Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Romuald Dalewski

Protokolant – st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2017r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: S. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 26 kwietnia 2017r., znak: (...)

w sprawie: S. N.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

1)  oddala odwołanie;

2)  zasądza od ubezpieczonego S. N. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. kwotę 180 ( sto osiemdziesiąt ) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI U 856/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26.04.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na mocy art. 26 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm. ) przyznał S. N. emeryturę od dnia 1 kwietnia 2017 roku i podjął jej wypłatę ustalając termin płatności świadczenia na 20 dzień każdego miesiąca.

Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony S. N. podnosząc, iż emerytura powinna być mu przyznana od dnia 1 marca 2017 roku, gdyż przedłożone przez niego świadectwo pracy nosi datę 28 marca 2017 roku, a dostarczenie tego dokumentu przed kwietniem 2017 roku było niemożliwe.

Organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i domagał się oddalenia odwołania. Zdaniem ZUS decyzję o terminie przyznaniu emerytury i podjęciu wypłaty podjęto zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony S. N., urodzona (...), złożył w dniu 4 kwietnia 2017 roku wniosek o podjęcie wypłaty emerytury z uwagi na ustanie stosunku pracy, załączając świadectwo pracy z dnia 28 marca 2017 roku. Świadczenie to przyznano decyzją z dnia 26.04.2017 r. i podjęto jego wypłatę od dnia 1 kwietnia 2017 roku.

W zakresie daty wypłaty świadczenia ubezpieczony złożył odwołanie do Sądu domagając się wypłaty emerytury od dnia 1 marca 2017 roku. Zdaniem skarżącego dostarczenie świadectwa pracy z dnia 28 marca 2017 roku jeszcze w marcu 2017 roku było niemożliwe. Świadectwo to było wystawione przez Prezesa (...) w W. i dostarczone pocztą dopiero w dniu 4 kwietnia 2017 roku. Ubezpieczony jeszcze tego samego dnia złożył stosowny wniosek do ZUS.

Wskazany powyżej stan faktyczny nie był między stronami sporny.

Zgodnie z dyspozycją Art. 116. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748) postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Postępowanie o emeryturę wszczyna się z urzędu, jeżeli wiek emerytalny dla uprawnionych do świadczenia przedemerytalnego lub zasiłku przedemerytalnego określają przepisy art. 24 ust. 1a i 1b oraz art. 27 ust. 2 i 3.( 1a). Z mocy natomiast art. 129 ust 1, powołanej wyżej ustawy, Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Omawiany przepis wyraża zasadę, że świadczenie wypłaca się od dnia powstania prawa do niego, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, uzależniając początkową datę wypłaty świadczenia od daty złożenia wniosku o świadczenie. Przytoczone przepisy uzależniają początkową datę wypłaty świadczenia od daty złożenia wniosku o to świadczenie. Stąd samo spełnienie przez ubezpieczonego przesłanek warunkujących prawo do świadczenia nie stanowi jeszcze podstawy do wypłaty świadczenia. Generalna zasada prawa emerytalno-rentowego przewiduje bowiem, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty (tj. spełnienia ustawowych warunków ich przyznania), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wypłatę świadczenia. Innymi słowy wypłata wymienionych świadczeń może nastąpić od dnia powstania prawa tylko wtedy, gdy powstaniu prawa towarzyszy wniosek o jego wypłatę złożony nie później niż w dacie powstania prawa. Powyższa zasada wyklucza możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, to jest za okres po nabyciu prawa, ale przed złożeniem wniosku o świadczenie (jego wypłatę). Samo spełnienie warunków nabycia prawa do świadczeń nie rodzi zatem po stronie organu rentowego zobowiązania z tytułu powstałego prawa, gdyż zależy to od złożenia przez zainteresowanego stosownego wniosku. Ustawa odróżnia moment powstania prawa (czyli spełnienia warunków określonych w art. 100 ustawy) od momentu wypłaty świadczeń. Co do zasady następuje to nie wcześniej niż od miesiąca zgłoszenia wniosku lub wydania decyzji z urzędu. Wniosek o emeryturę lub rentę nie przesądza jeszcze o przejściu na emeryturę lub rentę i rozpoczęciu pobieraniu któregoś z tych świadczeń. Wniosek ten może bowiem dotyczyć tylko ustalenia prawa i obliczenia wysokości świadczenia. Dlatego moment realizacji powstałego uprawnienia zależy wyłącznie od woli ubezpieczonego. Istotna jest zatem data wystąpienia z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia i obliczenie jego wysokości

Skoro zatem ubezpieczony S. N. wystąpił z wnioskiem o podjęcie wypłaty emerytury z uwagi na ustanie stosunku pracy, załączając świadectwo pracy z dnia 28 marca 2017 roku, dopiero w dniu 4 kwietnia 2017 roku, to zasadnie organ rentowy podjął jego wypłatę od dnia 1 kwietnia 2017 roku.

W konsekwencji, wobec braku podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji odwołanie podlegało oddaleniu na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. w zw. z art. 114 ust. 1 a contrario ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

SSO Romuald Dalewski