Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Hausman

Protokolant: Weronika Góralska

w obecności Prokuratora Adam Kwaśnik

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 marca 2018 r. sprawy karnej

A. D.

s. J. i G. z d. N., ur. (...) w G., pesel: (...),
zam. (...)-(...) M., (...)/(...) obywatelstwa polskiego, nie karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 października 2017 roku, około godziny 15:00 w miejscowości D. prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, to jest mając we krwi stężenie alkoholu rzędu 1,24 -1,49 promila,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

orzekł:

1.  Oskarżonego A. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że stan nietrzeźwości oskarżonego to około 1,30 promila alkoholu w organizmie, tj. przestępstwa z art. 178 a § 1 kk i za czyn ten na mocy powyższego przepisu skazuje go na karę 8 ( ośmiu ) miesięcy ograniczenia wolności polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30(trzydziestu ) godzin w stosunku miesięcznym.

2.  Na mocy art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 3 (trzech ) zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 18 października 2017r.

3.  Na mocy art. 43 a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 ( pięciu tysięcy ) złotych.

4.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sadowych w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa.

II K 1131/17

UZASADNIENIE

Dnia 18 października 2017r. ok. godz. 15.00 oskarżony A. D. kierował pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) w miejscowości D. będąc w stanie nietrzeźwości – ok. 1,30 promila alkoholu w organizmie.

(dowód: opinia biegłego – k.67-68 i 113;

zeznania – T. B. (1) – k.37-38 i 113; B. C. (1) – k.23-24 i 113v; M. C. (1) – k.73-74 i 113v;

protokoły i wyniki badania krwi na k.27-32;

protokół – k.53-54).

Oskarżony A. D. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i przed Sądem wyjaśnił, że wyjeżdżając z D. był trzeźwy, jednak się zagapił i osunęło mu się koło. Wtedy kierowca samochodu dostawczego pomógł mu wyjechać i kiedy wrócił do domu wypił drinka i jedno piwo. Gdy wyszedł na dwór przyjechała policja. Oskarżony dodał, że ma kłopoty z poruszaniem.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego uznając je za wykrętne i skierowane wyłącznie na obronę. Wyjaśnienia te są bardzo naiwne i pozostają w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego. To właśnie stan nietrzeźwości oskarżonego był przyczyną tego, że wjechał on do rowu. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności z opinią biegłego i zeznaniami świadków uznanymi za wiarygodne tj. T. B., B. C. i M. C.. Należy zauważyć, że oskarżony za każdym razem podawał inną ilość spożytego alkoholu. W protokołach pobrania krwi podał, że było to 1 piwo półlitrowe a w zażaleniu na zatrzymanie prawa jazdy, że były to trzy piwa. Przed Sądem natomiast, wyjaśnił, że wypił drinka i piwo. Drink to czysta wódka z colą. Wg oskarżonego była to ćwiartka wódki zabarwiona colą, a szklanka była normalna – 200 ml. Rodzi się pytanie jak ta ćwiartka, czyli 250 ml zmieściła się do szklanki, nie mówiąc o coli?

Biegły w opinii stwierdził, że w dniu 18.10.17r. ok. godz. 15.00 oskarżony byłby w stanie nietrzeźwości o stężeniu alkoholu o wartości rzędu 1,30 promila. Przed Sądem biegły podtrzymał opinię.

Opinia biegłego nie budzi wątpliwości Sądu. Jest fachowa i rzeczowa, a sam biegły jest uznanym specjalistą w swojej dziedzinie.

Sąd dał również wiarę zeznaniom T. B. (1), który zeznał, że oskarżony będąc na podwórku powiedział, że przyjechał przed chwilą wraz z córką, którą odebrał z przystanku. Świadek dodał, że córka oskarżonego stwierdziła, że ojciec przywiózł ją i koleżankę z przystanku do domu. Zeznania tego świadka są jasne i logiczne. Sąd nie dopatrzył się powodów, dla których miałby on zeznawać nieprawdę.

Z tych samych powodów Sąd dał wiarę B. C. (1) i M. C. (3). Ten pierwszy zeznał, że oskarżony mówił w sposób spowolniony i poruszał się w sposób nieskoordynowany. To zachowanie wzbudziło u świadka podejrzenia co do trzeźwości oskarżonego. M. C. stwierdziła, że miała wrażenie, że oskarżony i drugi mężczyzna byli pijani, bo zachowywali się nienaturalnie.

Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom J. O., albowiem pozostają one w sprzeczności z dowodami uznanymi za wiarygodne, które były podstawą do ustalenia stanu faktycznego.

Sąd dał wiarę zeznaniom S. O., albowiem nie powodów, by kwestionować ich prawdziwość, jednakże nie miały one dużego znaczenia dla sprawy.

W świetle powyższego wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a czyn jego wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 178a§1 kk. Oskarżony, bowiem kierował po drodze publicznej samochodem będąc w stanie nietrzeźwości – ok. 1,3 promila alkoholu.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował niekaralność oskarżonego. Okoliczności obciążających Sąd nie dopatrzył się.

Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu jest adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu oraz bierze pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego.

Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz świadczenia pieniężnego było obligatoryjne. Ich wymiar jest najniższy, jaki przewiduje kodeks karny.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.