Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2018r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Protokolant Jowita Sierańska

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2018r.

sprawy M. L.

synowi G. i D. z d. K., ur. (...) w C.

obwinionego z art. 51 § 1 kw i art. 145 kw

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżycielkę posiłkową M. P.

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

z dnia 14 grudnia 2017 r. sygn. akt VI W 967/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia oskarżycielkę posiłkową od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

M. L. został obwiniony o to, że:

I. w nocy z 30.09.2016r./01.10.2016r w godz. 21.00-1.00 oraz ok. godz. 3.00
we W. na ul. (...) ¼ , poprzez głośne rozmowy i inne hałasy,
zakłócił spokój i spoczynek nocny M. P. oraz D.
P.,

II. w nocy z 30.09.2016r./01.10.2016r w godz. 21.00-1.00, poprzez wyrzucenie niedopałków papierosów przez okno mieszkania, zaśmiecił parapet mieszkania nr (...) należący do M. P.,

tj. o czyn z art. 51 § 1 kw i art. 145 kw

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia wyrokiem z dnia 14 grudnia 2017 r. uniewinnił M. L. od zarzutu popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku a na podstawie art. 118 § 2 kpw kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła oskarżycielka posiłkowa M. P., zaskarżając w całości wyrok Sądu Rejonowego, zarzucając bezpodstawne uznanie, że obwiniony nie popełnił zarzucanego mu czynu na skutek nieobiektywnej oceny zebranego w sprawie materiału.

Oskarżycielka posiłkowa podnosząc ten zarzut wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie M. L. winnym popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku oraz wymierzenie mu odpowiedniej kary.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja oskarżycielki posiłkowej nie jest zasadna

Na wstępie należy przyjąć na podstawie analizy skargo odwoławczej, że oskarżycielka posiłkowa M. P. podnosi zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia a polegający na wadliwej ocenie materiału dowodowego, która to ocena skutkowała wydaniem orzeczenia o uniewinnieniu obwinionego.

Odnosząc się do tak sformułowanego zarzutu należy stwierdzić, że przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna nie wykazała uchybień Sądu I instancji, które mogłyby skutkować wzruszeniem zaskarżonego wyroku, a więc wydaniem orzeczenia o uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu, gdyż jedynie to rozstrzygnięcie było możliwe w sytuacji uznania za zasadny zarzutu skarżącej.

Wnikliwa analiza akt sprawy oraz pisemnych motywów zaskarżonego rozstrzygnięcia, wskazuje jednoznacznie, że Sąd Rejonowy uwzględnił przy wyrokowaniu całokształt materiału dowodowego ujawnionego na rozprawie głównej, mając na uwadze okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego. Następnie dokonał poprawnej oceny dowodów, a stanowisko swoje uargumentował w sposób należyty, wskazując którym konkretnie dowodom dał wiarę i dlaczego, a którym wiary tej odmówił.

Wywody sądu meriti w tym zakresie są jasne i przekonujące, poczynione ustalenia logicznie wypływają z całokształtu zgromadzonego w toku procesu materiału, natomiast przeprowadzona ocena dowodów uwzględnia zarówno wskazania wiedzy, jak i zasady doświadczenia życiowego. W konsekwencji prawidłowego procedowania Sądu I instancji, ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku pozostają pod ochroną art.7 kpk. i nie mogą stanowić przedmiotu skutecznego zarzutu, o którym mowa w art.438 pkt.3 kpk.

Podnieść też należy, że wyciągnięcie przez Sąd wniosków odmiennych, niż postuluje to strona, na podstawie poszczególnych okoliczności, które zostały ujawnione w toku rozprawy nie stanowi podstawy do uwzględnienia złożonego środka odwoławczego, jeżeli wnioskowanie sądu meritii nie wykracza poza granice zakreślone treścią art. 7 kpk, a wiec gdy ocena materiału dowodowego jest logiczna, zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Wywiedziona przez skarżącą argumentacja sprowadza się bowiem do wyeksponowania dowodów przeciwnych do tych, które Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne, czyniąc je podstawą swoich ustaleń. Sąd Okręgowy stwierdza, że Sąd I instancji poczynił na podstawie pozyskanych dowodów trafne ustalenia faktyczne wskazując, którym konkretnie dowodom, w jakim zakresie i dlaczego dał wiarę, a także dlaczego innym wiary tej odmówił. Przeprowadzona przez Sąd meriti ocena materiału dowodowego przyjętego za podstawę wydanego wyroku jest zatem trafna.

W obszernym i szczegółowym pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy odniósł się do wszystkich ujawnionych w toku rozprawy dowodów, które miały znaczenie dla rozstrzygnięcia. Sąd meriti oparł ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę wyroku na wyjaśnieniach obwinionego zasadnie stwierdzając, że korespondowały one z zeznaniami świadków A. P., B. R. i W. Z., którzy zaprzeczyli, aby w nocy z 30 września na 01 października 2016 r. doszło do zakłócenia spokoju przez obwinionego. Nie budzi zastrzeżeń ocena zeznań tych świadków dokonana przez Sąd Rejonowy, gdyż ich relacje – jak słusznie zauważył Sad I Instancji - były wzajemnie zbieżne, konsekwentne w toku postępowania, rzeczowe, logiczne i obiektywne. Nadto zeznania tych świadków korespondowały z relacjami funkcjonariuszy Policji M. M. i Ł. M. -, którzy przybyli na miejsce zdarzenia na wezwanie pokrzywdzonej lecz nie potwierdzili relacji M. P. dotyczącej nagannego – zdaniem skarżącej - zachowania obwinionego. W tej sytuacji ocena zeznań pokrzywdzonej M. P. i jej wnuka D. P. dokonana przez Sąd Rejonowy nie nasuwa zastrzeżeń, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę zeznania w B. R. i J. P. mieszkających w tym samym budynku co obwiniony i oskarżycielka posiłkowa, którzy stwierdzili, że M. P. jest osobą konfliktową, przesadnie reagującą nawet na standardowe zachowania innych lokatorów co potwierdza treść pism z k.9 – 13.

Mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej okoliczności oraz w pełni akceptując ocenę materiału dowodowego dokonaną przez Sąd Rejonowy Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, uznając apelacje oskarżycielki posiłkowej za niezasadną, zwalniając M. P. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.