Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2018 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko K. N. (1)

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt IC 363/17

UZASADNIENIE

Powód, (...)z siedzibą w W., wniósł przeciwko pozwanemu, K. N. (1) pozew z żądaniem zapłaty kwoty 84.152,02 zł. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Na uzasadnienie podał, iż pozwanego (...)SA (poprzednik prawny (...) Bank (...) SA) łączyła umowa bankowa z dnia 26 stycznia 2010r., nr (...), z której pozwany się nie wywiązał. Dlatego też bank wypowiedział pozwanemu powyższą umowę, co doprowadziło do powstania wymagalności całej kwoty niespłaconego kapitału wraz z kwotą odsetek umownych stanowiących część odsetkową raty kapitałowo – odsetkowej, a także odsetek karnych naliczonych za opóźnienie zadłużenia przeterminowanego. Wskazał, że bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, jednakże postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do zaspokojenia wierzyciela. Podał również, iż w dniu 8 października 2014r. (...) Bank (...) SA, jako komplementariusz, wniósł aportem do (...) spółki z o.o. sp. k. wkład niepieniężny, tj. wymagalne wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek. Wniesienie aportem wierzytelności odbyło się poprzez zmianę umowy spółki w formie aktu notarialnego, sporządzonego przez notariusza, M. W., rep. A nr (...), a każda wierzytelność została ujęta w wykazie wierzytelności stanowiącej załącznik do aktu notarialnego zmiany umowy spółki komandytowej pod indywidualnie nadanym numerem. Podał też, iż w dalszej kolejności (...) spółka z o.o. sp.k. oraz (...)z siedzibą w W., zawarły w dniu 24 października 2014r. umowę o świadczenie w miejsca wykonania (datio in solutum), na mocy której (...) spółka z o.o. sp. k. zwolniła się z zobowiązania względem (...) poprzez spełnienie innego świadczenia, tj. przelew wierzytelności przysługujących (...) Bank (...) SA, które zostały przeniesione aportem do (...) spółki z o.o. sp. k. w dniu 8 października 2014r. W wyniku powyższego, strona powodowa stała się wierzycielem pozwanego z tytułu umowy z dnia 26 stycznia 2010r. Pozwany wezwany do zapłaty powyższej należności, nie spełnił świadczenia, dlatego wniesienie pozwu stało się konieczne.

Sąd Rejonowy (...)wydał w dniu 15 grudnia 2014r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził dochodzoną pozwem należność wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami postępowania.

Pozwany, K. N. (2), wniósł sprzeciw do powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zwrot na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Podniósł, że dochodzona należność jest przedawniona oraz, że powód nie wykazał (nie udowodnił), że nabył wierzytelność od banku. Wniósł jednoczenie o zobowiązanie powoda do przesłania dokumentacji bankowej wraz z umową przelewu wierzytelności wraz z zapłatą za przelew. Podał też, że być może należność dotyczy umowy z bankiem zawartej w 2008r., co dodatkowo przemawia za koniecznością przedłożena dowodów potwierdzających istnienie wierzytelności z 2010r.

Sąd ustalił:

W dniu 26 stycznia 2010r. (...) SA w W. i pozwany, K. N. (1) zawarli umowę kredytu restrukturyzacyjnego o nr (...).

Dowód: umowę kredytu restrukturyzacyjnego z dnia 26 stycznia 2010r., k. 62- 65.

W dniu 25 października 2013r. (...) Bank (...) SA w W. wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny z tytułu umowy kredytu restrukturyzacyjnego zawartej w dniu 26 października 2010r., obejmujący należność z tytułu niespłaconego kredytu w kwocie 73.639,77 zł., w tym kwotę 69.422,35 zł. z tytułu niespłaconego kredytu wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 69.422,35 zł. od dnia 8 września 2013r. do dnia zapłaty, kwotę 4.043,42 zł. z tytułu odsetek umownych liczonych od dnia 27 stycznia 2010r. do dnia 7 września 2013r. oraz kwotę 174 zł. z tytułu naliczonych opłat.

Dowód: bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 25 października 2013r., k. 67.

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie pozwany podniósł zarzut braku legitymacji procesowej czynnej oraz zarzut przedawnienia roszczenia. Wskazał też, że przedłożone przez powoda dokumenty nie wystarczają nawet do zidentyfikowania wierzytelności, której żądanie dotyczy. Wobec powyższych zarzutów powód winien wykazać rodzaj dochodzonej wierzytelności, jej wysokość, wymagalność oraz skuteczne jej nabycie od poprzedniego wierzyciela pozwanego. Powinność ta wynika z art. 6 k.c.

Powód nie sprostał powyższemu.

Podkreślić jednocześnie należy, że zarządzeniem z dnia 12 stycznia 2018r. powód został wezwany do przedłożenia dowodów przywołanych w pozwie, w terminie 7 dni, pod rygorem pominięcia ich w toku dalszego postępowania, a także do pisemnego ustosunkowania się do zarzutów zawartych w sprzeciwie, w terminie 7 dni, pod rygorem pominięcia twierdzeń i wniosków w toku dalszego postępowania. W odpowiedzi na powyższe powód złożył jedynie umowę kredytu restrukturyzacyjnego z dnia 26 stycznia 2010r. o nr (...), zawartą przez (...) SA w W. i pozwanego, K. N. (1) (k.62-65) oraz bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 25 października 2013r. wystawiony przez (...) Bank (...) SA w W. przeciwko K. N. (1) z tytułu umowy kredytu restrukturyzacyjnego (k.67). Nie przedstawił jednak żadnych innych dokumentów, na które powołał się w uzasadnieniu pozwu, w tym w szczególności wypowiedzenia umowy kredytu z dnia 26 stycznia 2010r., umowy o przeniesienia aportem do (...) spółki z o.o. sp.k wierzytelności z tytułu powyższej umowy oraz umowy z dnia 24 października 2014r. łączącej (...) spółkę z o.o. s. k. a (...)z siedzibą w W. o świadczenie w miejsce wykonania (datio in salutum), która, zdaniem powoda, stanowi podstawę twierdzenia o tym, iż powód posiada legitymację procesową czynną w niniejszym procesie.

Powyższe skutkuje wnioskiem, iż powód nie wykazał, by był wierzycielem pozwanego z tytułu umowy kredytu restrukturyzacyjnego z dnia 26 stycznia 2010r. o nr (...), zawartej przez (...) SA w W. a pozwanym, K. N. (1). Nadto nie udowodnił, że umowa powyższa została skutecznie rozwiązana.

Nie można bowiem za dowód rozwiązania umowy z dnia 26 stycznia 2010r. uznać zaświadczenia z dnia 25 października 2013r. pochodzącego od (...) Bank (...) SA w W. (k. 67), iż umowa o kredyt restrukturyzacyjnego z dnia 26 stycznia 2010r. o nr (...) zawarta pomiędzy K. N. (1) a (...) Bank (...) SA w W. została rozwiązana w dniu 7 września 2013r. Nadto, nie stanowi wystarczającego dowodu na legitymacje procesową czynną oświadczenie (...) Bank (...) SA w W. z dnia 28 stycznia 2015 r. o przeniesieniu na (...)z siedzibą w W. wierzytelności, które przeszły na (...) z dniem 13 października 2014 r. (k.70-71). Z oświadczenia tego nie wynika, iż odnosi się ono do wierzytelności przysługującej powodowi wobec pozwanej. W § 1 tego dokumentu strony oświadczyły, że na podstawie Umowy Bank przeniósł na (...)wierzytelności, wymienione w Załączniku nr 3 do Umowy za cenę i na warunkach określonych w umowie, a (...)wierzytelności te nabył za cenę i na warunkach określonych w umowie. Jednakże, ani umowa, o której mowa w tym paragrafie, ani załącznik nr 3, stanowiący wykaz wierzytelności nie zostały załączone do akt sprawy. Ogólny sposób określenia wierzytelności w powyższym oświadczeniu uniemożliwia uznanie, że w ramach umowy powód nabył również wierzytelność względem pozwanego. Istotnym jest przy tym, że treść § 1 oświadczenia nie odpowiada stanowi faktycznemu przedstawionemu w pozwie. Według bowiem twierdzeń pozwu wierzytelność wobec K. N. (1) miała zostać przelana na stronę powodową w wyniku umowy o świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) zawartej w dniu 24 października 2014 r. pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. oraz (...), na mocy której spółka (...) zwolniła się ze zobowiązania względem (...)poprzez spełnienie innego świadczenia, tj. przelew wierzytelności przysługujących (...) Bank (...) S.A., które zostały wniesione aportem do spółki (...) w dniu 8 października 2014 r.

Przypomnieć należy, że w świetle przepisu treści art. 232 k.p.c. na stronie powodowej ciążył obowiązek wskazania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne. Powód jest profesjonalistą, dodatkowo w niniejszym procesie był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, zatem obowiązywał go wyższy miernik staranności w prowadzeniu procesu.

Tymczasem przedstawione przez stronę powodową dokumenty w żaden sposób nie pozwalają na ustalenie istnienia po stronie powodowej legitymacji procesowej czynnej do występowania w niniejszym procesie. Brak ten zaś skutkuje oddaleniem powództwa, o czym orzeczono jak w punkcie pierwszym sentencji.

W konsekwencji powyższego zbędne stały się rozważania dotyczące przedawnienia roszczenia wynikającego z umowy z dnia 26 października 2010r. Na marginesie wskazać należy, że powód, pomimo powołania się w pozwie na okoliczność wypowiedzenia tej umowy, nie przedstawił dowodu na poparcie powyższych twierdzeń.

W punkcie drugim sentencji Sąd rozstrzygając o kosztach postępowania na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., art.99 k.p.c. zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.600 zł stanowiącą wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika ustalone w oparciu o § 6 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa (…), Dz. U. 2013.490 ze zm. w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015.1804 ze zm.).

Na oryginale właściwy podpis