Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Paweł Sosnowski

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa U. (...) W.

przeciwko M. N.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 988,40 zł (trzy tysiące dziewięćset osiemdziesiąt osiem złotych i czterdzieści groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 czerwca 2016r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 017 zł (tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Katarzyna Malinowska

X C 3143/17

UZASADNIENIE

Powód U. (...) W. złożył pozew przeciwko M. N. o zapłatę kwoty 3988,40 zł z odsetkami i kosztami.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż dochodzona kwota wynika z umowy pożyczki zawartej przez pozwanego z (...) S.A. w dniu 29 sierpnia 2014 r. Wierzytelność przysługująca pożyczkodawcy została zbyta w drodze umowy przelewu powodowi. Na dzień wniesienia pozwu dochodzona kwota obejmowała 2880,67 zł niespłaconego kapitału, 63,53 zł odsetek za opóźnienie naliczonych od kapitału od dnia 12.12.2016 r. do 1.06.2017 r. oraz 1044,20 zł opłaty za obsługę pożyczki w domu.

W dniu 7 lipca 2017 r. Sąd Rejonowy w. T.wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Od nakazu zapłaty sprzeciw wniósł pozwany i domagał się oddalenia powództwa w całości. Podniesiono zarzut nie wykazania istnienia wierzytelności ani co do zasady ani co do wysokości, zarzut nie wykazania przejścia wierzytelności na powoda i zarzut zastosowania klauzuli niedozwolonych.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29 sierpnia 2014 r. pozwany zawarł z (...) S.A. umowę pożyczki. Zgodnie z umową pozwany winien był zwrócić pożyczkodawcy kwotę 4908,83 zł. Na tą kwotę poza obowiązkiem spłaty kapitału m.in. składała się kwota 1285 zł opłaty za obsługę pożyczki w domu.

Dowód: umowa nr(...) k. 5 – 5v akt.

W dniu 21 grudnia 2016 r. została zawarta umowa cesji wierzytelności pomiędzy (...), spółkę z siedzibą w L. i powodem. Do umowy zostało dołączone oświadczenie, że zbywca wierzytelności nabył je wcześniej od (...) S.A. Umowa obejmowała również wierzytelność wobec pozwanego wynikającą z umowy nr (...).

Dowód: umowa cesji wraz z oświadczeniem przedstawicieli (...) S.A. i (...) k. 6-14 akt, wyciąg z załącznika k. 15 akt, zawiadomienie o przelewie i propozycja porozumienia k. 20 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów, których autentyczność nie była kwestionowała. Pozwany odmawiał im jednak mocy dowodowej.

Spór dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec zakwestionowania roszczenia przez pozwanego w całości i podniesienia zarzutów : braku legitymacji czynnej po stronie powodowej, niewykazania roszczenia co do wysokości, jak również zarzutu zastosowania klauzul niedozwolonych.

Strona powodowa, dochodząc kwoty żądanej pozwem powoływała się na to, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności przejęła od (...) S.A. wierzytelność wobec pozwanego wynikającą z zawartej umowy pożyczki.

Zgodnie z treścią art. 720 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c., ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem powód powoływał się na zaistnienie oznaczonych faktów, w tym na fakt zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia, zobowiązany był wskazać okoliczności, które uzasadniały żądanie zgłoszone w pozwie. Na stronie pozwanej spoczywał z kolei obowiązek wykazania, że roszczenie jest nienależne, bądź jest należne w innej wysokości.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, należy uznać roszczenia powoda za zasadne w całości.

Przede wszystkim, odnosząc się do zarzutów podniesionych przez pozwanego o nieudowodnieniu roszczenia, wskazać należy, że powód przedłożył wszelkie niezbędne dokumenty potwierdzające zawarcie umowy przez pozwanego z pierwotnym wierzycielem i również przekazanie pozwanemu kwoty 2500 zł tytułem pożyczki. Sąd nie miał więc wątpliwości, że wierzyciel pierwotny jako pożyczkodawca udzielił pożyczki pozwanemu i wydano mu kwotę pożyczki.

Niezasadny okazał się również zarzut niewykazania przejścia wierzytelności dochodzonej pozwem i w konsekwencji brak legitymacji procesowej czynnej strony powodowej. W ocenie Sądu, powód przedkładając umowę cesji z dnia 12 grudnia 2016 r. wraz z załącznikiem dotyczącym konkretnej wierzytelności wobec pozwanego, sprostał obowiązkowi wykazania swojej legitymacji zgodnie z art. 6 kc. Do umowy cesji załączono oświadczenie pierwotnego wierzyciela o zbyciu wierzytelności na (...). Nadto powód jest w posiadaniu wszelkich danych pozwanego i treści umowy zawartej przez pozwanego (...) S.A.. Dlatego też w ocenie Sądu, legitymacja czynna strony powodowej nie budziła wątpliwości.

Zasadność powództwa w zakresie kwoty 3988,40 zł, zadaniem Sądu została udowodniona. Powód przedłożył umowę, z której wynika, że pozwany zobowiązał się do zapłacenie kwoty wyższej niż dochodzone: 2880,67 zł pożyczki (w umowie 3306 zł kwoty brutto pożyczki) oraz 1044,20 zł (w umowie 1285 zł) opłaty za obsługę pożyczki w domu. W pozwie zostało nadto wskazane, iż kwota 63,53 zł to skapitalizowane odsetki za opóźnienie naliczonych od kapitału od dnia 12.12.2016 r. do 1.06.2017 r., co umożliwiło stronie i Sądowi ustalenia prawidłowości obliczenia tej kwoty.

Pozwany nie wykazał, iż spłacił pożyczkodawcy jakąkolwiek kwotę, co udowodniłoby, że roszczenie jest nienależne, bądź jest należne w innej wysokości.

Odnosząc się do żądania oddalenia powództwa w zakresie składki ubezpieczeniowej, opłaty za obsługę pożyczki w domu czy też opłaty przygotowawczej wskazać należy, iż w treści zawieranej umowy, którą pozwany podpisał, jest w sposób jasny wskazane, co składa się na kwotę, którą pozwany ma obowiązek spłacić. Tym samym pożyczkodawca uczynił zadość wymaganiom stawianym przez art. 7 i 7a ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. (tj. z dnia 23 sierpnia 2016 r. Dz.U. z 2016 r. poz. 1528)

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc nakładając obowiązek ich poniesienia przez pozwanego, który przegrał spór w całości. Na zasądzone koszty składa 900 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 17 zł opłaty skarbowej i 100 zł opłaty od pozwu.

SSR Katarzyna Malinowska