Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: sekr. sąd. Barbara Salamondra

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2018 roku

sprawy z powództwa małoletniego D. T. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową W. T.

przeciwko C. T.

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa alimenty płatne od C. T. na rzecz jego małoletniego syna D. T. ur. (...) ustalone ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie I C 164/10 z kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie do kwoty po 600 (sześćset) złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki dziecka W. T. poczynając od dnia 05.03.2018 roku,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nie obciąża pozwanego kosztami postępowania, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

4.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 29/18

UZASADNIENIE

Powód D. T. reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową - matkę W. T. w pozwie z dnia 1 marca 2018 roku wniósł o podwyższenie alimentów od pozwanego C. T. z kwoty po 400 zł do kwoty po 1000 zł miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że alimenty od pozwanego na rzecz powoda w kwocie po 400 zł zostały ustalone 7 lat temu, a od tego czasu sytuacja materialna i finansowa powoda i jego matki uległy zmianie, poprawiła się ponadto sytuacja zarobkowa pozwanego (został instruktorem nauki jazdy). Alimenty zasądzone na rzecz małoletniego D. T. nie wystarczają na zaspokojenie jego usprawiedliwionych potrzeb, które są coraz większe. Powód uczęszcza na korepetycje z przedmiotów ścisłych, wyjeżdża na wakacje na zagraniczne wycieczki i obozy piłkarskie. Powód ma wadę uzębienia (nosi aparat stały ortodontyczny), leczy się dermatologicznie, jest w okresie szybkiego wzrostu (pozew – k. 2 - 4).

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 marca 2018 roku pozwany C. T. wniósł o oddalenie powództwa i pozostawienie alimentów na dotychczasowym poziomie. Wskazał, iż ma na utrzymaniu jeszcze drugie dziecko, córkę K., która urodziła się w (...) roku z nowego związku z partnerką. Łoży dobrowolnie na jej utrzymanie 400 zł miesięcznie. Wskazał, iż osiąga przeciętne dochody z pracy wysokości 2370 złotych, dodatkowo pracuje jako instruktor jazdy. Pozwany ma na utrzymaniu dom jednorodzinny, który podarowali mu rodzice. Spłaca kredyt zaciągnięty na remont mieszkania, w tym urządzenie oddzielnego pokoju dla syna. Podniósł ponadto, iż systematycznie reguluje alimenty a poza nimi także ponosi koszty utrzymania syna: przekazuje pieniądze na wyjazdy wakacyjne oraz na aparat ortodontyczny. Dodatkowo wskazała, iż przedstawicielka ustawowa nie ujawniła swoich dochodów z pracy w restauracji matki i udzielanych korepetycji z języka angielskiego (odpowiedź na pozew – k. 26-29).

Powyższe stanowiska zostały rozwinięte i podtrzymane przez obie strony na rozprawie przed Sądem w dniu 12 kwietnia 2018 roku (protokół z rozprawy – k. 34).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. T., urodzony dnia (...), jest synem W. T. i C. T.. Rodzicie powoda są po rozwodzie, nie mieszkają razem.

(okoliczności bezsporne)

Ostatnio alimenty od pozwanego C. T. na rzecz powoda ustalił Sąd Okręgowy w Łodzi, I Wydział Cywilny w sprawie I C 164/10 w wyroku z dnia 25 lutego 2011 roku w wysokości 400 zł miesięcznie, przy czym ustalił, że alimenty będą płatne do rąk matki dziecka W. T. do dnia 10. każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

(dowód: wyrok w sprawie I C 164/10 – k. 292-293 z załączonych akt o sygn. I C 164/10 )

Kiedy Sąd Okręgowy orzekał o wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz powoda miał on 6 lat, uczęszczał do przedszkola. Sprawiał problemy wychowawcze. Pozostawał pod opieką poradni pulmunologicznej. Z uwagi na rozszczepienie podniebienia częściej niż rówieśnicy zapadał na infekcje. Miał wadę wymowy, wymagał stałej opieki logopedycznej. Średni koszt utrzymania małoletniego został ustalony na poziomie około 1000 zł, w tym: 150 zł – opłata za przedszkole, 400 zł – wyżywienie, 200 zł – odzież i obuwie, 150 zł – zabawki, rozrywka, książki. W czasie, gdy D. przebywał u ojca to pozwany pokrywał koszty jego utrzymania.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego W. T., miała 28 lat, miała wykształcenie wyższe, w 2008 roku rozpoczęła studia na kierunku filologii angielskiej. Pracowała jako nauczyciel języka angielskiego w szkole w Ł., następnie na stanowisku sekretarki, tłumacza, w (...) Spółce z o.o. w pełnym wymiarze czasu pracy. Otrzymywała wynagrodzenie 3.700 zł brutto. Pracowała w godzinach od 8.00 do 16.00, zaś w środy kiedy D. nocował u ojca, zostawała w pracy dłużej. Mieszkała wraz z małoletnim w lokalu komunalnym, dwupokojowym. Mieszkanie zostało wyremontowane przez jej ojca i brata. Na utrzymanie mieszkania przeznaczała kwotę 600 zł, z czego 300 zł to udział w kosztach utrzymania syna.

Pozwany C. T., miał 31 lat, wykształcenie wyższe, z zawodu był geografem, skończył ponadto studia z grafiki komputerowej. Zatrudniony był w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziale Regionalnym w Ł. z wykształceniem 2.289 zł brutto. Mieszkał wraz z rodzicami w ich domu, gdzie miał wyodrębnione swoje mieszkanie. Dokładał się do kosztów utrzymania domu kwotą 300 zł miesięcznie. Pozwany utrzymywał systematyczny kontakt z powodem w każdą środę oraz podczas dwóch weekendów w miesiącu, spędzał z nim wakacje i ferie oraz święta.

(dowód: dokumenty z akt sprawy I C 164/10 )

Obecnie D. T. ma 14 lat, jest uczeniem klasy (...) Szkoły Podstawowej w Ł.. Powód mieszka razem z matką W. T. w dwupokojowym mieszkaniu komunalnym. Miesięczny, usprawiedliwiony koszt utrzymania D. wynosi około 1.275 złotych, na kwotę tę składają się następujące pozycje: 200 zł – koszty utrzymania domu (energia elektryczna, woda, śmieci, Internet, telefon, opał), 50 zł – telefon, 250 zł – odzież i obuwie, 75 zł – koszty edukacyjne, 400 zł – wyżywienie, 150 zł – opieka ortodontyczna, 50 zł – leczenie dermatologiczne, 60 zł – artykuły kosmetyczne i higieniczne, 50 zł – wyjazdy wakacyjne. Leczenie ortodontyczne małoletniego powoda jest skomplikowane z uwagi na rozszczep podniebienia, z jakim się urodził. Do 10 roku życia leczony był nieodpłatnie w ramach NFZ, obecne stałe aparaty ortodontyczne nie są refundowane w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Leczenie dermatologiczne odbywa się w ramach NFZ.

Powód co roku wyjeżdża na zagraniczne tygodniowe wycieczki z prywatnej szkoły języka angielskiego , których koszt wynosi 1.400 zł. Ponadto w wakacje wyjeżdża na obozy piłkarskie również koszt wynosi 1.400 zł oraz wycieczki szkolne w trakcie roku szkolnego. Ponadto chodzi na odpłatne korepetycje z matematyki, fizyki i chemii za 200 zł miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa urządza dla syna przyjęcie urodzinowe, małoletni powód uczestniczy raz w miesiącu w tego typu imprezie u kolegów.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół z dnia 12.04.2018 r. czas: 00:01:15 – k. 71v; zeznania pozwanego e-protokół z dnia 12.04.2018 r. czas: 00:10:14 – k. 71v; F.VAT nr (...) – k. 8; potwierdzenie realizacji przelewu – k. 8-10, 12-13; opłata za ścieki – k. 15, paragony – k. 16 i 16v; umowa o świadczenie usług turystycznych – k. 17)

W. T. ma 36 lat, z wykształcenia jest filologiem angielskim. Obecnie pracuje jako specjalista ds. transportu w prywatnej firmie transportowej. Zatrudniona jest na umowę o pracę za 2.100 brutto. Ponosi koszty utrzymania małoletniego powoda wynoszące około 2.080 zł. W weekendy pomaga odpłatnie mamie w prowadzeniu restauracji, prowadzi zaopatrzenie i dokumentacje. Nie otrzymuje żadnych świadczeń z pomocy społecznej. Mieszka w lokalu komunalnym dwupokojowym. Czynsz za lokal wynosi 287 zł.

( dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu – k. 7, zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół z dnia 12.04.2018 r. czas: 00:01:15 – k. 71v)

C. T. ma aktualnie 38 lat, wykształcenie wyższe. Pracuje jako urzędnik państwowy w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziale Regionalnym w Ł. z wynagrodzeniem 3.300 zł brutto, 2.370 zł netto. Dodatkowo pracuje jako instruktor nauki jazdy i z tego tytułu zarabia około 400 zł netto miesięcznie. Mieszka wraz z rodzicami w domu przez nich podarowanym. Dzieli z rodzicami koszty utrzymania domu. Urodziło mu się jeszcze jedno dziecko ze związku partnerskiego – córka K. w 2014r. Pozwany nie prowadzi z partnerką wspólnego gospodarstwo domowego, łoży na utrzymanie córki 400 zł miesięcznie.

Na koszty utrzymania pozwanego składają się następujące pozycje: 400 zł – alimenty na powoda, 400 zł – alimenty na córkę, 500 zł – dojazd do pracy, 350 zł – wyżywienie, 210 zł – udział w kosztach utrzymania domu, 120 zł – telefon, 511 zł – kredyt remontowy, 271 zł – kredyt na pilarkę, 27 zł – udział w rocznych kosztach utrzymania domu, 75 zł – ubezpieczenie samochodu, 250 zł – ubrania i obuwie, nieprzewidziane wydatki. Łącznie daje to kwotę 3.169 zł.

Pozwany utrzymuje systematyczny kontakt z synem. Powód ma urządzony w domu pozwanego pokój. C. T. zaciągnął kredyt na remont mieszkania. Małoletni D. spędza u pozwanego dwa weekendy w miesiącu, co drugą środę, połowę wakacji i ferii, jak również święta. C. T. sfinansował połowę zakupu aparatów ortodontycznych oraz zapłacił 500 zł tytułem udziału w kosztach obozu piłkarskiego wakacyjnego. Powód ma u pozwanego laptop, rower.

(dowód: potwierdzenia przelewów – k. 30-41; zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 42; rachunek z umowy zlecenia – k. 43; zaświadczenie lekarskie – k. 44; odpis zupełny aktu urodzenia – k. 45; decyzja podatkowa – k. 46F. Vat – k. 47, wezwanie do zapłaty należności Spółki (...) – k. 48, umowa – k. 49, umowa dot. energii elektrycznej – k. 50, rachunku (...) S.A. – k. 51; aneks do umowy usług telefonicznych – k. 52; umowa pożyczki konsolidacyjnej – k.53; umowa sprzedaży usług internetowych – k. 54-55; ubezpieczenie budynków – k. 56; umowa kredytowa – k. 57; dowód wpłaty składki – k. 58; F. Vat za pobyt w sanatorium – k. 59; potwierdzenie operacji – k. 60-62v; paragon – k. 63; F. Vat – k. 64; zeznania pozwanego e-protokół z dnia 12.04.2018 r. czas: 00:10:14 – k. 71v)

Sąd uznał za wiarygodny zebrany w sprawie materiał dowodowy i oparł się na nim, dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Nie budzą wątpliwości Sądu co do wiarygodności dowody z dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony
i potwierdzają przedstawiane przez nie fakty.

Sąd odmówił wiary zeznaniom przedstawicielki ustawowej, jak również pozwanego w zakresie uzyskiwanych miesięcznie dochodów. W przypadku obu stron postępowania miesięczne wydatki znacznie przekraczają osiągane miesięcznie dochody. W ocenie Sądu jest to podstawa do uznania, iż zarówno C. T., jak i W. T. albo zaniżyli swoje dochody albo zawyżyli wydatki.

Wobec powyższego Sąd uznał za usprawiedliwione wydatki na potrzeby powoda w zakresie ni przekraczającym kwotę 1.200 zł miesięcznie. Nie znajduje to bowiem logicznego uzasadnienia i jest sprzeczne z doświadczeniem życiowym, bowiem przedstawicielka ustawowa dysponująca miesięcznie kwotą 2.100 zł brutto z tytułu zatrudnienia, bliżej nieokreślonymi kwotami otrzymywanymi od matki i alimentami w wysokości 400 zł na potrzeby powoda nie jest w stanie przeznaczać 2.080 zł miesięcznie. Byłoby to w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej pomiędzy rodzicami i dziećmi. Z powyższego rachunku wynika, że przedstawicielka ustawowa nie posiada środków finansowych na swoje potrzeby. Z drugiej strony W. T. nie wskazała innych źródeł dochodu, zatem zestawienie kosztów utrzymania jest nierzetelne, dlatego też nie zostało uznane przez Sąd za wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części, to jest w zakresie żądania podwyższenia alimentów płatnych od pozwanego C. T. na rzecz jego syna D. T. z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty po 600 złotych miesięcznie.
W myśl art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumieć natomiast należy zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego bądź zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.).

Zakres potrzeb dziecka, których zaspokajanie jest obowiązkiem rodziców, ustanawia przepis art. 96 k.r.o. W związku z powyższym, rodzice zobowiązani są zapewnić dzieciom, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie, zaspokojenie potrzeb w zakresie wyżywienia, odzieży, środków higieny oraz leczenia. Należy podkreślić, iż rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. We wszelkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek utrzymania dziecka, ograniczony tylko ich możliwościami zarobkowymi
i majątkowymi.

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do wniosku, iż zasadnym jest podwyższenie alimentów płatnych od pozwanego C. T. na rzecz jego syna D. T. z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty po 600 złotych miesięcznie. Potrzeby powoda, który jest w takim wieku, że nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nie osiąga sam żadnych dochodów, nie ma własnego majątku, z upływem czasu rosną.
W literaturze podkreśla się, iż z biegiem lat, a zwłaszcza wskutek dorastania dziecka zwiększają się jego potrzeby i tym samym osoby zobowiązane do jego alimentacji powinny zwiększyć swój wysiłek dla zaspokojenia tych potrzeb (T. Smyczyński, Prawo rodzinne i opiekuńcze, Warszawa 2005, s. 277).

Od chwili, kiedy ostatnio była ustalona wysokość alimentów od pozwanego na rzecz powoda, to jest od momentu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w Łodzi I Wydziału Cywilnego, upłynęło około 7 lat. Od tamtej pory uległa zmianie nie tylko sytuacja powoda, ale również zmieniła się sytuacja jego matki oraz ojca - pozwanego.

D. T. ma już 14 lat, rozpoczął już edukację w klasie VII szkoły podstawowej, jest w okresie dojrzewania, szczególnie szybko rośnie, ma problemy dermatologiczne. Z uwagi rozszczep podniebienia twardego i miękkiego jest obecnie pod opieką ortodonty, nosi dwa aparaty stałe, korzysta z odpłatnych wizyt, z uwagi na wysoką jakość takiego świadczenia. W związku z jego wchodzeniem w dorosłość więcej środków, niż było to w 2011 roku, potrzeba na jego wyżywienie, na odzież, buty, które częściej trzeba wymieniać na nowe, większe. Usprawiedliwione koszty utrzymania powoda Sąd oszacował na kwotę 1.200 złotych miesięcznie, jako adekwatne do jego potrzeb oraz możliwości majątkowych jego rodziców. Powód co prawda wyjeżdża co roku na zagraniczne wycieczki i kursy językowe, jednakże jest to podyktowane stopą życiową przedstawicieli ustawowej.

Od 2011 roku sytuacja matki powoda zmieniła się w zakresie osiąganych dochodów. W 2011 roku pracowała na stanowisku sekretarki, tłumacza, w (...) Spółce z o.o. w pełnym wymiarze czasu pracy. Otrzymywała wynagrodzenie 3.700 zł brutto. Pracowała w godzinach od 8.00 do 16.00, zaś w środy kiedy D. nocował u ojca, zostawała w pracy dłużej. Obecnie po zmianie zatrudnienia W. T. zarabia 2.100 zł brutto. Przedstawicielka ustawowa nie wykazała powodu zmiany zatrudnienia na mniej płatne. Jednocześnie podała, że w zamian za pomoc świadczoną mamie otrzymuje od niej pieniądze, m.in. na zabraniczne wyjazdy syna.

Sytuacja pozwanego od dnia wyroku ostatniego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi uległa zmianie w ten sposób, że obecnie ma dwoje dzieci nie jedno. W 2014 roku urodziła mu się córka – K.. Na jej utrzymanie łoży miesięcznie kwotę 400 zł. Jest ona młodsza o 10 lat od małoletniego powoda, zatem i koszty jej utrzymania są niższe. Dzieci wychowujące się w danej rodzinie także powinny żyć w zasadzie na równej stopie, ale z uwagi na ich odmienny poziom potrzeb chodzi tutaj o „odpowiednio” równą stopę. Poziom konsumpcji dzieci w proporcji do konsumpcji rodziców w typowej sytuacji jest niższy z uwagi na wydatki rodziców związane z wykonywaniem pracy zarobkowej oraz wyższe ceny i poziom usług świadczonych zwykle na rzecz dorosłych osób. Niemniej stopa życiowa dzieci powinna być porównywalna z poziomem życia rodziców (T. Sokołowski, Komentarz do art. 27 k.r.o., LEX, 30.06.2013 r.).

Pozwany nadal pracuje w KRUS w Ł. obecnie zarabia 2.300 zł netto, podczas, gdy w 2011 roku byłą to kwota brutto. Dodatkowo osiąga dochody jako instruktor nauki jazdy, co najmniej w kwocie 400 zł netto miesięcznie. Zatem jego dochody wzrosły o około 900 zł netto. Nadal mieszka wraz z rodzicami w ich domu, jednakże obecnie ten dom stał się za sprawą darowizny własnością pozwanego.

Oceniając sytuację pozwanego Sąd wziął pod uwagę okoliczności przez niego przyznane, iż łoży on systematycznie dodatkowe kwoty na utrzymanie syna D.. Pozwany nie określił w jakiej wysokości.

Jednocześnie Sąd zważył, iż zarówno pozwany ponosi dodatkowe koszty utrzymania syna podczas jego pobytów u ojca w ramach kontaktów, jak również przedstawicielka ponosi dodatkowe – ocenione w formie zbytkowych potrzeby dziecka w formie wyjazdów zagranicznych.

Żądanie, by usprawiedliwione koszty utrzymania powoda ustalone ostatecznie na kwotę około 1200 złotych miesięcznie pokrywał w połowie tj. w wysokości 600 zł pozwany jest adekwatne do jego możliwości zarobkowych i majątkowych. Na W. T. ciąży obowiązek bezpośredniej opieki i troski o wychowanie powoda, jednakże pozwany systematycznie spotyka się z synem, który spędza u niego co drugi weekend, co drugą środę oraz połowę wakacji i ferii. W. T., jako samotna matka musi pogodzić obowiązek osobistej troski z pracą zawodową w celu zaspokajania połowy potrzeb syna. Zasadne jest jednak żądanie zwiększenia alimentów na rzecz powoda do kwoty 600 zł miesięcznie, którą to kwotę Sąd ustalił stosując zasadę „równej stopy życiowej” ustalając, że koszty utrzymania najstarszego syna pozwanego nie mogą odbiegać od poziomu życia młodszej córki.

Zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że istniejące warunki społeczno - gospodarcze i żadne ważne przyczyny nie stoją na przeszkodzie, by pozwany, wykorzystując swoje siły i umiejętności, zaspokajał częściowo potrzeby syna, łożąc na jego utrzymanie kwoty po 600 złotych miesięcznie. C. T. jest 38-letnim, czynnym zawodowo, zdolnym do pracy mężczyzną i powinien przyjąć na siebie w należytym stopniu odpowiedzialność za los swego najstarszego dziecka. Biorąc pod uwagę zarówno wykształcenie pozwanego, posiadanie konkretnego zawodu, jak i dotychczasowe doświadczenie pozwanego, ma on możliwości zaspokajania potrzeb powoda w zakreślonej przez Sąd wysokości.

Godzi się zauważyć, że Sąd, orzekając o wysokości świadczeń alimentacyjnych, bierze pod uwagę nie tylko dochody realnie osiągane przez zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych, ale także jego potencjalne możliwości zarobkowe i majątkowe, to jest dochody i majątek, jakie zobowiązany mógłby osiągnąć przy pełnym wykorzystaniu swoich kwalifikacji zawodowych, wykształcenia, doświadczenia zawodowego, uwzględniając stan zdrowia i wiek zobowiązanego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42). Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności jego zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno - gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 r., III CRN 48/75, LEX nr 7702; orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1959 r., sygn. III CR 212/58, OSPiKA 1960, nr 2, poz. 41)

Uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, Sąd uznał, że zasadnym jest podwyższenie alimentów od pozwanego C. T. na rzecz jego syna D. T. ustalonych ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi I Wydział Cywilny w sprawie I C 164/11 z dnia 25 lutego 2011 roku z kwoty 400 zł miesięcznie do kwoty po 600 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10. każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. W ocenie Sądu powyższa kwota jest adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb powoda, a jednocześnie nie przekracza możliwości finansowych pozwanego.

Alimenty podwyższono poczynając od dnia 5 marca roku 2018, to jest od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, uznając, iż wówczas pozwany został wezwany do niezwłocznego spełnienia świadczenia. Strona powodowa nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających podwyższenie alimentów z datą wsteczną.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., to jest nie obciążył pozwanego kosztami postępowania, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie, na mocy którego podwyższono alimenty. Rygor natychmiastowej wykonalności jest bowiem nadawany z urzędu bez żadnych ograniczeń
w zakresie rat alimentacyjnych płatnych po dniu wniesienia powództwa do sądu.