Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: p.o. prot. sąd. Joanna Wiejkut

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa K. P.

przeciwko L. S. C. (...) S. (...) (...) S.A.

w W.

o zapłatę 10 535 zł

I.  zasądza od strony pozwanej L. S. C. (...) S. (...) (...) S.A. w W. na rzecz powoda K. P. kwotę 5 308,84 zł (pięć tysięcy trzysta osiem zł 84/100), przy czym od kwoty 5 158,84 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. oraz od kwoty 150 zł ustawowe odsetki za opóźnienie od dnia 12 maja 2016 r.;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 985,54 zł (dziewięćset osiemdziesiąt pięć zł 54/100) tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód K. P. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej L. S. C. (...) S. (...) (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 10 535 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania z ustawowymi odsetkami, w tym za opóźnienie, od kwoty 10 385 zł od dnia 14 września 2015 r. i od kwoty 150 zł od dnia wniesienia pozwu, oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu podał, że w dniu 24 maja 2015 r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz urazu psychicznego. Podniósł, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana nie uznała jego roszczenia z uwagi na brak związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy doznanymi obrażeniami a wypadkiem z 14 września 2015 r. Zdaniem powoda, decyzja strony pozwanej jest nieuzasadniona, zaś dochodzona przez niego kwota jest adekwatna do rodzaju i zakresu krzywdy doznanej w wyniku przedmiotowego zdarzenia.

Strona pozwana L. S. C. (...) S. (...) (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana podała, że brak jest podstaw do wypłaty jakichkolwiek świadczeń na rzecz powoda, bowiem zakres uszkodzeń jego pojazdu wskazuje na działanie niewielkich sił energetycznych, co wyklucza możliwość wystąpienia obrażeń ciała podawanych w pozwie. Ponadto, gdyby powód doznał poważnych uszkodzeń ciała, to nie uzyskałby zezwolenia na bezpośredni udział w akcjach ratowniczych w Ochotniczej Straży Pożarnej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 maja 2015 r. powód uczestniczył w zdarzeniu drogowym, którego sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczność bezsporna

Do zdarzenia z udziałem powoda doszło w D. na ul. (...) przed przejściem dla pieszych. Powód zatrzymał się, by przepuścić pieszego, zaś poruszająca się za nim pojazdem marki V. (...), z niewielką prędkością, M. K. nie zachowując szczególnej ostrożności uderzyła w tył jego pojazdu. Wskutek uderzenia pojazd powoda przesunął się do przodu i wjechał na pasy. Na miejsce nie była wzywana karetka pogotowia, jedynie Policja. W wyniku zdarzenia z dnia 24 maja 2015 r. w pojeździe powoda uszkodzony został tylny zderzak.

Dowód:

- zeznania świadka R. D. - k. 398 verte

- zeznania powoda - k. 399

- dokumentacja fotograficzna - k. 98 - 99, 156 - 197, 216 - 219

- zeznania świadka M. K. - karta 434 (płyta CD)

Tego samego dnia, z uwagi na bóle kręgosłupa szyjnego, powód udał się do S. w P., gdzie, po przeprowadzeniu badania radiologicznego, stwierdzono u niego skręcenie i naderwane odcinka szyjnego kręgosłupa, zalecono m. in. oszczędny tryb życia, noszenie kołnierza ortopedycznego i kontrolę w POZ.

W związku z odczuwanymi dolegliwościami bólowymi powód podjął leczenie specjalistyczne w poradni neurologicznej i urazowo - ortopedycznej w (...) S.A. w P., w trakcie którego zalecono mu m. in. dalsze noszenie kołnierza ortopedycznego, zażywanie środków farmakologicznych oraz rehabilitację. Powód odbył również konsultację psychologiczną w P. w K., podczas której zdiagnozowano u niego ostrą reakcję na stres. Lekarz medycyny rodzinnej skierował powoda na leczenie uzdrowiskowe do Sanatorium w D., które trwało od 7 do 13 sierpnia 2015 r.

W chwili zdarzenia powód był zatrudniony w h. w S., zaś jako strażak Ochotniczej Straży Pożarnej w D. brał udział w akcjach ratowniczych. Od 25 maja do 27 lipca 2015 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim. Mimo, że odczuwał ból podczas dźwigania ciężkich przedmiotów, wrócił do pracy w hucie z obawy przed zwolnieniem. Orzeczeniem z dnia 27 lipca 2015 r. wydanym przez lekarza medycyny pracy powód został uznany za zdolnego do pracy na dotychczasowym stanowisku. Przeprowadzone w dniu 18 marca 2016 r. badanie lekarskie członka ochotniczej straży pożarnej potwierdziło brak przeciwwskazać zdrowotnych u powoda do udziału w działaniach ratowniczych.

W trakcie wizyty w dniu 28 października 2015 r. lekarz rodzinny stwierdził u powoda specyficzne zaburzenia osobowości przejawiające się stresem, bezsennością wieczorem, nadmierną sennością rano i zalecił mu pomoc psychologiczną bliskich oraz zażywanie środków z melatoniną.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego - k. 15

- wynik badania radiologicznego - k. 16

- skierowania do poradni specjalistycznych - k. 17, 48, 55

- informacje dla lekarza kierującego - k. 18, 20

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne - k. 19

- zaświadczenia (...) k. 21 - 23

- orzeczenie lekarskie z 27 lipca 2015 r. - k. 24

- skierowanie na leczenie uzdrowiskowe - k. 25

- karta informacyjna - k. 26

- opinia psychologiczna - k. 27 - 28

- recepta - k. 29

- historia zdrowia i choroby - k. 47

- wizyta lekarska - k. 49

- historia choroby - k. 51 - 53,

- karta statystyczna szpitalna ogólna - k. 56

- karta indywidualnej opieki pielęgniarskiej - k. 57 - 58

- ocena pielęgniarska - k. 58 verte - 59

- dokumentacja medyczna lekarza medycyny rodzinnej - k. 247

- historia choroby - k. 365

- karta informacyjna leczenia ambulatoryjnego - k. 365

- plan zabiegów - k. 365

- zaświadczenie lekarskie z 18.03.2016 r. - k. 377

- informacja z NFZ z 02.09.2016 r. - k. 385

- zeznania świadka R. D. - k.398

- przesłuchanie powoda - k. 399 - 400

W związku z podjętym leczeniem powypadkowym powód poniósł wydatki w wysokości 308,84 zł, na które składają się: 61,03 zł - koszt zakupu środków farmakologicznych (N., M., P.), 35 zł - zakup kołnierza S., 150 zł -diagnoza psychologiczna, 62,81 zł - koszty dojazdów z D. do lekarza rodzinnego w S. (3 wizyty), do (...) S.A. w P. (5 wizyt) i na badanie psychologiczne w K..

Dowód:

- faktura nr (...) - k. 31

- faktura VAT nr (...) - k. 32

- faktura VAT nr (...) - k. 33

- zestawienie z 01.07.2015 r. - k. 34

- przesłuchanie powoda - k. 399 - 400

Podczas pobytu na zwolnieniu lekarskim powód uczestniczył w 19 akcjach interwencyjnych jako strażak Ochotniczej Straży Pożarnej w D., miał wówczas zmniejszony zakres obowiązków i wykonywał lżejsze czynności o charakterze pomocniczym.

Dowód:

- wykaz interwencji - k. 374 - 375

- przesłuchanie powoda - k. 400

Po wypadku powód odczuwał ból w okolicach karku, miał lekkie zawroty głowy i przejściowe lęki przed jazdą samochodem. Celem łagodzenia dolegliwości bólowych zażywał środki farmakologiczne przez około 4 miesiące. Przed wypadkiem powód leczył się w związku z dolegliwościami kręgosłupa. W 2012 r. stwierdzono u niego spłycenie lordozy w odcinku lędźwiowym.

Dowód:

- dokumentacja lekarza medycyny rodzinnej - k. 247

- informacja z NFZ z 02.09.2016 r. - k. 387

- przesłuchanie powoda - k. 399

W dniu 14 maja 2016 r. powód zgłosił się do S. w P. z powodu bólu w odcinku szyjnym kręgosłupa oraz łopatki prawej. Po wykonaniu badania RTG stwierdzono u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa.

Dowód:

- historia choroby (...) S.A. - k. 342 - 344

- karta informacyjna leczenia szpitalnego - k. 345

- informacja z NFZ z 02.09.2016 r. - k. 384

Pismem z dnia 11 sierpnia 2015 r. powód zgłosił szkodę stronie pozwanej, domagając się zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 10 000 zł i zwrotu kosztów leczenia w wysokości 344,97 zł. Decyzją z dnia 10 listopada 2015 r. strona pozwana odmówiła wypłaty świadczeń wskazując, że na skutek zdarzenia z 24 maja 2015 r. powód nie doznał rozstroju zdrowia.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z 11.08.2015 r. - k. 12 - 13

- pismo pozwanej z 10.11.2015 r. - k. 14

W wyniku zdarzenia z dnia 24 maja 2015 r. doszło u powoda do zaburzeń adaptacyjnych i naruszenia stanu emocjonalnego, który pogorszył dalsze jego funkcjonowanie w życiu osobistym, osłabiając efektywność funkcjonowania i poczucia satysfakcji życiowej w sposób długotrwały. Nasilenie tych zaburzeń nie wymagało u powoda terapii psychiatrycznej, zaś pomoc psychologiczna trwała krótko i przebiegała w warunkach ambulatoryjnych. Powód wykazuje się dobra odpornością na stres, niemniej pogorszenie kondycji fizycznej po wypadku i związana z tym bierność życia codziennego i zawodowego mogły spowodować obniżenie jego tolerancji na stres. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są pomyślne ze względu na neurotyczny, łagodny charakter i samoistną poprawę zdrowia psychicznego bez leczenia psychiatrycznego i bez psychoterapii. Nie przewiduje się pogorszenia stanu zdrowia psychicznego w przyszłości z przyczyn związanych z wypadkiem komunikacyjnym.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu psychologii A. K. - k. 449 - 450

- ustne wyjaśnienia do opinii biegłego sądowego z zakresu psychologii A. K. - k. 521

W wyniku wypadku z dnia 24 maja 2015 r. powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego nie skutkującego uszczerbkiem na zdrowiu pod względem ortopedycznym. Wypadek, jakiemu uległ powód należy do typowego zdarzenia drogowego mniejszego kalibru, odbywa się ono przy niewielkiej prędkości, wobec czego siły działające na ciało osoby poszkodowanej są również niewielkie. Powód doznał urazu z mechanizmu „smagnięcia biczem”, co oznacza, że na skutek nagłego ruchu głową przy zderzeniu kręgosłup szyjny wykonał gwałtowny ruch w stronę uderzenia i zaraz potem w stronę przeciwną. Uraz powoda dotyczył aparatu więzadłowo - mięśniowego kręgosłupa, nie doszło natomiast do żadnych uszkodzeń kostnych. Leczenie powoda przebiegało w sposób prawidłowy, mimo, że niezbyt wcześnie rozpoczęto działania rehabilitacyjne, co doprowadziło do poprawy jego stanu zdrowia, widocznej w analizie chronologicznej konsultacji lekarskich.

W początkowym okresie po zdarzeniu - ok. 3 tygodnie, powód miał znacznie ograniczoną sprawność ze względu na silne bóle i konieczność noszenia kołnierza ortopedycznego. Każda czynność związana z samoobsługą sprawiała powodowi trudność, wymagał pomocy osób trzecich przy ubieraniu się, myciu i przygotowywaniu posiłków. W okresie tym powód nie mógł również pracować zawodowo.

Obecnie funkcjonowanie powoda nie jest w żadnym stopniu ograniczone, kręgosłup nie wykazuje odchyleń od stanu prawidłowego. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są korzystne, również jeśli chodzi o wypełnianie przez powoda normalnych funkcji społecznych i rodzinnych oraz korzystanie z rozrywek i sportów, które powód może uprawiać bez ograniczeń.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii S. L. – k. 499 - 502

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu tj. co do kwoty 5 308,84 zł.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu 24 maja 2015 r. kolizji z udziałem powoda. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia zakwestionowała zasadność roszczenia dochodzonego pozwem w kontekście doznanych przez powoda obrażeń.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 444 § 1 k.c., który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zgodnie zaś z art. 445 § 1 k.c. odwołującym się do wypadków wskazanych w art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy w okolicznościach podawanych przez powoda mogło dojść do obrażeń w postaci skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, określenie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu powoda pozostającego w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową, jak również stwierdzenie, czy u powoda doszło do urazu psychicznego, wymagało wiadomości specjalnych z zakresu ortopedii i psychologii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych tych specjalności.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski zawarte w wydanych przez biegłych opiniach, jak również z ustnych wyjaśnień do opinii złożonych przez biegłego psychologa na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2018 r. Z powyższych opinii wynika, że wskutek zdarzenia z 24 maja 2015 r. powód nie doznał poważnych obrażeń skutkujących uszczerbkiem na zdrowiu. Przedmiotowa kolizja miała miejsce przy niewielkiej prędkości pojazdów, co potwierdza zakres uszkodzeń pojazdu powoda stwierdzony dokumentacją fotograficzną, zeznania powoda oraz zeznania świadków M. K. i R. D.. Biegły z zakresu ortopedii stwierdził, że powód doznał skręcenia kręgosłupa w odcinku szyjnym, był to jednak delikatny uraz, który dotyczył aparatu więzadłowo - mięśniowego kręgosłupa i nie spowodował żadnych złamań kręgów. Niemniej, w początkowym okresie powypadkowym powód miał znacznie ograniczoną sprawność ze względu na silne bóle i konieczność noszenia kołnierza ortopedycznego. Każda czynność związana z samoobsługą sprawiała mu trudność i wymagał pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności życia codziennego - ubieraniu się, myciu i przygotowywaniu posiłków. W okresie tym powód nie mógł również pracować zawodowo. Zdaniem biegłego, funkcjonowanie powoda w chwili obecnej nie jest w żadnym stopniu ograniczone, kręgosłup nie wykazuje odchyleń od stanu prawidłowego, zaś rokowania co do stanu zdrowia powoda i wypełniania przez niego normalnych funkcji społecznych i rodzinnych oraz korzystanie z rozrywek i sportów są korzystne.

Ustalenia poczynione przez biegłego psychologa dały podstawę do stwierdzenia, że powód jest osoba odporną na stres, jednak pogorszenie jego kondycji fizycznej po wypadku, a co za tym idzie bierność życia codziennego i zawodowego mogły spowodować obniżenie jego tolerancji na stres doprowadzając do zaburzeń adaptacyjnych i naruszenia stanu emocjonalnego, który pogorszył dalsze jego funkcjonowanie w życiu osobistym, osłabiając efektywność funkcjonowania i poczucia satysfakcji życiowej w sposób długotrwały. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są pomyślne ze względu na łagodny charakter i samoistną poprawę zdrowia psychicznego bez konieczności podjęcia leczenia psychiatrycznego i bez psychoterapii.

Sąd przyjął, że podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie powinien być zakres doznanych przez powoda obrażeń, rozmiar bólu, czas trwania leczenia oraz stopień ustalonego uszczerbku na jego zdrowiu.

Powód domagał się zasądzenia zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia w wysokości 10 000 zł oraz odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów leczenia w kwocie 535 zł, na które składały się koszty dojazdu do placówek medycznych - 289 zł, koszt wizyty u psychologa - 150 zł i koszt zakupu leków oraz kołnierza ortopedycznego - 96 zł. Biorąc pod uwagę poczynione wyżej rozważania co do skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powoda, stopnia stwierdzonego uszczerbku na jego zdrowiu oraz rokowań na przyszłość Sąd uznał, że adekwatnym zadośćuczynieniem będzie kwota 5 000 zł. Wskazać należy, że kolizja z udziałem powoda nie miała poważnego charakteru i nie skutkowała uszczerbkiem na jego zdrowiu, należy mieć jednak na względzie, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych (takich jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Okoliczność, że pod względem ortopedycznym biegły sądowy nie stwierdził uszczerbku na zdrowiu nie przesądza o braku krzywdy. Uszczerbek na zdrowiu jest tylko jednym z elementów, które mogą wpływać na rozmiar tej krzywdy. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że powód doznał ujemnych skutków kolizji z 24 maja 2015 r., które przejawiały się dolegliwościami bólowymi i czasowym wyłączeniem go z życia rodzinnego i zawodowego. Dolegliwości bólowe i ich intensywność mają oczywiście charakter subiektywny, nie ulega jednak wątpliwości, że wystąpiły one u powoda, a w konsekwencji, że przedmiotowe zdarzenie było dla niego źródłem cierpienia fizycznego i uniemożliwiało mu prowadzenie normalnego życia. Należy podkreślić, że mimo pozostawania na zwolnieniu lekarskim, powód uczestniczył w akcjach ratunkowych jako strażak Ochotniczej Straży Pożarnej w D.. Co prawda, powód twierdzi, że zakres jego obowiązków został wówczas ograniczony i wykonywał lżejsze czynności o charakterze pomocniczym, jednak okoliczność ta również rzutuje na ocenę skutków zdarzenia z 24 maja 2015 r. w kontekście funkcjonowania powoda w życiu społecznym i jego aktywności fizycznej. Mając na względzie te wszystkie okoliczności, Sąd przyznał powodowi połowę żądanej kwoty zadośćuczynienia, uznając, że zrekompensuje mu ona doznaną krzywdę.

Podnieść należy, że w 2012 r. powód leczył się w związku z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa, leczenie to dotyczyło jednak odcinka lędźwiowego, zaś niniejszym pozwem powód domagał się zadośćuczynienia i odszkodowania za szkodę powstałą na skutek skręcenia odcinka szyjnego. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje również okoliczność późniejszego urazu kręgosłupa szyjnego, którego powód doznał w 2016 r., gdyż zarówno dokumentacja medyczna, jak i opinia biegłego z zakresu ortopedii, na której m. in. opierał się Sąd wydając orzeczenie, odnosiły się do urazu odniesionego w wyniku wypadku z 24 maja 2015 r.

W myśl art. 444§1 k.c. Sąd zasądził również od strony pozwanej kwotę 308,84 zł tytułem kosztów leczenia poniesionych przez powoda, które obejmowały wizytę u psychologa (150 zł), zakup kołnierza ortopedycznego (35 zł), zakup środków farmakologicznych (N., M., P. - 61,03 zł) oraz dojazd z miejsca zamieszkania powoda - D. do lekarza rodzinnego w S. (4,5 km w jedną stronę, 3 wizyty), (...) S.A. w P. (12 km w jedną stronę, 5 wizyt, w tym 4 do lekarzy specjalistów) i na badanie psychologiczne w K. (21 km w jedną stronę). Sąd nie negował zasadności i wysokości poniesionych przez powoda wydatków na zakup leków, kołnierza ortopedycznego i konsultacji psychologicznej, jednak koszty dojazdu do placówek medycznych zostały zawyżone. Sad zweryfikował wskazane odległości za pomocą programu V. M. biorąc pod uwagę wskazywane miejsce zamieszkania powoda w czasie leczenia i adres docelowy i odległości te okazały się znacząco mniejsze niż określone przez powoda. Co więcej, koszt przejazdu powoda do Z. na badania z zakresu medycyny prace nie mógł zostać uwzględniony, bowiem na rozprawie w dniu 21 września 2016 r. (399 verte) sam powód zeznał, że na badania te udał się wówczas z kolegą z pracy, któremu nie zwracał pieniędzy za paliwo. Mając zatem na uwadze pokonane przez powoda odległości w związku z koniecznością dojazdu do placówek medycznych z miejsca zamieszkania (189 km), zużycie paliwa z uwzględnieniem jego ceny w 2015 r. (13,22 l x 4,75 zł), Sąd uznał, że adekwatną kwotą poniesioną z tego tytułu będzie 62,81 zł.

Sad oddalił daje idące wnioski dowodowe jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w kontekście przepisu art. 6 k.c. i art. 232 zd. 1 k.p.c., ponadto częściowo wnioski dublowały się.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, mając na względzie, że odsetki ustawowe za opóźnienie zostały wprowadzone do polskiego systemu prawa z dniem 1 stycznia 2016 r.. Brak jest dokumentów potwierdzających, kiedy pozwana otrzymała zgłoszenie szkody, niemniej jednak z akt sprawy wynika, że w dniu 10 listopada 2015 r. wydała odmowną decyzję dotyczącą roszczenia powoda, wobec czego należy uznać, że od dnia poprzedzającego pozostawała w zwłoce ze spełnieniem świadczenia. Odsetki od kwoty 150 zł poniesionej przez powoda w związku z zakupem kołnierza ortopedycznego zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu uznając, że są one zasadne w kontekście w/w przepisów. Stanowisko strony pozwanej co do wymagalności odsetek jest nieuprawnione, bowiem wyrok w sprawie o zadośćuczynienie i odszkodowanie niej jest wyrokiem konstytutywnym. Ponadto, byłoby to korzystne dla ubezpieczyciela, który nie byłby zainteresowany wypłatą w terminie określonym w art.14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, bez konsekwencji ponoszenia w przyszłości odsetek ustawowych

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 100 k.p.c. Powód wygrał proces w 50,4% i w tej części strona pozwana winna zostać obciążona kosztami procesu. Koszty poniesione przez powoda wyniosły 6 741,48 zł, na które składają się: opłata sądowa od pozwu - 527 zł, koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw - 4 951 zł, zaliczka na poczet należności biegłych sądowych spożytkowana co do kwoty 1 363,48 zł. Mając na uwadze, że powód wygrał proces w 50,4 % pozwana winna ponieść te koszty do kwoty 3 397,71 zł. Koszty pozwanej związane z wynagrodzeniem pełnomocnika profesjonalnego i opłatami skarbowymi od pełnomocnictw wyniosły łącznie 4 834 zł. Biorąc pod uwagę procent wygranej przez pozwaną, winna ona ponieść te koszty do kwoty 2 412,17 zł. Różnica pomiędzy kosztami, jakie pozwana winna ponieść a jakie poniosła wynoszą 985,54 zł i taką też kwotę Sąd zasądził na rzecz powoda.