Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 20/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2018r. w S.

odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 listopada 2016 r. Nr (...)

w sprawie A. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo A. C. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 września 2016r.
do 31 sierpnia 2018r.

Sygn. akt: IV U 20/17 UZASADNIENIE

Decyzją z 15 listopada 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił A. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. C. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że na rencie przebywał przez 4 lata, a obecnie stan jego zdrowia nie uległ poprawie. W dalszym ciągu ma napady padaczkowe i utraty przytomności. Dlatego nie jest w stanie pracować, w szczególności w nocy, przy maszynach , na wysokości (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 8 listopada 2016r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. C. do 31 sierpnia 2016r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 22 października 2015r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 sierpnia 2016r. 71v akt rentowych). Wskazana decyzja wydana została w wykonaniu wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z 11 września 2015r. ustalającego prawo ubezpieczonego do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 września 2014r. do 31 sierpnia 2016r. (odpis wyroku SO w Siedlcach z 11 września 2015r. w sprawie IV U 1277/14 k.67 akt rentowych).

W dniu 18 sierpnia 2016r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.72-73 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 16 września 2016r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 16 września 2016r. k.75 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 8 listopada 2016r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.37 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 8 listopada 2016r. k.77 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 15 listopada 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 15 listopada 2016r. k.78 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 58 lat i wykształcenie zawodowe - hydraulik. Ubezpieczony przez pewien czas pracował ściśle w swoim zawodzie. Od 19 czerwca 1987r. do 2012r. ubezpieczony pracował w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Od początku zatrudnienia w powyższym zakładzie do 2010r. ubezpieczony wykonywał pracę konserwatora maszyn produkcyjnych, a następnie został zatrudniony bezpośrednio na produkcji jako operator młyna do mielenia miazgi. Wskazana maszyna napędzana jest energią elektryczną, jest to maszyna o wysokich obrotach i wysokim stopniu hałasu. Pracując na stanowisku konserwatora maszyn produkcyjnych ubezpieczony naprawiał różnego rodzaju maszyny również napędzane energią elektryczną, a do naprawy tych maszyn używał innych mniejszych urządzeń typu szlifierki, wkrętarki, wiertarki (zaświadczenie o zatrudnieniu z 2 lipca 2012r. wystawione przez (...) Sp. z o.o. w W. k.10 akt rentowych oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k.64 akt sprawy).

Ubezpieczony cierpi na padaczkę z napadami częściowo złożonymi, zmiany dyskopatyczne kręgosłupa, zespół bólowo-korzeniowy kręgosłupa L-S o nieznacznej aktywności klinicznej, umiarkowane nadciśnienie tętnicze powikłane przerostem mięśnia lewej komory wymagające modyfikacji stosowanego leczenia hipotensyjnego. Stwierdzona u ubezpieczonego padaczka powoduje, że jest on nadal ,tj. od 1 września 2016r. częściowo niezdolny do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 sierpnia 2018r. Padaczka stanowi przeciwwskazanie do pracy przy maszynach w ruchu, a zatem pracy, którą ubezpieczony wykonywał od 1987r. do 2012r. (25 lat) jako konserwator maszyn produkcyjnych oraz operator młyna do mielenia miazgi (opinia biegłej z zakresu medycyny pracy L. M. k.101-102 akt sprawy i uzupełniająca opinia tej biegłej k.117 akt sprawy oraz częściowo opinia biegłych ortopedy, neurologa, kardiologa i diabetologa k.13-17 akt sprawy i opinia drugiego zespołu biegłych – neurologa i kardiologa k.69-71 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. C. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, a zatem neurologa, ortopedy, kardiologa i diabetologa, a także lekarza medycyny pracy. Sporządzone na tę okoliczność opinie biegłych dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest nadal ,tj. od 1 września 2016r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 sierpnia 2018r. Podkreślić należy, że spośród złożonych opinii tylko w opinii biegłej z zakresu medycyny pracy w osobie L. M. znajduje się wprost stwierdzenie, że z powodu rozpoznanej u ubezpieczonego padaczki jest on nadal ,tj. od 1 września 2016r. częściowo niezdolny do pracy. Takie ustalenie biegłej należy uznać za prawidłowe, gdyż biegła ta – w odróżnieniu od pozostałych biegłych – orzekając u ubezpieczonego dalszą częściowa niezdolność do pracy kierowała się, zgodnie z ustawową definicją, kwalifikacjami ubezpieczonego. I tak biegła stwierdziła, że skoro ubezpieczony przez ostatnich 25 lat, a zatem przez przeważający okres swojej aktywności zawodowej, pracował jako konserwator, a następnie operator maszyn w ruchu i napędzanych energią elektryczną, to z uwagi na rozpoznane u niego schorzenie neurologiczne w postaci padaczki nie jest on w dalszym ciągu zdolny do wykonywania tej pracy. Należy podkreślić, że w opiniach pozostałych biegłych (opinia pierwszego zespołu na k.17-17v akt sprawy i opinia drugiego zespołu na k.71-71v akt sprawy) również znajdują się stwierdzenia biegłych, że ubezpieczony nie może wykonywać pracy przy urządzeniach w ruchu i pod napięciem, co pośrednio potwierdza prawidłowość ustalenia biegłej z zakresu medycyny pracy o dalszej częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy. Brak natomiast stwierdzenia u pozostałych biegłych, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy wynika – jak wskazuje na to treść opinii - z błędnego założenia przez pozostałych biegłych, że oceniają możliwość podjęcia przez ubezpieczonego pracy na ogólnym rynku pracy, co jest oczywiście założeniem błędnym i sprzecznym z ustawą emerytalną, która w pierwszej kolejności nakazuje ustalić, czy osoba ubiegająca się o rentę utraciła zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Resumując, kierując się ustaleniami opinii biegłej z zakresu medycyny pracy i częściowo również ustaleniami pozostałych biegłych (w zakresie, w jakim stwierdzają, że ubezpieczony nie może pracować przy obsłudze maszyn pod napięciem i maszyn w ruchu) Sąd stwierdził, że ubezpieczony jest nadal ,tj. od 1 września 2016r. częściowo niezdolny do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 sierpnia 2018r.

Sąd nie przychylił się do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłych zgłoszonego w piśmie z 23 kwietnia 2018r. (k.120-121 akt sprawy). W ocenie Sądu zawarte w w/w piśmie zastrzeżenia do opinii biegłej z zakresu medycyny pracy stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wnioskami opinii, podobnie jak rozważania na temat braku u ubezpieczonego ścisłej specjalizacji zawodowej). Ustalenia Sądu pokazują, że przez 25 lat ubezpieczony pracował przy naprawie i obsłudze maszyn pod napięciem i w ruchu, a zatem wbrew twierdzeniom organu rentowego podsiada nabyte częściowo w szkole (jako hydraulik z zawodu), a częściowo w toku długoletniej pracy, kwalifikacje do pracy przy naprawie i obsłudze maszyn produkcyjnych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.