Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu XI Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2018 r. w Toruniu na rozprawie sprawy z wniosku Wspólnoty Mieszkaniowej (...) położonej w T. przy ul. (...) z udziałem dłużników H. I. i J. I., w przedmiocie egzekucji świadczeń niepieniężnych (art. 1049-1051 kpc);

postanawia:

I.  nałożyć na dłużników H. i J. małżonków I. solidarnie 3.000,- zł ( trzy tysiące zł ) grzywny w związku z niewykonaniem w terminie obowiązku zdjęcia kłódki z bramy od ulicy (...) w T. zgodnie z punktem III prawomocnego postanowienia sądu z 20 września 2016 i ustalić, że na wypadek nieuiszczenia grzywny w terminie podlega ona zamianie na areszt, licząc jeden dzień aresztu za równoważny kwocie 200,- zł
( dwustu zł ) grzywny, przy czym odbycie piętnastu dni aresztu zamiennego przez któregokolwiek z dłużników lub łącznie piętnastu dni przez ich oboje zwalnia ich od grzywny orzeczonej w tym postanowieniu;

II.  wyznaczyć dłużnikom H. i J. I. termin 14 (czternastu ) dni od daty prawomocności niniejszego postanowienia na zdjęcie kłódki z bramy od ul. (...) w T. (otwarcie bramy), pod rygorem nałożenia grzywny w kwocie 5.000,- zł ( pięć tysięcy zł ).

Sygn. akt XI Co 1746/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

Postanowieniem z dnia 20 września 2016 roku, prawomocnym z dniem 25 stycznia 2017 roku, Sąd Rejonowy w Toruniu w pkt II nałożył na dłużników H. i J. małżonków I. solidarnie grzywnę w wysokości 1.800,00 zł w związku z niewykonaniem obowiązku nałożonego na nich w pkt II postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 grudnia 2014 roku, ustalając również, że na wypadek nieuiszczenia grzywny w terminie podlega ona zamianie na areszt, licząc jeden dzień aresztu za równoważny kwocie 180 zł grzywny, przy czym odbycie 10 dni aresztu zamiennego przez któregokolwiek z dłużników lub łącznie dziesięciu dni przez ich oboje zwalnia ich od grzywny orzeczonej w postanowienie oraz w pkt III wyznaczył dłużnikom termin 14 dni od daty uprawomocnienia się niniejszego postanowienia na zdjęcie kłódki z bramy od ulicy (...) w T. (otwarcie bramy) pod rygorem nałożenia grzywny w kwocie 3000 zł.

dowód: postanowienie k. 312

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik dłużników. Sąd Okręgowy w Toruniu postanowieniem z dnia 25 stycznia 2017 roku zażalenie to oddalił. Postanowienie to zostało odebrane przez pełnomocnika dłużników w dniu 16 lutego 2017 roku.

dowód: postanowienie Sądu Okręgowego w Toruniu k. 344, elektroniczne potwierdzenie odbioru k. 347

W dniu 24 sierpnia 2017 roku dłużnicy złożyli wniosek o przedsądowe zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego toczącego się w sprawie XI Co 1746/13. Sprawa była rozpoznawana w I Wydziale Cywilnym tut. Sądu. Postanowieniem z dnia 21 września 2017 roku, prawomocnym z dniem 4 października 2017 roku wniosek został oddalony.

dowód: protokół rozprawy k. 475

Pismem z dnia 21 listopada 2017 roku wierzyciel, działający przez pełnomocnika poinformował Sąd, iż dłużnicy nie wykonali ciążącego na nich obowiązku. Następnie podczas rozprawy w dniu 13 marca 2018 roku wniósł o ukaranie ich grzywną w wysokości 3000 zł. Do dnia 27 marca 2018 roku dłużnicy nie wykonali ciążącego na nim obowiązku.

dowód: pismo pełnomocnika wierzyciela k. 466, protokół rozprawy k. 475, bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie przedłożonych w sprawie dokumentów i w zasadzie jest bezsporny. Dłużnicy kwestionują jednak istnienie obowiązku – ich zdaniem wykonanie zobowiązania, które na siebie przyjęli w ugodzie z dnia 3 października 2012 roku jest uzależnione od podjęcia przez strony negocjacji celem ustalenia warunków korzystania ze służebności. Należy jednak z całą mocą podkreślić, iż rolą organu egzekucyjnego – w tym przypadku jest nim Sąd – nie jest weryfikowanie zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Kwestia odmiennej interpretacji treści ugody była zresztą już poruszana przez Sąd Okręgowy w Toruniu w postanowieniu z dnia 22 sierpnia 2014 roku, sygn. akt VIII Cz 542/14 i została prawomocnie rozstrzygnięta.

Pełnomocnik dłużników wnosił o wstrzymanie czynności procesowych z uwagi na wniesiony przez nich wniosek o przedsądowe zabezpieczenie powództwa, w którym zażądali zawieszenia przedmiotowego postępowania. Wniosek ten został jednak oddalony w związku z czym nie miał on wpływu na tok niniejszego postępowania.

Na mocy art. 1050 § 1 k.p.c. jeżeli dłużnik ma wykonać czynność, której inna osoba wykonać za niego nie może, a której wykonanie zależy wyłącznie od jego woli, sąd, w którego okręgu czynność ma być wykonana, na wniosek wierzyciela po wysłuchaniu stron wyznaczy dłużnikowi termin do wykonania i zagrozi mu grzywną na wypadek, gdyby w wyznaczonym terminie czynności nie wykonał. Z kolei zgodnie z art. 1053 § 1 k.p.c. wymierzając grzywnę, sąd orzeknie jednocześnie - na wypadek niezapłacenia - zamianę grzywny na areszt, licząc jeden dzień aresztu od pięćdziesięciu do tysiąca pięciuset złotych grzywny. Ogólny czas trwania aresztu nie może w tej samej sprawie przekroczyć 6 miesięcy.

Z uwagi na fakt, iż dłużnicy nie wykonali nałożonego na nich postanowieniem z dnia 20 września 2016 roku obowiązku – nie zdjęli kłódki z bramy od ul. (...) w T. – a wierzyciel wniósł o wymierzenie grzywny, Sąd postanowił zgodnie z rygorem nałożyć na dłużników solidarnie grzywnę w wysokości 3000 zł, ustalając przy tym, że na wypadek nieuiszczenia grzywny w terminie podlega ona zamianie na areszt, licząc jeden dzień aresztu za równoważny kwocie 200,- zł grzywny, przy czym odbycie piętnastu dni aresztu zamiennego przez któregokolwiek z dłużników lub łącznie piętnastu dni przez ich oboje zwalnia ich od grzywny orzeczonej w tymże postanowieniu. Co prawda pełnomocnik dłużników na rozprawie w dniu 13 marca 2018 roku oświadczył, że są oni gotowi rozmawiać na temat wprowadzonej w życie egzekwowanej ugody lub zapłacenia wierzycielowi za służebność i wykreślenia jej z księgi wieczystej, to jednak należy pamiętać , że dysponentem postępowania egzekucyjnego – do którego wszczęcia doszło w wyniku niewywiązania się przez dłużników z ciążącego na nich zobowiązania - jest w tym przypadku wierzyciel. Skoro dłużnicy w dalszym ciągu nie wykonali nałożonego na nich obowiązku, a dłużnik wniósł o ukaranie grzywną należało orzec jak w pkt I sentencji postanowienia z dnia 27 marca 2018 roku.

Biorąc pod uwagę treść art. 1053 § 1 k.p.c. Sąd ustalił, że grzywna podlega zamianie na areszt - jeden dzień aresztu jest równoważny kwocie 200 zł. Od grzywny zwalnia odbycie piętnastu dni aresztu – taka sankcja w ocenie Sądu powinna zmobilizować dłużników do uiszczenia grzywny i do wykonania obowiązku.

Na wypadek gdyby dłużnicy po raz czwarty nie wykonali obowiązku otwarcia bramy (postanowienie z 20 maja 2014, postanowienie z 11 grudnia 2014 i postanowienie z dnia 21 lipca 2015 r., postanowienie z dnia 20 września 2016 roku), Sąd zagroził nałożeniem grzywny w wysokości 5000 zł. Wierzyciel wnosił o zagrożenie grzywną w wysokości 6000 zł. Sąd wziął pod uwagę dotychczasowe negatywne nastawienie dłużników, uznał jednak, iż kwota 5000 zł będzie wystarczająca – jest to rygor prawie dwukrotnie wyższy niż grzywna nałożona w związku z niewykonania obowiązku w terminie wyznaczonym w postanowieniu z dnia 20 września 2016 roku i powinna okazać się wystarczającym środkiem przymusu, mając również na względzie fakt, iż stanowisko dłużników ulega – jak twierdzi ich pełnomocnik - złagodzeniu.

Przepis art. 1052 k.p.c. stanowi, że w jednym postępowaniu sąd może wymierzyć grzywnę nie wyższą niż 10.000,- zł, chyba ze dwukrotne wymierzenie grzywny okazało się nieskuteczne. Ogólna suma grzywien w tej samej sprawie nie może przewyższać miliona złotych. Grzywna nałożona na dłużników orzeczeniem z 27 marca 2018 r. mieści się w granicach zakreślonych przytoczonym przepisem.

W związku z powyższym, na podstawie wymienionych przepisów orzeczono jak w sentencji.