Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: (...) E. S.

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 kwietnia 2018 r. w K.

sprawy z powództwa Bonus Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko Ł. C.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 listopada 2017 r. (data nadania) strona powodowa Bonus Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego Ł. C. kwoty 21.909,94 zł.

Uzasadniając powyższe strona powodowa wskazała, że pozwany zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę o pożyczkę, która to z uwagi na nie wywiązywanie się pozwanego z jej warunków, została wypowiedziana pismem z dnia 21 października 2013 r. Jak dalej podnosiła strona powodowa, nabyła ona dochodzona od pozwanego wierzytelność na mocy umowy zawartej z wierzycielem pierwotnym w dniu 22 grudnia 2016 r.

W dniu 22 listopada 2017 r. w sprawie o sygn. akt I Nc 1362/17 tut. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W ustawowym terminie pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwo z uwagi na przedawnienie roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 listopada 2012 r. pozwany Ł. C. zawarł z (...) Bank S.A w W. umowę pożyczki pieniężnej nr (...). Na mocy przedmiotowej umowy Bank udzielił pożyczkobiorcy pożyczki w kwocie 29.072,16 zł, której płatność została rozłożona na 60 miesięcznych rat, ostatnia płatna 20 listopada 2017 r.

Dowód:

- umowa pożyczki z dnia 30.11.2012 r.– k. 6-12;

- oświadczenie o poddaniu się egzekucji – k. 13,

- dyspozycja uruchomienia pożyczki – k. 14;

- prognozowany harmonogramem spłat – k. 15-16.

Pismem z dnia 21 października 2013 r. ww. umowa została wypowiedziana przez wierzyciela pierwotnego z uwagi na nieregulowanie przez pozwanego należnych rat.

Dowód:

- pismo z dnia 21 października 2013 – k. 17.

Sąd Rejonowy Jeleniej Górze VII Wydział Zamiejscowy w K. postanowieniem z dnia 24 marca 2014 r. w sprawie o sygn. akt VII Co 184/14 nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 10 lutego 2014 r. wystawionemu przez wierzyciela (...) Bank S.A w W. przeciwko dłużnikowi Ł. C..

Dowód:

- wyciąg z ksiąg bankowych wierzyciela pierwotnego – k. 18;

- postanowienie z dnia 24 marca 2014 r. – k. 20.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Trzebnicy M. G. w sprawie egzekucyjnej Km 12620/15 z wniosku wierzyciela (...) Bank S.A. w W. wszczęła postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi Ł. C. o czym zawiadomiła wierzyciela w dniu 13 listopada 2015 r. Powyższe postępowanie prowadzone było na podstawie tytułu wykonawczego w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 10 lutego 2014 r. oraz postanowienia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24 marca 2014 r.

Dowód:

- zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z dnia 13.11.2015 r. – k. 116-120.

W dniu 22 grudnia 2016 r. na mocy umowy przelewu wierzytelności (...) Bank S.A. w W. zbył na rzecz Bonus Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. m.in. wierzytelność wobec Ł. C. wynikającą z umowy nr (...).

Dowód:

- umowa z dnia 22.12.2016 r. wraz z aneksem i załącznikami – k. 25-46.

(...) Sp. z o. o. w imieniu Bonus Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą W. pismami z dnia 10 lutego 2017 r. zawiadomiła Ł. C. o zawartej umowie w zakresie nabycia wierzytelności jak również wezwała go do zapłaty zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy pożyczki, wskazując wysokość łącznego zobowiązania do spłaty na kwotę 21.350,32 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 10 lutego 2017 r. – k.21-23.

Sąd zważył, co następuję:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie rozważań wskazać należy, iż w niniejszej sprawie na podstawie przepisu art. 148 ¹ § 1 k.p.c. wydany został wyrok na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie z powołanym przepisem sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym m.in. gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Taka sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie, a równocześnie nie zachodziły przesłanki niedopuszczalności rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym określone w § 3 ww. przepisu. W szczególności zawarty w pozwie wniosek o przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność powoda i jego pełnomocnika stanowi w ocenie sądu stanowisko dotyczące skutków nieobecności strony na rozprawie, a nie żądanie przeprowadzenia rozprawy.

Celem bowiem regulacji z art. 148 ¹ § 3 k.p.c. jest zapewnienie stronie możliwości publicznego rozpoznania sprawy na rozprawie z jej aktywnym udziałem po to, aby mogła ona na takim forum korzystać z instrumentów procesowych charakterystycznych dla tego etapu postępowania wobec czego wniosek o rozpoznanie sprawy pod nieobecność powoda (pozwanego) i jego pełnomocnika, nie może być równocześnie traktowany jako wniosek o przeprowadzenie rozprawy, o którym mowa w art. 148 ¹ § 3 k.p.c.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości Sądu, iż pozwany zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę pożyczki, której warunków nie dotrzymał, co z kolei spowodowało jej wypowiedzenie przez (...) Bank S.A i podjęcie dalszych czynności w oparciu o postanowienia umowy zmierzających do windykacji wierzytelności. Uznać należało również, iż wierzytelność wobec pozwanego strona powodowa skutecznie nabyła na podstawie przedłożonej umowy z dnia 22 grudnia 2016 r., a zawartej z wierzycielem pierwotnym. Pozwany Ł. C. nie kwestionował tych okoliczności, jak również nie podważał wiarygodności przedłożonych przez stronę powodowa dokumentów, stąd Sąd oparł się na nich ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie.

Z uwagi na podniesienie przez pozwanego zarzutu przedawnienia dochodzonego od niego roszczenia przedmiotem rozważań w niniejszym postępowaniu była okoliczność czy w dniu wniesienia przedmiotowego powództwa tj. w dniu 8 listopada 2017 r. roszczenie strony powodowej było przedawnione.

Odnosząc się do podniesionego zarzutu przedawnienia wskazać należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje trzyletni termin przedawnienia przewidziany w art. 118 k.c. albowiem zarówno wierzyciel pierwotny, jak i nabywca wierzytelności są profesjonalistami na rynku usług finansowych. Zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się do dnia w którym roszczenia stało się wymagalne. W przypadku rat pożyczki należy uznać, ze poszczególne z nich przedawniają się po upływie trzech lat licząc do dnia, w którym data rata winna zostać zapłacona. Jednakże w sytuacji niedotrzymania warunków umowy i wypowiedzenia jej przez pożyczkodawcę całość wierzytelność staje się natychmiast wymagalna.

W ocenie Sądu zarzut przedawnienia roszczenia należało uznać za zasadny. W niniejszej sprawie bowiem zawarta przez pozwanego z wierzycielem pierwotnym umowa została wypowiedziana pismem z dnia 21 października 2013 r. Z uwagi jednak na brak potwierdzenia odbioru ww. pisma przez pozwanego, a w konsekwencji niemożność ustalenia daty upływu okresu wypowiedzenia, za datę pewną wymagalności roszczenia - rozpoczynającą bieg okresu przedawnienia - Sąd uznał wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego, tj. 10 lutego 2014 r. Pozew złożony w dniu 8 listopada 2017 r. został wniesiony więc po upływie okresu z art. 118 k.c., a zatem pozwany mógł skutecznie powołać się na przedawnienie roszczenia.

Strona powodowa w niniejszej sprawie powoływała się co prawda na przerwę biegu terminu przedawniania spowodowaną złożeniem przez wierzyciela pierwotnego (...) Bank S.A. w W. wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Jednakże powoływanie się przez stronę powodową na przerwanie biegu przedawnienia przez dokonanie przez Bank czynności egzekucyjnej na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego jest w ocenie Sądu, w świetle utrwalonych już w najnowszym orzecznictwie poglądów, nieuprawnione. Zgodnie z powołanymi stanowiskami, które Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela, nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzule wykonalności (zob. np. uchwałę SN z dnia 29 czerwca 2016 r., III CZP 29/16, postanowienie SN z dnia 5 października 2016 r., III CZP 52/16, wyrok SN z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14 czy uchwałę SN z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14)

Wskazać bowiem należy, iż bankowy tytuł wykonawczy oraz bankowy tytuł egzekucyjny stanowiły ustawowy przywilej banków polegający na ułatwieniu im dochodzenia swoich wierzytelności wynikających z dokonywanych czynności bankowych, Na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego mogła być prowadzona jedynie egzekucja wierzytelności bankowej i tylko na rzecz banku, po skutecznym wystąpieniu przez ten bank o nadanie na jego rzecz sądowej klauzuli wykonalności. Nabywca wierzytelności stwierdzonej takim tytułem nie mógł kontynuować egzekucji wszczętej przez bank, musiał ustalić istnienia roszczenia w drodze procesu i uzyskać nowy tytuł wykonawczy już na swoją rzecz.

Wyjątkowość tej regulacji wskazuje, iż skoro bankowy tytuł egzekucyjny nie może być podstawą do egzekucji na rzec innych osób niż w nim wskazane (za wyjątkiem wystąpienia po stronie wierzyciela innego banku), to również materialnoprawne skutki wszczęcia postepowania egzekucyjnego na podstawie powyższego tytułu jako czynność wierzyciela, dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy niebędącego bankiem.

Czynność wszczęcia postepowania egzekucyjnego przez bank wywołuje więc materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym (bądź nabywcy wierzytelności również będącego bankiem). Przerwa biegu przedawnienia wywołana złożeniem wniosku o wszczęcie egzekucji zachowa bowiem swój skutek wyłącznie wobec tych cesjonariuszy, którzy sami mogliby posłużyć się bankowym tytułem egzekucyjnym. W pozostałych sytuacjach przerwę biegu przedawnienia uznaje się za niebyłą - bieg zaś terminu przedawnienia w stosunku do nabywcy wierzytelności określa się na zasadach ogólnych.

W konsekwencji uznać należało, że z uwagi na skuteczne podniesienie zarzutu przedawnienia przez pozwanego powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Wobec oddalenia powództwa, koszty postępowania w myśl art. 98 k.p.c. obciążały w całości stronę powodową.

ZARZĄDZENIE

proszę:

1.  odnotować uzasadnienie;

2.  elektroniczną wersję umieścić w systemie Sędzia 2;

3.  odpis wyroku wraz z uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi strony powodowej – r. pr. P. K.;

K., 8 maja 2018 r. (...) E. S.