Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w VIII Wydziale Karnym

w składzie :

Przewodnicząca SSR Marta Bujko

Protokolant Monika Nałęcz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31.01.17. 8.02.17, 24.03.17, 9.05.17 , 10.11.17 r. sprawy

F. C.

s. K. i B., ur. (...) w W. oskarżonego o to, że

1.w dniu 9 lipca 2016 r. na Zawojskiej 38 pomógł P. K. (1) i drugiej nieustalonej osobie w dokonaniu kradzieży z włamaniem do domu dokonanej przez wyważenie drzwi balkonowych i kradzieży mienia w postaci różnej biżuterii oraz środków pieniężnych na łączną kwotę 67 176 zł na szkodę E. C., w ten sposób, że przywiózł te osoby na miejsce zdarzenia samochodem marki O. (...) nr rej (...) i oczekiwał na nie podczas dokonywania włamania, tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k w zw z art. 279 § 1 k.k.;

2.w dniu 25 czerwca 2016 r. przy ul. (...) działając wspólnie z nieustaloną osobą, po uprzednim otworzeniu okna na piętrze i kradzieży mienia w postaci zegarka marki C. o wartości 1000 zł, zegarka marki T. (...) o wartości 20000 zł, złotego łańcuszka o wartości 700 zł, złotych kolczyków o wartości 700 zł, łańcuszka z białego złota wraz z zawieszką i kolczykami o wartości 2000 zł, złotych kolczyków wysadzanych cyrkoniami o wartości 1200 zł, złotej bransoletki w splocie F. o wartości 1000 zł, złotej bransoletki o wyglądzie łańcuszka o wartości 1000 zł, kolczyków i zawieszek o wartości 3000 zł, pieniędzy w kwocie 2700 zł na szkodę E. i C. P., w ten sposób, że przywiózł te osoby na miejsce zdarzenia samochodem marki O. (...) nr rej (...) i oczekiwał na nie podczas dokonywania włamania, tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

oraz

P. K. (1) ,

s. T. i M., ur. (...) w W. oskarżonego o to, że

1.w dniu 9 lipca 2016 r. na Zawojskiej 38 działając wspólnie z nieustaloną osobą po uprzednim wyważeniu drzwi balkonowych, zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza domu mienie w postaci: złotego naszyjnika z brylantami o wartości 18.000 zł, złotego naszyjnika o wartości 3.000 zł, złotych kolczyków z drobnymi brylantami o wartości 5.000 zł, naszyjnika z czarnych szlifowanych pereł o wartości 15.000 zł, dwóch naszyjników z czarnych małych pereł szlifowanych o wartości 14.000 zł, dwóch naszyjników z różowych pereł nieoszlifowanych o wartości 1.000 zł, dwóch naszyjników z białych pereł nieoszlifowanych o wartości 1.000 zł, zegarka damskiego T. o wartości 1600zł, wisiorka z kryształu górskiego z zawieszką o wartości 600 zł, perfum marki C. o wartości 400 zł, zegarka męskiego L. o wartości 3.800 zł, portfela brązowo-czarnego o wartości 100 zł, pieniędzy w kwocie 400 zł oraz 290 Euro o równowartości 1276 zł na szkodę E. C., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.;

2.w dniu 25 czerwca 2016 r. przy ul. (...) działając wspólnie z nieustaloną osobą, po uprzednim otworzeniu okna na piętrze zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza domu mienie w postaci: zegarka marki C. o wartości 1000 zł, zegarka marki T. (...) o wartości 20000 zł, złotego łańcuszka o wartości 700 zł, złotych kolczyków o wartości 700 zł, łańcuszka z białego złota wraz z zawieszką i kolczykami o wartości 2000 zł, złotych kolczyków wysadzanych cyrkoniami o wartości 1200 zł, złotej bransoletki w splocie F. o wartości 1000 zł, złotej bransoletki o wyglądzie łańcuszka o wartości 1000 zł, kolczyków i zawieszek o wartości 3000 zł, pieniędzy w kwocie 2700 zł na szkodę E. i C. P., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

1.Oskarżonego F. C. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 wyroku, z tym, że ustala, że wartość skradzionego mienia wynosiła 61 638,30zł i za to na podstawie art. 18 § 3 k.k w zw z art. 279 § 1 k.k. skazuje go i na podstawie art. 19 § 1 k.k w zw z art. 279 § 1 k.k. w zw z art. 37b kk wymierza mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin miesięcznie;

2. Oskarżonego F. C. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 2 wyroku i za to na podstawie art. 18 § 3 k.k w zw z art. 279 § 1 k.k. skazuje go i na podstawie art. 19 § 1 k.k w zw z art. 279 § 1 k.k. w zw z art. 37b kk wymierza mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin miesięcznie;

3. Na podstawie art. 85 § 1 kk i 87 §2 kk wymierza oskarżonemu F. C. łączną karę 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz łączną karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin miesięcznie;

4. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec F. C. łącznej kary pozbawienia wolności zalicza okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10.07.2016 do dnia 7.11.2016, na poczet orzeczonej łącznej kary ograniczenia wolności zalicza okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 7.11.2016 do dnia 8.02.2017r;

5. Oskarżonego P. K. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt 1 wyroku uznaje za winnego tego, że w dniu 9 lipca 2016 r. na Zawojskiej 38 działając wspólnie z nieustaloną osobą po uprzednim wyważeniu drzwi balkonowych, zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza domu mienie o wartości 61 638,30zł w postaci: złotego naszyjnika z brylantami, złotego naszyjnika, złotych kolczyków z drobnymi brylantami, naszyjnika z czarnych szlifowanych pereł, dwóch naszyjników z czarnych małych pereł szlifowanych, dwóch naszyjników z różowych pereł nieoszlifowanych, dwóch naszyjników z białych pereł nieoszlifowanych, zegarka damskiego T., wisiorka z kryształu górskiego z zawieszką, perfum marki C., zegarka męskiego L., portfela brązowo-czarnego, pieniędzy w kwocie 400 zł oraz 290 Euro, na szkodę E. C., tj. czyu z art. 279 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

6. Oskarżonego P. K. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 2 wyroku i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

7. Na podstawie art. 85 § 1 kk i 86 § 1kk wymierza oskarżonemu P. K. (1) łączną karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

8. Na podstawie art. 63 § 1kk na poczet orzeczonej wobec P. K. (1) łącznej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres pozbawienia wolności w sprawie od dnia 12.07.2016 do dnia 8.02.2017r;

9. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonych do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz C. i E. P.- solidarnie- kwoty 33 300zł;

10. Na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów na karcie 420-423 poz. 1-6, 8-15, oraz śladów kryminalistycznych poz 1-28;

11.Na podstawie art. 230 § 2 k.k. nakazuje zwrócić oskarżonemu F. C. dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowych na k. 421 akt sprawy pod poz. 7 i 17 w postaci butów i kluczyka samochodowego, oskarżonemu P. K. (1) dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowych na k. 421 akt sprawy pod poz. 16 w postaci butów;

12. zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego F. C. opłatę w kwocie 180 zł oraz koszty w kwocie 2 106, 77zł oraz od oskarżonego P. K. (1) opłatę w kwocie 300 zł oraz koszty w kwocie 2 106, 77zł .

Sygn. akt VIII K 702/16

UZASADNIENIE

W toku rozprawy, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 czerwca 2016 r. w godzinach wieczornych F. C. poruszający się wypożyczonym z wypożyczalni pojazdów R. D. pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...) wspólnie z P. K. (1) i inną ustaloną osobą udał się w okolice ul. (...), gdzie w nieustalonym miejscu F. C. pozostawił samochód, a pozostali mężczyźni wysiedli z pojazdu i udali się na ulicę (...). F. C. o nieustalonej godzinie również udał się na ulice (...) i na prośbę P. K. (1) zadzwonił za pośrednictwem video-domofonu do domu przy ul. (...), celem sprawdzenia czy w budynku znajdują się domownicy. Około godziny 20:34 i 21:34 P. K. (1) wspólnie z innym ustalonym mężczyzną po raz kolejny sprawdzał, czy w mieszkaniu znajdują się domownicy. Stwierdzając, że mieszkanie jest prawdopodobnie puste, wszedł na teren posesji wspólnie z inną ustaloną osobą od strony ul. (...) i skierował się do ogrodu. Około godz. 21:47 obaj mężczyźni wdarli się do wnętrza domu, poprzez otwarcie okna na I piętrze budynku i zabrali w celu przywłaszczenia z wnętrza domu mienie w postaci: zegarka marki C. o wartości 1000 zł, zegarka marki T. (...) o wartości 20000 zł, złotego łańcuszka o wartości 700 zł, złotych kolczyków o wartości 700 zł, łańcuszka z białego złota wraz z zawieszką i kolczykami o wartości 2000 zł, złotych kolczyków wysadzanych cyrkoniami o wartości 1200 zł, złotej bransoletki w splocie F. o wartości 1000 zł, złotej bransoletki o wyglądzie łańcuszka o wartości 1000 zł, kolczyków i zawieszek o wartości 3000 zł, pieniędzy w kwocie 2700 zł na szkodę E. i C. P. powodując łączną szkodę w wysokości 33300 złotych. Na krótko przed godz. 22:00 P. K. (1) wspólnie z ustalonym mężczyzną wybiegli z posesji przy ul. (...) i przebiegli przez teren sąsiadującej z działką pokrzywdzonych spółki (...), którą patrolował pracownik ochrony J. M.. Mężczyźni przebiegli w kierunku ulicy (...) w nieustalonym kierunku. Po godz. 22:00 na miejsce zdarzenia przyjechał patrol firmy ochroniarskiej.

W dniu 9 lipca 2016 r. F. C. wspólnie z P. K. (1) i innym ustalonym mężczyzną pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...) udali się na ulicę (...). F. C. zatrzymał pojazd przy skrzyżowaniu z ulicą (...). P. K. (1) i inny ustalony mężczyzna udali się w pobliże domu jednorodzinnego przy ul. (...). F. C. miał pozostać w okolicach samochodu i oczekiwać na w/w mężczyzn. Przed godziną 22:30 P. K. (1) i inny ustalony mężczyzna dokonali włamania do wnętrza budynku poprzez podważenie drzwi balkonowych znajdujących się na pierwszym piętrze budynku. Mężczyźni zabrali w celu przywłaszczenia z wnętrza domu mienie w postaci: złotego naszyjnika z brylantami o wartości 18.000 zł, złotego naszyjnika o wartości 3.000 zł, złotych kolczyków z drobnymi brylantami o wartości 5.000 zł, naszyjnika z czarnych szlifowanych pereł o wartości 15.000 zł, dwóch naszyjników z czarnych małych pereł szlifowanych o wartości 14.000 zł, dwóch naszyjników z różowych pereł nieoszlifowanych o wartości 1.000 zł, dwóch naszyjników z białych pereł nieoszlifowanych o wartości 1.000 zł, zegarka damskiego T. o wartości 1600zł, wisiorka z kryształu górskiego z zawieszką o wartości 600 zł, perfum marki C. o wartości 400 zł, zegarka męskiego L. o wartości 3.800 zł, portfela brązowo-czarnego o wartości 100 zł, pieniędzy w kwocie 400 zł oraz 290 Euro o równowartości 1276 zł powodując łączną stratę w wysokości 61.638,30 zł. na szkodę E. C.. Około godz. 23:00 uaktywnił się alarm zainstalowany w budynku, a P. K. (1) i inny ustalony mężczyzna zbiegli w nieustalonym kierunku. Oczekujący na nich F. C. został telefonicznie poinformowany przez P. K. (1), żeby odjechał, gdyż wspólnie z ustalonym mężczyzną wróci nie korzystając z pojazdu F. C.. F. C. za transport, czas i paliwo otrzymywał kwoty od 300 do 500 złotych od P. K. (2) i innego ustalonego sprawcy.

F. C. nie był dotychczas karany sądownie. P. K. (1) natomiast był w przeszłości kilkakrotnie karany sądownie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów w postaci częściowo wyjaśnień F. C. (k. 90-91), zeznań C. P. (k. 40-42, 680-681), E. P. (k. 84, 682, 753), E. C. (k. 31-32, 683), D. C. (k. 753), J. M. (k. 54, 685), W. K. (k. 103-104, 687), P. D. (1) (k. 27-28, 683) i H. W. (k. 35-36, 684-685) oraz dowodów z dokumentów w postaci: (k: 4) notatki służbowej z użycia psa tropiącego, (k: 5-6, 10-11, 17-21, 22-24, 45-48, 56-58, 63-66, 67-75, 76-81, 94-95, 98-101, 141-142, 144-146, 153-155, 174-175, 230-236, 237-241,324-326, 327-328, 330-332, 333-334, 351-355) – protokołów, (k: 347) – umowy, (k: 363-364 368-375, 382-397, 403-404, 784-789) – opinii, (k: 417-419) – kart karnych (k. 751, 768) – nośników danych, (k: 807-809) – kart karnych, (k: 811-812) – dokumentacji, (k: 839) – płyty z aktami szkodowymi i (k: 840-887) – wydruków z akt szkodowych.

Oskarżony F. C. w początkowej fazie postępowania przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i szczegółowo opisał przebieg zdarzenia. na późniejszym etapie postępowania kategorycznie zaprzeczył popełnieniu zarzuconego mu występku, podnosząc, że treść pierwotnych wyjaśnień została na nim wymuszona przemocą.

W toku dochodzenia w dniu 10 lipca 2016 roku przesłuchiwany przez funkcjonariuszy Policji wyjaśnił, że złożył wyjaśnienia w których podał, że w dniu 9 lipca 2016 r. przyjechał na osiedle (...) samochodem marki O. (...), który to pojazd wypożyczył z wypożyczalni samochodów na B.. Wraz z nim pojechali dwaj mężczyźni o imionach P. i K.. Jak podał, znał ich jedynie z widzenia. Mężczyźni poprosili go aby ich podwiózł na S. i chwile poczekał, bo mają coś do załatwienia. Gdy mężczyźni wysiedli z samochodu, oskarżony odjechał około 300 metrów dalej i zaparkował. Jak wyjaśnił, podczas oczekiwania na mężczyzn, zauważył podjeżdżające radiowozy, więc pozostawił samochód i udał się do miejsca zamieszkania gdzie spożywał alkohol. Następnie skontaktował się ze swoja matką, mówiąc jej że był na imprezie i żeby pomogła mu przyprowadzić samochód do domu. Dodatkowo wyjaśnił, że czasami podwoził P. i K. w różne miejsca na S. i W., ale oni nie wtajemniczali go po co chcą tam się udać. Za pomoc w transporcie otrzymywał kwoty od 300 do 500 złotych. Jak podał, pod koniec czerwca przywiózł ich na W. na ul. (...). Kazali mu zadzwonić do wolnostojącego budynku domofonem. Oskarżony wyjaśnił, że usłyszał głos kobiety, więc odszedł. Po dwóch dniach przywiózł ponownie tych samych mężczyzn w to samo miejsce. Po tym jak opuścili pojazd oskarżony na nich miał czekać. W toku przesłuchania okazano wizerunki obydwóch mężczyzn, na których rozpoznał on mężczyznę o imieniu K. oraz P. K. (1). Końcowo podał, że telefonicznie mężczyźni polecili mu odjechać, bo coś się wydarzyło i poinformowali go, że wrócą oddzielnie (k. 90-91).

W toku przesłuchania przed prokuratorem, oskarżony stanowczo nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, przedstawiając wyjaśnienia, w których szczegółowo opisał przebieg czynności związanych z jego pierwszym przesłuchaniem. Podniósł, że poprzednie wyjaśnienia zostały na nim wymuszone. Funkcjonariusze Policji mieli dusić go, przemocą wpływać na złożenie wyjaśnień konkretnej treści, jak również mieli pozbawić oskarżonego z ubrań i grozić mu dokonaniem innej czynności seksualnej. Wyjaśnił, że funkcjonariuszy było sześciu i wywierali oni na nim presję, celem złożenia wyjaśnień z których miało wynikać, że zawoził mężczyzn o imionach P. i K. na włamania. Oskarżony końcowo zgodził się podpisać protokół, tylko dlatego żeby funkcjonariusze już go nie bili. W zakresie zarzuconego oskarżonemu czynu F. C. wyjaśnił, że samochód marki O. wypożyczył z wypożyczalni. Przyszedł z mamą odebrać samochód, gdyż wcześniej spożywał alkohol i nie mógł prowadzić. W okolicach S. B. M. czekał na dziewczynę z którą się umówił. Z wyjaśnień F. C. wynika, że spotkał poznane wcześniej dziewczyny i wspólnie spożywali alkohol. Potem skorzystał z taksówki i przejechał do domu i poprosił mamę, żeby pojechała z nim odebrać samochód. (k. 112-114).

W toku kolejnego przesłuchania F. C. ponownie wyjaśnił, że jego pierwsze wyjaśnienia zostały złożone pod przymusem i po raz kolejny opisał okoliczności w jakich pozostawił samochód w pobliżu Centrum Handlowego (...) (k. 120-121). W trakcie przesłuchania w dniu 16 września 2016 r. oskarżony nie przyznał się do popełnienia czynów i dodał jedynie, że jego pierwsze wyjaśnienia zostały złożone w warunkach, które wyłączały możliwość wskazania na prawdziwe okoliczności zdarzenia. Znajdował się wówczas pod wpływem alkoholu oraz był zastraszany (k. 254-255). W toku kolejnego przesłuchania, oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień (k. 339-340).

Na rozprawie, F. C. ponownie zaprzeczył popełnieniu zarzuconych mu czynów oraz podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, z wyjątkiem pierwszych, złożonych tuz po zatrzymaniu (k. 653).

Oskarżony P. K. (1) w toku całego postępowania nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów oraz skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 159-160, 178-179, 654) .

Oceniając materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonych F. C. i P. K. (1), Sąd po przeprowadzenia analizy wszystkich uzyskanych dowodów stwierdził, że ich treść nie zasługuje na walor wiarygodności.

Oświadczenia P. K. (1), w których kategorycznie twierdził, że nie popełnił zarzuconych mu czynów, nie sposób uznać za wiarygodne, skoro jego wizerunek został zarejestrowany przez kamery monitoringu w dniu 25 czerwca 2016 r., zarówno przed dokonaniem włamania (kamera video-domofonu), jak i po jego dokonaniu (zapis z kamer znajdujących się na posesji przy ul. (...), jak i zapis kamery monitoringu usytuowanej na ul. (...)). O nieprawdziwości jego twierdzeń świadczy także treść wyjaśnień F. C., który w swych pierwszych wyjaśnieniach podał w jaki sposób pomagał oskarżonemu działającemu wspólnie z mężczyzną o imieniu K. w zakresie obu zarzuconych oskarżonemu czynów. Nie sposób pominąć także okoliczności, iż ustalenie trasy oskarżonego, który zbiegł z miejsca dokonania kradzieży z włamaniem w dniu 9 lipca 2016 r., stało się możliwe dzięki przeprowadzonemu przez policję eksperymentowi procesowemu z użyciem psa tropiącego. W ten sposób ustalono, że P. K. (1) na teren posesji przy ul. (...) udał się z pojazdu kierowanego przez F. C., co według treści wyjaśnień F. C. stanowi okoliczność w pełni wiarygodną.

Oceniając wyjaśnienia F. C., Sąd uznał za wiarygodne tylko te, które zostały przez niego zaprezentowane podczas pierwszego przesłuchania go w charakterze podejrzanego. Nie sposób bowiem logicznie założyć, że F. C. był zmuszony do złożenia wyjaśnień co do czynów, których miał się w rzeczywistości nie dopuścić. Nie sposób także dać mu wiarę, że był bity i poniżany przez funkcjonariuszy po jego zatrzymaniu. Brak jest bowiem jakichkolwiek dowodów na to, że oskarżony rzeczywiście nosił jakiekolwiek ślady przemocy podczas gdy był badany przed przyjęciem do jednostki penitencjarnej po zatrzymaniu. W ocenie Sądu zatem, treść późniejszych wyjaśnień oskarżonego stanowi jedynie linię obrony, mająca zdyskwalifikować treść jego pierwszych wyjaśnień, w których szczegółowo opisał sposób działania i swoją rolę w czynie współoskarżonego. Sąd zatem nie uwzględnił wyjaśnień oskarżonego, w których F. C. wycofuje z poprzednio prezentowanych okoliczności.

Niewątpliwie natomiast zeznania C. P. (k. 40-42, 680-681), E. P. (k. 84, 682, 753), E. C. (k. 31-32, 683), D. C. (k. 753), J. M. (k. 54, 685), W. K. (k. 103-104, 687) należało obdarzyć walorem wiarygodności. W zakresie zdarzenia z dnia 25 czerwca 2016 r. zeznania pokrzywdzonych pozostają w pełni zgodne z treścią zeznań świadka J. M., który zaobserwował dwóch mężczyzn uciekających z posesji przy ul. (...) w kierunku ul. (...). Ponadto zapisy nagrania kamer monitoringu znajdujących się na posesji pokrzywdzonych, potwierdzają okoliczność dokonanej kradzieży z włamaniem do należącego do nich domu jednorodzinnego, o skutkach której pokrzywdzeni szczegółowo zeznali. Podobnie Sąd ocenił zeznania pokrzywdzonych kradzieżą z włamaniem z dnia 9 lipca 2016 r. Treść zeznań nie nasuwa żadnych wątpliwości, jak również pozostaje zgodna z treścią depozycji przedstawionych przez W. K., który usłyszał około 22:40 usłyszał sygnał alarmu dochodzący z sąsiedniej posesji.

Treść zeznań w/w świadków pozostaje także w przeważającej mierze zbieżna z treścią wyjaśnień oskarżonego F. C., w zakresie w jakim przyznał się on do udziału w popełnieniu obydwóch czynów i wskazał na sprawców dokonanych włamań. Materiał dowodowy pochodzący zatem o w/w świadków stanowił dla Sądu w pełni wiarygodną podstawę czynienia prawidłowych ustaleń faktycznych.

Treść zeznań świadków P. D. (1) (k. 27-28, 683) i H. W. (k. 35-36, 684-685), Sąd ocenił jako wiarygodny materiał dowodowy. Okoliczności opisane rzez w/w świadków stanowią odzwierciedlenie czynności służbowych wykonywanych w związku z podjętymi działaniami mającymi na celu ustalenie okoliczności dokonanych włamań i ich sprawców. Treść zeznań świadka P. D. (1) skupia się na jego udziale w zatrzymaniu oskarżonego F. C. i nie budzi wątpliwości co do opisanych przez niego okoliczności. H. W. natomiast zrelacjonował okoliczności związane z rozpytaniem oskarżonego F. C., które w znacznym stopniu są powtórzeniem treści wyjaśnień w/w oskarżonego. W tym przypadku, Sąd oceniając treści zaprezentowane przez świadka uznał je za wiarygodne w zakresie w jakim odtwarzają okoliczności przeprowadzenia rozpytania, jak też w jakim pozwalają ocenić procesy motywacyjne oskarżonego.

Zeznania świadka B. C. (k. 14-15, 242, 686) Sąd uznał za równie wiarygodne. Świadek wskazała na okoliczności zatrzymania jej syna F. C. i przedstawiła przebieg wieczoru 9 lipca 2016 r., który zrelacjonował jej syn. W tym zakresie nie budzi wątpliwości, iż nie sposób uznać zeznań świadka za niewiarygodne, albowiem są one jedynie odtworzeniem treści przekazanych jej przez syna, natomiast jeśli idzie o treść wskazanych zeznań, Sąd uznał je za szczere, acz obiektywnie nieprawdziwe. Sąd zatem nie czynił w oparciu o nie ustaleń, albowiem na podstawie innych dowodów, jak również pierwszych wyjaśnień F. C., w zestawieniu z dowodami w postaci zeznań pokrzywdzonych, zapisów z monitoringu jak również wyniku użycia psa tropiącego, nie sposób było wiarygodnie uznać, że oskarżony F. C. nie uczestniczył w dokonanych kradzieżach z włamaniem.

K. Ś. odmówił złożenia zeznań (k. 754), natomiast zeznania P. Ś. (z k. 167-169), P. C. (z k. 244), M. K. (z k. 247), D. K. (z k. 249), T. K. z (k. 251) oraz P. D. (2) (k. 345, 688) w ocenie Sądu nie były przydatne dla ustaleń faktycznych, albowiem w/w świadkowie, nie mieli wiedzy na temat zdarzeń objętych treścią aktu oskarżenia, jak również ich zeznania nie zawierały okoliczności pozwalających na poczynienie odmiennych ustaleń faktycznych, aniżeli dokonane przez Sąd.

W toku postępowania dopuszczono także dowody z opinii biegłych różnych specjalności, celem weryfikacji okoliczności wynikających z osobowych źródeł dowodowych.

Na etapie postępowania przygotowawczego uzyskano opinie z zakresu daktyloskopii, badań genetycznych oraz opinię traseologiczną.

Sporządzona w sprawie opinia z zakresu genetyki sądowej z dnia 30 sierpnia 2016 r. wykazała, że z próbki oznaczonej do badań jako nr 20 pobranej z czapki z daszkiem „P. by R. L.”, wyizolowano DNA pochodzenia męskiego, które jest zgodne z profilem F. C.. Wartość tego dowodu biegli uznali za ekstremalnie mocną, w stosunku do dowodu że w próbce tej znajduje się DNA innej przypadkowej, niespokrewnionej osoby. Z kolei jeśli chodzi o próbkę nr 22 w postaci czapki z daszkiem (...) wyizolowano DNA pochodzące co najmniej od trzech osób. Po analizie wyniku badań genetycznych wyodrębniono profil DNA pochodzenia męskiego, zgodny z profilem F. C.. Wartość tego dowodu uznano również za ekstremalnie mocną. Z próbki nr 21 pobranej z czapki z daszkiem (...) wyizolowano mieszaninę DNA pochodzącą od kilku osób, w związku z tym wynik badań genetycznych nie nadawał się do identyfikacji. (368-375).

Zgodnie z opinią z przeprowadzonych badań traseologicznych z dnia 20 listopada 2016 r. uzyskano wyniki, stwierdzające że odwzorowania dowodowe, zabezpieczone w trakcie oględzin dokonanych w dniu 26 czerwca 2016 r. oraz w dniu 10 lipca 2016 r. nie pochodzą z zabezpieczonego obuwia od F. C. oraz P. K. (1) (k. 382-397). Podkreślenia wymaga jednak okoliczność, że obuwie zabezpieczone od P. K. (1) i przekazane jako materiał porównawczy do badań nie jest obuwiem, które P. K. (1) miał na sobie w dniu zatrzymania. Uwzględniając bowiem fakt, że włamania miały miejsce w dniach 25 czerwca i 9 lipca 2016 r., a podejrzany P. K. (1) został zatrzymany w dniu 12 lipca 2016 r., zabezpieczone od niego obuwie, było inne niż w w/w dniach, na co wskazuje choćby materiał poglądowy uzyskany z zapisów monitoringu (zdjęcia z k. 162- 163 oraz z k. 390 akt sprawy). Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że od P. K. (1) zabezpieczono jedynie jedną parę obuwa, w związku z tym istnieje duże prawdopodobieństwo, że w dniach 26 czerwca oraz 10 lipca 2016 r. używał on innego obuwia.

Opinia z zakresu daktyloskopii nie przyczyniła się do ustaleń niniejszego postępowania, albowiem materiał dowodowy zabezpieczony w mieszkaniu przy ul. (...) w przypadku jednej z próbek wykluczył udział F. C., natomiast w przypadku drugiego ze śladów, nie nadawał się do badań identyfikacyjnych (k. 368-375).

W toku rozprawy konieczne stało się ustalenie wysokości poniesionych przez pokrzywdzonych szkód, w związku z czym dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości. Opinia ta została oparta o średnie wartości rynkowe wskazanych przez pokrzywdzonych utraconych przedmiotów (k.784-789). Na rozprawie w dniu 24 marca 2017 r. biegły był obecny podczas przesłuchania E. P. i D. C., celem umożliwienia stronom dokonania korekty opisu przedmiotów podlegających wycenie (k. 452-754).

Wskazując zatem na treść oraz wnioski uzyskanych w toku niniejszego postepowania opinii, Sąd stwierdził, że wszystkie uzyskane opinie są jasne i nie budzą żadnych wątpliwości co do formy, jak i zastosowanych metod badawczych. Jednocześnie wskazać należy, że dla ustaleń niniejszego postepowania mają one, znikome znaczenie. Zarówno opinia z zakresu badań genetycznych, jak i daktyloskopijna i traseologiczna nie pozwalają na weryfikację innych uzyskanych w trakcie procesu dowodów, jak również nie wykluczają kategorycznie udziału P. K. (1) w zarzuconych mu czynach. W zakresie w jakim jednakże zmierzały do próby ustalenia udziału F. C. w stwierdzonych włamaniach, pozwoliły na ustalenie, że oskarżony nie przebywał na terenie żadnej z obydwóch nieruchomości. Jego udział bowiem nie polegał na dokonywaniu włamań i kradzieży.

W ocenie Sądu, także opinia biegłego z zakresu wyceny ruchomości, mimo iż jest rzeczowa, logiczna i w pełni jasna, oparta została o średnie i szacunkowe ceny opisanych przez pokrzywdzonych utraconych rzeczy i z tego powodu Sąd czyniąc ustalenia faktyczne nie uwzględnił jej w zakresie ustaleń dotyczących wartości skradzionego mienia.

Nie wzbudziły wątpliwości Sądu dowody z dokumentów zgromadzone w toku postępowania w szczególności: (k: 4, 415, 416)– notatki, (k: 5-6, 10-11, 17-21, 22-24, 45-48, 56-58, 63-66, 67-75, 76-81, 94-95, 98-101, 141-142, 144-146, 153-155, 174-175, 230-236, 237-241,324-326, 327-328, 330-332, 333-334, 351-355) – protokoły, (k: 347) – umowa, (k: 363-364 368-375, 382-397, 403-404, 784-789) – opinie, (k: 417-419) – karty karne (k. 751, 768) – nośniki danych, (k: 807-809) – karty karne, (k: 811-812) – dokumentacja, (k: 839) – płyta z aktami szkodowymi i (k: 840-887) – wydruki z akt szkodowych. Dokumenty te bowiem zostały sporządzone we właściwej formie przewidzianej przepisami prawa, czytelne i nie stały się przedmiotem zarzutów stron postępowania.

F. C. został oskarżony o to że:

1.  w dniu 9 lipca 2016 roku przy ul. (...) pomógł P. K. (1) i drugiej nieustalonej osobie w dokonaniu kradzieży z włamaniem do domu dokonanej przez wyważenie drzwi balkonowych i kradzieży mienia w postaci różnej biżuterii oraz środków pieniężnych na łączną kwotę 67176 zł na szkodę E. C. w ten sposób, że przewiózł te osoby na miejsce zdarzenia samochodem m-ki O. (...) nr rej. (...) i oczekiwał na nie podczas dokonywanego włamania, tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 279 § 1 kk oraz, że

2.  w dniu 25 czerwca 2016 roku w W. przy ul. (...) pomógł P. K. (1) i drugiej nieustalonej osobie w dokonaniu kradzieży z włamaniem do domu dokonanej po uprzednim otworzeniu okna na piętrze i kradzieży mienia w postaci: zegarka m-ki C. o wartości 1000 zł, zegarka m-ki T. (...) o wartości 20 000 zł, złotego łańcuszka o wartości 700 zł, złotych kolczyków o wartości 700 zł, łańcuszka z białego złota wraz z zawieszką i kolczykami o wartości 2000 zł, złotych kolczyków wysadzanych cyrkoniami o wartości 1200 zł, złotej bransoletki w splocie F. o wartości 1000 zł, złotej bransoletki o wyglądzie łańcuszka o wartości 1000 zł, kolczyków i zawieszek o wartości 3000 zł, pieniędzy w kwocie 2700 zł na szkodę E. i C. P. w ten sposób, że przewiózł te osoby na miejsce zdarzenia samochodem m-ki O. (...) nr rej. (...) i oczekiwał na nie podczas dokonywanego włamania, tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 279 § 1 kk.

P. K. (1) zarzucono czyny polegające na tym, że:

1.  w dniu 9 lipca 2016 r. na Zawojskiej 38 działając wspólnie z nieustaloną osobą po uprzednim wyważeniu drzwi balkonowych, zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza domu mienie w postaci: złotego naszyjnika z brylantami o wartości 18.000 zł, złotego naszyjnika o wartości 3.000 zł, złotych kolczyków z drobnymi brylantami o wartości 5.000 zł, naszyjnika z czarnych szlifowanych pereł o wartości 15.000 zł, dwóch naszyjników z czarnych małych pereł szlifowanych o wartości 14.000 zł, dwóch naszyjników z różowych pereł nieoszlifowanych o wartości 1.000 zł, dwóch naszyjników z białych pereł nieoszlifowanych o wartości 1.000 zł, zegarka damskiego T. o wartości 1600zł, wisiorka z kryształu górskiego z zawieszką o wartości 600 zł, perfum marki C. o wartości 400 zł, zegarka męskiego L. o wartości 3.800 zł, portfela brązowo-czarnego o wartości 100 zł, pieniędzy w kwocie 400 zł oraz 290 Euro o równowartości 1276 zł na szkodę E. C., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.;

2.  w dniu 25 czerwca 2016 r. przy ul. (...) działając wspólnie z nieustaloną osobą, po uprzednim otworzeniu okna na piętrze zabrał w celu przywłaszczenia z wnętrza domu mienie w postaci: zegarka marki C. o wartości 1000 zł, zegarka marki T. (...) o wartości 20000 zł, złotego łańcuszka o wartości 700 zł, złotych kolczyków o wartości 700 zł, łańcuszka z białego złota wraz z zawieszką i kolczykami o wartości 2000 zł, złotych kolczyków wysadzanych cyrkoniami o wartości 1200 zł, złotej bransoletki w splocie F. o wartości 1000 zł, złotej bransoletki o wyglądzie łańcuszka o wartości 1000 zł, kolczyków i zawieszek o wartości 3000 zł, pieniędzy w kwocie 2700 zł na szkodę E. i C. P., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

Czyn opisany w dyspozycji art. 279 k.k. polega na tym, że sprawca dokonuje zaboru mienia w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia, utrudniającym dostęp do jego wnętrza (uchwała SN z 25 VI 1980 r., VII KZP 48/79, OSNKW 1980, nr 4, poz. 65). Dla bytu czynu z art. 279 § 1 kk nie ma znaczenia, czy zamknięcie to jest skuteczne oraz czy trudno je pokonać. Istotne jest natomiast to, że z samego faktu istnienia zabezpieczenia należy wnioskować, że użytkownik pomieszczenia ma zamiar ochronić je przed osobami niepowołanymi. Bardzo ważnym elementem określającym przestępstwo kradzieży z włamaniem jest to, że pokonanie zabezpieczenia musi mieć charakter faktycznego działania mającego na celu usunięcie przeszkody. Dla porównania wskazać należy, że kradzieży z włamaniem nie można sprawcy zarzucić wówczas, gdy np. otwiera on zamknięte drzwi kluczem, który znajduje się w drzwiach, bądź to odsuwa skobel, czego może dokonać bez najmniejszego wysiłku. Wskazać również należy, że aby móc przypisać sprawcy dokonanie w/w czynu, należy ustalić, że działał on z zamiarem bezpośrednim kierunkowym dokonania zaboru mienia.

Jeżeli idzie zaś o pomocnictwo, zachodzi ono wówczas gdy sprawca obiektywnie ułatwia innej osobie popełnienie czynu zabronionego. Ułatwianie to może przybrać postać dostarczania narzędzia lub środka przewozu albo też udzielania rady lub informacji. Może być ono także oddziaływaniem na psychikę sprawcy polegającym m.in. na umacnianiu go w zamiarze popełnienia czynu zabronionego. Ułatwienie popełnienia czynu zabronionego musi mieć miejsce przed jego realizacją albo najpóźniej w jej trakcie.

Istotny jest również fakt, że pomocnictwo możliwe jest zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Odpowiedzialność karna pomagającego zależy zatem od ustalenia, że chciał on, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego albo - przewidując możliwość jego dokonania - godził się na to. [G. J., K. N., Ł. G., komentarz].

Przenosząc zatem powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy bez najmniejszych wątpliwości stwierdzić należało, że oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona zarzuconych im czynów.

P. K. (1) za równo w dniu 25 czerwca 2016 r. jak i 9 lipca 2016 r. wspólnie i w porozumieniu z innym ustalonym sprawcą dokonał kradzieży z włamaniem do mieszkań przy ul. (...). Podstawą ustaleń w tym zakresie są wyjaśnienia F. C., który osobiście mężczyzn zawoził w pobliże miejsc dokonania przestępstw.

W zakresie włamania do mieszkania przy ul. (...) dodatkowo wskazać należy, że P. K. (1) został zarejestrowany prze video-domofon wspólnie z innym ustalonym sprawcą i nie sposób uznać za przypadek, że przebywał tam o godzinie 20:36:02 oraz o godz. 21:34. Nie sposób również pominąć faktu, iż oskarżony P. K. (1) został zarejestrowany przez kamerę monitoringu od strony ogrodu o godz. 21:38 i później 21:46 i 21:57. Biorąc pod uwagę okoliczność, iż pokrzywdzony C. P. około godz. 22:02 otrzymał informację od pracownika S. (...) informującego go, że w mieszkaniu przy ul. (...) uaktywnił się alarm przeciwwłamaniowy, zapis monitoringu „ (...)” z godz. 21:57:27 zawiera moment ucieczki P. K. (1) z posesji pokrzywdzonego. Dodatkowo zapis monitoringu kamery z ul. (...) ukazuje sylwetkę biegnącego P. K. (3), co wspólnie z treścią zeznań J. M. bezspornie wskazuje, że to m.in. oskarżony dopuścił się kradzieży z włamaniem na szkodę C. i E. P.. Oskarżony nie został ujęty „na gorącym uczynku”, co wyeliminowałoby jakiekolwiek wątpliwości, nie mniej biorąc pod uwagę fakt, że nikt inny nie został zarejestrowany na zapisie monitoringu, jak również obecność charakterystycznie ubranego oskarżonego zarówno przed domem, jak i od strony wewnętrznego dziedzińca została zarejestrowana na krótko przed jak i bezpośrednio po załączeniu się alarmu, nie pozostawia wątpliwości, iż P. K. (1) wspólnie z innym ustalonym sprawcą dopuścił się kradzieży z włamaniem do domu przy ul. (...).

Jeśli zaś idzie o czyn polegający na dokonaniu kradzieży z włamaniem do domu przy ul. (...) przywołać należy przede wszystkim zeznania W. K., który widział obydwóch sprawców wybiegających około godz. 22:40 z posesji przy ul. (...). Co prawda świadek podniósł, że nie byłby w stanie rozpoznać sprawców, nie mniej w trakcie przesłuchania dzień po zdarzeniu opisał wzrost obu sprawców i szczegółowo ubranie jednego z nich. Po wykonaniu czynności z udziałem psa tropiącego, ujawniono pojazd użytkowany przez F. C.. Biorąc zatem pod uwagę treść jego pierwotnych wyjaśnień, w których podaje, że zawoził swoich znajomych P. i K. w różne miejsca na M. i W., wskazanie psa tropiącego, który doprowadził funkcjonariuszy z miejsca dokonania włamania do pojazdu zatrzymanego przy skrzyżowaniu ul. (...) i ul. (...) jest wystarczającym dowodem wskazującym na popełnienie przez P. K. (1) zarzuconego mu czynu, albowiem gdyby kto inny dokonał włamania, dalsze czynności nie doprowadziłyby do ujawnienia miejsca postoju pojazdu, przy czym brak jest jednocześnie dowodów, aby F. C. przebywał na posesji ul. (...).

Dokonawszy zatem analizy zgromadzonych dowodów, nie sposób pominąć roli, jaką pełnił F. C. w przestępczym procederze, która sprowadzała się do oczekiwania w samochodzie na pozostałych sprawców oraz ukradzione przez nich mienie, co koreluje z treścią ogłoszonych temu oskarżonemu zarzutów. Oznacza to, że ślady obuwia F. C. nie mogły znaleźć się zarówno na zewnątrz okradzionych posesji jak i tym bardziej wewnątrz, gdzie zostały zabezpieczone procesowo. O sprawstwie podejrzanego w odniesieniu do czynu z pkt 1 świadczy przede wszystkim notatka z użycia psa tropiącego, który podjął ślad w określonym miejscu opisanym przez świadka (k. 103v.) i doprowadził przewodnika do samochodu użytkowanego w danym momencie przez F. C., czego on sam nie negował, ponadto klarowne i logiczne zeznania funkcjonariusza dokonującego istotnych czynności na miejscu zdarzenia w dniu 9 lipca 2016 r. (k. 27v.-28), protokół zatrzymania osoby, który wskazuje gdzie do zatrzymania doszło (k. 5) oraz protokół przeszukania pojazdu (k. 22-24), jak również pomocniczo zeznania pokrzywdzonego (k. 32).

Z kolei o sprawstwie podejrzanego w odniesieniu do czynu z pkt 2 świadczy przede wszystkim łańcuch poszlak dowodowych w postaci nagrania z monitoringu, z którego wynika, że podejrzany już był na miejscu zdarzenia, na co wskazują fotografie jego osoby, czemu również oskarżony nie zaprzeczył, samochodu, który był przez niego użytkowany, jak i pozostałych domniemanych sprawców w powiązaniu z zeznaniami świadka - pracownika ochrony J. M.. F. C. był zatem obecny przed posesją przy ul. (...), albowiem jego wizerunek został zarejestrowany przez video-domofon. Brak jest wskazania dokładniej godziny oraz daty zapisu, nie mniej bezspornym jest, że tego dnia F. C., podobnie jak pozostali sprawcy był obecny w okolicach miejsca w którym dokonano włamania.

Sąd zatem obydwóch oskarżonych uznał winnymi popełnienia zarzuconych im czynów, przy czym w stosunku do każdego z nich ustalił, że obaj działali w zamiarze bezpośrednim. Rola F. C. również mieści się w ramach umyślności, albowiem bez wątpienia miał on świadomość, czym zajmują się osoby którym użyczał transportu. Osiągał za to korzyści majątkowe i w ocenie Sądu miał pełną świadomość, że pomaga pozostałym sprawcom w popełnianiu przestępstw. Świadczy o tym choćby okoliczność, że za namową jednego ze sprawców samodzielnie dzwonił video-domofonem do domu przy ul. (...), aby sprawdzić czy ktokolwiek znajduje się wewnątrz.

Wobec P. K. (1) za każdy z przypisanych mu czynów Sąd wymierzył karę pozbawienia wolności w wymiarze po 1 roku. Jednocześnie wskazać należy, że w zakresie pierwszego z postawionych oskarżonemu zarzutów Sąd, ustalił wysokość szkody na kwotę 61.638,30 zł, albowiem taka wysokość poniesionych strat pokrzywdzony przedstawił ubezpieczycielowi (k. 859).

Względem oskarżonego F. C. Sąd natomiast orzekł za każdy z przypisanych mu czynów, uwzględniając treść art. 37b karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i 8 miesięcy kary ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, modyfikując opis czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 stosownie do ustaleń wysokości szkody.

Przy wymiarze kar Sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności w przepisach art. 53 k.k. Wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynów z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy oraz osiągnął cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Stopień winy oskarżonych Sąd uznał za znaczny, z uwagi na okoliczność iż zarzuconych im czynów oskarżeni dopuścili się z zamiarem bezpośrednim i w sposób zaplanowany.

Przy wymiarze kary Sąd baczył również, aby orzeczone kary była adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu stopień ten uznać należało również za znaczny. Oskarżeni swoim zachowaniem naruszyli bowiem dobro prawne w postaci ochrony własności i posiadania, spowodowali istotną szkodę w mieniu pokrzywdzonych kierując się przy tym niskimi pobudkami w postaci chęci osiągnięcia korzyści majątkowej ich kosztem.

Analiza całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności przemawiała zdecydowanie na niekorzyść oskarżonych. W szczególności Sąd nie stracił z pola widzenia uprzedniej kilkakrotnej karalności oskarżonego P. K. (1), który był w przeszłości skazywany na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. F. C. natomiast nie był dotychczas karany sądownie, w związku z czym Sąd uznał, że mimo wysokiej karygodności popełnionych przez niego czynów, orzeczenie wobec niego kar winno plasować się w poniżej dolnych granic ustawowego zagrożenia za czyny z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

Wobec P. K. (3) jednorodzajowe i podlegające wykonaniu kary pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności uwzględniając zarówno nieodległy okres pomiędzy czasem popełnienia obu przestępstw, jednocześnie uznając, że zastosowanie całkowitej absorbcji byłoby nieuzasadnionym złagodzeniem dolegliwości kary łącznej, zwłaszcza w świetle wysokości szkód jakie swoimi czynami spowodował. W ocenie Sądu zatem kara bezwzględna w orzeczonym wymiarze będzie karą adekwatną w stosunku do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów, jak również konieczna z uwagi na okoliczność iż poprzednio orzeczone kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania nie spełniły swojej funkcji probacyjnej. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu P. K. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od dnia 12 lipca 2016 r. do dnia 8 lutego 2017 roku.

Łącząc natomiast wymierzone kary mieszane wobec oskarżonego F. C., Sąd stosując art. 87 § 2 k.k. wymierzył mu jednocześnie karę łączną 4 miesięcy pozbawienia wolności i łączną kare 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Czyny oskarżonego również zostały popełnione w niewielkiej odległości czasowej, jak również jego działanie w formie pomocnictwa doprowadziło do powstania sporych szkód w mieniu pokrzywdzonych, jednakże Sąd miał na względzie okoliczność, iż mimo tego że oskarżony F. C. dopuścił się ciężkich przestępstw, z jednej strony kara łączna winna stanowić dla niego odczuwalną dotkliwość, z drugiej zaś przede wszystkim winna stanowić dla niego przestrogę na przyszłość przed popełnianiem podobnych przestępstw. Z uwagi na okres stosowania tymczasowego aresztowania w okresie od dnia 10 lipca 2016 r. do dnia 8 lutego 2017 r. Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonych kar łącznych, co spowodowało że oskarżonemu faktycznie do wykonania pozostanie jedynie kara ograniczenia wolności w wymiarze 4 miesięcy. W ocenie Sądu zatem orzeczone wobec oskarżonego kary łączne nie będą ponad miarę dotkliwe.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonych do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem dokonanym w domu na ul. (...) poprzez zapłatę 33 300 złotych solidarnie na rzecz pokrzywdzonych.

Stosownie do art. 44 § 2 k.k. oraz 230 § 2 k.p.k. Sąd orzekł w przedmiocie dowodów rzeczowych orzekając przepadek tych, które służyły do popełnienia przestępstw, natomiast przedmioty niepochodzące z przestępstwa jak również, te które nie służyły do jego popełnienia zwrócono osobom uprawnionym.

Stosownie do treści art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. Sąd obciążył oskarżonych kosztami w częściach równych w kwotach po 2106,77 złotych oraz opłatami stosownie do rodzaju i wysokości wymierzonych kar.

Wskazując na powyższe, Sąd orzekł jak w wyroku.