Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2018 roku w Szczytnie,

sprawy z powództwa C. (...) Towarzystwo (...) w P.,

przeciwko A. M.,

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. M. na rzecz powoda C. (...) Towarzystwo (...) w P. kwotę 620,93 (sześćset dwadzieścia złotych dziewięćdziesiąt trzy grosze) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 października 2017 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 317 (trzysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

IV.  nadaje wyrokowi w pkt I i III rygor natychmiastowej wykonalności

Sygn. akt I C 1714/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód C. (...) Towarzystwo (...) w P. w pozwie złożonym w dniu 13 października 2017 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko A. M. domagał się zasądzenia kwoty 630,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto, domagał się zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powód poniósł, że źródłem wierzytelności objętej pozwem była umowa ubezpieczenia nr (...) zawarta między stronami w dniu 2 lipca 2016 roku. Pozwana w umowie tej zobowiązała się do opłacenia rat składki w zamian za ochronę udzieloną w zakresie ryzyka objętego umową ubezpieczenia, a strona powodowa w ramach swojej działalności gospodarczej zobowiązała się do wykonywania czynności ubezpieczeniowych związanych z udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych objętych przedmiotową umową. Pozwana w ustalonym terminie nie uregulowała wymagalnej raty składki, co spowodowało natychmiastową wymagalność pozostałych rat składki, o czym pozwana został przez powoda zawiadomiona i jednocześnie pismem z dnia 31 sierpnia 2017 roku wezwana do zapłaty nieuregulowanej należności.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 7 grudnia 2017 roku stwierdziwszy brak podstaw do wydania nakazu w elektronicznym postępowaniu upominawczym przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Szczytnie jako sądu właściwości ogólnej pozwanej.

Pozwana A. M. zawiadomiona o terminie rozprawy nie stawiła się na termin rozprawy, nie usprawiedliwiła swoje nieobecności, nie złożyła odpowiedzi na pozew i nie zajęła żadnego stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 2 lipca 2016 roku pozwana A. M. zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z C. (...) Towarzystwem (...) z siedzibą w P. o nr (...). Umowa dotyczyła pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...). i obejmowała okres ubezpieczenia od dnia 3 lipca 2016 roku do 2 lipca 2017 roku. Wysokość składki określona umową z dnia 2 lipca 2016 roku wynosiła łącznie 580 zł i była płatna w dwóch ratach po 290 zł, z czego termin płatności pierwszej został wskazany jako 16 lipca 2016 roku. Natomiast termin płatności drugiej raty upływał w dniu 1 stycznia 2017 roku. Powyższa umowa była kontynuacją poprzedniej umowy ubezpieczenia samochodu, która zakończyła się w dniu 2 lipca 2016 roku.

(dowód: umowa ubezpieczenia z dn. 3.07.2015r. k. 14-15, umowa ubezpieczenia z dn. 2.07.2016r. k. 16-17)

Pozwana nie uiściła wymaganych rat ubezpieczenia w ustalonych w umowie terminach.

(okoliczność bezsporna)

Pismem z dnia 31 sierpnia 2017 roku ubezpieczyciel wezwał A. M. do zapłaty, informując, że do dnia sporządzenia wezwania nie została odnotowana spłata z tytułu należności wnikającej z polisy: nr (...) z dnia 2 lipca 2016 roku. Termin wymagalności określono na dzień 16 lipca 2016 roku. Na dzień 31 sierpnia 2017 roku kwota do zapłaty z tytułu w/w umowy wynosiła 625,72 zł, na którą składały się: kapitał 580 zł i odsetki 45,72 zł. Ubezpieczyciel wyznaczył termin do spłaty – do dnia 8 września 2017 roku, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 13)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie niemalże w całości. Oddaleniu podlegało jedynie w części roszczenie o zasądzenie skapitalizowanych odsetek naliczonych od należności głównej.

Wydany w sprawie wyrok jest wyrokiem zaocznym. Zgodnie z treścią art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku (zgodnie z § 2 powołanego artykułu) przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Pozwana A. M. nie złożyła odpowiedzi na pozew, mimo iż została stosownie pouczona o takiej możliwości oraz konsekwencjach zaniechania udziału w sprawie. Pozwana w żaden sposób nie ustosunkowała się w toku całego postępowania do żądań powoda, nie stawiła się również na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2018 roku, mimo iż została o jej terminie prawidłowo zawiadomiona. Poza tym, w ocenie Sądu, okoliczności powoływane przez powoda w toku procesu nie budziły wątpliwości, a nadto, znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z kolei przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.). Artykuł 808 § 2 k.c. stanowi, że roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Natomiast stosownie do treści art. 813 § 1 k.c., składkę oblicza się za czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Powód dochodził w przedmiotowym postępowaniu zapłaty przez pozwaną dwóch rat składek z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej w dniu 2 lipca 2016 roku o nr (...). Do stosunku prawnego łączącego strony umowy OC mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 473 j.t.). Artykuł 28 ust. 1 ustawy stanowi, że jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy.

Na potwierdzenie twierdzeń zawartych w uzasadnieniu pozwu powód przedłożył umowę ubezpieczenia zawartą dnia 3 lipca 2015 roku, a także umowę z dnia 2 lipca 2016 roku. Z powyższych dokumentów bezsprzecznie wynika, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia OC, obejmująca okres ochronny od dnia 3 lipca 2015r. - 2 lipca 2016r. oraz od dnia 3 lipca 2016r. - 2 lipca 2017r. Powyższe umowy zostały podpisane przez pozwaną, tym samym potwierdziła ona, iż miała świadomość kontynuacji umowy ubezpieczenia i nie kwestionowała wysokości składki, w wysokości 580,00 zł, która miała być opłacana ratalnie w dwóch ratach po 290,00 zł. Tym samym powód udowodnił (art. 6 k.c.) fakt zawarcia i kontynuacji pomiędzy stronami procesu umowy ubezpieczenia OC, a także wykazał w/w dokumentami istnienie i wysokość roszczenia wynikającego z tej umowy dotyczącego zapłaty składki. Dodatkowo wobec niezakwestionowania twierdzeń powoda przez pozwaną, sąd przyjął na podstawie art. 339 § 2 k.p.c. za prawdziwe twierdzenie powoda, iż pozwana nie uiściła rat składki w kwocie kapitału: 580 zł, co również pośrednio potwierdza dokument prywatny w postaci wezwania do zapłaty z dnia 31 sierpnia 2017r. złożony przez powoda jako dowód w sprawie.

Oprócz należnej kwoty kapitału w wysokości 580 złotych powód dochodził także zapłaty odsetek ustawowych skapitalizowanych za okres od 17 lipca 2016 roku do dnia 12 października 2017 roku. W ocenie Sądu powód dokonał niepoprawnej kapitalizacji odsetek od kwoty 290 złotych stanowiącej drugą ratę składki. Skoro bowiem termin płatności tej części zobowiązania został ustalony na dzień 1 stycznia 2017 roku, to dopiero od dnia następnego, tj. 2 stycznia 2017 roku powód mógł żądać odsetek od tej części. W tym stanie rzeczy Sąd dokonał ponownej kapitalizacji odsetek w ten sposób, iż od kwoty 290 zł naliczył odsetki od dnia 17 lipca 2016 roku (jako dzień następny po dniu terminu płatności pierwszej raty składki) do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu, zaś od kwoty 290 złotych, stanowiącej drugą ratę składki, naliczył odsetki od dnia 2 stycznia 2017 roku do dnia 12 października 2017 roku. Wobec powyższego Sąd zasądził z tego tytułu kwotę 40,93 złotych (tj. sumę kwot 25,19 oraz 15,74)

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty orzeczono zgodnie z żądaniem powoda na podstawie przepisów art. 481 oraz 482 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., nakładając obowiązek ich zwrotu na pozwaną, mając na uwadze, że powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Sąd zasądził w punkcie III sentencji wyroku od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 317 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Na kwotę tę składają się: 30 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 17 złotych tytułem opłaty od pełnomocnictwa oraz kwota 270 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego powoda przez radcę prawnego – na podstawie § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 265 t.j.).

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny. Z uwagi na powyższy przepis, Sąd w punkcie I i III sentencji nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., (...)