Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2018 r. w Rybniku

sprawy z odwołania B. T. (T.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania B. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 24 października 2016 r. Znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do ponownego ustalenia wysokości emerytury ubezpieczonego na podstawie art.110a ustawy z dnia

17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poczynając od dnia (...)

Sędzia

Sygn. akt IX U 2548/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 24.10.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu B. T. (T.) przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art.110a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie przekroczył 250%. Nadto organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art.110 ustawy z 17.12.1998r., gdyż wyliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru – 197,59 % nie jest wyższy od dotychczas obliczonego, tj. 422,09 %.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji, domagał się jej zmiany poprzez przeliczenie emerytury na podstawie art.110a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Ubezpieczony urodził się (...)

Od (...). jest uprawniony do emerytury górniczej.

Podstawa wymiaru emerytury została ustalona z okresu 1/1986-12/1988 .Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 422,09% i został ograniczony do 250%.

Ubezpieczony po przyznaniu prawa do emerytury górniczej pozostawał w zatrudnieniu do 21.12.1990 w KWK (...).

(...) ubezpieczony złożył wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru, powołując się na przepisy ustawy emerytalnej w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 05.03.2015r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do wniosku załączył Rp-7 za okres 1982-1990.

W rozpoznaniu powyższego wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję opisaną na wstępie.

Obliczony przez organ rentowy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z najkorzystniejszych 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia wyniósł 197,59 %.

(dowód: akta rentowe)

Ubezpieczony pracował w KWK (...) od 5.12.1960 do 21.12.1990 na następujących stanowiskach: ślusarz pz., od 16.01.1979 sztygar zmianowy maszyn dołowych.

Wynagrodzenie ubezpieczonego w latach 1961-1982 wynosiło:

⚫

1961 21.497 zł

⚫

1962 22.340 zł

⚫

1963 23.651 zł

⚫

1964 24.276 zł

⚫

1965 26. 776 zł

⚫

1966 27.712 zł

⚫

1967 27.712 zł

⚫

1968 29.050 zł

⚫

1969 43.768 zł

⚫

1970 49.372 zł

⚫

1971 49.772 zł

⚫

1972 49.772 zł

⚫

1973 52.057 zł

⚫

1974 64.993 zł

⚫

1975 86.274 zł

⚫

1976 86.274 zł

⚫

1977 86.274 zł

⚫

1978 86.274 zł

⚫

1979 109.959 zł

⚫

1980 126.700 zł

⚫

1981 153.467 zł

W wyliczeniu tego wynagrodzenia zostały uwzględnione tylko stałe składniki wynagrodzenia, tj. wynagrodzenie zasadnicze brutto, wynagrodzenie za pracę w 2 niedziele w miesiącu, wynagrodzenie za II i III zmianę, wynagrodzenie z karty górnika, dodatek funkcyjny (od 1979), deputat węglowy.

Za lata 1982-1990 wynagrodzenia ubezpieczonego zostały uwzględnione w druku Rp-7.

Obliczony najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia 1969-1972, 1974-1977, 1979-1990 z uwzględnieniem podstawy wymiaru przypadającej w części po przyznaniu świadczenia, wynosi 269,35 %.

(dowód: dokumentacja akt osobowych ubezpieczonego, opinia biegłego K. S., k. 37-44 akt ZUS )

Zgromadzony materiał dowodowy, Sąd uznał za kompletny, wiarygodny i mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia sprawy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje :

W ocenie Sądu odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 110 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. 2017r., poz. 1383) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15,
z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego (ust.1).

2. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%.

3. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia.

Jednocześnie jak wynika z art. 110a ust.1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

2. Ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Przepis art. 110a ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych daje możliwość jednorazowego przeliczenia wysokości emerytury bez względu na to czy emerytura była zawieszona czy nie, jeśli wskaźnik przekracza 250%,
a wskazano podstawę wymiaru składek przypadających po przyznaniu prawa do emerytury.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe ubezpieczony spełnia warunki umożliwiające przeliczenie emerytury na podstawie art.110a ustawy emerytalnej, gdyż ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przekracza 250%.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony z 20 najkorzystniejszych lat z okresu 1969-1972, 1974-1977, 1979-1990, z uwzględnieniem podstawy wymiaru przypadającej w części po przyznaniu świadczenia, wynosi 269,35 %, czyli uzasadnia przeliczenie emerytury ubezpieczonego na zasadzie art. 110 a ustawy emerytalnej od miesiąca złożenia wniosku.

Sąd podzielił wnioski płynące z opinii biegłego w zakresie możliwości przeliczenia emerytury ubezpieczonego w oparciu o art. 110a ustawy emerytalnej , gdyż były logiczne i spójne. Biegły dokonał szczegółowych ustaleń w oparciu o dokumentację osobową, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu i pozostały materiał dowodowy oraz uzyskane w toku sporządzania opinii dane, dokonał analizy obowiązujących wówczas przepisów płacowych.

Zastrzeżenia organu rentowego nie mogą podważeń ustaleń opinii biegłego, gdyż dodatek za pracę na II i III zmianie wynika z systemu zmianowego, w którym był ubezpieczony zatrudniony, natomiast praca w 2 niedziele w miesiącu była powszechną praktyką w sektorze górnictwa w latach 70-tych, co znane jest Sądowi z doświadczenia zawodowego i życiowego. Biegły odtwarzając wynagrodzenie ubezpieczonego za lata 1961-1981 wziął pod uwagę wyłącznie stałe składniki wynagrodzenia, w wyliczeniach tych nie zostały uwzględnione żadne premie regulaminowe.

Mając powyższe na uwadze Sąd kierując się powołanymi przepisami, z mocy art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

Sędzia