Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2018 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa P. T., E. T., K. T.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej Budowlanych w G., P. C., Z. S. (1), A. S., Z. S. (2), P. Z., H. B., J. L., C. H., K. H., W. K., I. K., K. K. (1), C. K., B. K., J. N., T. T. (1), I. Z., A. K. (1), L. K., S. K., M. L., T. T. (2), U. Z., Gminie Miejskiej G., J. B.

o wykup gruntu

1.  Oddala powództwo.

2.  Nakazuje powodom P. T., E. T., K. T. solidarnie uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Giżycku kwoty 5.453,58 zł (pięć tysięcy czterysta pięćdziesiąt trzy złote 58/100) tytułem poniesionych w sprawie wydatków.

3.  Umarza postępowanie w stosunku do Gminy Miejskiej G..

SSR Bogusława Olszewska - Wojgienica

Sygn. akt. I C 304/17

UZASADNIENIE

Powodowie P. T., E. T. i K. T. wnieśli przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej B. (...) z siedzibą w G. pozew o zobowiązanie do przeniesienia własności części działki gruntu o powierzchni 45m ² położonej w G. przy ul. (...), objętej księga wieczystą KW nr (...) urządzonej w Sądzie Rejonowym w Giżycku za cenę 4.140,00 zł.

W uzasadnieniu wskazali, że są współwłaścicielami działek gruntu o nr geodezyjnym (...) i (...) położonych w G. przy ul. (...) zapisanych w księdze wieczystej KW nr (...) Sądu Rejonowego w Giżycku, zaś pozwana Spółdzielnia jest właścicielem działki oznaczonej nr (...) położonej w G. przy ul. (...) zapisanej w księdze wieczystej KW nr (...) Sądu Rejonowego w Giżycku przylegającej do działek powodów. Podali nadto, że zarówno powodowie, jak i ich poprzednicy prawni byli posiadaczami samoistnymi spornej części działki w dobrej wierze oraz wyłożyli na niej chodnik, zamontowali na stałe ławki oraz stały maszt do monitoringu. Wartość wybudowanych na spornym gruncie budowli i urządzeń oszacowali na łączną kwotę 16.800,00 zł, na które składały się słup do monitoringu 1.800,00 zł, mur pod ogrodzeniem 3.000,00 zł, studzienka do odwodnienia 2.000,00 zł, odwodnienie 1.500,00 zł, ławki zamontowane do muru 3 szt. 3.000,00 zł, chodnik z podbudową betonową 45m ^{( 2)} 4.500,00 zł oraz przęsła płotu 1.000,00 zł. Z uwagi na powyższe, roszczenie powodów o wykup gruntu jest uzasadnione, gdyż wartość dokonanych przez nich nakładów na nieruchomość w wysokości 16.800,00 zł znaczenie przekracza wartość 45m ^{( 2 )}zajętego na ten cel części gruntu, którego wartość wynosi 4.140,00 zł.

Pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa B. (...) z siedzibą w G. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wniosła jednocześnie o zobowiązanie powodów do wskazania wszystkich współwłaścicieli nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) położnej w G. przy ul. (...) KW nr (...), których uczestnictwo w sprawie jest konieczne, gdyż Spółdzielnia nie jest jedynym właścicielem spornej działki. Podała nadto, że przesłanka znacznego przekroczenia wartości nakładów w stosunku do wartości części działki nie została w przedmiotowej sprawie spełniona. Słup monitoringu znajduje się na granicy spornego terenu i nie może być przyjęty do wartości nakładów. Mur pod ogrodzenie został wybudowany znacznie wcześniej niż nastąpiło nabycie własności działki przez małżonków M. i E. T., a tym samym również nie może być zaliczony do wartości nakładów. Chodnik z podbudową betonową zajmuje jedynie około 1/3 przedmiotowej działki. Tym samym, z uwagi na powyższe uznać należy, że wartość dokonanych przez powodów nakładów nie przekracza kwoty 1.500,00 zł. Odwodnienie i studzienka są niewidoczne i nie można odnieść się do zasadności ich zgłoszenia ani też wartości, zaś ławki nie są w sposób trwały związane z działką i mogą być w każdej chwili zdemontowane.

Postanowieniem z dnia 15.05.2017r. Sąd Rejonowy w Giżycku na podstawie art. 195§2 k.p.c. wezwał do wzięcia udziału w sprawie w charakterze pozwanych H. B., P. C., J. L., Z. S. (1), A. S., Z. S. (2), P. Z., C. H., K. H., W. K., I. K., K. K. (1), A. K. (1), C. K., L. K., B. K., S. K., J. N., M. L., T. T. (3), T. T. (4), I. Z., U. Z., J. P. (po sprostowaniu B.), oraz Gminę Miejską w G., jako współwłaścicieli działki gruntu o nr geodezyjnym (...) położonej w G. przy ul. (...).

(postanowienie Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 15.05.2017r. – k. 63)

Pozwani H. B., P. C., J. L., Z. S. (1), A. S., Z. S. (2), P. Z., C. H., K. H., W. K., I. K., K. K. (1), A. K. (1), C. K., L. K., B. K., S. K., J. N., M. L., T. T. (3), T. T. (4), I. Z., U. Z. oraz J. B. wnieśli o oddalenie powództwa oraz wskazali, że nie wyrażają zgody na wykup gruntu przez powodów. Zakwestionowali jednocześnie wartość urządzeń i budowli wykonanych na gruncie wskazując, że mur pod ogrodzenie był wykonany już w 1998r., studzienki do odwodnienia i odwodnienia znajdują się na ternie działki powodów, chodnikiem wyłożona jest tylko część spornej działki, zaś podbudowa betonowa była już wykonana od 1998r., odnośnie zaś ławek zamontowanych do muru to metalowe haki w murze były już od 1998r. Pozwani argumentowali, że część spornej nieruchomości, w której posiadaniu są powodowie jest im niezbędna, gdyż aktualnie służby ratunkowe mają problem z dojazdem na posesję budynku przy ul. (...), w którym mieszkają. Ponadto, pozwani podważali dobrą wiarę powodów.

Pozwana Gmina Miejska G. w odpowiedzi na pozew wskazała, że jej udział w postępowaniu jest bezzasadny, gdyż w dniu 24.11.2015r. została wydana decyzja Burmistrza Miasta G. w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) stanowiącej działkę nr (...) dla której Sąd Rejonowy w Giżycku prowadzi księgę wieczystą nr (...) w prawo własności nieruchomości, które stała się ostateczna w dniu 29.12.2015r.

Pełnomocnik powodów na rozprawie w dniu 26.06.2017r. cofnął pozew w stosunku do Gminy Miejskiej G. z jednoczesnym zrzeczeniem się roszczenia.

(protokół rozprawy z dnia 26.06.2017r. – k. 192)

Powodowie pismem z dnia 20.12.2017r. sprecyzowali żądanie pozwu w taki sposób, że zażądali, aby zobowiązać pozwanych H. B., P. C., J. L., Z. S. (1), A. S., Z. S. (2), P. Z., C. H., K. H., W. K., I. K., K. K. (1), A. K. (1), C. K., L. K., B. K., S. K., J. N., M. L., T. T. (3), T. T. (4), I. Z., U. Z., J. B. oraz Spółdzielnię Mieszkaniową (...) do przeniesienia przysługujących im udziałów we własności części działki gruntu nr (...) o powierzchni 45m ² położonej w G. przy ul. (...) objętej księgą wieczystą KW nr (...) w granicach ustalonych przez biegłego geodetę R. N. oraz zasądzenie od powodów P. T., E. T. i K. T. - proporcjonalnie do posiadanych przez pozwanych udziałów w nieruchomości będącej przedmiotem sporu z tytułu ceny części działki nr (...) - na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej B. (...) w G. kwotę 3.190,14 zł, na rzecz H. B. kwotę 253,08 zł, na rzecz P. C. kwotę 146,52 zł, na rzecz J. L. kwotę 186,46 zł, na rzecz Z. S. (1) kwotę 186,48 zł, na rzecz A. S. kwotę 239,786 zł, na rzecz Z. S. (2) kwotę 719,28 zł, na rzecz P. Z. kwotę 306,36 zł, na rzecz K. i C. H. kwotę 239,76 zł, na rzecz I. i W. K. kwotę 206,46 zł, na rzecz A. i K. K. (1) kwotę 253,08 zł, na rzecz L. i C. K. kwotę 199,80 zł, na rzecz S. i B. K. kwotę 186,48 zł, na rzecz M. L. i J. N. kwotę 239,76 zł, na rzecz U. Z. i I. Z. kwotę 279,72 zł oraz na rzecz J. B. kwotę 306,36 zł.

(pismo pełnomocnika powodów z dnia 20.12.2017r. – k. 465-466)

Sąd ustalił, co następuje:

E. T. i M. T. w dniu 27.02.2002r. nabyli od Gminy Miejskiej w G. zabudowaną nieruchomość składającą się z działek gruntu o nr geodezyjnym (...) i (...) o łącznej powierzchni 746m ^{( 2)} położoną w G. przy ul. (...) na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

(dowód: umowa sprzedaży sporządzona w formie aktu notarialnego przed notariuszem B. M. R.. A Nr (...) – k. 18-22)

Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 17.02.2015r. spadek po zmarłym w dniu 09.02.2015r. M. T. nabyli P. T., E. T. i K. T..

(dowód: akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony w formie aktu notarialnego przed notariuszem B. M. R.. A (...) - k. 10-12)

Właścicielami sąsiedniej nieruchomości oznaczonej numerem geodezyjnym (...) położonej w G. przy ul. (...) o powierzchni 0,1453 ha dla której prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...) są H. B. do (...), P. C. do (...), J. L. do (...), Z. S. (1) do (...), A. S. (do ¼ części) i Z. S. (2) (do ¾ części) do (...), P. Z. do (...), K. i C. H. do (...), W. i I. K. do (...), K. i A. K. (1) do (...), C. i L. K. do (...), B. i S. K. do (...), J. N. i M. L. do (...), T. i T. T. (4) do (...), I. Z. i U. Z. do (...), J. B. do (...) oraz Spółdzielnia Mieszkaniowa B. (...) w G. do (...).

(dowód: wypis z rejestru gruntów z dnia 15.05.2017r – k. 62, zawiadomienie o zmianie właściciela nieruchomości z dnia 30.12.2015r. – k. 130-132, decyzja Burmistrza G. WM. (...).71.2014. (...).Ka. z dnia 24.11.2015r. – k. 131-132, notatka urzędowa – k. 362)

Powodowie, a uprzednio ich poprzednicy prawni od 2003 r. byli w posiadaniu spornej części działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) położonej w G. przy ul. (...), na której dokonali nakładów w postaci wyłożenia chodnika, odrestaurowania muru oporowego oraz posadowienia masztu do monitoringu i ławek.

(dowód: twierdzenia powoda P. T. – k. 246-246v)

Pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) pismem z dnia 28.12.2016r. wezwała powoda P. T. o wydanie nieruchomości gruntowej położonej w G. przy ul. (...) stanowiącej część działki nr (...) o łącznej powierzchni 45m ² w terminie 30 dni, rozebrania ogrodzenia oraz wpłacenie kwoty 4.345,20 zł tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie gruntu za okres 10 lat, na które składają się opłaty za użytkowanie wieczyste oraz podatek od nieruchomości.

(dowód: pismo pozwanej z dnia 28.12.2016r. – k .14-17)

Powód P. T. pismem z dnia 12.01.2017r. wezwał pozwaną Spółdzielnię Mieszkaniową B. (...) do polubownego załatwienia sprawy poprzez sprzedaż powodom spornej części nieruchomości oznaczonej numerem geodezyjnym (...).

(dowód: pismo powoda P. T. z dnia 12.01.2017r. – k. 13)

Na spornej części nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) o nr geodezyjnym (...) już od 1998r. istniał mur pod ogrodzenie oraz wyłożony był podkład betonowy.

(dowód: dokumentacja zdjęciowa – 45, twierdzenia pozwanych J. N. – k. 192v-193, 263v-264, C. K. – k. 192v, M. L. – k. 192v-193, 263v, C. H. – k. 246v, protokół oględzin – k. 246-247, zeznania świadka B. G. – k. 541-541v)

Sporna część nieruchomości o nr geodezyjnym (...), w której posiadaniu znajdują się powodowie ma powierzchnię 45m ².

(dowód: operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego J. O. z dnia 17.10.2016r. – k. 24-27, opinia biegłego za zakresu geodezji i kartografii R. N. – k. 250-252)

Wartość zajętej przez powodów części nieruchomości wynosi 6.660,00 zł. Wartość wzniesionych na niej budowli i urządzeń opiewa na kwotę 10.414,00 zł, w tym ogrodzenie z siatki na słupkach stalowych z cokołem 1.998 zł, ogrodzenie z prętów 2.464 zł, murek oporowy 752 zł, maszt monitoringu 921 zł, nawierzchnia z kostki brukowej 2.873 zł, obrzeże nawierzchni chodnika 88 zł oraz ławka 1.317 zł. Istniejące na działce (...) obiekty są trwale związane z gruntem, za wyjątkiem metalowej ławki przymocowanej do betonowego cokołu za pomocą śrub i opartej na nawierzchni betonowej. Uwzględniając okoliczność, iż na spornej działce istniał mur oporowy i cokół oraz podbudowa betonowa uznać należało, że z ogólnej kwoty 10.414,00 zł nakładów na nieruchomość, powodowie dokonali nakładów w wysokości 6.742 zł, zaś kwota 3.672 zł stanowi wartość nakładów poczynionych przez inne osoby.

(dowód: opinia biegłego z zakresu szacowania nieruchomości A. K. (2) – k. 320-353, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu szacowania nieruchomości A. K. (2) – k. 533-536, odpowiedź biegłego z zakresu szacowania nieruchomości A. K. (2) na zarzuty do opinii - k. 635-636)

Sąd zważył, co następuje:

Przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie twierdzeń powodów oraz pozwanych oraz zeznań świadka B. G., dokumentów przedłożonych przez strony postępowania, a także opinii biegłego z zakresu geodezji i kartografii i opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości. Sąd uznał je za wiarygodne i przyjął jako podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. W tej sytuacji Sąd uznał opinie biegłych za rzetelne i bezstronne, opierając na tym rozstrzygnięcie sprawy. Biegły sądowy z zakresu geodezji i kartografii R. N. określił powierzchnię części działki o nr geodezyjnym (...) będącej w posiadaniu powodów, zaś biegły z zakresu szacowania nieruchomości A. K. (2) w sposób wyczerpujący wyliczył wartość spornej części nieruchomości oraz wartość nakładów poczynionych na niej przez powodów ze wskazaniem ich trwałego związania z gruntem, przy uwzględnieniu obiektów i urządzeń już istniejących.

Poza sporem stron pozostawał fakt posiadania spornej części nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) o nr geodezyjnym (...) o powierzchni 45m ² przez powodów, a uprzednio przez ich poprzedników prawnych. Sporna w niniejszej sprawie pozostała kwestia dobrej wiary powodów oraz wartości nakładów poczynionych przez nich na spornej części nieruchomości, a także ich ewentualnego trwałego związania z gruntem.

Powodowie oparli swoje roszczenie o wykup gruntu na podstawie art. 231§1 k.c. zgodnie z którym, samoistny posiadacz gruntu w dobrej wierze, który wzniósł na powierzchni lub pod powierzchnią gruntu budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby właściciel przeniósł na niego własność zajętej działki za odpowiednim wynagrodzeniem.

Przesłankami uwzględnienia roszczenia z art. 231§1k.c. jest (1) wzniesienie budynku lub innego urządzenia; (2) o wartości znacznie przekraczającej wartość zajętej na ten cel działki; (3) przez samoistnego posiadacza; (4) w dobrej wierze. Niezbędne jest kumulatywne spełnienie tych przesłanek.

Odnosząc się do pierwszej z przesłanek wskazać należy, że przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast „inne urządzenie” pozostaje zwrotem niedookreślonym, wymagającym wykładni. Właściwie każda rzecz ruchoma, mająca charakter nieorganiczny (drzewa i rośliny traktuje się w kodeksie cywilnym odrębnie – por. art. 48 k.c.), która została trwale połączona z nieruchomością w taki sposób, że mogła stać się jej częścią składową (zgodnie z art. 48 i 191 k.c.), mogłaby być traktowana jako urządzenie. Sąd Najwyższy wskazał jednak, że pojęcie „inne urządzenie” „zostało związane z pojęciem «budynek», a oznacza to, że nie chodzi o jakiekolwiek urządzenie, a więc każdy zespół elementów czy przyrządów stanowiących pewną całość w sensie technicznym, ale tylko o urządzenie «zbudowane», wzniesione przez człowieka na gruncie lub pod jego powierzchnią. Można więc stwierdzić, że «inne urządzenie», w rozumieniu art. 231 § 1 k.c., to każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem (...). Takimi urządzeniami są więc mosty, tunele, sieci i instalacje techniczne, wieże i wolno stojące maszty, budowle ziemne, zbiorniki, grobowce murowane itp.”

Wzniesienie budynku czy „innego urządzenia”, o którym mowa w art. 231 k.c., oznacza budowę od podstaw, od fundamentów na gruncie, a nie roboty wykończeniowe i uzupełniające stanowiące nakłady na budynek już istniejący (tak SN w orz. z 10.06.2003 r., I CKN, L. (...) nr 80247). Przesłanka wzniesienia budynku lub innego urządzenia jest spełniona, gdy budynek został wzniesiony, a więc co najmniej postawiony w stanie surowym. Wzniesienie samych fundamentów nie daje podstawy do stosowania art. 231 § 1 (zob. np. wyr. SN z 10.6.2003 r., I CKN 393/01, L.); podobnie jest w wypadku ogrodzenia działki (por. jednak wyr. SN z 19.2.1998 r., III CKN 375/97, OSN 1998, Nr 10, poz. 161), założenia fundamentów, zwiezienia materiałów, czy też nadbudowy lub wykończenia już wzniesionego budynku (por. m.in. wyr. SN z 8.7.1969 r., III CRN 306/69, O. (...) 1970, Nr 2, poz. 13; z 11.3.1970 r., III CRN 35/70, M. (...) – Z. T. 1999, Nr 5, poz. 77; uchw. SN z 5.6.1985 r., III CZP 33/85, O. (...) 1986, Nr 5, poz. 66; wyr. SN z 10.12.1981 r., I CR 283/81, O. (...) 1982, Nr 7, poz. 107 oraz z 30.12.1976 r., III CRN 297/76, O. (...)1977, Nr 8, poz. 142, z glosą J. S. (...), O. (...) 1978, Nr 9, poz. 165; wyr. SN z 24.2.1971 r., I CR 540/70, O. (...) 1972, Nr 5, poz. 79, z glosami: S. R. (...), O. (...) 1972, Nr 5, poz. 79 i M. W. (...), O. (...) 1972, Nr 7–8, poz. 134).

Z uwagi na powyższe rozważenia wymaga okoliczność, czy powodowie dokonali budowy obiektu lub urządzenia od postaw trwale związanego z częścią spornej działki o nr geodezyjnym (...). Uznać należy, że wykonanie robót w postaci odrestaurowania istniejącego już muru oporowego, posadowienie ławek, które w każdej chwili mogą być zdemontowanie, czy wyłożenie chodnika na istniejącym już podkładzie betonowym nie stanowi stworzenia od fundamentów „innego urządzenia” trwale związanego z gruntem. Za budowę urządzenia od podstaw trwale związane z gruntem uznać można byłoby jedynie posadowiony przez powodów maszt do monitoringu.

Przechodząc w dalszej kolejności do przesłanki znacznego przekroczenia wartości dokonanych nakładów nad wartością zajętej na ten cel działki podkreślić należy, że przedmiotowa przesłanka jest spełniona, gdy pomiędzy wartością zajętego gruntu, a wartością wzniesionej budowli występuje znaczna dysproporcja. Niewielka jedynie różnica w tym zakresie powoduje, że roszczenie z art. 231 § 1 nie powstaje. (por. wyr. SN z 19.12.1975 r., III CRN 351/75, O. (...) 1976, Nr 10, poz. 221). Ustalając wartość działki oraz budynku lub innego urządzenia, należy brać pod uwagę ceny rynkowe. Oceny wartości dokonuje się według stanu z czasu realizacji przez posiadacza roszczenia o wykup (z daty orzekania), a nie z czasu budowy. Wycenie podlega wartość działki, która ma być przedmiotem wykupu, a nie całej nieruchomości. Wartości te ustalane są w oparciu o opinię biegłego z zakresu budownictwa i wyceny nieruchomości.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że wartość zajętej przez powodów części działki gruntu o nr geodezyjnym (...) zgodnie z opinią biegłego z zakresu szacowani nieruchomości A. K. (2) wynosi 6.660,00 zł, zaś wartość nakładów dokonanych przez powodów na nieruchomość 6.742,00 zł. Trudno przy tym uznać, aby wartość nakładów znacznie przekroczyła wartość zajętej na ten cel działki, w sytuacji gdzie są to wartości bardzo zbliżone.

Kolejnymi przesłankami uzasadniającymi wystąpienie z roszczeniem z art. 231§1 k.c. jest posiadanie samoistne oraz dobra wiara posiadacza. Posiadaczem samoistnym jest ten, kto faktycznie włada gruntem jak właściciel, a nie np. jak najemca, dzierżawca czy użytkownik. Roszczenie o wykup gruntu nie będzie zatem przysługiwało osobie, która jest jedynie posiadaczem zależnym lub dzierżycielem (art. 338 KC). Na tej zasadzie wyklucza się możliwość podniesienia roszczenia o przeniesienie własności gruntu przez jednego ze współwłaścicieli przeciwko pozostałym współwłaścicielom (odmiennie SN w wyr. z 27.3.1986 r., III CZP 3/86, O. (...) 1987, Nr 2–3, poz. 27).

Samoistnym posiadaczem w dobrej wierze jest ten, kto władając rzeczą pozostaje w błędnym, ale usprawiedliwionym okolicznościami przeświadczeniu, że przysługuje mu prawo własności. Jego dobrą wiarę wyłącza wiedza o odmiennym rzeczywistym stanie prawnym oraz niedbalstwo. W złej wierze pozostaje posiadacz, który przy dołożeniu należytej staranności mógłby się dowiedzieć (zorientować), że nie przysługuje mu prawo własności. Zgodnie z art. 7 KC, jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary. Przyjmuje się, że w dobrej wierze jest posiadacz mający uzasadnione okolicznościami przekonanie, że przysługuje mu takie prawo do władania rzeczą, jakie faktycznie wykonuje (por. uzasadnienie uchw. SN (7) – zasada prawna, z 6.12.1991 r., III CZP 108/91, O. (...) 1992 Nr 4, poz. 48; w nowszym orzecznictwie np. wyr. SA w Lublinie z 11.6.2014 r., I ACa 154/14, L. (...)). Posiadaniem samoistnym w dobrej wierze jest faktyczne władanie gruntem jak właściciel z usprawiedliwionym w danych okolicznościach przekonaniem władającego, że służy mu prawo własności (tak m.in. wyr. SA w Katowicach z 28.5.2014 r., I ACa 198/14, L.). Dobrą wiarę wyłącza zatem nie tylko pozytywna wiadomość o braku uprawnień, ale i brak takiej wiadomości spowodowany niedbalstwem (por. wyr. SA w Szczecinie z 12.6.2013 r., I ACa 124/13, L.).

Spełnienie przesłanki posiadania samoistnego oraz dobrej wiary posiadacza ocenia się na moment wzniesienia budynku lub innego urządzenia (zob. E. G. (...), w: S. (...), t. 3, 2013, s.935 i n. i cyt. tam literatura). Jeśli po tej chwili dojdzie do zmiany charakteru posiadania z samoistnego na zależne, nie ma to wpływu na możliwość dochodzenia roszczenia (zob. wyr. SN z 30.12.1976 r., w wyr. SN z 30.12.1976 r., III CRN 292/76, O. (...) 1977, Nr 8, poz. 141, wyrażono opinię, iż dobra wiara musi istnieć w chwili rozpoczęcia i w trakcie kontynuowania budowy).

Powodowie bez wątpienia są posiadaczami samoistnymi spornej części nieruchomości, gdyż władają nią jak właściciele, jednakże dokonując nakładów na sporną cześć nieruchomości winni dochować należytej staranności w ustaleniu, gdzie przebiega granica pomiędzy działkami będącymi ich własnością o nr geodezyjnych (...) i (...), a działką sąsiednią o numerze geodezyjnym (...) poprzez zapoznanie się ze stosownymi dokumentami, m.in. wyrysem geodezyjnym działek. Analiza akt przedmiotowej sprawy prowadzi do wniosku, że powodowie nie dochowali należytej staranności w celu ustalenia, gdzie przebiega granica działek będących ich własnością i działki sąsiedniej, co powoduje istnienie wątpliwości co do dobrej wiary powodów.

Niezależnie od powyższego, nawet przyjmując posiadanie samoistne powodów w dobrej wierze oraz wybudowanie przez nich od postaw urządzenia trwale związanego z gruntem w postaci masztu do monitoringu to jednak bez wątpienia w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka znacznego przekraczania wartości urządzeń nad wartością zajętej na ten cel działki, co potwierdza opinia biegłego z zakresu szacowania nieruchomości A. K. (2).

Z opisanych wyżej przyczyn Sąd w pkt 1 wyroku oddalił powództwo , uznając, że w sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, że wystąpiły przesłanki do uwzględnienia żądania powodów.

Nadto, w związku z cofnięciem przez powodów pozwu w stosunku do Gminy Miejskiej G. Sąd umarzył postępowanie w stosunku do tego pozwanego, o czym orzekł w pkt 3 wyroku.

Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony i nakazał powodom P. T., E. T. i K. T. solidarnie uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 5.453,58 zł tytułem poniesionych w sprawie wydatków.