Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko Z. K.

o zapłatę

I. umarza postępowanie co do kwoty 2.686,70 zł (dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt sześć złotych siedemdziesiąt groszy) ;

II. w pozostałej części powództwo oddala;

III. zasądza od powoda na rzecz pozwanego 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C 1764/17

UZASADNIENIE

(...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł o zasądzenie od Z. K. kwoty 47576,35 zł z odsetkami i kosztami. Dla uzasadnienia swojego żądania wskazał, że 13.12.2007r. pozwany zawarł z (...) Bank (...) S.A. w W. umowę kredytu (...), na podstawie której bank oddał do jego dyspozycji środki pieniężne w kwocie 27492,21zł. Kredytobiorca nie wywiązał się z obowiązku terminowej spłaty rat kredytu, czego skutkiem było wypowiedzenie umowy kredytowej przez bank w dniu 11.12.2008r. Wypowiedzenie stało się skuteczne z dniem 27.01.2009r. W dniu 6.08.2015r. (...) Bank (...) S.A. w W. zawarł z powodem umowę przelewu, obejmującą wierzytelność wobec pozwanego, wynikającą z wyżej wymienionej umowy. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się niespłacony kapitał kredytu ( 17666,61zł ) oraz skapitalizowane odsetki umowne i odsetki za opóźnienie ( 29909,74zł ).

Pismem z 6.11.2017r. ( k. 33 ) powód cofnął pozew co do kwoty 2686,70zł, obejmującej część skapitalizowanych odsetek, natomiast pismem z 23.04.2018r. cofnął pozew w pozostałej części ( k. 58 ).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia ( k. 56 ). Przyznał, że zawarł umowę z bankiem, która została wypowiedziana ze skutkiem na dzień 27.01.2009r. i wskazał, że w konsekwencji roszczenie banku o zwrot kredytu stało się wymagalne 28.01.2009r., a zatem uległo przedawnieniu 28.01.2012r. Na posiedzeniu sądu w dniu 8.05.2018r. ( k. 64 ) pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż nie wyraża zgody na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje.

W dniu 13.12.2007r. pozwany zawarł z (...) Bank (...) S.A. w W. umowę kredytu (...), na podstawie której bank oddał do jego dyspozycji środki pieniężne w kwocie 27492,21zł. Kredytobiorca nie wywiązywał się z obowiązku terminowej spłaty rat kredytu, czego skutkiem było wypowiedzenie umowy kredytowej przez bank ze na dzień 27.01.2009r. W dniu 6.08.2015r. (...) Bank (...) S.A. w W. zawarł z powodem umowę przelewu, obejmującą wierzytelność wobec pozwanego.

( okoliczności bezsporne )

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku.

Pozew co do kwoty 2686,70zł tytułem skapitalizowanych odsetek został cofnięty przed rozpoczęciem rozprawy. Zgoda pozwanego nie była więc wymagana. Ponieważ sąd nie dostrzegł żadnych okoliczności, które mogłyby wskazywać na niedopuszczalność cofnięcia pozwu ( art. 203 § 4 kpc), postępowanie w tej części zostało umorzone na podstawie art. 355 § 1 kpc.

Oświadczenie o cofnięciu pozwu w pozostałej części zostało złożone już po rozpoczęciu rozprawy i wobec braku zgody pozwanego okazało się bezskuteczne. W tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu z uwagi na podniesienie przez pozwanego uzasadnionego zarzutu przedawnienia. Roszczenia banku stały się wymagalne 28.01.2009r., na skutek upływu terminu wypowiedzenia umowy. Termin ich przedawnienia upłynął zatem 28.01.2012r. ( art. 118 kc w zw. z art. 120 § 1 kc ). Pozwany mógł więc uchylić się od zaspokojenia dochodzonego pozwem roszczenia ( art. 117 § 2 kc ).

Mając powyższe na uwadze i na podstawie powołanych przepisów prawa, orzeczono jak w punktach pierwszym i drugim sentencji.

O kosztach postanowiono po myśli art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc i art. 203 § 2 zd. 2 kpc. Zasądzona pozwanemu kwota obejmuje wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, ustalone przy uwzględnieniu stawki minimalnej, określonej w § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( t. jedn. Dz. U. z 2018r., poz. 265 ). Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 18.10.2016r. ( Dz.U. nr 1715, ze zm. ) nie miało w sprawie zastosowania ponieważ reguluje ono wyłącznie zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przez Skarb Państwa . W okolicznościach sprawy obowiązek pokrycia tych kosztów został nałożony na przeciwnika strony, dla której ustanowiono pełnomocnika z urzędu, co uzasadnia zastosowanie ogólnych reguł ustalania jego wynagrodzenia.