Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Anna Lisowska
Protokolant:	sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2018 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) Ziemi P. w P.

przeciwko G. L.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Powództwo oddala.

II.  Nakazuje ściągnąć od powoda (...) Ziemi P. w P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 43,20 zł z tytułu brakującej zaliczki pokrytej tymczasowo ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu.

Sygn. akt I C 43/16

UZASADNIENIE

(...) Ziemi P. w P. wytoczyło powództwo przeciwko G. L. o zapłatę kwoty 13 260,24 złotych z następującymi odsetkami:

- od kwoty 9 360,11 zł – z odsetkami ustawowymi od 19 lipca 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1 644,97 zł – z odsetkami ustawowymi od 9 września 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 788,12 zł – z odsetkami ustawowymi od 22 października 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1 143,22 zł – z odsetkami ustawowymi od 26 listopada 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 323,82 zł – z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 8 stycznia 2016 roku (od dnia wytoczenia powództwa) do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że na podstawie umowy dzierżawy z 11 lipca 2014 roku dzierżawi od Gminy P. nieruchomość położoną w P. przy ulicy (...), stanowiącą działkę gruntu oznaczoną nr geod. (...) o powierzchni 8 430 m ² wraz z zabytkową wieżą ciśnień, budynkiem administracyjno-socjalnym, budynkiem garażowym, dwoma parkingami i ciągami pieszymi. Na podstawie umowy poddzierżawy z 11 lipca 2014 roku powód zawarł z pozwanym umowę poddzierżawy, na podstawie której pozwanemu oddana została w poddzierżawę część opisanej wyżej nieruchomości, tj. część zabytkowej wieży ciśnień o powierzchni użytkowej 138,4 m ² oraz taras znajdujący się nad piwnicą wydzierżawionej wieży ciśnień. Umowa ta została rozwiązana z dniem 23 października 2015 roku na skutek wypowiedzenia dokonanego przez powoda pismem z 23 lipca 2015 roku.

Powód wskazał, że zgodnie z § 6 ust. 3 umowy poddzierżawy, pozwany uprawniony był do prowadzenia w przedmiocie dzierżawy działalności gospodarczej (gastronomii). W umowie strony przewidziały, że oprócz czynszu pozwany zobowiązany będzie do ponoszenia kosztów energii elektrycznej zużytej w związku z prowadzoną działalnością (§ 7 ust. 3 pkt 3 umowy) oraz kosztów wody i odprowadzania ścieków (§ 7 ust. 3 pkt 4 umowy).

W związku z faktem, iż przedmiotem umowy poddzierżawy nie jest cały obiekt wieży ciśnień, do pomiaru energii elektrycznej dostarczanej do pomieszczeń faktycznie zajmowanych przez pozwanego zastosowano podlicznik. Po zamontowaniu podlicznika okazało się, że dokonuje on pomiaru energii dostarczanej w znacznej większości do urządzeń i pomieszczeń pozwanego, ale także do pojedynczych urządzeń należących do powoda. W związku z niemożnością porozumienia się stron, w jakim procentowym rozdziale ma nastąpić rozliczenie ilości zużytej energii elektrycznej wskazywanej przez podlicznik, powód wystąpił o opinię do elektryka R. B., który w oparciu o analizę dokumentacji technicznej i po przeprowadzonych pomiarach zużycia energii stwierdził, że 95% wskazań układu pomiarowego podlicznika to zużycie związane z lokalem gastronomicznym pozwanego.

Powód wskazał, że na podstawie powyższej informacji, w następujący sposób dokonywał rozliczenia energii elektrycznej zużytej przez pozwanego:

1.  dokonywał spisania faktycznego zużycia wskazań podlicznika i przyjmował do wyliczeń 95% tej wartości,

2.  z faktur za sprzedaż i dystrybucję energii (dostarczanej do całej wieży ciśnień) obliczał stawkę opłaty za 1 kWh sprzedaży energii i jej dystrybucji,

3.  dokonywał pomnożenia faktycznie zużytej przez pozwanego energii przez stawkę obliczoną zgodnie z powyższym pkt 2. i dokonywał obciążenia pozwanego notą księgową.

Zgodnie z powyższymi wyliczeniami powoda, pozwany powinien ponieść następujące koszty:

1)  za zużycie energii elektrycznej łącznie 5 031,63 zł, w tym:

- w styczniu 2015 roku – 1 066,93 zł – nota (...),

- w lutym 2015 roku – 1 334,92 zł – nota (...),

- w marcu, kwietniu i maju 2015 roku – łącznie 1 170,28 zł – nota (...),

- w czerwcu 2015 roku – 351,05 zł – nota (...),

- w lipcu 2015 roku – 542,24 zł – nota (...),

- od 1 sierpnia do 10 września 2015 roku – 436,28 zł – nota (...),

- od 10 września do 29 września 2015 roku – 62,55 zł – nota (...),

- od 29 września do 23 października 2015 roku – 67,38 zł – nota (...);

2)  za dystrybucję energii elektrycznej łącznie 8 216,69 zł, w tym:

- w styczniu 2015 roku – 1 122,30 zł – nota (...),

- w lutym 2015 roku – 1 436,54 zł – nota (...),

- w marcu 2015 roku – 737,15 zł – nota (...),

- w kwietniu 2015 roku – 395,33 zł – nota (...),

- w maju 2015 roku – 723,82 zł – nota (...),

- w czerwcu 2015 roku – 1 021,79 zł – nota (...),

- w lipcu 2015 roku – 1 102,73 zł – nota (...),

- od 1 sierpnia do 10 września 2015 roku – 1 068,75 zł – nota (...),

- od 10 września do 29 września 2015 roku – 351,84 zł – nota (...),

- od 29 września do 23 października 2015 roku – 256,44 zł – nota (...).

Powód wskazał, że noty o numerach od (...) do (...) dotyczą okresu od stycznia 2015 roku i zostały wystawione dopiero 9 lipca 2015 roku (tj. po otrzymaniu przez powoda opinii elektryka R. B.) i odebrane przez pozwanego 11 lipca 2015 roku. Kolejne noty były wystawiane i odbierane przez pozwanego sukcesywnie po zakończeniu miesiąca, którego dotyczyły.

Nadto powód podniósł, że w trakcie trwania przedmiotowej umowy poddzierżawy pozwany regulował wszystkie noty księgowe dotyczące wody i odprowadzanych ścieków, z wyjątkiem ostatniej opiewającej na kwotę 11,92 zł – nota nr (...). Podstawą wystawienia tej noty była faktura (...) otrzymana przez powoda od Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. P. pozwanego za okres od 23 września do 21 października 2015 roku nie wykazywał zużycia, dlatego na w/w fakturze widnieją jedynie opłaty abonamentowe i na taką samą kwotę została wystawiona pozwanemu nota księgowa.

Reasumując powód wskazał, że dochodzoną pozwem należność główną składają się:

- 5 031,63 zł – za zużycie energii elektrycznej od 1 stycznia do 23 października 2015 roku,

- 8 216,69 zł – za dystrybucję energii elektrycznej od 1 stycznia do 23 października 2015 roku,

- 11,92 zł – za wodę i odprowadzanie ścieków od 23 września do 21 października 2015 roku.

Wyjaśniając terminy liczenia odsetek ustawowych za opóźnienie powód wskazał, że:

1.  od kwoty 9 360,11 zł odsetki powinny być liczone od 19 lipca 2015 roku, gdyż pozwany noty księgowe od nr (...) do (...) otrzymał 11 lipca 2015 roku, a 7-dniowy termin ich płatności upłynął 18 lipca 2015 roku,

2.  od kwoty 1 644,97 zł odsetki powinny być liczone od 9 września 2015 roku, gdyż pozwany noty księgowe nr (...) otrzymał 1 września 2015 roku, a 7-dniowy termin ich płatności upłynął 8 września 2015 roku,

3.  od kwoty 788,12 zł odsetki powinny być liczone od 22 października 2015 roku, gdyż termin płatności not księgowych nr (...) upłynął 21 października 2015 roku,

4.  noty księgowe nr (...) na łączną kwotę 1 143,22 zł pozwany odebrał, jednak nie pokwitował daty ich odbioru, dlatego odsetki powinny być liczone od dnia następnego po upływie 7-dniowego terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty z 16 listopada 2015 roku tj. od 26 listopada 2015 roku,

5.  od kwoty 323,82 wynikającej z not księgowych nr (...) odsetki powinny być liczone od dnia wniesienia pozwu.

Pozwany G. L. wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu podniósł, że podlicznik, który miał dokonywać pomiaru energii elektrycznej dostarczanej do pomieszczeń faktycznie zajmowanych przez pozwanego, został wadliwie podłączony, albowiem wskazywał pobór energii nie tylko przez pomieszczenia zajmowane przez pozwanego ale także przez inne urządzenia z wieży, których pozwany nie poddzierżawiał: klimatyzację główną wieży, wentylację wewnętrzną wieży, pompy wody ciśnienia, oświetlenie wieży, przepompownię ścieków oraz inne urządzenie, którego z wynajętym uprawnionym elektrykiem K. F. nie zdołali zlokalizować. Pozwany podniósł, że wielokrotnie zgłaszał ten fakt zarówno dyrektorowi (...) Ziemi P. w P. jak i burmistrzowi P., jednak problemu nie udało się rozwiązać.

Pozwany wskazał, że otwarcie lokalu gastronomicznego w poddzierżawianej przez niego części wieży ciśnień nastąpiło 27 listopada 2014 roku. Przedtem, w okresie od sierpnia do listopada 2014 roku w lokalu miało miejsce malowanie, urządzanie restauracji, zwożenie niezbędnego sprzętu, w listopadzie montowane były urządzenia. Z energii elektrycznej praktycznie nie korzystano. Od 27 listopada do 31 grudnia 2014 roku lokal otwarty był 7 dni w tygodniu w godzinach od 17:00 do 22:00. Od 1 stycznia do 31 stycznia 2015 roku lokal otwarty był 4 dni w tygodniu (od czwartku od niedzieli) w godzinach od 17:00 do 22:00. Od 1 lutego do 12 marca lokal był otwarty tylko trzy dni w tygodniu (piątek, sobota, niedziela) w godzinach od 17:00 do 22:00. Do tego czasu prąd zużywany był na ogrzewanie lokalu, na sprzęt i oświetlenie. Lokal ogrzewany był pięcioma grzejnikami elektrycznymi włączanymi w dniach otwartych na 3-4 godziny. Pismem z 12 marca 2015 roku powód wypowiedział umowę poddzierżawy. Od tego dnia lokal był zamknięty, a prąd pobierały wyłącznie dwie zamrażarki, reszta sprzętu została wyłączona. Następnie pismem z 12 czerwca 2015 roku powód cofnął wypowiedzenie umowy. Od tego dnia do 24 sierpnia 2015 roku lokal był otwarty 7 dni w tygodniu w godzinach od 12:00 do 21:00. W tym okresie lokal nie był już ogrzewany. Pismem z 23 lipca 2015 roku powód wypowiedział umowę dzierżawy z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Pozwany wskazał, że pierwszą informację o bardzo dużym zużyciu energii elektrycznej powziął w styczniu 2015 roku, po otrzymaniu od powoda noty księgowej za miesiąc grudzień 2014 roku opiewającej na kwotę ponad 7 000 złotych, która to nota następnie została przez powoda anulowana. W związku z tą sytuacją pozwany zlecił uprawnionemu elektrykowi K. F. ustalenie co jest przyczyną tak dużego zużycia energii elektrycznej w prowadzonym przez niego lokalu i określenie średniego miesięcznego zużycia energii przez urządzenia znajdujące się w lokalu. Wymieniony elektryk, po przeprowadzeniu badań kontrolnych w przedmiotowym lokalu określił, że średnie zużycie energii przez urządzenia elektryczne znajdujące się w restauracji (dwie duże lodówki, jedną małą lodówkę, trzy zamrażarki, oświetlenie, zmywarka, frytkownica, terma, telewizor, schładzarka do piwa i ekspres do kawy) wynosi około 363,75 zł miesięcznie. W konsekwencji tego, zdaniem pozwanego, uiszczona przez niego w marcu 2015 roku na rzecz powoda kwota 3 588,98 złotych w pełni pokrywa koszty energii elektrycznej zużytej od listopada 2014 roku do 24 sierpnia 2015 roku.

W piśmie procesowym z 20 lutego 2018 roku powód (...) Ziemi P. w P. z ostrożności procesowej wskazał, że gdyby przyjąć za biegłym sądowym, że urządzenie pozwanego G. L. zużyły 12% ogólnego zużycia energii elektrycznej w zabytkowej wieży ciśnień, wówczas dałoby to kwotę 1 673,47 zł za zużycie i dystrybucję energii elektrycznej oraz kwotę 11,92 zł za wodę i ścieki, co daje roszczenie główne na łączną kwotę 1 685,39 złotych z odsetkami:

- od kwoty 1 182,33 zł – z odsetkami ustawowymi od 19 lipca 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 207,79 zł – z odsetkami ustawowymi od 9 września 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 99,55 zł – z odsetkami ustawowymi od 22 października 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 154,82 zł – z odsetkami ustawowymi od 26 listopada 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 40,90 zł – z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 8 stycznia 2016 roku (od dnia wytoczenia powództwa) do dnia zapłaty.

Sąd ustalił, co następuje:

Na podstawie umowy dzierżawy z 11 lipca 2014 roku (...) Ziemi P. w P. dzierżawi od Gminy P. nieruchomość położoną w P. przy ulicy (...), stanowiącą działkę gruntu oznaczoną nr geod. (...) o powierzchni 8 430 m ² wraz z:

- zabytkową wieżą ciśnień o powierzchni użytkowej 276,60 m ²,

- budynkiem administracyjno-socjalnym o powierzchni użytkowej 286,51 m ² i budynkiem garażowym o powierzchni użytkowej 152,40 m ²,

- dwoma parkingami i ciągami pieszymi.

W dniu 11 lipca 2014 roku pomiędzy (...) Ziemi P. w P. a G. L. zawarta została, za zgodą Gminy P., umowa poddzierżawy, na podstawie której G. L. oddana została w poddzierżawę wydzielona część opisanej wyżej nieruchomości, tj.:

- część zabytkowej wieży ciśnień o powierzchni użytkowej 138,4 m ^{( 2)} – pomieszczenia piwnicy budynku oznaczone nr od (...) do (...)i od (...) do (...)oraz korytarz łączący pomieszczenia restauracji z wieżą ciśnień,

- taras znajdujący się nad piwnicą wydzierżawianej części wieży ciśnień.

Umowa poddzierżawy została zawarta na okres 20 lat z możliwością jej rozwiązania ze skutkiem natychmiastowym przez oddającego w poddzierżawę w przypadku naruszania przez poddzierżawcę jej warunków oraz możliwością jej wypowiedzenia z ważnych powodów przez każdą ze stron z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Zgodnie z § 6 ust. 3 umowy poddzierżawy, G. L. uprawniony był do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie gastronomii w poddzierżawionej części wieży ciśnień. Oprócz czynszu G. L. zobowiązał się do ponoszenia wszelkich świadczeń publicznoprawnych związanych z poddzierżawioną częścią nieruchomości, w tym kosztów energii elektrycznej oraz kosztów wody i odprowadzonych ścieków, zużytych w związku z działalnością prowadzoną na poddzierżawionej części wieży ciśnień (§ 7 ust. 3 pkt 3 i 4 umowy).

(okoliczności bezsporne, dowód: umowa poddzierżawy z 11.07.2014r. wraz z aneksem nr (...) k. 12-15)

W dniu 10 lipca 2014 roku Gmina P. zleciła firmie (...) w R. montaż podlicznika do pomiaru energii elektrycznej dostarczanej do pomieszczeń poddzierżawianych przez G. L.. Montaż podlicznika nastąpił w sierpniu 2014 roku.

(dowód: zlecenie z 10.07.2014r. i faktura VAT z 28.08.2014r. załączone do projektu wykonawczego)

W dniu 27 listopada 2014 roku G. L. w poddzierżawianej części wieży ciśnień otworzył restaurację. Przedtem, w okresie od sierpnia do listopada 2014 roku miało miejsce urządzanie restauracji, malowanie, zwożenie niezbędnego sprzętu, montaż oświetlenia, w listopadzie zamontowane zostały wszystkie urządzenia elektryczne: dwie duże lodówki, jedna mała lodówka, trzy zamrażarki, zmywarka, frytkownica, terma, telewizor, schładzarka do piwa i ekspres do kawy.

Od 27 listopada do 31 grudnia 2014 roku restauracja otwarta była 7 dni w tygodniu w godzinach od 17:00 do 22:00. Od 1 stycznia do 31 stycznia 2015 roku restauracja otwarta była 4 dni w tygodniu (od czwartku od niedzieli) w godzinach od 17:00 do 22:00. Od 1 lutego do 12 marca restauracja była otwarta tylko trzy dni w tygodniu (piątek, sobota, niedziela) w godzinach od 17:00 do 22:00. W tym czasie energia elektryczna zużywana była na ogrzewanie restauracji, na działalnie wskazanych wyżej urządzeń elektrycznych oraz na oświetlenie. Lokal ogrzewany był pięcioma grzejnikami elektrycznymi włączanymi w dniach otwartych na 3-4 godziny.

Pismem z 12 marca 2015 roku (...) Ziemi P. w P. wypowiedziało umowę poddzierżawy z uwagi na złożenie Gminie P. wypowiedzenia umowy dzierżawy nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną nr geod. (...) o powierzchni 8 430 m ².

Od tego dnia restauracja (...) była zamknięta, a energię elektryczną pobierały wyłącznie dwie zamrażarki.

Pismem z 12 czerwca 2015 roku (...) Ziemi P. w P. cofnęło wypowiedzenie umowy poddzierżawy.

Od tego dnia restauracja (...) była otwarta 7 dni w tygodniu w godzinach od 12:00 do 21:00 i z uwagi na porę roku nie była ogrzewana.

Pismem z 23 lipca 2015 roku (...) Ziemi P. w P. wypowiedziało umowę dzierżawy z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, powołując się na wypowiedzenie umowy dzierżawy z powodu braku środków finansowych na utrzymanie zabytkowej wieży ciśnień i braku dobrej woli poddzierżawcy w zakresie terminowego wnoszenia opłat za energię elektryczną. Umowa poddzierżawy została rozwiązana z dniem 23 października 2015 roku.

G. L. zamknął restaurację 24 sierpnia 2015 roku i z końcem sierpnia wyłączył wszystkie urządzenia elektryczne.

(dowód: zeznania pozwanego k. 108-110; wypowiedzenie umowy poddzierżawy z 12.03.2015r. k. 86; wycofanie wypowiedzenia umowy poddzierżawy k. 87; wypowiedzenie umowy poddzierżawy z 23.07.2015r. k. 88)

W dniu 15 grudnia 2014 roku (...) Ziemi P. w P. wystawiło notę księgową nr (...) opiewającą na kwotę 7 245,47 złotych z tytułu zużycia energii elektrycznej w pomieszczeniach poddzierżawianych przez G. L. za okres od lipca do grudnia 2014 roku.

W związku z bardzo dużym zużyciem energii elektrycznej wskazywanym przez podlicznik, strony umowy poddzierżawy ustaliły, że rozliczenie energii elektrycznej zużytej w pomieszczeniach poddzierżawianych przez G. L. za okres od lipca do grudnia 2014 roku nastąpi w późniejszym terminie, po szacunkowych pomiarach zużycia energii przeprowadzonych przez uprawnionego elektryka R. B..

(dowód: porozumienie i korekta faktury VAT nr (...) k. 106)

W styczniu 2015 roku uprawniony elektryk R. B. na zlecenie (...) Ziemi P. w P. dokonał sprawdzenia mocy przyłączeniowej w zabytkowej wieży ciśnień. Stwierdził wówczas, że zamontowany w sierpniu 2014 roku podlicznik wskazuje także pobór energii przez: klimatyzację główną wieży, wentylację wewnętrzną wieży, pompy wody ciśnienia, oświetlenie wieży i przepompownię ścieków, a więc urządzenia nie poddzierżawiane przez G. L.. Analogiczne ustalenia poczynił uprawniony elektryk K. F., któremu z kolei G. L. zlecił sprawdzenie poboru energii w poddzierżawianych pomieszczeniach.

R. B. dokonując powyższych pomiarów podał stan podlicznika na dzień 31 grudnia 2014 roku na 14 050,5 kWh.

W oparciu o powyższe dane (...) Ziemi P. w P. obciążyło G. L. kwotą 3 588,92 złotych z tytułu dystrybucji i zużycia energii elektrycznej za okres od lipca do grudnia 2014 roku zgodnie z umową poddzierżawy z 11 lipca 2014 roku, na dowód czego 13 marca 2015 roku wystawiło notę księgową nr (...).

G. L. uiścił należność wynikającą z noty nr (...)w dniu 17 kwietnia 2015 roku do kwoty 2 000 zł i w dniu 12 czerwca 2015 roku do kwoty 1 588,98 zł.

(dowód: zestawienie mocy sporządzone przez R. B. w styczniu 2015 roku k. 84-85; zeznania świadka R. B. k. 97v-98v; zeznania świadka M. B. (1) k. 98v-99; zeznania świadka K. F. k. 99; nota księgowa nr (...) k. 114; dowody wpłaty k. 106)

W piśmie z 8 lipca 2015 roku adresowanym do (...) Ziemi P. w P., uprawniony elektryk R. B. podał, że po analizie dokumentacji technicznej i przeprowadzonych pomiarach zużycia energii elektrycznej stwierdza, że 95% wskazań układu pomiarowego podlicznika jest zużyciem związanym z lokalem gastronomicznym G. L. prowadzonym w poddzierżawianej części zabytkowej wieży ciśnień.

(dowód: pismo R. B. z 08.07.2015r. k. 17)

Na podstawie powyższej informacji, (...) Ziemi P. w P. dokonywało rozliczenia energii elektrycznej zużytej przez G. L. w poddzierżawianej nieruchomości w ten sposób, że 95% wskazań układu pomiarowego podlicznika mnożyło przez stawkę opłaty za 1 kWh sprzedaży energii i jej dystrybucji, obliczoną w oparciu o otrzymywane faktury VAT za sprzedaną energię elektryczną.

Tym samym za okres od 1 stycznia do 23 października 2015 roku (...) Ziemi P. obciążyło G. L. następującymi kwotami:

1)  za zużycie energii elektrycznej kwotą łącznie 5 031,63 zł, w tym:

- w styczniu 2015 roku – 1 066,93 zł – nota (...),

- w lutym 2015 roku – 1 334,92 zł – nota (...),

- w marcu, kwietniu i maju 2015 roku – łącznie 1 170,28 zł – nota (...),

- w czerwcu 2015 roku – 351,05 zł – nota (...),

- w lipcu 2015 roku – 542,24 zł – nota (...),

- od 1 sierpnia do 10 września 2015 roku – 436,28 zł – nota (...),

- od 10 września do 29 września 2015 roku – 62,55 zł – nota (...),

- od 29 września do 23 października 2015 roku – 67,38 zł – nota (...);

2)  za dystrybucję energii elektrycznej kwotą łącznie 8 216,69 zł, w tym:

- w styczniu 2015 roku – 1 122,30 zł – nota (...),

- w lutym 2015 roku – 1 436,54 zł – nota (...),

- w marcu 2015 roku – 737,15 zł – nota (...),

- w kwietniu 2015 roku – 395,33 zł – nota (...),

- w maju 2015 roku – 723,82 zł – nota (...),

- w czerwcu 2015 roku – 1 021,79 zł – nota (...),

- w lipcu 2015 roku – 1 102,73 zł – nota (...),

- od 1 sierpnia do 10 września 2015 roku – 1 068,75 zł – nota (...),

- od 10 września do 29 września 2015 roku – 351,84 zł – nota (...),

- od 29 września do 23 października 2015 roku – 256,44 zł – nota (...).

(dowód: faktury VAT za sprzedaż energii elektrycznej k. 19-35v; kalkulacja za zużycie energii elektrycznej k. 36-46; noty księgowe k. 47-60)

G. L. zakwestionował powyższy sposób rozliczenia przez (...) Ziemi P. w P. energii elektrycznej zużytej przez niego w ramach umowy poddzierżawy z 11 lipca 2014 roku. W uzasadnieniu powołał się na opinię uprawnionego elektryka K. F., według którego szacunkowe zużycie energii elektrycznej przez urządzenia znajdujące się w restauracji, z wyłączeniem grzejników elektrycznych, wynosi około 363,75 złotych miesięcznie.

(dowód: pismo k. 61-62; pismo k. 80-81; oświadczenie uprawnionego elektryka K. F. k. 82-83; zeznania świadka K. F. k. 99; zeznania pozwanego k. 108-110)

W dniu 22 października 2015 roku (...) Ziemi P. obciążyło G. L. kwotą 11,92 zł z tytułu zużycia wody i odprowadzania ścieków w miesiącu październiku w poddzierżawionej części nieruchomości, na dowód czego wystawiło notę księgową nr (...).

(dowód: faktura nr (...) k. 59; nota księgowa nr (...) k. 60)

Pismem z 16 listopada 2015 roku (...) Ziemi P. w P. wezwało G. L. do zapłaty należności wynikających z not księgowych nr (...) w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Zakreślony termin upłynął bezskutecznie.

(bezsporne)

Nie można precyzyjnie określić, jakie było zużycie energii elektrycznej w zabytkowej wieży ciśnień w P. w okresie od 1 stycznia do 23 października 2015 roku przez urządzenia należące do G. L., a jakie przez urządzenia należące do (...) Ziemi P. w P..

(dowód: opinia podstawowa biegłego sądowego z zakresu energetyki wraz z pisemną opinią uzupełniającą oraz ustną opinią uzupełniającą k. 212-215, 243-243v)

Sąd zważył, co następuje:

Zważywszy na treść umowy poddzierżawy z 11 lipca 2014 roku bezspornym jest, że oprócz czynszu pozwany zobowiązany był do ponoszenia wszelkich świadczeń publicznoprawnych związanych z poddzierżawioną częścią nieruchomości, w tym kosztów energii elektrycznej oraz kosztów wody i odprowadzonych ścieków, zużytych w związku z działalnością prowadzoną na poddzierżawionej części wieży ciśnień (§ 7 ust. 3 pkt 3 i 4 umowy).

W sprawie bezspornie ustalono również, że dla poddzierżawianych przez pozwanego pomieszczeń nie był zastosowany oddzielny układ pomiarowy energii elektrycznej. Już w styczniu 2015 roku strony ustaliły, że zamontowany w sierpniu 2014 roku na zlecenie Gminy P. podlicznik do pomiaru energii elektrycznej zużywanej przez urządzenia należące do pozwanego, w rzeczywistości wskazywał także pobór energii przez: klimatyzację główną wieży ciśnień, wentylację wewnętrzną wieży ciśnień, pompę wody, pompę ścieków i oświetlenie wieży ciśnień, a więc urządzenia należące do powoda. Powyższy fakt został potwierdzony przez przesłuchanych w sprawie świadków: R. B. (k. 97v-98v) i K. F. (k. 99) – uprawnionych elektryków oraz M. B. (2). Ten ostatni montował przedmiotowy podlicznik i zeznał, że bez remontu całej rozdzielni, co generuje koszt rzędu 4-5 tysięcy złotych, nie możliwe było oddzielenie obwodu wykorzystywanego przez pozwanego (k. 99).

Pozwany konsekwentnie kwestionował przyjęty przez powoda sposób rozliczenia energii elektrycznej zużytej w ramach umowy poddzierżawy z 11 lipca 2014 roku. Powołując się na opinię uprawnionego elektryka K. F. podniósł, że szacunkowe zużycie energii elektrycznej przez urządzenia znajdujące się w restauracji, z wyłączeniem grzejników elektrycznych, wynosi około 363,75 złotych miesięcznie.

Wobec powyższego Sąd na wniosek strony powodowej dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu elektryki i elektroenergetyki, M. S., w celu ustalenia, na podstawie akt sprawy i zeznań pozwanego złożonych na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016 roku, procentowej ilości energii elektrycznej, ze zużycia wskazanego przez podlicznik pozwanego w zabytkowej wieży ciśnień w P., jaką zużywały urządzenia należące do pozwanego (tj. 2 lodówki, 3 zamrażarki, 1 mała lodówka, oświetlenie, zmywarka, frytkownica, bojler-terma, telewizor, schładzarka do piwa, ekspres do kawy i 5 grzejników elektrycznych) oraz urządzenia należące do powoda (tj. klimatyzacja główna wieży ciśnień, wentylacja wewnętrzna wieży ciśnień, pompa wody, pompa ścieków i oświetlenie wieży ciśnień).

Biegły M. S. w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził, że nie można precyzyjnie określić, jakie było zużycie energii elektrycznej w zabytkowej wieży ciśnień w P. w okresie od 1 stycznia do 23 października 2015 roku przez urządzenia należące do pozwanego, a jakie przez urządzenia należące do powoda. Wskazał, że dla ustalenia rzeczywistego poboru energii elektrycznej niezbędne byłyby karty katalogowe wszystkich urządzeń znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości oraz dokładne zestawienie przez jaki okres czasu poszczególne urządzenia były zasilane przez energię elektryczną.

Na podstawie zeznań pozwanego oraz dokumentów zawartych w aktach sprawy biegły stwierdził, że nie można się zgodzić, iż 95% energii elektrycznej wskazanej przez podlicznik zużywały urządzenia należące do pozwanego. Urządzeniem, które generuje największy pobór jest bowiem klimatyzacja należąca do powoda. Jednak należy mieć na uwadze, że lokal gastronomiczny korzystając z wody miał udział w poborze energii elektrycznej przez pompę wody i pompę ścieków.

Na podstawie zestawienia mocy oraz szacowanego zużycia energii przez urządzenia powoda, znajdującego się w aktach sprawy na k. 84-85, sporządzonego przez uprawnionego elektryka R. B. za zlecenie powoda, a dotyczącego okresu od września do grudnia 2014 roku, a więc okresu nie objętego przedmiotowym pozwem, oraz na podstawie oświadczenia uprawnionego elektryka K. F. znajdującego się na k. 82 akt sprawy i zeznań pozwanego złożonych na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016 roku, w których pozwany podał dni i godziny pracy przedmiotowego lokalu od dnia otwarcia do dnia rozwiązania umowy, biegły oszacował, że w okresie od 27 listopada 2014 roku do 23 października 2015 roku urządzenia należące do powoda pobrały 88% energii elektrycznej wskazanej przez podlicznik, zaś urządzenia należące do pozwanego 12%.

Biegły zaznaczył, że nie wszystkie urządzenia pozwanego generowały zużycie energii elektrycznej przez cały czas podczas godzin otwarcia lokalu oraz część z tych urządzeń generowała zużycie energii elektrycznej nawet wtedy gdy lokal był zamknięty. Dlatego w sposób obiektywny przyjął współczynniki jednoczesności dla poszczególnych urządzeń pozwanego na podstawie informacji podanych przez elektryka K. F., zeznań pozwanego, odczytów licznika oraz własnego doświadczenia i na tej podstawie obliczył wyłącznie szacunkowe zużycie energii.

Nie sposób również pominąć ustaleń biegłego poczynionych w oparciu o analizę załączonych do akt sprawy faktur VAT za zużycie energii elektrycznej w zabytkowej wieży ciśnień w P. oraz w oparciu o odczyt rzeczywisty licznika, a z których to ustaleń wynika, że:

- opłaty za energię elektryczną w tym obiekcie są naliczane według taryfy C21, która jest dedykowana średniej wielkości przedsiębiorstwom, których moc przyłączeniowa wynosi ponad 40 kW,

- wysoka jest opłata stała z tytułu mocy przyłączeniowej i taryfy - kwota 991,26 złotych brutto,

- występuje oddanie energii biernej pojemnościowej, za co też zostały naliczone wysokie opłaty od 120 zł do ponad 820 zł miesięcznie,

- za okres od listopada 2014 roku do października 2015 roku operator naliczył 18071 kWh więcej zużycia prądu niż licznik znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości.

W opinii pisemnej i ustnej uzupełniającej biegły podtrzymał swoją opinię podstawową oraz konkretnie i rzeczowo odniósł się do zarzutów strony powodowej. Podkreślił, że bez konkretnych danych, tj. ilości urządzeń znajdujących się na nieruchomości, dokładnych parametrów tych urządzeń oraz czasu, przez jakie urządzenia te pracowały, nie da się obliczyć zużyć energii elektrycznej przez urządzenia powoda i pozwanego. W przedmiotowym przypadku nie był zastosowany oddzielny układ pomiarowy na licznik w lokalu gastronomicznym pozwanego i dlatego nie da się oszacować ilości zużytej energii elektrycznej w sposób, który byłby niepodważalny dla stron procesu.

Sąd w pełni podziela opinię podstawową i opinie uzupełniające biegłego, bowiem spełniały one stawiane im wymogi, odzwierciedlały staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadały w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Opinie sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną.

Mając na uwadze powyższe, wobec ustalenia, iż niemożliwe jest niepodważalne oszacowanie ilości energii elektrycznej zużytej przez urządzenia należące do pozwanego, a znajdujące się w poddzierżawionej przez pozwanego części nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną nr geod. (...), Sąd powództwo oddalił.

Jednakże na skutek oczywistej omyłki Sąd nie zasądził pod pozwanego na rzecz powoda kwoty 11,92 zł z tytułu zużycia wody i odprowadzania ścieków w miesiącu październiku w poddzierżawionej części nieruchomości wynikającej z faktury nr (...) , która nie była przez pozwanego kwestionowana.

Na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r., Nr 167, poz. 1398 ze zm.), Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 43,20 zł tytułem zwrotu części wydatków na opinie biegłego, które tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa.