Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Data 28 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, I Wydział Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Arkadiusz Ziarko

Protokolant: sekr. sąd. Marta Kreczkowska - Żyrkowska

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2018 r., w O., na rozprawie,

sprawy z powództwa Gminy O.- Zakładu (...) w O.

przeciwko M. S., H. L. i W. M. C.

o eksmisję

I  nakazuje pozwanej H. L., aby opróżniła, opuściła i wydała powodowi lokal mieszkalny nr (...), położony w O. przy ul. (...), zaś pozwanej W. M. C., aby opróżniła i wydała powodowi lokal mieszkalny nr (...), położony w O. przy ul. (...);

II  przyznaje pozwanej H. L. prawo do otrzymania lokalu socjalnego i nakazuje wstrzymanie opróżnienia lokalu opisanego w punkcie I przez pozwaną do czasu złożenia jej przez Gminę O. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

III  w pozostałym zakresie umarza postępowanie;

IV  zasądza od pozwanych H. L., M. S. i W. M. C. na rzecz powoda kwotę 200 (dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów procesu, odstępując od obciążenia pozwanych kosztami procesu w pozostałym zakresie.

SSR Arkadiusz Ziarko

Sygn. akt I C 279/18

UZASADNIENIE

Powód – Gmina O. – Zakład (...) w O. – ostatecznie wniósł o nakazanie H. L., aby opróżniła, opuściła i wydała powodowi lokal mieszkalny nr (...), położony w O. przy ul. (...), zaś pozwanej W. M. C., aby opróżniła i wydała powodowi lokal mieszkalny nr (...), położony w O. przy ul. (...) oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód podał, że pozwane po skutecznym rozwiązaniu z nimi umowy najmu zajmują powyższy lokal mieszkalny bez podstawy prawnej. Zaległe opłaty za lokal wynoszą 51.071,30 zł i zaległość dalej rośnie.

W pozostałym zakresie powód cofnął pozew, co skutkowało umorzeniem postępowania na podstawie art. 203 § 1 w zw. z art. 355 § 1 Kpc.

Pozwana – H. L. – w odpowiedzi na pozew k. 53 oraz na rozprawie nie kwestionowała powództwa. Wyjaśniła, że problemy z czynszem zaczęły się jak miała problemy rodzinne i zdrowotne udokumentowane k. 55-61. Obecnie utrzymuje się z emerytury 800 zł. Dodatkowo dorywczo opiekuje się dzieckiem za około 1.000 zł miesięcznie. Nie posiada żadnego majątku ani żadnych innych przedmiotów wartościowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana – H. L. – mieszka w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym w O. przy ulicy (...) należącym do powoda bez tytułu prawnego, zaś pozwana W. C. w dniu 25 marca wyprowadziła się stamtąd pozostawiając rzeczy. Wyprowadził się w tej dacie również jej konkubent M. S.. (okoliczności niesporne)

Wcześniej od 23 września 2008 r. miała zawartą z powodem umowę najmu powyższego lokalu.

Powód pismem z dnia 30 maja 2011 r. uprzedził pozwaną – zalegającą z zapłatą czynszu i innych opłat za wynajęty lokal wówczas na kwotę 11.003,28 zł – o zamiarze wypowiedzenia umowy najmu, wyznaczając dodatkowy, miesięczny terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Pismem z dnia 30 listopada 2011 r. powód wypowiedział umowę najmu z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Zadłużenie pozwanego na dzień 31 stycznia 2017 r. wynosiło 51.071,30 zł.

(okoliczności niesporne potwierdzone dokumentami umowa k. 17-19, pisma k. 14, 15, zestawienie zaległości k. 9 )

Pozwana aktualnie nie ma zawartej żadnej umowy z powodem na korzystanie z powyższego lokalu. Pomimo wezwań powoda pozwana nie opuściła powyższego lokalu. ( okoliczności niesporne)

Pozwana obecnie utrzymuje się z emerytury 800 zł. Dodatkowo dorywczo opiekuje się dzieckiem za około 1.000 zł miesięcznie. Nie posiada żadnego majątku ani żadnych innych przedmiotów wartościowych. Do styczna 2017 r. MOPS przyznawał jej różne świadczenia. Ma torbiel w mózgu. Po wypadku samochodowym doznała poważnego urazu kolana. Ma stwierdzone zwężenie tarcz międzykręgowych oraz zmiany zniekształcająco-zwyrodnieniowe na krawędziach trzonów kręgowych. Z uwagi powyższe cierpi na ataki bólu, które stara się łagodzić środkami przeciwbólowymi.

( okoliczności niesporne potwierdzone zaświadczeniem z MOPS k. 38-44 oraz dokumentacją medyczną k. 56-61)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić.

Należało dać wiarę dokumentom złożonym w sprawie albowiem ich wiarygodność nie budzi wątpliwości i nie była kwestionowana.

Nie było sporne, że pozwany nie ma żadnych praw do mieszkania w spornym lokalu. Brak praw nie może budzić wątpliwości po skutecznym rozwiązaniu przez powoda umowy z pozwanymi w sposób przewidziany w szczególności w art. 11 ustawy o ochronie praw lokatorów .

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów Jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 niniejszej ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia. Ust. 2 pkt 2) Nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Zgodnie z art. 222 Kc Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Obowiązek zwrotu wynajętej rzeczy po upływie okresu najmu wynajmującemu przez najemcę przewiduje także art. 675§1 Kc, Zgodnie z którym po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie nie pogorszonym.

W tych warunkach, wobec braku innych twierdzeń i dowodów, należało powództwo co do żądania eksmisji uwzględnić na podstawie powyższych przepisów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 powołanej ustawy sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Zgodnie z art. 14 ust. 4. Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec: 1) kobiety w ciąży, 2) małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, 3) obłożnie chorych, 4) emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, 5) osoby posiadającej status bezrobotnego, 6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Uwzględniając fakt, że pozwana osiąga niewielkie dochody w stosunku do swojego zadłużenia oraz cierpi na szereg dolegliwości zdrowotnych, należało przyjąć że zachodzą co do pozwanej przesłanki uzasadniające przyznanie lokalu socjalnego w oparciu o art. 14 ust. 3 powołanej ustawy.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 14 ust. 3 i 4 powołanej ustawy należało przyznać powyższym pozwanemu prawo do lokalu socjalnego jak w punkcie II wyroku.

Sytuacja pozwanych, w szczególności majątkowa, uzasadniła odstąpienie od obciążenia go kosztami procesu – art. 102 Kpc – powyżej poniesionej przez powoda opłaty od pozwu. Wskazana wyżej częściowa wyprowadzka nastąpiła po wniesieniu pozwu, stąd wszyscy pozwani przegrywają sprawę.

SSR Arkadiusz Ziarko