Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2018r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSO Marta Kucharczyk-Gemza

Protokolant: Bogumiła Brzezinka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2018r. w R.

sprawy z powództwa J. N.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 60.000 zł (sześćdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lutego 2016r. do dnia zapłaty;

2. w pozostałym zakresie powództwo oddala ;

3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.332 zł (jedenaście tysięcy trzysta trzydzieści dwa złote ) tytułem zwrotu części kosztów procesu;

4. nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 444,19 zł (czterysta czterdzieści cztery złote 19/100 ) tytułem części należnych kosztów sądowych

5. nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 378,38 zł (trzysta siedemdziesiąt osiem złotych 38/100 ) tytułem części należnych kosztów sądowych

SSO Marta Kucharczyk-Gemza

Sygn akt II C 341/16

UZASADNIENIE

Powód J. N. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 130.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z ustawowymi odsetkami od dnia 10 02 2016 r oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego według podwójnej stawki . W uzasadnieniu podniósł , że w dniu 13 10 2000 r w miejscowości P. doszło do wypadku samochodowego w którym powód jako pasażer pojazdu marki F. (...) doznał poważnych obrażeń ciała . Sprawca zdarzenia był ubezpieczony z tytułu OC w (...) . W wyniku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodowi zadośćuczynienie w wysokości 70.000 zł uwzględniającego przyczynienie się powoda do powstania szkody w 30% z uwagi na brak zapiętych pasów bezpieczeństwa w chwili zdarzenia . Zdaniem powoda brak było podstaw do przyjęcia przyczynienia powoda do powstania szkody. Charakter doznanych przez powoda obrażeń wskazuje na zapięcie pasów . Brak u powoda urazów czaszki , wstrząśnienia mózgu , złamania kości nosa i innych objawów które mogłyby wskazywać na uderzenie głową w szybę wywołane niezapięciem pasów bezpieczeństwa. Powód doznał obrażeń prawego oka co spowodowane zostało odłamkami pękniętej szyby . W ten sam sposób powstały liczne rany twarzy i powiek . Ponadto powód doznał złamania kilku żeber co mogło być spowodowane dociśnięciem przez pasy w chwili uderzenia oraz doznał złamania kości ramieniowej prawej. Na skutek wypadku powód doznał cierpień fizycznych i natury psychicznej . Obrażenia ciała były bolesne a wielodniowa hospitalizacja , trwała utrata widzenia w oku prawym , leczenie operacyjne, liczne konsultacje lekarskie i badania diagnostyczne oraz potrzeba korzystania z pomocy osób drugich były źródłem przeżywania przez powoda silnego stresu. Powód czuł się sfrustrowany przygnębiony bo utrata widzenia w jednym oku utrudnia funkcjonowanie . Proste czynności jak nalanie wody do szklanki czy wsypanie cukru wymagało skupienia i ostrożności. Powód utracił możliwość prawidłowego widzenia głębi co nie pozwala na prawidłowe wykonywanie pracy zawodowej – powód jest rzeźbiarzem. Powód wrócił do rzeźbienia ale na pracę musi poświęcać więcej czasu niż dawniej a wykonane dzieła są gorszej jakości. Potęguje to przygnębienie powoda który nie jest w stanie zarobkować na poziomie osiąganym przed utratą wzroku . Powód nie odczuwa już radości ze swojej pasji. Poczucie bezsilności wraz ze świadomością nieodwracalności skutków wypadku silnie deprymuje powoda . Zdaniem powoda pełne zadośćuczynienie powinno wynieść 200.000 zł a skoro pozwany wypłacił 70.000 zł powód żąda wypłaty pozostałej części w wysokości 130.000 zł.

Pozwany (...) SA wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Pozwany nie kwestionując zasady swej odpowiedzialności podniósł zarzut przyczynienia się powoda do powstania szkody polegającego na tym że podczas jazdy pozwany nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Pozwany podniósł że kwota wypłaconego zadośćuczynienia 70.000 zł stanowi pełną rekompensatę doznanej krzywdy i poniesionej szkody i uwzględnia przyczynienie się powoda . Wysokość żądanego zadośćuczynienia jest nieadekwatna do rodzaju obrażeń ciała powoda i jest rażąco wygórowana. Pozwany zakwestionował także wysokość żądanych przez powoda odsetek. Zdaniem pozwanego zadośćuczynienie określane jest według stanu rzeczy istniejącego w chwili wyrokowania i dlatego uzasadnia przyznanie odsetek dopiero od tej daty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód doznał obrażeń ciała w wypadku komunikacyjnym w dniu 13 10 2000 r. Sprawcą wypadku był N. Ś. skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Sl z dnia 11 09 2001 r sygn akt II K 388/01 za to , że kierując samochodem P. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w taki sposób, że na prostym odcinku drogi w miejscu niedozwolonym podjął manewr wyprzedzania ciągu pojazdów i doprowadził do zderzenia z wykonującym w tym czasie manewr skrętu w lewo samochodem marki F. (...) na skutek czego pasażer samochodu P. J. N. doznał obrażeń ciała w postaci rany twarzy i powiek , pęknięci gałki ocznej prawej z wypadnięciem błony naczyniowej tęczówki i upływu ciała szklistego, oderwania tęczówki oka prawego , krwotoku do gałki ocznej , złamania kości przedramienia prawego , złamania żeber od II do VII po stronie lewej.

W wyniku uderzenia samochód P. odrzuciło w lewo . Samochód zjechał ze skarpy pod dużym kątem i uderzył w betonową rurę. Kiedy przyjechała policja powód nadal siedział na siedzeniu pasażera. Przednia szyba była rozbita .

Powód został odwieziony na Oddział Okulistyczny Wojewódzkiego Szpitala (...) w J. gdzie przebywał przez miesiąc do dnia 16 11 2000r . Powód był konsultowany ortopedycznie . Wykonano zabieg kontroli ustawienia odłamów pod monitorem rtg , założono opatrunek gipsowy na 3 tygodnie . Przeprowadzono operację oka prawego. Podawano mu do oka zastrzyki. Powód był narażony na duże dolegliwości bólowe przez kilka miesięcy . Z uwagi na silny ból powód najgorzej zniósł pierwsze dwa tygodnie po wypadku . Podawano mu leki przeciwbólowe. . Na podstawie skąpej dokumentacji leczenia ortopedycznego nie można wnioskować o tym czy powód miał w czasie zderzenia zapięte pasy bezpieczeństwa . Uraz gałki ocznej związany był z pękniętą szybą i wbitymi odłamkami szkła w oko i skórę powiek . Obrażenia oka powstały bez związku z pasami bezpieczeństwa . To czy powód miał zapięte pasy bezpieczeństwa czy nie miało dla powstania tego urazu żadnego znaczenia. Powód odczuwał bóle klatki piersiowej i bóle ramienia. Powód nie wymagał opieki osób trzecich . W początkowym okresie wymagał pomocy przy takich czynnościach jak ubieranie się.

Na oddziale przekazano powodowi informację o nieodwracalnej utracie widzenia w prawym oku co wywołało u powoda silny stres. Utrata widzenia oka prawego spowodowała ograniczenie w wykonywaniu codziennych czynności przez okres od roku do dwóch lat. Tyle czasu potrzebne jest do przystosowania się do jednooczności. Utrata widzenia stereoskopowego uniemożliwiła powodowi wykonywanie wielu precyzyjnych czynności związanych z rzeźbą.

Powód nie miał zleconej rehabilitacji , ćwiczył rękę samodzielnie. Uraz kończyny górnej pozostawił po sobie trwałe skutki w postaci wygojonego z deformacją złamania trzonu kości ramiennej oraz zmian strukturalnych układu kostnego stawu ramiennego . Skutkują one dysfunkcją kończyny przy czynnościach wymagających oburęcznej sprawności siłowej , czynnościach wymagających unoszenia i odwodzenia ramienia w stawie ramiennym powyżej kąta 90 stopni. Rokowania na przyszłość ze strony ramienia i barku są raczej dobre , jednak nie można wykluczyć dalszego pogorszenia funkcji stawu barkowego. Odczuwa okresowo dolegliwości bólowe w klatce piersiowej .Odczuwa bóle barku na zmianę pogody.

Powodowi podczas pobytu na oddziale przekazano diagnozę co do nieodwracalnej utraty widzenia w prawym oku . Gips miał 1 miesiąc, a opatrunek na oku dłużej. Po wypisaniu do domu żona pomagała mu się ubierać. Rękę ćwiczył i rozcierał samodzielnie nie zlecono rehabilitacji.

Obecnie u powoda stwierdzono trwały uszczerbek na zdrowiu z uwagi na ślepotę oka prawego w wysokości 35%. Dalszy 10 % uszczerbek na zdrowiu spowodowany jest bliznami widocznymi na obu powiekach oraz w okolicy czołowej. Stan po urazie klatki piersiowej – przewlekły wiarygodny zespół bólowy – wywołał uszczerbek na zdrowiu 10%. Stan po złamaniu ramienia to 10 % w tym następstwa urazu kości ramiennej to 7% a pourazowe zmiany stawu ramiennego to 3% . Łącznie stały uszczerbek na zdrowiu powoda to 65%.

W dacie wypadku powód był żonaty od 1970 r. Mieszkał z żoną i czworgiem dzieci. Najmłodsze miało 13 lat . Najstarszy syn miał 18 lat . Powód prowadził wówczas działalność gospodarczą a jego dochody stanowiły główne źródło utrzymania rodziny . Powód jest rzeźbiarzem. Wykonywał rzeźby nagrobkowe , wazony , latarki. Żona powoda pracowała na kopalni jako pracownik fizyczny. Jej dochody były niższe niż powoda . W czasie jego rekonwalescencji poziom życia rodziny powoda znacznie się obniżył . Po wypadku powód odczuwał dyskomfort będąc jednoocznym , czuł się skrępowany i okaleczony. Zaprzestał uprawiania sportu. Wcześniej chodził na siłownię , czasem biegał.

Powód podjął działalność gospodarczą po upływie 4-5 miesięcy po wypadku z pomocą najstarszego syna. Miał trudności w wykonywaniu pracy wobec utraty widzenia głębi. Prace zajmowały więcej czasu i powód nie był zadowolony z ich efektu.

Zamknął działalność w 2005 r kiedy przeszedł na emeryturę. Odtąd dalej rzeźbi głównie w graficie rzeźby górnicze ale już nie zawodowo . Zdrowe oko szybko się męczy . Musi się bardziej skupiać na czynnością. Powód obecnie ma 70 lat .

Powód zgłosił szkodę pismem z dnia 12 01 2016 r domagając się zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 200 .000 zł. W toku postępowania likwidacyjnego wypłacono powodowi zadośćuczynienie w wysokości 70.000 zł przy ustaleniu wysokości szkody na 100.000 zł. Pozwany przyjął przyczynienie się poszkodowanego do szkody na 30% zakładając że powód nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa.

Obecnie powód utrzymuje się z emerytury 1.970 zł. Emerytura żony powoda wynosi 1.630 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o kserokopię wyroku Sadu Rejonowego w Wodzisławiu Sl z dnia 11 09 2001 r sygn II K 388/01 k 9-10, pismo ubezpieczyciela z dnia 9 02 2016 r karta 15-16, akta szkodowe , dokumentację leczenia powoda karta 21-55, wykaz twórców górniczej sztuki plastycznej k 116, zeznania świadka M. N. , przesłuchanie powoda .

Przy ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd kierował się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 233 § 1 kpc. Podejmując rozstrzygnięcie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, w tym na opinii biegłych lekarzy wydanych w niniejszym postępowaniu, wyroku wydanym w sprawie karnej oraz aktach szkodowych pozwanej. Przedstawionym dokumentom oraz informacjom w nich zawartym Sąd dał wiarę w całości, albowiem zgodność ich treści z rzeczywistym stanem faktycznym nie została przez strony zakwestionowana w toku procesu, a sporządzone zostały przez uprawnione podmioty w ramach obowiązków wynikających z charakteru ich działalności. Sąd ustalił powyższy stan faktyczny również na podstawie zeznań powoda oraz świadka M. N. którym dał wiarę w całości. Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego do spraw kryminalistyki celem ustalenia czy powód w chwili wypadku miał zapięte pasy bezpieczeństwa i jaki ten fakt miał wpływ na wielkość obrażeń powoda .Przeprowadzenie tego dowodu było zbędne i zmierzałoby do przedłużenia postępowania . Największe obrażenia jakie odniósł powód zostały spowodowane przez odłamki szkła z przedniej szyby które w wyniku wypadku wbiły się w gałkę oczną powoda i spowodowały nieodwracalną utratę wzroku oraz blizny w okolicy oka. Te obrażenia ciała skutkują trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 45 % . Uraz ten powstałby niezależnie od tego czy powód miał zapięte pasy bezpieczeństwa czy nie. Pozostałe urazy ramienia i żeber zostały zaleczone i prognozy są pomyślne. Pozostawiły trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości łącznie 20% . Z opinii biegłego ortopedy wynika , że dokumentacja leczenia ortopedycznego jest zbyt skąpa aby można było ustalić czy powód miał zapięte pasy bezpieczeństwa . Pozwany nie wskazywał które konkretnie urazy miałyby być wywołane brakiem zapiętych pasów. Powód twierdził że jadąc na siedzeniu pasażera miał zapięte pasy . Po silnym uderzeniu w betonową rurę nadal pozostawał na swoim miejscu. Nie uderzył się w głowę , nie miał wstrząśnienia mózgu . W tych okolicznościach Sąd uznał twierdzenia pozwanego co do braku zapiętych pasów za gołosłowne zmierzające do poszukiwania argumentów za pomocą wnioskowanych dowodów. Pozwany zarzucał przyczynienie powoda do wypadku przy czym nie wskazywał dlaczego tak twierdzi , których obrażeń mógłby powód uniknąć lub ograniczyć ich zakres. Tymczasem pozwany w toku postępowania likwidacyjnego powoływał się na przyczynienie zmniejszając wysokość wypłaconego odszkodowania. Nie przedstawił jednak żadnych twierdzeń ani okoliczności z których taki wniosek wyprowadził. Wobec stanowczego twierdzenia powoda że miał zapięte pasy bezpieczeństwa , opinii biegłych lekarzy którzy twierdzili że najdalej idące nieodwracalne obrażenia powstałyby niezależnie od tego czy powód miał zapięte pasy czy nie Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego do spraw kryminalistyki jako nieprzydatny dla potrzeb sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo powoda w części okazało się zasadne.

Niewątpliwie sprawca wypadku ubezpieczony z tytułu OC u pozwanego ponosi odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 13 10 2000 r . W tej sytuacji powód miał prawo od pozwanej dochodzić roszczeń z tytułu czynu niedozwolonego, a to w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r.).

Zasada odpowiedzialności strony pozwanej nie budziła wątpliwości, a spór sprowadzał się do wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 k.c. ma charakter kompensacyjny, stanowi sposób naprawienia krzywdy w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych. Powinno ono uwzględniać nie tylko krzywdę istniejącą w chwili orzekania, ale również taką, którą poszkodowany będzie w przyszłości na pewno odczuwać oraz krzywdę dającą się z dużym stopniem prawdopodobieństwa przewidzieć. Zasadniczą przesłanką przy określaniu jego wysokości jest stopień natężenia krzywdy, tj. cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. O rozmiarze krzywdy decydują takie okoliczności jak: rodzaj, charakter, długotrwałość i intensywność cierpień fizycznych i psychicznych, stopień i trwałość kalectwa. Zadośćuczynienie musi przedstawiać wartość ekonomicznie odczuwalną.

Uwzględniając powyższe Sąd doszedł do wniosku że wypłacone dotychczas powodowi zadośćuczynienie w kwocie 70 000 zł nie spełnia kompensacyjnej funkcji. Kwota ta jest niewspółmierna do uszczerbku na zdrowiu powoda i przebiegu leczenia i związanych z nim negatywnych przeżyć. Wypadek, w którym brał udział powód spowodował trwały uszczerbek na jego zdrowiu. Powód bezpośrednio po wypadku był przez 1 miesiąc hospitalizowany. Po zabiegu oka prawego oraz unieruchomieniu prawego ramienia odczuwał silny ból przez okres kilku miesięcy. Miał połamane żebra , prawą rękę co bardzo utrudniało poruszanie się i wykonywanie najprostszych czynności dnia codziennego . Powód utracił widzenie w prawym oku. Przyjmował bolesne zastrzyki . W czasie pobytu w szpitalu przyjmował leki przeciwbólowe. Przeżył duży stres związany z przyjęciem diagnozy o utracie widzenia w jednym oku a następnie stres związany z zaakceptowaniem i przyzwyczajeniem się do jednooczności. Powód był głównym żywicielem rodziny w której wychowywało się czworo dzieci. Utrata możliwości wykonywania pracy i zarobkowania przez prawie 5 miesięcy znacznie pogorszyła standard życia. Powód stresował się tym , że brakuje pieniędzy na opłaty bo wynagrodzenie jego żony nie wystarczało na zaspokojenie wszystkich potrzeb rodziny. Powód powrócił do pracy mimo doznanych obrażeń . Miał dużą trudność z przystosowaniem się do widzenia jednym okiem. Z zwodu jest rzeźbiarzem i widzenie jednym okiem bardzo utrudniało nu wykonywanie dotychczasowej pracy. Początkowo dyskomfort wiązał się także z bólami w klatce piersiowej i poruszaniem ramieniem. Krzywda powoda ma długotrwały charakter i związana jest głównie z utratą widzenia jednego oka . Powód w 2005 r przeszedł na emeryturę jednak nadal rzeźbi bo to zawsze było jego pasją. Ma jednak problem z oceną głębi i odległości. Prace wymagają większego zaangażowania , wysiłku i skupienia. Jednooczność oraz świadomość trwałej utraty wzroku negatywnie wpływa na samopoczucie powoda na standard życia. Powód ma świadomość braku perspektywy poprawy stanu oka prawego . Ma świadomość że niezależnie od wypadku pogarsza się stan oka lewego . Przed wypadkiem powód był osobą zdrową i nie odczuwał żadnych dolegliwości.

Opinie biegłych lekarzy opracowane w sprawie są przekonywujące , spójne i logiczne. Opinia uzupełniająca wyjaśniła zastrzeżenia powoda zgłoszone do opinii zasadniczej. Strona pozwana opinii nie kwestionowała . Pozwany nie podniósł również żadnych zrzutów co do ustaleń biegłych w zakresie braku związku przyczynowego urazu oka prawego powoda z kwestią zapięcia pasów bezpieczeństwa.

Sąd doszedł ostatecznie do wniosku, że zadośćuczynienie w wysokości 130 000 zł jest adekwatne do cierpień fizycznych i psychicznych, jakich powód doznał wskutek wypadku z dnia 13 10 2000r . Wobec otrzymania przez powoda kwoty 70 000 zł w postępowaniu likwidacyjnym, zasądził kwotę 60 000 zł. Sąd nie dopatrzył się podstaw do przyjęcia przyczynienia się powoda do wypadku. Wobec jednoznacznych wniosków opinii biegłych lekarzy co do przyczyn utraty widzenia prawego oka Sąd oddalił wniosek pozwanego zmierzający do ustaleń czy i jaki wpływ na obrażenia ciała miało zapięcie lub brak zapięcia pasów bezpieczeństwa. Uraz oka spowodowały odłamki szkła ze stłuczonej szyby samochodowej a więc kwestia czy powód miał zapięte pasy czy nie na rozmiar obrażeń nie miała wpływu. Podkreślić należy że pozwany nie wskazał obrażeń do powstania których miałyby się przyczynić niezapięte pasy bezpieczeństwa . W celu ustalenia przyczynienia powoda do powstania szkody pozwany mógł poczynić ustalenia we własnym zakresie powołując biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych a nie opierać się na przypuszczeniach o nie zapięciu pasów przerzucając na Sąd poczynienie takich ustaleń . Trudno oprzeć się wrażeniu że pozwany składa wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu kryminalistyki na okoliczność czy powód miał zapięte pasy bezpieczeństwa w celu sprawdzenia czy taki fakt w ogóle zaistniał. Nie podał bowiem żadnych okoliczności które miałyby o tym fakcie świadczyć. Pozwany przeprowadzał postępowanie wyjaśniające i likwidacyjne miał więc zatem czas i możliwość do poczynienia tych ustaleń we własnym zakresie .

Roszczenie o zadośćuczynienie ponad kwotę 60.000 zł zostało oddalone, jako pozbawione podstaw faktycznych i prawnych. Na uwagę zasługuje fakt, że co prawda powód doznał znacznych dolegliwości bólowych i nieodwracalnej utraty wzroku w jednym oku jednakże, zgodnie z opinią biegłych rokowania ze strony barku i ramienia są raczej dobre. Obecnie , brak jest ograniczeń w wykonywaniu przez powoda czynności życia codziennego, które wynikałyby z doznanych obrażeń ortopedycznych. Ograniczeniem jest z pewnością możliwość podnoszenia ciężarów jedynie do 5 kg. Mimo utraty wzroku w jednym oku powód powrócił do wykonywania zawodu .Mimo przejścia na emeryturę oddaje się swojej pasji jaką jest rzeźbienie choć zapewne w mniejszym zakresie . Mimo odczuwanego dyskomfortu widzenia może jednak wykonywać czynności związane z rzeźbieniem . Zdaniem Sądu wysokość zadośćuczynienia 130 .000 zł odpowiada doznanej krzywdzie i powinna przynieść poszkodowanemu powodowi równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne i fizyczne. Przyznane zadośćuczynienie dostarczy powodowi środków, za pomocą których zrekompensuje w wybrany przez siebie sposób, negatywne przeżycia związane z wypadkiem. Kwota przyznanego zadośćuczynienia daje poszkodowanemu realną i odczuwalną wartość ekonomiczną i poprawi jego sytuację. .

Orzekając o odsetkach Sąd odwołał się do art. 481 § 1 i 2 k.c., przy uwzględnieniu treści art. 817 § 1 i 2 k.c. Odsetki zasądzone zostały od dnia 12 lutego 2016 r a więc od upływu 30 dni od dnia wezwania pozwanego do zapłaty. Obowiązek zaspokojenia roszczenia o zadośćuczynienie w wyniku wypadku komunikacyjnego nie staje się wymagalny dopiero z datą wydania uwzględniającego to roszczenie wyroku sądowego, lecz z chwilą wezwania dłużnika do jego zaspokojenia (art. 455 k.c.). W przypadku zaś, gdy odpowiedzialność za wyrządzoną przez sprawcę szkodę ponosi zakład ubezpieczeń, ma on obowiązek spełnić świadczenie w ciągu trzydziestu dni od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku (art. 817 § 1 k.c.), chyba że wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okaże się niemożliwe, w takim przypadku, jak stanowi § 2 art. 817 k.c., świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Biorąc wobec tego pod uwagę, że pozwana pismem z dnia 9 02 2016 wypłaciła powodowi zadośćuczynienie w kwocie 70.000 zł, wskazując jednocześnie że w przypadku braku akceptacji stanowiska ubezpieczyciela przysługuje mu prawo dochodzenia roszczeń na drodze sądowej, Sąd uznał, że pozwana pozostaje w zwłoce od 12 lutego 2016 r.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 100 kpc przyjmując że powód utrzymał się ze swoim roszczeniem w 46% . W pkt 3 wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11 332 zł tytułem zwrotu kosztów procesu . Wszystkie poniesione przez strony koszty w sprawie wyniosły 24.634 zł ( koszty powoda: opłata sądowa 6.500 zł, 7.217 zł koszty zastępstwa prawnego , koszty opinii 700 zł , a pozwanego 7.217 zł koszty zastępstwa prawnego) . Zasądzona kwota 11 332 zł stanowi udział pozwanego w kosztach poniesionych przez powoda. ( 24.634 x 46%)

Skarb Państwa z tytułu wydatków na opinię biegłych poniósł tymczasowo koszty 822,57 zl . Z tej kwoty powód powinien zwrócić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 444,19 zł a pozwany 378,38 zł ( 822,57 x 46% ) .

Sędzia .

ZARZĄDZENIE

1 odnotować zwrot akt z uzasadnieniem

2 odnotować urlop s ref od 5 03 – 11 03 2018 r

3 odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom obu stron .