Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2013r.

Sąd Okręgowy we Włocławku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Augustyniak

Protokolant: st.prot. sądowy Agnieszka Przystupa

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2013r. we Włocławku na rozprawie

sprawy R. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania R. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 06 lutego 2012r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy R. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 10 lutego 2012r. do dnia 09 lutego 2014r. ;

2.  stwierdza odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2012 roku wnioskodawca R. S.wniósł do Sądu Okręgowego we Włocławku IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T.z dnia 6 lutego 2012 roku znak: (...) odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa decyzja jest dla niego krzywdząca, albowiem stan jego zdrowia nie pozwala na wykonywanie jakiejkolwiek pracy.

Organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie odwołania.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w odpowiedzi na odwołanie podniósł, że orzeczeniem z dnia 28.12.2011r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy. W wyniku rozpoznania sprzeciwu ubezpieczonego komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 18.01.2012r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika ZUS.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. S.urodził się w dniu (...) roku.

Dowód: wniosek w aktach organu rentowego nr OPR(...)k.-330.

W dniu 30 listopada 2012 roku R. S., z zawodu monter (zatrudniony w tym charakterze do 22 sierpnia 2011 roku), złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Dowód: wniosek w aktach organu rentowego nr OPR (...)k.-330, świadectwo pracy w aktach organu rentowego nr OPR (...)k.-335.

Lekarz orzecznik ZUS w dniu 28.12.2011r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej. Przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych uwzględniono: wywiad, badanie lekarskie, dokumentacje medyczna, kwalifikacje zawodowe badanego.

Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.z dnia 28.12.2011 roku w aktach organu rentowego nr OPR (...) k.-340.

W dniu 29 grudnia 2011 roku wnioskodawca wniósł sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 28.12.2011 roku do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

Dowód: sprzeciw w aktach organu rentowego nr (...) (...) k.-342.

Komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. orzeczeniem z dnia 18.01.2012r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej. Przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych uwzględniono: stopień naruszenia sprawności organizmu.

Dowód: orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.z dnia 18 stycznia 2012 roku w aktach organu rentowego nr OPR(...)k.-345.

Decyzją Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T.z dnia 6 lutego 2012 roku znak: (...)wnioskodawcy odmówiono prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, iż lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 28.12.2011r. stwierdził, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Stanowisko to zostało podtrzymane przez komisję lekarską w orzeczeniu z dnia 18.01.2012r.

Dowód: decyzja Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T.z dnia 6 lutego 2012 roku znak: (...) w aktach organu rentowego nr OPR(...)k.-349.

Wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od 10 lutego 2012 roku do 9 lutego 2014 roku, ponieważ w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przyczyną niezdolności do pracy jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego z zajęciem stawów obwodowych ograniczające sprawność ustroju. Przedmiotowa choroba nie ma przebiegu lekkiego, ponieważ wnioskodawca otrzymuje silne leki, które w niewielkim stopniu hamują postęp zapalenia jelit, brak okresów całkowitej remisji objawów. Zmiany wielostawowe upośledzają sprawność organizmu powodują ograniczenie ruchomości w stawach oraz silny odczyn bólowy. R. S.nie może wykonywać pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie.

Dowód: częściowo opinia lekarska z dnia 19 kwietnia 2012 roku k.-14, częściowo uzupełniająca opinia lekarska z dnia 27 czerwca 2012 roku k.-35, orzeczenie lekarskie z dnia 13 grudnia 2012 roku k.-69, częściowo orzeczenie lekarskie z dnia 7 lutego 2013 roku k.-77-78, częściowo opinia uzupełniająca z dnia 15 maja 2013 roku k.-110.

Sąd zważył, co następuje:

Powyżej ustalony stan faktyczny Sąd meriti oparł na materiale dowodowym zgromadzonym w trakcie trwania postępowania i ujawnionym na rozprawie przede wszystkim w postaci dokumentów zebranych w aktach organu rentowego o nr OPR(...). Przedmiotowy materiał Sąd uznał za rzetelny i wiarygodny. Strony bowiem w trakcie postępowania nie kwestionowały jego prawdziwości, a jedynie wyprowadzały z niego odmienne konkluzje o charakterze tak faktycznym jak i jurydycznym. Tym samym należy skonstatować, iż brak jest przesłanek by odmówić dokumentom zgromadzonym w aktach organu rentowego o nr OPR(...)przymiotu wiarygodności. W konsekwencji przedmiotowy materiał, cechujący się wysoką wartością dowodową, pozwolił dokonać w znacznej części rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie. W tym miejscu należy dodać, iż ustalenia co do stanu zdrowia wnioskodawcy Sąd Okręgowy we Włocławku poczynił w oparciu o sporządzone w sprawie opinię lekarską z dnia 19 kwietnia 2012 roku, uzupełniającą opinię lekarską z dnia 27 czerwca 2012 roku, orzeczenie lekarskie z dnia 13 grudnia 2012 roku, orzeczenie lekarskie z dnia 7 lutego 2013 roku i opinię uzupełniającą z dnia 15 maja 2013 roku, których analiza i ocena nastąpi w dalszej części rozważań.

Antycypując dalsze wywody o charakterze merytorycznym wskazać należy, iż zrekonstruowany za pośrednictwem omówionych i ocenionych wyżej źródeł dowodowych stan faktyczny w niniejszej sprawie był pomiędzy stronami co do zasady bezsprzeczny. Spornym, i tym samym stanowiącym istotę przedmiotowego procesu, była jego ocena, a ściślej ocena stanu zdrowia wnioskodawcy, który faktycznie podważał wszak zasadność nie tyle decyzji Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T., ile będącego jej podstawą orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B..

W tym miejscu należy podnieść, iż zgodnie treścią art. 57 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z dnia 26 sierpnia 2009 roku, Nr 153, poz. 1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy; ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy (łącznie co najmniej 5 lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat, przypadające w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem postania niezdolności do pracy – vide art. 58 ust. 1 kt 5 i ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych); niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowym bądź nieskładkowym albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Artykuł 12 ust. 2 wzmiankowanej ustawy konstatuje, iż całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a z kolei artykuł 12 ust. 3 wzmiankowanej ustawy konstatuje, iż częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a także możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ( vide art. 13 ust. 1 pkt 1 i 2 wzmiankowanej ustawy).

Celem sprawdzenia prawidłowości kwestionowanego przez wnioskodawcę orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., i co za tym idzie ustalenia, czy jest niezdolny do pracy, i ewentualnie w jakim stopniu, w rozumieniu cytowanego art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych in fine oraz na jaki okres, co uzasadniłoby roszczenie wnioskodawcy i w konsekwencji skutkowałoby uznaniem jego odwołania za zasadne, Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii zespołu biegłych lekarzy specjalistów: internisty, reumatologa, gastrologa, urologa, neurochirurga i psychiatry ( vide postanowienie Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 29 marca 2012 roku k.-6).

Po przeprowadzeniu badań neurochirurgicznego, reumatologicznego, internistycznego, psychiatrycznego i urologicznego, biegli wzmiankowanych specjalności rozpoznali u R. S.reumatoidalne zapalenie stawów w przebiegu colitis ulcerose, zapalenie stawu łokciowego(...)z ograniczeniem ruchu stawu, zespół bolesnych barków (pozapalny) z ograniczeniem ruchu barku i zapalenie reaktywne stawów kolanowych i biodrowych jako choroby podstawowe, tj. powodujące wyłączenie lub w znacznym stopniu obniżenie zdolności do wykonywania pracy oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym w wywiadzie bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznie, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, kamice nerkową w wywiadzie, nadciśnienie tętnicze I ⁰, łagodny rozrost stercza, zaburzenia dystymiczne oraz zaburzenia adaptacyjne na podłożu organicznych zmian układu nerwowego jako choroby współistniejące. Biegli na podstawie analizy dokumentacji medycznej, akt sprawy, badania podmiotowego i przedmiotowego stwierdzili, że wnioskodawca jest częściowo okresowo niezdolny do pracy ponieważ w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Podstawą orzeczenia są schorzenia wymienione jako podstawowe, które w sposób istotny ograniczają sprawność ruchowa wnioskodawcy, wymagają intensywnego leczenia i w pełni uzasadniają orzeczenie częściowej okresowej niezdolności do pracy od dnia 10 lutego 2012 roku do 9 lutego 2013 roku. Pozostałe schorzenia wymienione jako współistniejące w okresie zaostrzeń mogą wymagać intensywniejszego leczenia, ale nie ograniczają w sposób istotny zdolności do pracy wnioskodawcy. Biegli nie zgodzili się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS ( vide opinia lekarska z dnia 19 kwietnia 2012 roku k.-14).

Z uwagi na podniesione w piśmie procesowym z dnia 12 czerwca 2012 roku (k.-26) merytoryczne zarzuty organu rentowego wobec powyższej opinii w zakresie ustaleń biegłego reumatologa, wezwano biegłą reumatolog do ustosunkowaniu się do zastrzeżeń ZUS zgłoszonych w piśmie z dnia 12 czerwca 2012 roku ( vide zarządzenie z dnia 14 czerwca 2012 roku k.-30).

Biegła reumatolog podtrzymała swoją opinię z dnia 19.04.2012r. co do uznania wnioskodawcy za częściowo niezdolnego do pracy od 10.02.2012r. do 09.02.2013r. Natomiast w kwestii rozpoznania zamiast reumatoidalnego zapalenia stawów w przebiegu colitis ulcerose faktycznie winno być zapalenie stawów w przebiegu colitis ulcerose – zaistniał tylko i wyłącznie omyłka pisarska. Biegła dodała, ze zapalenie stawów w przebiegu colitis ulcerosa nazywane jest zapaleniem stawów towarzyszące zapalnym chorobom jelit. Nie ma charakterystycznych badan diagnostycznych dla tej choroby. Przebieg choroby jest wieloletni ponieważ colitis ulcerosa jest chorobą przewlekłą. Po wielu latach zapalnej choroby jelit może dojść do zmian w stawach obwodowych. W/w rozpoznanie było już wcześniej postawione przez lekarza leczącego reumatologa już w 2004 roku, a także w 2011 roku na wniosku druku N-9, co świadczy o przewlekłym charakterze tej choroby ( vide uzupełniająca opinia lekarska z dnia 27 czerwca 2012 roku k.-35).

Z uwagi na podniesione w piśmie procesowym z dnia 29 sierpnia 2012 roku (k.-37) merytoryczne zarzuty organu rentowego wobec powyższej opinii w zakresie ustaleń biegłego reumatologa, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: internisty, reumatologa, gastroenterologa na okoliczność jak w postanowieniu z dnia 29 marca 2012 roku oraz na okoliczność ustosunkowaniu się do opinii z dnia 27.06.2012r. przy uwzględnieniu zastrzeżeń ZUS zgłoszonych w piśmie z dnia 12 czerwca 2012 roku, a także do orzeczenia komisji lekarskiej ZUS ( vide postanowienie Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 4 września 2012 roku k.-41).

Biegła internista-reumatolog na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego, materiału lekarskiego znajdującego się w aktach i wyników badań ubezpieczonego rozpoznała u wnioskodawcy zapalenie stawów w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, nadciśnienie tętnicze, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym, łagodny przerost stercza i zaburzenia dystymiczne i adaptacyjne na podłożu organicznym. Biegła stwierdziła, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od 10 lutego 2012 roku do 9 lutego 2014 roku, ponieważ w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przyczyną niezdolności do pracy jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego z zajęciem stawów obwodowych ograniczające sprawność ustroju. Przedmiotowa choroba nie ma przebiegu lekkiego, ponieważ wnioskodawca otrzymuje silne leki, które w niewielkim stopniu hamują postęp zapalenia jelit, brak okresów całkowitej remisji objawów. Zmiany wielostawowe upośledzają sprawność organizmu powodują ograniczenie ruchomości w stawach oraz silny odczyn bólowy. R. S.nie może wykonywać pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie. Biegła nie zgodziła się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS. Zgodziła się z kolei z orzeczeniem biegłych z dnia 19 kwietnia 2012 roku, jednak zauważyła, że wnioskodawca wymaga dłuższej ochrony od pracy. Dodała, że R. S.choruje na wrzodziejące zapalenie jelita grubego od ponad 20 lat i jest intensywnie leczony lekami (...)i (...). Przy zachowaniu spokojnego trybu życia, bez dźwigania, ilość stolców utrzymuje się na poziomie około 5 razy na dobę z niewielką ilością krwi i śluzu. Przy najmniejszym wysiłku fizycznym ilość stolców gwałtownie wzrasta ( vide orzeczenie lekarskie z dnia 13 grudnia 2012 roku k.-69).

Z kolei biegła gastroenterolog na podstawie badania podmiotowego, przedmiotowego oraz dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy stwierdziła, że wnioskodawca choruje przewlekle na nieswoiste zapalenie jelit pod postacią wrzodziejącego zapalenia jelita grubego od 20 lat i jest permanentnie leczony (...), (...)a okresowo (...). Obecnie jest pod opieką specjalisty gastroenterologa. Choroba ma przebieg poważny, a leki które otrzymuje w niewielkim stopniu hamują postęp choroby oraz indukują okresy remisji. Biegła uznała, że wnioskodawca ze względu na poważny przebieg nieswoistego zapalenia jelit ma ograniczoną i upośledzoną zdolność do pracy (częste biegunkowe stolce z krwią) więc nie może wykonywać pracy w wyznaczonym zawodzie ( vide orzeczenie lekarskie z dnia 7 lutego 2013 roku k.-77-78).

W opinii uzupełniającej biegła gastroenterolog stwierdziła, że niezdolność do pracy wnioskodawcy jest niezdolnością całkowita i trwałą – brak poprawy po wieloletnim leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego ( vide opinia uzupełniająca z dnia 15 maja 2013 roku k.-110).

Oceniając powyższe opinie pod względem dowodowym należy podkreślić, iż Sąd meriti w pełni podzielił zgodne wnioski w nich zawarte co do ustalenia, że z uwagi na rozpoznane u wnioskodawcy wrzodziejące zapalenie jelita grubego z zajęciem stawów obwodowych ograniczające sprawność ustroju jest on niezdolny do pracy. Opinie biegłych w tym zakresie uznano za wiarygodne i rzetelne, albowiem nie doszukano się w nich jakichkolwiek cech subiektywizmu czy też prób dokonywani ocen które przynależą do wyłącznych kompetencji Sądu. Przedmiotowe opinie sporządzone zostały w sposób wnikliwy i rzetelny, zgodny z wiedzą i doświadczeniem jej autorów – biegłych lekarzy specjalistów w zakresie chorób na jakie cierpi R. S.. Należy wskazać, iż w przedmiotowym zakresie charakteryzują się one jasnością, stanowiska w nich zawarte są pełne i wyczerpujące. Uwzględniają one ponadto wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności, w tym także zgromadzoną dotychczas dokumentację medyczną. Opinie są logiczne i wewnętrznie spójne.

Odnośnie czasokresu trwania niezdolności do pracy wnioskodawcy oraz jej stopnia oparto się w tym zakresie na konkluzji orzeczenia lekarskiego z dnia 13 grudnia 2012 roku jako ostatniej sporządzonej w sprawie i tym samej najbardziej kompleksowej i dysponującej najszerszym zakresem dokumentacji medycznej (oprócz orzeczenia lekarskiego z dnia 7 lutego 2013 roku i opinii uzupełniającej z dnia 15 maja 2013 roku). W tym zakresie należy zaznaczyć, iż biegła sporządzająca orzeczenie lekarskie z dnia 13 grudnia 2012 roku zasadnie wskazała, że wnioskodawca wymaga dłuższej ochrony od pracy niż określili to biegli sporządzający opinię z dnia 19 kwietnia 2012 roku, a jednocześnie krótszej niż określiła to biegła gastroenterolog w opinii uzupełniającej z dnia 15 maja 2013 roku. Także zdaniem Sądu należy bowiem zauważyć, iż R. S.choruje na wrzodziejące zapalenie jelita grubego od ponad 20 lat i jest intensywnie leczony lekami (...)i (...). Przedmiotowa choroba nie ma przebiegu lekkiego, ponieważ wnioskodawca otrzymuje silne leki, które w niewielkim stopniu hamują postęp zapalenia jelit, brak okresów całkowitej remisji objawów. Zmiany wielostawowe upośledzają sprawność organizmu powodują ograniczenie ruchomości w stawach oraz silny odczyn bólowy. Przy zachowaniu spokojnego trybu życia, bez dźwigania, ilość stolców utrzymuje się na poziomie około 5 razy na dobę z niewielką ilością krwi i śluzu. Przy najmniejszym wysiłku fizycznym ilość stolców gwałtownie wzrasta.

Zatem należy stwierdzić, iż wszyscy biegli sporządzający opinie w sprawie w sposób skuteczny zakwestionowali prawidłowość stanowiska zajętego przez lekarza orzecznika ZUS w orzeczeniu z dnia 28.12.2011r. oraz komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.w orzeczeniu z dnia 18.01.2012 roku, będącego faktyczną podstawą decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.z dnia 6 lutego 2012 roku znak: (...).

W tym miejscu należy wskazać, iż kwestionowanie sporządzonych w sprawie opinii, w tym przede wszystkim orzeczenia lekarskiego z dnia 13 grudnia 2012 roku, należy uznać za jedynie bezzasadną z owymi opiniami polemikę, obarczoną subiektywnym nastawieniem strony postępowania, gołosłowne podważenie obiektywizmu biegłych. Zdaniem Sądu nie ma najmniejszych podstaw do podważenia stanowiska biegłych sporządzających w/w opinie jako osób niewątpliwie posiadających wiadomości specjalne oraz doświadczenie zawodowe, orzekających na podstawie kompletnej dokumentacji medycznej i z odniesieniem się do wniosków wcześniejszych opinii przeprowadzonych w sprawie . W tym miejscu podkreślić należy, iż dowód z opinii biegłych jest specyficznym środkiem dowodowym, którego ocena przebiega według odmiennych, właściwych tylko dla tych opinii biegłych kryteriów. Przeprowadzana ocena dokonywana jest z punktu widzenia fachowości osób, które ją sporządziły, dokładności przeprowadzonych badań oraz trafności uzasadnienia w powiązaniu z wynikami badań (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002r., V CKN 1354/00, LEX nr 77046; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 2000r., ICKN 1170/98, OSNC 2001/4/64).

Reasumując tę część rozważań należy wskazać, iż Sąd nie dopuścił dowodu z nowej opinii biegłych albowiem miał na uwadze okoliczność, iż w dotychczas sporządzonych wszystkie kwestie sporne sprawy zostały wyjaśnione, w związku z czym nie było potrzeby prowadzenia dalszego postępowania dowodowego, które narażałoby tylko Skarb Państwa na dodatkowe koszty. Same różnice w ocenie przez strony przedmiotowych opinii, nawet znaczne, pozbawione przy tym zasadnych merytorycznych zastrzeżeń, nie stanowią podstawy do dopuszczenie dowodu z opinii kolejnych biegłych, bowiem ocena dowodów i wskazanie tych, którym nadaje się walor wiarygodności jest rzeczą Sądu i mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów ( vide art. 233 kpc). Jak wynika z treści art. 286 kpc opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie „w razie potrzeby”. Wskazana potrzeba nie może być tylko wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii, lecz być umotywowana konkretnymi uwagami i argumentami podważającymi jej miarodajność. W przeciwnym bowiem razie Sąd byłby zobligowany do powoływania kolejnych biegłych dopóty, dopóki nie złożona zostałaby opinia w pełni zadawalająca stronę przeciwną, co jest niedopuszczalne ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2003 roku, V CKN 1622/00, LEX nr 141384; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 roku, II CKN 639/99, LEX nr 53135).

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd meriti, biorąc pod uwagę konkluzje przede wszystkim orzeczenia lekarskiego z dnia 13 grudnia 2012 roku, na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w pkt 1 sentencji uzasadnianego wyroku, tj. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy R. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 10 lutego 2012 roku do dnia 9 lutego 2014 roku.

Na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd orzekł jak w pkt 2 sentencji, albowiem wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji nie nastąpiło dopiero na etapie postępowania jurysdykcyjnego, co wskazuje na zaniedbanie w tym zakresie organu rentowego.