Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Limanowej II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Kulik

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Surdziel

w obecności Prokuratora: Urszuli Kasprzyk

po rozpoznaniu dnia 9.04.2018r. sprawy karnej:

M. R. ur. (...) w R.

s. M. i I. z d. A.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od nieustalonego dnia września 2013 r. do dnia 21 października 2013r. w S. rejonu (...) działając w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykorzystaniu takiej samej sposobności usiłował i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem K. W. (1) w poniżej wskazany sposób, a w szczególności:

1.  w okresie od nieustalonego dnia września 2013 roku do dnia 10 października 2013 roku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5000 zł K. W. (1) po uprzednim wprowadzeniu jej w błąd co do możliwości uzyskania dochodu z wpłaconych mu pieniędzy oraz zwrotu wpłaconych pieniędzy w okresie 3-4 miesięcy - tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

2.  w dniu 21 października 2013r. usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2500 zł K. W. (1) po uprzednim wprowadzeniu jej w błąd co do konieczności wpłaty ww. kwoty celem uzyskania technologii automatycznego uploadowania reklam o wartości 10.000 zł, której zakup miał zwrócić się po 1 miesiącu, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zainteresowania pokrzywdzonej – tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

- tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § k.k.

II. w okresie od dnia 25 marca 2015 roku do dnia 4 sierpnia 2017 roku w poniżej wskazanych miejscowościach na terenie powiatu (...), w M. oraz na terenie W. B., działając w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykorzystaniu takiej samej sposobności doprowadził i usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem szereg sposób w ten sposób, że oferował niżej wskazanym pokrzywdzonym pomnożenie przekazanych mu pieniędzy na zakładach bukmacherskich oraz w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, z których miał rzekomo uzyskać duże dochody, przy czym zapewnił o braku ryzyka utraty wpłaconych środków, czym wprowadził w błąd pokrzywdzonych a to:

1.  w dniu 25 marca 2015r. w miejscowości L. powiatu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.000 zł N. G. po uprzednim wprowadzeniu jej w błąd co do możliwości pomnożenia wpłaconych pieniędzy poprzez uzyskanie dochodów z systemu partnerskiego realizowanego przez firmę (...) oraz co do wysokości uzyskiwanych dochodów przez prowadzoną działalność gospodarczą pod firmą (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na rezygnację po zadaniu szczegółowych pytań przez pokrzywdzoną, tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

2.  w dniu 29 kwietnia 2015r. w miejscowości T. powiatu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie M. M. (2) poprzez wprowadzenie go w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zainteresowania pokrzywdzonego, tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

3.  w nieustalonym dniu nieustalonego miesiąca 2016r. w miejscowości M. powiatu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej , usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie A. D. poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości odpłatnego objęcia udziałów w biznesie przynoszącym stałe miesięczne zyski, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zainteresowania pokrzywdzonej, tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

4.  w dniu 3 czerwca 2016r. w miejscowości D. powiatu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1000 zł D. C. poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości pomnożenia wpłaconych pieniędzy przez uzyskanie dochodów z systemu partnerskiego realizowanego przez firmę (...), tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

5.  w dniu 3 czerwca 2016r. w miejscowości T. powiatu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie M. M. (2) poprzez wprowadzenie go w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zainteresowania pokrzywdzonego tak dużą inwestycją, tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

6.  w dniu 9 lipca 2016r. w miejscowości P. powiatu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.000 zł M. K. (1) poprzez wprowadzenie go w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

7.  w dniu 22 sierpnia 2016r. w miejscowości P. powiatu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5000 zł M. K. (1) poprzez wprowadzenie go w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

8.  w dniu 28 sierpnia 2016r. w L. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie A. P. poprzez wprowadzenie jej w błąd co do możliwości odpłatnego objęcia udziałów w biznesie osiągającym zysk w kwocie 50.000 zł miesięcznie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zainteresowania pokrzywdzonej, tj. o przestępstwo z art. 13§ 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

9.  w okresie od nieustalonego dnia września 2016r. do dnia 29 września 2016r. w miejscowości D. rejonu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 22.500 zł M. K. (2) po uprzednim wprowadzeniu jej w błąd co do możliwości pomnożenia wpłaconych pieniędzy poprzez uzyskanie dochodów z systemu partnerskiego realizowanego przez firmę (...) oraz co do wysokości uzyskiwanych dochodów przez prowadzoną działalność gospodarczą pod firmą (...) tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

10.  w dniu 4 października 2016r. w miejscowości P. powiatu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 22.500 zł lub 45.000 zł M. K. (1) w ten sposób, że zaproponował mu nabycie 5 lub 10 % udziałów w jego działalności gospodarczej pod nazwą F. M. R. po uprzednim wprowadzeniu go w błąd co do wysokości miesięcznie uzyskiwanych dochodów, tj. o przestępstwo z art. 13§ 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

11.  w dniu 4 października 2016r. w miejscowości P. powiatu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 50.000 zł M. K. (1) poprzez wprowadzenie go w błąd co do posiadania możliwości uzyskania dochodów z praw do gry komputerowej na poziomie 50 tyś. zł w okresie 12 miesięcy, tj. o przestępstwo z art. 13§ 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

12.  w okresie od nieustalonego dnia listopada 2016r. do nieustalonego dnia kwietnia 2017r. w miejscowości T. rejonu (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.000 zł W. T. (1) poprzez wprowadzenie go w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak wiarygodności tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

13.  w okresie od 27 grudnia 2016 roku do nieustalonego dnia marca 2017 roku na terenie W.. Brytanii oraz w miejscowości P. powiatu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2000 zł M. H. (1) poprzez wprowadzenie go w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął poprzez wycofanie się pokrzywdzonego z powierzenia pieniędzy po ostrzeżeniu od znajomego tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

14.  w nieustalonym dniu stycznia lub lutego 2017r. w miejscowości R. powiatu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.000 zł M. N. poprzez wprowadzenie go w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak zainteresowania pokrzywdzonego, tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

15.  w dniu 20 lipca 2017r. w M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.000 zł R. S. poprzez wprowadzenie jej w błąd co do tego, że przekazane przez niego pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, tj. o przestępstwo art. 286 § 1 k.k.

16.  w dniu 4 sierpnia 2017r. w M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.000 zł M. M. (3) poprzez wprowadzenie jej w błąd co do tego, że przekazane przez nią pieniądze będą pomnożone na zakładach bukmacherskich bez ponoszenia ryzyka utraty wpłaconych pieniędzy, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

- to jest o przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 13§ 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91§ 1 k.k.

I.  Uznaje oskarżonego M. R. za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt I aktu oskarżenia, stanowiących przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Uznaje oskarżonego M. R. za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt II aktu oskarżenia, przy czym przyjmuje, że przestępstwa opisane w ppkt 10 i 11 stanowiły jeden czyn, tj. stanowiły przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. , tj. uznaje oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

III.  Na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu M. R. karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata.

IV.  Na mocy art. 72 § 1 pkt 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. R. do przeproszenia każdego z pokrzywdzonych za popełnione przestępstwo w formie pisemnej w terminie 1 (jednego) miesiąca od uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

V.  Na mocy art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. R. do naprawienia w całości szkód wyrządzonych przypisanymi mu przestępstwami przez zapłatę:

- na rzecz pokrzywdzonej K. W. (1) kwoty 5000 zł (pięć tysięcy złotych) w terminie 9 (dziewięciu) miesięcy od uprawomocnienia się niniejszego wyroku

- na rzecz pokrzywdzonej D. C. kwoty 1000 zł (tysiąc złotych) w terminie 9 (dziewięciu) miesięcy od uprawomocnienia się niniejszego wyroku

- na rzecz pokrzywdzonego M. K. (1) łącznej kwoty 15 000 zł (piętnaście tysięcy złotych) w terminie 9 (dziewięciu) miesięcy od uprawomocnienia się niniejszego wyroku

- na rzecz pokrzywdzonej M. K. (2) kwoty 22 500 zł (dwadzieścia dwa tysiące pięćset złotych) w terminie 9 (dziewięciu) miesięcy od uprawomocnienia się niniejszego wyroku

- na rzecz pokrzywdzonej R. S. kwoty 20 000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych) w terminie 9 (dziewięciu) miesięcy od uprawomocnienia się niniejszego wyroku

- na rzecz pokrzywdzonej M. M. (3) kwoty 3000 (trzy tysiące złotych) w terminie 9 (dziewięciu) miesięcy od uprawomocnienia się niniejszego wyroku

VI.  Na zasadzie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego M. R. na rzecz oskarżycieli posiłkowych R. S., K. W. (1), M. K. (1) i M. K. (2) kwoty po 1033,20 zł (jeden tysiąc trzydzieści trzy 20/100 złotych) dla każdego z wymienionych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

VII.  Na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego M. R. od ponoszenia kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Limanowej

z dnia 9 kwietnia 2018 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. R. w okresie od nieustalonego dnia września 2013 roku do dnia 21 października 2013 roku, mając na celu osiągnięcie korzyści majątkowej wprowadzał w błąd pokrzywdzoną K. W. (1) mieszkającą w S. rejonu (...).

Oskarżony bowiem nieustalonego dnia września 2013 roku nawiązał kontakt poprzez portal społecznościowy F. z ww. pokrzywdzoną. Po kilku rozmowach na różne tematy, ale przeważnie o blogach modowych, które miały przynosić oskarżonemu duże dochody, zaoferował on pokrzywdzonej sprzedaż 5 % udziałów w tzw. grupie „weloveblogging”, która miała prowadzić blog m.in. „silenstreet.pl”. Wskazane udziały oskarżony wycenił na kwotę 5000 złotych. Miała to być pewna inwestycja, w której pokrzywdzona nie mogła stracić pieniędzy. Poza tym, pokrzywdzona miała szybko, bo w przeciągu 3-4 miesięcy odzyskać zwrot zainwestowanych pieniędzy oraz otrzymać wynagrodzenie odpowiednie do posiadanych udziałów. Pokrzywdzona zgodziła się i dokonała przelewu pierwszej raty w kwocie 2500 złotych na konto oskarżonego. Druga rata miała być wpłacona do 10 października 2013 roku, przy czym oskarżona wpłaciła ją wcześniej z uwagi na nacisk ze strony oskarżonego.

W dniu 21 października 2013 roku pokrzywdzona K. W. (1) otrzymała wiadomość od oskarżonego, że ww. grupa musi rozwijać technologię i potrzebuje jeszcze 2500 złotych. Kiedy pokrzywdzona odmówiła kolejnej wpłaty, to oskarżony przekonywał ją, pytając, czy gdyby „znalazł te 2000 zł”, to pokrzywdzona dołożyłaby jeszcze chociaż 500 złotych. Pokrzywdzona odmówiła, zaś w kwietniu 2014 roku wysłała do oskarżonego pismo, w którym zażądała zwrotu wszystkich przekazanych mu pieniędzy. W odpowiedzi pokrzywdzona otrzymała pismo, w którym została poinformowana, że żądanie zwrotu kwoty 5000 złotych jest nieuzasadnione. Oskarżony skontaktował się z pokrzywdzoną telefonicznie i powiedział jej, że może ona odstąpić od umowy, zaś on spróbuje sprzedać jej udziały. Pokrzywdzona wystosowała pismo o odstąpieniu od umowy inwestycyjnej, po czym oskarżony poinformował ją, że nie jest w stanie sprzedać jej udziałów. Pokrzywdzona nie odzyskała pieniędzy wpłaconych oskarżonemu na rzekomą inwestycję.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej K. W. (1) k. 64-65, wydruk korespondencji oskarżonego z pokrzywdzoną K. W. k. 68-87, umowa inwestycyjna k. 86-87, potwierdzenie przelewu k. 88, pismo do K. W. z dn. 07.11.2014 r. k. 86, pismo z dn. 11.04.2014 r. o odstąpieniu od umowy k. 91, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W dniu 25 marca 2015 roku oskarżony nawiązał kontakt poprzez portal społecznościowy F. z pokrzywdzoną N. G., mieszkającą w L. rejonu (...). Oskarżony chwalił się pokrzywdzonej, że prowadzi biznes (...) - centrum pożyczek „chwilówek” oraz, że poszukuje inwestorów, którym chce przekazać 49 % udziałów w swej firmie. Oskarżony 1 % wyceniał na 2 tysiące zł i mówił pokrzywdzonej, że z 5 tysięcy zł można osiągnąć w przyszłości zysk w wysokości 30, 40 lub nawet 50 tysięcy zł. Oskarżony namawiał pokrzywdzoną, aby zainwestowała w 5 % udziałów o wartości 10 tysięcy złotych. Kiedy pokrzywdzona stwierdziła, że jest to zbyt wysoka kwota, to oskarżony zaoferował jej wówczas finansowanie inwestycji, które miało polegać na wpłacie 50 % kwoty inwestycji, a kolejne 50% miało pochodzić z kredytu. Raty kredytu miały być spłacane w 50% przez pokrzywdzoną, a w 50 % przez jego firmę (...). Oskarżony zapewniał pokrzywdzoną, że zostanie sporządzona umowa, a w przypadku, gdyby pokrzywdzona wzięła kredyt na inwestycję, to otrzymałaby aneks do umowy. Pokrzywdzona zaczęła zadawać oskarżonemu szczegółowe pytania dotyczące ww. inwestycji, po czym oskarżony wycofał się z oferowania jej kupna udziałów.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej N. G. k. 92-93, wydruk korespondencji z portalu F. k. 219-235, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W dniu 29 kwietnia 2015 roku oskarżony poprzez portal społecznościowy F. nawiązał kontakt z pokrzywdzonym M. M. (2) mieszkającym w T., rejonu (...). Oskarżony wiedział, że pokrzywdzony grywa w pokera, gdyż miał on zamieszczone na ww. portalu społecznościowym zdjęcia związane z tą grą. Oskarżony pisał do pokrzywdzonego, że obstawia mecze, ma pewne typy i jednocześnie pytał pokrzywdzonego, czy chciałby zainwestować pieniądze w obstawianie meczy. Oskarżony zachęcał pokrzywdzonego pisząc, że jest to pewny zysk i że nie ma żadnego ryzyka utraty pieniędzy. Pokrzywdzony nie był zainteresowany propozycją oskarżonego, dlatego odmówił i ich rozmowa szybko się zakończyła. W grudniu 2016 roku oskarżony ponownie nawiązał kontakt z pokrzywdzonym M. M. (2) i znowu zaczął namawiać go na

powierzenie mu pieniędzy na obstawienie gry w zakładach w tenisa. Oskarżony namawiał pokrzywdzonego na zainwestowanie kwoty 5000 złotych. Chwalił się on, że osiąga bardzo duże zyski. Pokrzywdzony odmówił zainwestowania pieniędzy, chociaż oskarżony zapewniał go przez kilka dni pod rząd, że nie poniesie żadnego ryzyka przy inwestowaniu za jego pośrednictwem.

/dowody: zeznania pokrzywdzonego M. M. (2) k. 215-216, wydruki rozmów k. 189-193, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

Oskarżony M. R. końcem 2015 roku zarejestrował jednoosobową działalność gospodarczą (...) z siedzibą w K. ul. (...). Działalność ta została zarejestrowana, jako „pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych”. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej oskarżony współpracował z firmą (...) Sp. z o.o. na podstawie akceptacji regulaminu systemu partnerskiego. Pod adresem, na który oskarżony zarejestrował swoją działalność, mieści się spółka (...) Sp. z o.o.. Oskarżony wykorzystał adres tej spółki bez wiedzy i zgody jej właściciela.

/dowody: dane z wpisu w rejestrze REGON k. 28, 38, wydruk z (...) k. 34-37, zeznania A. K. k. 314-315, pismo KPP w K. z dn. 05.07.2017 r. k. 171, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W nieustalonym dniu i miesiącu 2016 roku oskarżony nawiązał kontakt poprzez portal społecznościowy F. z pokrzywdzoną A. D. mającą miejsce zamieszkania w M., powiatu (...). Oskarżony napisał do pokrzywdzonej, że „sprowadzają go sprawy biznesowe”, że kontakt z pokrzywdzoną zasugerował mu ich wspólny znajomy i że ma dla pokrzywdzonej propozycję biznesową. Pokrzywdzona odpowiedziała, że nie jest zainteresowana taką propozycją. Oskarżony pytał wówczas pokrzywdzoną, czy byłaby zainteresowana inwestycją oraz objęciem udziałów w biznesie, który funkcjonuje i generuje stałe miesięczne zyski. Pokrzywdzona mimo to nie wyraziła zainteresowania ofertą oskarżonego.

/dowody zeznania pokrzywdzonej A. D. k. 162-163, wydruki rozmowy oskarżonego z pokrzywdzoną k. 166-167, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W dniu 3 czerwca 2016 roku oskarżony nawiązał kontakt poprzez portal społecznościowy F. z pokrzywdzoną D. C. mieszkającą w miejscowości D. powiatu (...). Oskarżony napisał do pokrzywdzonej, że może ona zainwestować u niego pieniądze. Mówił o różnych kwotach, jakie można zainwestować, co miało w krótkim czasie przynieść dochód w wysokości nawet trzykrotności zainwestowanej kwoty. Kiedy pokrzywdzona wyraziła zainteresowanie, to oskarżony nawiązał z nią kontakt telefoniczny i rozpoczęli rozmowy na temat inwestycji. Oskarżony kilkakrotnie zapewniał pokrzywdzoną, że nie ma żadnego ryzyka i na pewno otrzyma swoje pieniądze, a może przy tym zarobić nawet ich trzykrotność. Pokrzywdzona uległa namowom oskarżonego i dokonała przelewu kwoty 1000 złotych na jego konto. Kiedy pokrzywdzona kontaktowała się z oskarżonym już po dokonaniu przelew tłumaczył pokrzywdzonej, że nie ma czasu, że jest zajęty innymi sprawami, a następnie, że powstało opóźnienie w banku, że jest „na wyjeździe” i prześle pieniądze po powrocie. Po dwóch miesiącach takich zwodniczych tłumaczeń oskarżonego, kiedy pokrzywdzona zagroziła mu pójściem na policję, oskarżony powiedział jej, aby dała mu spokój bo to on zgłosi na policji, że jest przez nią nękany i będzie miała problemy. Ostatecznie, w dniu 12.04.2017 r. oskarżony zwrócił pokrzywdzonej kwotę 1002,34 zł.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej D. C. k. 42-43, 157-157/v, wydruk rozmów oskarżonego z pokrzywdzoną k. 100-119, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W dniu 9 lipca 2016 roku oskarżony odwiedził pokrzywdzonego M. K. (1) w miejscu jego zamieszkania, w miejscowości P. powiatu (...). Oskarżony mówił pokrzywdzonemu, że po przyjęciu pieniędzy od inwestorów, inwestuje je w zakłady bukmacherskie i jednocześnie zapewniał pokrzywdzonego o stu procentowej wygrywalności, a także chwalił się, że posiada kontakty z zawodnikami i trenerami, dzięki czemu posiada informacje z zakresu „ustawianych” meczów tenisa ziemnego. Oskarżony namówił pokrzywdzonego, aby zainwestował kwotę 10 000 złotych z czego pokrzywdzony miał uzyskać w ciągu miesiąca przychód o kolejne 10 000 złotych. Oskarżony mówił pokrzywdzonemu, że 10 000 zł to suma minimalna, jaką może on przyjąć „do obrotu”. Pokrzywdzony nie miał przy sobie ww. kwoty, dlatego dał oskarżonemu 4 000 zł, a pozostałą sumę, tj. 6 000 złotych przelał oskarżonemu na konto bankowe jeszcze tego samego dnia.

W dniu 22 sierpnia 2016 roku oskarżony napisał do pokrzywdzonego, że posiada kilka fajnych typów meczów tenisa ziemnego i zapytał, czy jest zainteresowany, aby zainwestować przynajmniej 5 000 złotych. Oskarżony pisał do pokrzywdzonego, że nadal czeka na bonifikatę, nie może obracać pieniędzmi, które pokrzywdzony przekazał mu wcześniej i nie wymaga obecnie od pokrzywdzonego kwoty 10 000 złotych, ale żeby przelał mu chociaż 5 000 zł. Oskarżony zapewniał pokrzywdzonego, że jest to pewna inwestycja, bez żadnego ryzyka. Pieniądze miały zostać zwrócone pokrzywdzonemu do 3 dni i miała to być kwota zwrotu w wysokości 20 000 zł. Pokrzywdzony pod namową oskarżonego i jego zapewnieniami o skuteczności tej inwestycji, zgodził się na przekazanie mu wkładu finansowego i przelał na jego konto pieniądze w wysokości 5 000 zł. Oskarżony nie zwrócił pokrzywdzonemu pieniędzy w uzgodnionym terminie. Na pytania pokrzywdzonego odnośnie zwrotu pieniędzy, oskarżony wykręcał się lub milczał, a ostatecznie powiedział pokrzywdzonemu, że przegrał obstawiany mecz, na który zainwestował pieniądze.

W dniu 4 października 2016 roku oskarżony oznajmił pokrzywdzonemu, że może zwrócić mu 30% wpłaconych pieniędzy, tj. 5 000 zł, przy czym ponownie zaczął namawiać pokrzywdzonego na kolejne inwestycje. Oskarżony zaproponował pokrzywdzonemu, że kwota 5000 zł, którą posiada i którą ma zamiar mu zwrócić, jako część procentową kwoty 15 000 zł, może zostać przeznaczona na zainwestowanie w inny interes. Oskarżony zaproponował pokrzywdzonemu nabycie za kwotę 22 500 złotych 5 % udziałów w zyskach jego firmy lub za kwotę 45 000 zł 10 % takich udziałów. Według zapewnień oskarżonego – jego firma (...) miała osiągać miesięczny dochód w wysokości 40-70 tys. zł., na dowód czego oskarżony okazał pokrzywdzonemu fikcyjne potwierdzenia przelewów. Drugą propozycją oskarżonego była inwestycja gotówki w rzekomo tworzoną przez niego grę komputerową (tenis). Propozycja ta dotyczyła wpłacenia kwoty 50 000 złotych na rzecz tworzenia tej gry. Korzyściami inwestycji miał być zwrot kapitału w terminie do 12 miesięcy, następnie wypłata 35 000 złotych tytułem zysku inwestycyjnego oraz 5 % zysku od zarobku wygenerowanego przez działającą już on-line grę, która miała być płatna i miała generować przychody. Pokrzywdzony nie przystał na żadną z propozycji oskarżonego i w dalszym ciągu żądał zwrotu całości pieniędzy, które mu przekazał. W październiku 2016 roku oskarżony oznajmił pokrzywdzonemu, że nie odda mu żadnych pieniędzy, a jedynie kwotę 5 000 zł, której jednak nie zwrócił.

/dowody: zeznania pokrzywdzonego M. K. (1) k. 2-4, 29-30, potwierdzenia przelewów k. 11-13, 31-32, wydruki korespondencji oskarżonego z pokrzywdzonym k. 14-27, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W dniu 28 sierpnia 2016 roku oskarżony skontaktował się poprzez portal społecznościowy F. z A. P. mieszkającą w L.. Oskarżony powiedział pokrzywdzonej, że prowadzi biznes związany z pośredniczeniem w udzielaniu kredytów chwilówek, zakładaniu kont bankowych i innych usług finansowych. Oskarżony mówił pokrzywdzonej, że z tego tytułu osiąga zysk w kwocie 50 tys. zł z tendencją wzrostową, a w grudniu uzyskał zysk w wysokości 100 tys. zł. Oskarżony zaproponował pokrzywdzonej „wejście” w ten biznes poprzez kupno udziałów. Oskarżony nie wskazał żadnej konkretnej kwoty, jaką pokrzywdzona miałaby wpłacić za udziały, ani też nie wskazał ilości udziałów. Pokrzywdzona nie była zainteresowana propozycją oskarżonego i tak też mu odpisała.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej A. P. k. 182-183, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

Nieustalonego dnia września 2016 roku oskarżony nawiązał kontakt poprzez portal społecznościowy F. lub Nasza K. z pokrzywdzoną M. K. (2) mieszkającą w miejscowości D., rejonu (...). W korespondencji z pokrzywdzoną oskarżony przechwalał się, że prowadzi dobrze prosperującą firmę w branży finansowej, a także, iż przygotowuje się do „wpuszczenia” na rynek gry komputerowej, w którą miał zainwestować 750 tysięcy złotych. Oskarżony przedstawił pokrzywdzonej ofertę zakupu udziałów w serwisie finrank.systempartnerski.pl.. Wartość 1% udziału oskarżony wycenił na 4 500 zł, przy czym wycena wartości udziałów miała być aktualizowana co miesiąc. Poza tym, po zakupie udziałów w (...) pokrzywdzona miała otrzymywać procent zysków odpowiedni do procentów nabytych udziałów. Oskarżony nakłaniał pokrzywdzoną do tej inwestycji przez kilka dni i zapewniał ją o pewnych zyskach, przedstawiał też dotychczasowe wyniki finansowe uzyskiwane przez portal okazując przy tym fikcyjne potwierdzenia przelewów. Pokrzywdzona na skutek namów i zapewnień oskarżonego zgodziła się do zakupu 5 % udziałów za kwotę 22.500 złotych i taką też kwotę przelała na jego konto. Pomimo wielu zapewnień ze strony oskarżonego, pokrzywdzona nie odzyskała swoich pieniędzy.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej M. K. (2) k. 46-47, potwierdzenia przelewów k. 50-51, umowa sprzedaży udziałów wraz z aneksem k. 52-55, wydruk z poczty elektronicznej k. 56-62, potwierdzenie przelewu k. 63, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

Nieustalonego dnia listopada 2016 roku oskarżony nawiązał kontakt internetowy z pokrzywdzonym W. T. (2). Oskarżony napisał do pokrzywdzonego na portalu społecznościowym F. „czy chce dorobić do wypłaty 20 tys. zł”. Oskarżony namawiał pokrzywdzonego, aby zainwestował 20 tysięcy złotych i przelał je na jego konto. Oskarżony zapewniał pokrzywdzonego, że pieniądze te zainwestuje w mecze tenisa. Pisał, że ma kontakty w środowisku tenisa ziemnego i ma pewne typy na wygrane. Namawiając pokrzywdzonego, oskarżony podkreślał, że jest to pewna inwestycja i że nic nie ryzykuje. Pokrzywdzony nie zgodził się na propozycję oskarżonego.

/dowody: zeznania pokrzywdzonego W. T. (1) k. 158-159, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W dniu 27 grudnia 2016 roku oskarżony nawiązał kontakt z pokrzywdzonym M. H. (2) przebywającym wówczas na terenie W. B.. Na portalu społecznościowym F. oskarżony zaproponował pokrzywdzonemu, aby zainwestował w zakłady bukmacherskie przynajmniej 2 000 złotych. Oskarżony powiedział pokrzywdzonemu, że jest to minimalna kwota, jaką może przyjąć do obrotu. Pokrzywdzony zdecydował, że nie będzie przelewał oskarżonemu pieniędzy do czasu swojego powrotu do P., który planował na połowę stycznia 2017 roku. Oskarżony wyraził chęć oczekiwania. Kiedy pokrzywdzony wrócił do kraju, to oskarżony skontaktował się z nim i pokrzywdzony miał zamiar umówić spotkanie i wpłacić oskarżonemu 2000 złotych. Zanim jednak doszło do spotkania, pokrzywdzony spotkał się ze swoim kolegą – pokrzywdzonym M. K. (1), który opowiedział mu, że zainwestował pieniądze u oskarżonego M. R. i ma problem z ich odzyskaniem. Pokrzywdzony M. H. (2) postanowił wtedy, że nie wpłaci oskarżonemu 2000 złotych. Oskarżony jednak w dalszym ciągu intensywnie namawiał pokrzywdzonego na to, aby dokonał na jego konto przelewu i zapewniał go, że niczego nie ryzykuje. Pokrzywdzony pomimo namów i zapewnień nie wpłacił pieniędzy oskarżonemu, a ich ostatni kontakt odbył się na początku marca 2017 roku.

/dowody: zeznania pokrzywdzonego M. H. (2) k. 96-97, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

Nieustalonego dnia miesiąca stycznia lub lutego 2017 roku oskarżony nawiązał kontakt na portalu F. z pokrzywdzonym M. N. mieszkającym w miejscowości R. powiatu (...). Oskarżony zapytał pokrzywdzonego „czy chce sobie zarobić”. Podał on pokrzywdzonemu, że obstawia mecze tenisa, że ma konkretne informacje i że wygrana jest pewna. Oskarżony kilkakrotnie zapewniał pokrzywdzonego, że nie ma żadnego ryzyka utraty kapitału i powiedział pokrzywdzonemu, że jeżeli przekaże mu 20 000 złotych, to za miesiąc otrzyma 40 000 złotych. Pokrzywdzony wyraził wówczas chęć wpłacenia 200 złotych „na próbę”, na co oskarżony nie wyraził zgody, twierdząc, że jest to zbyt niska kwota. Pokrzywdzony nie wpłacił zatem żadnej kwoty.

/dowody: zeznania pokrzywdzonego M. N. k. 172-173, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

W dniu 20 lipca 2017 roku oskarżony spotkał się z pokrzywdzoną R. S. mieszkającą w M.. Wcześniej oskarżony nawiązał z pokrzywdzoną kontakt internetowy, podczas którego pisał do niej, że jest bukmacherem i obstawia zakłady sportowe w firmie (...) oraz, że posiada kopalnię krypto walut (...). W trakcie spotkania oskarżony zaproponował pokrzywdzonej, aby wpłaciła co najmniej 20 000 złotych twierdząc, że kwota ta zostanie powielona do 40 000 złotych, z czego 20% pokrzywdzona miałaby zapłacić oskarżonemu jako prowizję. Oskarżony zapewniał pokrzywdzoną, że nic nie ryzykuje, gdyż w najgorszym wypadku dostanie zwrot 20 000 zł. Oskarżony mówił pokrzywdzonej, że specjalizuje się w robieniu obrotów bazując na dyscyplinie sportowej jaką jest tenis ziemny. Twierdził, że posiada kontakty z trenerami, zawodnikami oraz dostęp do wszelkich niezbędnych analiz, które pomagają mu w robieniu poprawnych obrotów. Oskarżony chwalił się, że rok 2016 zamknął z zyskiem wynoszącym ponad 1 600 000 złotych i twierdził, że jest to zysk udokumentowany. Pokrzywdzona uległa namowom oskarżonego i wpłaciła na jego konto kwotę 20 000 złotych, której już nie odzyskała.

/dowody: zeznania pokrzywdzonej R. S. k. 287-289, załączniki do protokołu przyjęcia zawiadomienia k. 292-309, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

Pokrzywdzona M. M. (3) mająca miejsce zamieszkania w M. poznała oskarżonego w lipcu 2017 r. na turnieju tenisowym, na którym była wraz z pokrzywdzoną R. S.. Oskarżony zaproponował pokrzywdzonej M. M. (3) zainwestowanie pieniędzy w zakłady sportowe (...) o profilu tenisowym. Pokrzywdzona

powiedziała oskarżonemu, że dysponuje kwotą 3000 złotych i poczeka, aż oskarżony wpłaci pieniądze pokrzywdzonej R. S., która wcześniej przelała na jego konto 20 000 złotych. Oskarżony zapewniał pokrzywdzoną, że obrót pieniędzy jest legalny, a ona wpłacając pieniądze za jego pośrednictwem do (...) nie ponosi żadnego ryzyka, ponieważ on po 30 dniach zwróci kapitał, który pokrzywdzona zainwestowała lub pomnoży go o 100 %, z tym, że pokrzywdzona wypłaci oskarżonemu 20 %. Po pewnym czasie pokrzywdzona dała się namówić oskarżonemu i w dniu 4 sierpnia 2017 roku wpłaciła na konto oskarżonego 3000 zł, których już nie odzyskała

/dowody: zeznania pokrzywdzonej M. M. (3) k. 254-256, załączniki do protokołu przyjęcia zawiadomienia k. 259-268, wyjaśnienia oskarżonego k. 323-324, 373-374/

Oskarżony M. R. ma 29 lat. Posiada wykształcenie średnie, jest żonaty ma jedno dziecko na utrzymaniu. Oskarżony utrzymuje się z tworzenia stron internetowych i zarządzania projektami internetowymi na podstawie zawieranych umów zlecenia, osiągając dochód w kwocie około 4-5 tys. złotych miesięcznie. Nie był karany.

/dowody: protokół wyjaśnień oskarżonego k. 323-324, 373-374, karta karna k. 326 /

Oskarżony M. R. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu przestępstw i odmówił składania wyjaśnień.

Na rozprawie oskarżony zmienił swą postawę procesową i przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, przy czym odmówił składania wyjaśnień na ich okoliczność, natomiast złożył wniosek o dobrowolnym poddaniu się karze i jednocześnie wyraził skruchę z powodu popełnienia zarzucanych mu czynów, zapewnił, że w przyszłości będzie przestrzegał porządku prawnego i zadeklarował gotowość naprawienia w całości szkód na rzecz wszystkich pokrzywdzonych.

/wyjaśnienia oskarżonego M. R. k. 324, 373/2/

Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego M. R. do winy, albowiem popełnienie przez niego zarzuconych mu czynów zostało wykazane w sposób niebudzący żadnych wątpliwości wszystkimi dowodami zgromadzonymi przez oskarżyciela publicznego, a przede wszystkim zeznaniami osób pokrzywdzonych, jak również dowodami z dokumentów m.in. w postaci wydruków korespondencji internetowych lub sms oskarżonego z

pokrzywdzonymi, potwierdzeń przelewów dokonanych przez pokrzywdzony na rzecz oskarżonego, wydruków z (...) i REGON dotyczących działalności gospodarczej oskarżonego.

Jak zatem wynikało z powyższego stwierdzenia, sąd uznał zeznania wszystkich powołanych przez oskarżyciela posiłkowego świadków za w pełni wiarygodne, albowiem były one jasne, konkretne i rzeczowe, a przy tym wzajemnie ze sobą zbieżne. Każdy z pokrzywdzonych, a zwłaszcza ci, na szkodę których przestępstwa oszustwa zostały przez oskarżonego nie tylko usiłowane, ale skutecznie dokonane, złożył zeznania wyczerpująco opisujące sposób działania oskarżonego, zaś zeznania pokrzywdzonego M. K. (1), który jako pierwszy złożył zawiadomienie o przestępstwie inicjujące postępowanie karne przeciwko oskarżonemu, miały wręcz charakter drobiazgowy i poparte zostały odpowiednio dobranymi załącznikami dowodowymi. Sąd nie dopatrzył się żadnych powodów, dla których zeznaniom świadków oskarżenia powinno odmówić się wiarygodności. Regułą procesową jest bowiem to, że świadkowie zeznają prawdę, choćby z uwagi na grożącą im odpowiedzialność za składanie fałszywych zeznań, zaś odstępstwa od tej reguły są wyjątkami wymagającymi istnienia po stronie świadka specjalnej motywacji do zeznawania w sposób fałszywy. W ocenie sądu, żaden ze świadków w niniejszej sprawie, a przede wszystkim sami pokrzywdzeni, nie mieli żadnej takiej szczególnej motywacji do składania fałszywych zeznań przeciwko oskarżonemu. Należy podkreślić, że oskarżony w żaden konkretny sposób nie zakwestionował zeznań osób pokrzywdzonych, albowiem nawet wówczas, gdy w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, to ograniczył się jedynie do prostego zaprzeczenia zarzutom. Dokonane zaś zna rozprawie przez oskarżonego przyznanie się do wszystkich postawionych mu zarzutów i złożenie wniosku o dobrowolnym poddaniu się karze połączone z deklaracją naprawienia wyrządzonych szkód oznaczało, że nie podważa on zgromadzonych przeciwko niemu dowodów, a w tym także zeznań świadków. W takiej sytuacji na ma potrzeby, aby w niniejszym uzasadnieniu dokonywać analizy zeznań poszczególnych świadków i można poprzestać na dokonanym już powyżej stwierdzeniu, że zeznania wszystkich świadków zostały uznane za dowody wiarygodne w całości. Warto natomiast zaznaczyć, iż spójne ze sobą zeznania pokrzywdzonych wyraźnie zarysowały sposób przestępczego działania oskarżonego. Po pierwsze, oskarżony kontaktował się z osobami znanymi mu od dawna, tj. jeszcze ze szkoły lub ich znajomymi, wobec których uwiarygadniał się wówczas poprzez powołanie się na osoby znane mu ze szkoły lub też z osobami, z którymi zetknął się w okolicznościach dla nich wspólnych, jak zawody sportowe (pokrzywdzone R. S. i M. M. (3)), a zatem wykorzystywał te wszystkie okoliczności do łatwiejszego wzbudzenia zaufania. Po drugie, namawiając pokrzywdzonych do przekazania mu pieniędzy podkreślał przede wszystkim całkowitą pewność dokonywanych inwestycji finansowych, tj. gwarantował zwrot finansowego nakładu, a z drugiej strony zapewniał wyjątkowo duży zysk finansowy, a zatem wykorzystywał typowe dla tego rodzaju przestępstw sposoby wprowadzania w błąd pokrzywdzonych, bazujące na ich chęci wzbogacenia się. Po trzecie, dla uwiarygodnienia swych zapewnień posługiwał się pseudofachowymi wyrażeniami z dziedzin biznesu i finansów, w gruncie rzeczy bardzo ogólnikowymi i nic nie znaczącymi, ale robiącymi wrażenia na niezorientowanych w tych dziedzinach pokrzywdzonych, lub też powoływał się na swe rzekomo (bo w żaden konkretny sposób nie wykazane) szerokie kontakty w świecie tenisa zawodowego i zakładów bukmacherskich. Po czwarte, po otrzymaniu pieniędzy od pokrzywdzonych usiłował nakłonić każde z nich do dalszych jeszcze inwestycji finansowych, zaś kiedy potem pokrzywdzeni domagali się dotrzymania zawartych umów i na koniec zwrotu choćby zainwestowanych kwot, to zwodził każde z nich co do przyczyn niewywiązania się z umów i niemożności zwrotu pieniędzy, jak też unikał z pokrzywdzonymi kontaktów, a nawet straszył ich konsekwencjami prawnymi.

Dowodami dla sądu w pełni wiarygodnymi były także pozostałe dowody powołane przez oskarżyciela publicznego w postaci dokumentów wymienionych w pkt od 1 do15 aktu oskarżenia (k. 333/2). Były to głównie załączniki do zeznań pokrzywdzonych, takie jak kopie ich korespondencji elektronicznej i sms prowadzonej z oskarżonym, czy też potwierdzenia przelewów pieniężnych dokonanych przez pokrzywdzonych na rzecz oskarżonego. Należy podkreślić, że dowodów tych oskarżony w żaden sposób nie zakwestionował.

Sąd zważył, co następuje:

Przestępstwo oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu osiągnięcia przez sprawcę korzyści majątkowej.

Zgromadzone w sprawie dowody nie pozostawiały wątpliwości co do tego, iż oskarżony M. R. wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa w formie dokonania takich przestępstw oraz ich usiłowania.

Oskarżony czynami opisanymi w punkcie I aktu oskarżenia doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5000 złotych pokrzywdzoną K. W. (1), a także usiłował doprowadzić ją do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10 000 złotych. Czynami opisanym w punkcie II aktu oskarżenia oskarżony doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonych: D. C. w kwocie 1000 zł, K. W. (1) w kwocie 5000 zł, M. K. (1) łącznie w kwocie 15 000 zł, M. K. (2) w kwocie 22 500 zł, R. S. w wysokości 20 000 zł oraz M. M. (3) w wysokości 3000 zł, a ponadto usiłował doprowadzić pokrzywdzonych N. G., M. M. (2), A. D., A. P., W. T. (1), M. H. (1) i M. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwotach określonych z zarzutach aktu oskarżenia.

Oskarżony działał poprzez wprowadzenie każdego z pokrzywdzonych w błąd, co do swych umiejętności i możliwości zapewnienie im atrakcyjnych zysków finansowych z jednoczesnym gwarantowaniem im zwrotu w ustalonym terminie kwot wpłacanych przez nich na proponowane przez niego inwestycje finansowe, podczas gdy w rzeczywistości żadnych takich możliwości i umiejętności nie posiadał. Każde z pokrzywdzonych w swych w pełni wiarygodnych zeznaniach jasno opisało, na czym polegało wprowadzenie ich w błąd przez oskarżonego, co zostało nakreślone w pierwszej części uzasadnienia wyroku.

Oskarżony działał w celu osiągniecia dla siebie korzyści majątkowych, które w przypadku przestępstw dokonanych istotnie osiągnął, albowiem wyłudzone oszukańczo od pokrzywdzonych pieniądze przeznaczał na własne potrzeby.

W świetle powyższych ustaleń bezspornym zatem było to, że oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym. Należy przypomnieć, że na rozprawie oskarżony przyznał się w całości do popełnienia zarzuconych mu przestępstw oszustw.

Sąd podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego wyrażone w opisie zarzutów postawionych oskarżonemu oraz w kwalifikacji prawnej aktu oskarżenia, iż w zakresie obu zarzutów oskarżony działał z góry powziętym zamiarem oraz z wykorzystaniem takiej samej sposobności, tj. w warunkach określonych w art. 91§1 kk. Sąd dokonał jedynie tej zmiany, iż przyjął, że czyny opisane w pkt II zarzutów ppkt 10 i 11 stanowiły jeden czyn, tj. jedno przestępstwo z art 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k., albowiem dotyczyły one tego samego zdarzenia popełnionego w tym samym dniu. Oskarżony przedstawił pokrzywdzonemu dwie propozycję, zaś pokrzywdzony miał wybrać jedną z nich i stąd nie było potrzeby rozdzielania tego czynu.

Co do wymiaru kary:

Sąd wymierzył oskarżonemu M. R. kary jednostkowe oraz karę łączną takie, jakie oskarżony i jego obrońca uzgodnili z oskarżycielem publicznym, którym obecni na rozprawie pokrzywdzenie się nie sprzeciwili. Zatem za czyn z punktu I aktu oskarżenia sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, a za czyn z punktu karę 1 roku pozbawienia wolności, jako kary najbardziej odpowiadające stopniowi winy oskarżonego, zaś następnie w miejsce tych kar jednostkowych sąd wymierzył oskarżonemu w punkcie III wyroku karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, a zatem z zastosowaniem pełnej absorbcji kar jednostkowych i wykonanie tej kary warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata. Zastosowanie przez sąd pełnej absorbcji kar jednostkowych przy wymierzaniu kary łącznej pozbawienia wolności oraz udzielenie oskarżonemu dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności, opierało się na dotychczasowej nie karalności oskarżonego, ale wynikało przede wszystkim stąd, że na rozprawie oskarżony przyznał się do popełnienia przestępstw, wyraził skruchę i zapewnił o przestrzeganiu w przyszłości porządku prawnego, a ponadto porozumiał się z pokrzywdzonymi co do sposobu i terminu naprawienia wyrządzonych im szkód oraz skorzystał z dobrodziejstwa dobrowolnego poddania się karze. W takiej sytuacji zdaniem sądu kara wymierzona oskarżonemu odpowiada stopniowi winy oskarżonego, a także spełni wobec niego cele wychowawcze i zapobiegawcze, powstrzymując go od popełnienia przestępstw w przyszłości.

W punkcie IV wyroku sąd na mocy art. 72 § 1 pkt 2 k.k. z uwagi na probacyjny charakter kary głównej zobowiązał oskarżonego M. R. do przeproszenia każdego z pokrzywdzonych za popełnione przestępstwo w formie pisemnej w terminie 1 miesiąca od uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

W punkcie V wyroku sąd na mocy art. 72 § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego M. R. do naprawienia w całości szkód wyrządzonych przypisanymi mu przestępstwami przez zapłatę: na rzecz pokrzywdzonej K. W. (1) kwoty 5000 zł, na rzecz pokrzywdzonej D. C. kwoty 1000 zł, na rzecz pokrzywdzonego M. K. (1) łącznej kwoty 15 000 zł, na rzecz pokrzywdzonej M. K. (2) kwoty 22 500 zł, na rzecz pokrzywdzonej R. S. kwoty 20 000 zł oraz na rzecz pokrzywdzonej M. M. (3) kwoty 3000- wszystkie te obowiązki do wykonania w terminie 9 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku.

Na zasadzie art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego M. R. na rzecz oskarżycieli posiłkowych R. S., K. W. (1), M. K. (1) i M. K. (2) kwot po 1033,20 zł dla każdego z wymienionych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego M. R. od ponoszenia kosztów sądowych.

Sędzia Marek Kulik