający dni 7, przy czym w trakcie zdarzenia wszyscy wymienieni byli narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157§ 1 kk, oraz stosując wyżej opisaną przemoc usiłowali dokonać kradzieży mienia w postaci flag, elementów odzieży i innych przedmiotów oznaczonych barwami i znakami klubu piłkarskiego '' O.'' E. o nieustalonej wartości nie uświadamiając sobie jednocześnie, że dokonanie ich zaboru nie jest możliwe z uwagi na brak przedmiotów objętych zamiarem kradzieży tj. dokonania przestępstwa z art. 158§1 kk i art. 13§2 kk w zw z art. 280§1kk w zw z art. 11§2kk w zw. z art. 57a§1 kk.

W ocenie bowiem Sądu ustalone działanie obu oskarżonych, który działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami, mając pełną świadomość celu spotkania, jakim było dokonanie pobicia oraz zaboru przedmiotów z barwami klubowymi, udanie się w ustalone miejsce znacznie oddalone od miejsca ich zamieszkania, w którym rzeczywiście dokonano zatrzymania pokrzywdzonych, przebywanie w grupie tych osób z zakrytymi twarzami uniemożliwiającymi rozpoznanie, w bliskiej odległości od miejsca zdarzenia oraz grupy osób która bezpośrednio wykonywała zaplanowane czynności, a z którymi umówili się wcześniej na ich dokonanie – wyczerpali znamiona zarzucanego im czynu w formie zmodyfikowanej przez Sąd.

Sąd w toku przedmiotowego postępowania nie ustalił, aby którykolwiek z oskarżonych zadał cios pokrzywdzonemu czy też werbalnie wyrażał żądanie wydania tych przedmiotów. Jednakże ustalone w sprawie – wskazane powyżej - ich działanie zostało popełnione w warunkach współsprawstwa z grupą innych nieustalonych osób. Sąd w tym zakresie oparł się na ustalonym już w orzecznictwie poglądzie, iż „Dla bytu przestępstwa z art. 158 § 3 k.k. nie jest nawet konieczne, aby sprawca w jakikolwiek bezpośredni sposób naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego. Wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciw innemu człowiekowi lub grupie osób, w szczególności przez to, że sprawca swoim zachowaniem, np. stworzeniem warunków ułatwiających działania bezpośrednich sprawców, postawą, a nawet samą obecnością wśród osób czynnie występujących przeciwko pokrzywdzonemu zwiększa zagrożenie u pokrzywdzonego i przyczynia się do wzrostu dysproporcji siły pomiędzy sprawcami pobicia i pokrzywdzonym” – wyrok Sądu apelacyjnego w Katowicach II Aka 147/17 z 4 lipca 2017r. Podobnie w wyroku Sądu Apelacyjnego z Gdańska z 21 lipca 2016r. w sprawie II Aka 157/16 zgodnie z którym „Do przypisania udziału sprawcy w pobiciu nie jest konieczne udowodnienie, iż zadał on pokrzywdzonemu lub pokrzywdzonym cios w postaci uderzenia, kopnięcia itp., a wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób. Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma charakter wspólnej odpowiedzialności za następstwa działania, co stanowi odstępstwo od zasady indywidualizacji odpowiedzialności karnej. Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, czy można ustalić, który z nich spowodował konkretne następstwa, ale pod warunkiem, że każdy z nich możliwość nastąpienia ich przewidywał albo mógł i powinien był przewidzieć”. Podobnie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 31 marca 2015r. II Aka 9/15 „Określona w art. 158 § 1 k.k. quasi odpowiedzialność zbiorowa przejawia się w tym, że sprawca odpowiada na jego podstawie niezależnie od tego, czy to właśnie jego zachowanie stanowi o niebezpieczeństwie dla życia lub zdrowia oraz czy można mu przypisać np. zadanie uderzenia powodującego uszczerbek na zdrowiu. W orzecznictwie wskazuje się, że udziałem w pobiciu może być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę, jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku wskazanego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1 k.k. Do przypisania sprawcy udziału w pobiciu nie jest konieczne, by zadał on pokrzywdzonemu cios, uderzenie, kopnięcie itp., a wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciw innemu człowiekowi lub grupie osób. Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, który spowodował konkretne następstwa, pod warunkiem że każdy z nich możliwość nastąpienia ich przewidywał albo mógł i powinien był przewidzieć. Skoro w badanej sprawie pokrzywdzony był wielokrotnie uderzany, w tym po głowie (z siłą co najmniej średnią), to nie budzi wątpliwości, że oskarżeni co najmniej przewidywali i godzili się, iż podejmowanym przez nich wspólnym działaniem narażają go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu określonego w art. 156 § 1 k.k.”

Podobne orzecznictwo kształtuje się w zakresie czynu z art. 280§1 i 2 kk . Patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie II A ka 190/16 z 19 grudnia 2016r. zgodnie z którym „Nie jest warunkiem koniecznym współsprawstwa, aby każda z osób realizowała osobiście znamiona czynu zabronionego czy też ich część; wystarczy bowiem, że działa w ramach podziału ról - przyjętego chociażby w sposób dorozumiany - ułatwiając bezpośredniemu sprawcy realizację zamierzonego celu przestępczego, akceptowanego przez współsprawcę.
2. Zabór mienia w celu przywłaszczenia nie musi być dokonywany z myślą o przysporzeniu korzyści dla siebie, może bowiem zmierzać także do tego, aby korzyść z takiego przestępstwa odniosła inna osoba.
3. W przypadku rozboju z art. 280 § 2 k.k. za przestępstwo tak kwalifikowane ponosi odpowiedzialność nie tylko osoba posługująca się wskazanym w tym przepisie przedmiotem np. nożem, ale także sprawca działający wspólnie z nią, który wprawdzie osobiście takim przedmiotem nie posługiwał się, ale miał świadomość, że przedmiotem tego rodzaju posługiwał się współsprawca”

W tych okolicznościach uznać należy, iż obaj oskarżeni świadomie biorąc udział w ustalonym zdarzeniu, zdając sobie sprawę z jego celu i aktywnie zgadzając się na wzięcie udziału w ustalonym, jego przebiegło tj. dotyczącym poniżenia poprzez pobicie, jak i zaboru elementów z barwami klubowymi dopuścili się realizacji znamion tych przestępstw. Swoim zachowaniem – będąc w bliskiej odległości od samochodu pokrzywdzonych , widząc jego markę , liczbę osób w środku , otwierane drzwi, czy bagażnik, w sposób świadomy i aktywny wzięli w nim udział. Niewątpliwie swoja obecnością zwiększyli przewagę napastników i ułatwili im dokonanie tak pobicia jak i rozboju. Poza zakresem ich odpowiedzialności jest natomiast ten element zachowania nieustalonej grupy osób , który należy uznać za będący wynikiem samodzielnego ich ekscesu. Dotyczy to zachowania osób, które dokonały uszkodzenia samochodu i rzeczy pokrzywdzonych. Nie ustalono bowiem w sprawie, aby takie czynności były wcześniej ustalane czy uzgadniane. Generalnie zaś do dokonania przestępstwa udziału w pobiciu nie jest wymagane zaistnienie uszkodzenia mienia. Wobec powyższego oskarżeni nie mogą ponosić odpowiedzialności za zakres na jakiego wykonanie nie wyrazili nawet dorozumianej zgody , czy akceptacji, skoro nie wynika z ustaleń sprawy by możliwość zaistnienia takiego przestępstwa była konsultowana czy planowana. Wręcz przeciwnie jawi się kwestia świadomości i wiedzy obu oskarżonych o planowanym zamiarze dokonania przestępstwa rozboju i godzeniu się na jego zaistnienie. Obaj oskarżeni wiedzieli wcześniej jakie zdarzenie ma mieś miejsce. W pierwszych swych relacjach szczerze przyznawali iż udali się w ustalone wcześniej miejsce w celu dokonania pobicia i zaboru barw klubowych. Powyższe wskazuje na świadomość mającej być użytej przemocy jak i zaboru mienia, i legła u podstaw przypisania mim popełnienia przestępstwa w złożonej farmie jak przyjęto w wyroku.

Na możliwość przypisania obu oskarżonym popełnienia przestępstwa popełnionego wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami wskazuje również orzeczenie z 28 września 2016r. Sądu Apelacyjnego w Warszawie II AKa 214/16 „Porozumienie może mieć charakter dorozumiany, gdy jeden ze sprawców podejmuje działanie przestępcze, a pozostali, przyłączają się do niego. Wspólność działania przejawia się natomiast tym, że sprawcy czynu dopuszczają się go razem, niejako wspólnymi siłami. Punktem wyjścia do oceny prawnej takiego przestępstwa nie są działania poszczególnych oskarżonych oceniane jednostkowo, ale łączne działanie sprawców.
4. Stan bezbronności może być wynikiem konkretnego układu okoliczności faktycznych w tym wielości napastników, których sama obecność i zachowanie sprawiają, że ofiara pozbawiona jest fizycznych i psychicznych możliwości przeciwdziałania zaborowi rzeczy, lub też że możliwość takiego przeciwdziałania jest znacznie ograniczona a zatem sytuacja, gdy sprawcy samą tylko przewagą liczebną paraliżują wolę oporu pokrzywdzonego.”

W tych bowiem warunkach oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami stosując przemoc w postaci szarpania za odzież P. O. (1), R. G. (1), M. M. (1) oraz P. P. (1) w celu wyciągnięcia na zewnątrz samochodu, uderzania pięściami oraz kopania obutymi nogami po całym ciele spowodowali u wymienionych wskazane obrażenia ciała potwierdzili w swoich zeznaniach wymieni pokrzywdzeni.

Przeprowadzone w prawie postępowanie dowodowe nie doprowadziło do ustalenia który z oskarżonych spowodował konkretne obrażenia ciała poszczególnych osób. Niewątpliwe jest natomiast, iż w trakcie zdarzenia wszyscy pokrzywdzeni byli narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w przepisie art. 157§ 1 kk. Okoliczność ta koresponduje z treścią i wnioskami opinii biegłego lekarza specjalisty chirurgii ogólnej C. S., który stwierdził charakter obrażeń doznanych przez pokrzywdzonych. Sąd przedmiotową opinię biegłego jako jasną, pełną i spójną, jak również nie podważoną w toku postępowania podzielił jako wiarygodną.

Uwzględniając okoliczności czynu, miejsce działania – publicznie, motywację oskarżonych - bez powodu, zasadna była kwalifikacja ich działania ustalająca znamiona występku chuligańskiego z art. 57a§1 kk w rozumieniu art. 115§21 kk.

Uznając obu oskarżonych za winnych dokonania przypisanego im czynu Sąd z mocy art. 158§1 kk i art. 13§2 kk w zw z art. 280§1kk w zw z art. 11§2kk w zw. z art. 57a§1 kk, opierając wymiar kary o art. 14§1 i 2 kk w zw z art. 280§1kk w zw z art. 11§3kk przy zastosowaniu art. 4§1 kk i art. 60§1 i 6 pkt. 3 kk wymierzył im kary po 1 (jednym ) roku 6 (sześciu) miesiącach pozbawienia wolności.

Sąd orzekając w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonych przy zastosowaniu art. 4§1 kk zastosował przepisy obowiązujące w dacie czynu jako korzystniejsze dla oskarżonych.

Rozważając wymiar kary wobec oskarżonych Sąd uwzględnił charakter i sposób działania oskarżonych, działanie zaplanowane, udanie się celowe na znaczną odległość , z wyraźną przewagą fizyczną atakujących, okoliczności czynu, motywację, miejsca w jakie kierowano uderzenia, spowodowane nimi zagrożenie, oraz ich uprzednią niekaralność w chwili czynu.

Sąd wziął pod uwagę iż w odniesieniu do obu oskarżonych zachodziły z jednej strony wskazane w art. 57 a kk przesłanki do nadzwyczajnego obostrzenia kary, jak i z art. 14§2 kk do nadzwyczajnego jej złagodzenia. Z tego powodu stosownie do treści art. 57§1 kk biorąc pod uwagę łącznie zbiegające się przesłanki zastosował nadzwyczajne jej złagodzenie – mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, uwzględniając warunki i właściwości osobiste sprawców, sposób życia przed popełnieniem czynu, w tym wskazaną powyżej ich niekaralność.

Uznając jednak, iż sam fakt skazania wpłynie na oskarżonych wychowawczo Sąd na podstawie art. 69§1, 2 kk i art. 70§1 pkt. 1 kk, przy zastosowaniu art.4§1 kk wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 (pięciu) lat.

Ustalając wymiar okresu próby w kontekście niezbędnego czasu wychowawczego oddziaływania na oskarżonych, Sąd doszedł do wniosku, iż określenie tego okresu w granicy 5 lat będzie wystarczające i jednocześnie konieczne dla osiągnięcia wobec nich celów kary tak wychowawczych jak i zapobiegawczych.

W ocenie Sądu wobec obu oskarżonych uwzględniając ich dotychczasową niekaralność zasadnym było przyjęcie, iż zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna wyrażająca się w uznaniu iż wymierzenie im kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania będzie wystarczające do osiągnięcia celów kary a w szczególności zapobiegania powrotowi do ich popełnienia. W ocenie Sądu tak ustalony okres próby będzie wystarczający do dokonania oceny spełnienia celów kary jak i zapobieżenia ponownemu popełnieniu przestępstwa.

Sąd nie orzekł od oskarżonych na rzecz pokrzywdzonych obowiązków naprawienia szkody, albowiem czyn polegający na spowodowaniu szkody został wyeliminowany z opisów przypisanych im przestępstwa.

Na podstawie art. 46§2 kk przy zastosowaniu art.4§1 kk zobowiązano oskarżonych do uiszczenia nawiązek na rzecz pokrzywdzonych: po 10.000 złotych na rzecz P. O. (1), po 8000 złotych na rzecz R. G. (1), po 7000 złotych a rzecz M. M. (1) i po 8000 złotych na rzecz P. P. (1). W ocenie Sądu tak określone kwoty będą wymierną dolegliwością dla oskarżonych, stanowiąc konsekwencje przypisanego im czynu. Nadto mieszczą się w ich możliwościach finansowych, a przede wszystkim uwzględniają rozmiar doznanych przez pokrzywdzonych obrażeń ciała i krzywdy, intensywność cierpień oraz psychicznych przeżyć i czas ich trwania.

W ocenie Sądu tak ukształtowane kary orzeczone wobec oskarżonych są adekwatne do stopnia ich winy i społecznej szkodliwości czynu im przypisanego, spełnią również swe cele wychowawcze i zapobiegawcze.

Na podstawie art. 627 kpk i art. 633 kpk zasądzono od oskarżonych na rzecz oskarżycieli posiłkowych: P. O. (1), P. P. (1), M. M. (1), R. G. (1) kwoty po 5172 złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art.627 kpk i art. 633 kpk zasądzając od oskarżonych koszty sądowe w 1/3 za pierwsze postępowanie sądowe i po ½ za drugie postępowanie sądowe oraz zwalnia ich od opłaty.