Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V K 35/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Lidia Merska

Protokolant – Marta Kornacka

w obecności Prokuratora -------------------

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2018 r., na rozprawie

sprawy M. B.

urodzonego25 kwietnia 1963 r. w K.

syna A. i W. zd. C.

oskarżonego o to, że: w okresie od 10 marca 2015 r. do 10 grudnia 2017 r. w miejscowości K. ul. (...), gm. K. uporczywie uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz córki W. B.w kwocie 350 zł miesięcznie określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 2.02.2015 r. sygn. akt III RC 474/14 powodując zaległość przekraczającą równowartość 3 świadczeń okresowych, w wyniku czego naraził w/w na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i działał na jej szkodę

tj. o czyn z art. 209 §1a kk

1.  Oskarżonego M. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 209§1a kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1 kk i art. 35§1 kk, art. 34 § 3 kk w zw. z art. 35 § 4 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwadzieścia cztery) godzin w stosunku miesięcznym. a także zobowiązuje go do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie córki W. B.

2.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt VK 35/18

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 §1 a kpk uzasadnienie dotyczy rozstrzygnięcia o karze zawartego w wyroku wydanym dnia 27 marca 2018r zgodnie z wnioskiem prokuratora.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie jest bezsporny, a oskarżony wyjaśnił iż czekał na podanie przez córkę adresu gdzie miałby płacić alimenty. Oskarżony jest osobą bezrobotną, utrzymuje się z prac dorywczych, pomaga w pracach gospodarskich rodzinie, a pieniądze córce przekazywała ciotka. Nie były to alimenty, tylko drobne sumy pieniężne. W. B. uczy się w szkole zawodowej w G., otrzymuje stypendium socjalne i alimenty z Funduszu Alimentacyjnego. Nie mieszka z ojcem, tylko z chłopakiem i jego rodzicami w K., pozostaje również na ich utrzymaniu.

Wymierzając karę Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, postać zamiaru, rozmiar winy, fakt iż oskarżony nie był dotychczas karany.

Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny. Oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie wywiązuje się z ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie córki od 2015r. Alimenty zostały ustalone w wyroku z dnia 02.02.2015r, a dotychczas oskarżony nie uiścił należnych córce alimentów w wysokości 350zł. Tłumaczenie oskarżonego, że nie wiedział gdzie ma wysyłać alimenty córce jest niewiarygodne, skoro odwiedzał ją w miejscu zamieszkania, utrzymywał z nią choćby sporadyczny kontakt i wiedział o swoich obowiązkach. W istocie oskarżony zwolnił siebie z obowiązku utrzymywania dziecka, mino tego iż córka uczy się i nigdzie nie pracuje. W. B. utrzymuje się ze świadczeń otrzymywanych ze Skarbu Państwa, w miarę możliwości pracuje dorywczo i sezonowo.

Kara sześciu miesięcy ograniczenia wolności stanowi wystarczającą reakcję na przestępcze zachowanie oskarżonego. Oskarżony będzie zobowiązany do wykonywania pracy na cele społeczne przez 24 godzin miesięcznie. Dotkliwość kary ograniczenia wolności określona jest konkretnym obowiązkiem, koniecznością świadczenia pracy. Orzekanie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności byłoby nadmiernie dolegliwe, zaś orzekanie kary grzywny w sytuacji gdy nie osiąga on żadnych dochodów niecelowe. Podkreślić należy, iż oskarżony w styczniu, lutym oraz marcu 2017r przekazał na rzecz córki kwoty po 200zł, zatem istnieje wobec niego pozytywna prognoza na przyszłość. Sąd dodatkowo zobowiązał go do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie córki W. B..

Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania albowiem jego sytuacja materialna nie pozwala na ich uiszczenie.