Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Piotr Wojtysiak

Sędziowie SO Zbigniew Podedworny (spr.)

SO Beata Gutkowska

Protokolant sekr. sądowy Marta Szczęsna

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. M. (1) i J. M. (2)

przeciwko S. B. i M. B.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego w Grodzisku Mazowieckim

z dnia 9 sierpnia 2012 r., sygn. akt I C 307/07

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, że uchyla w całości nakaz zapłaty wydany w dniu 26 października 2007 roku przez Sąd Rejonowy w Grodzisku Mazowieckim (...) i powództwo oddala;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od J. M. (1) i J. M. (2) solidarnie na rzecz S. B. i M. B. solidarnie kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 488/13

Uzasadnienie:

J. M. (1) i J. M. (2), wnieśli o zasądzenie od pozwanych, S. B. i M. B., kwoty 30 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz z kosztami postępowania.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa

Wyrokiem z 9 sierpnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Grodzisku Mazowieckim:

1. oddalił powództwo;

2. zasądził solidarnie od powodów J. M. (1) i J. M. (2) na rzecz pozwanych S. B. i M. B. solidarnie kwotę 3542 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

3. nakazał pobrać solidarnie od powodów J. M. (1) i J. M. (2) kwotę 472,51 zł na rachunek Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Grodzisku Mazowieckim tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy orzekając jak wyżej miał za podstawę następujące ustalenia faktyczne:

W dniu 17 sierpnia 2006 r. powodowie, J. M. (1) i J. M. (2), sprzedali umową sprzedaży sporządzoną przed notariuszem J. K., prowadzącym kancelarię notarialną w M. (Rep. (...)), na rzecz S. B. i M. B., nieruchomość położoną
w miejscowości (...), stanowiącą zabudowaną działkę oznaczoną nr (...) o powierzchni 1500 m ^{( 2)}.

Zgodnie z § 2 i 3 wskazywanej umowy cena nabycia wynosiła 385.000 zł, z czego kwota 20 000 zł miała zostać zapłacona przez pozwanych do 18 sierpnia 2006 r., zaś kwota 365.000 zł do 31 sierpnia 2006 r., przy czym pozwani poddali się rygorowi egzekucji wprost z opisywanego aktu notarialnego na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c. co do zapłaty całej ceny nabycia. Według § 4 opisywanej umowy także do 31 sierpnia 2006 r. nastąpić miało wydanie przedmiotu umowy (k. 12-20).

W chwili sprzedaży nieruchomości piec olejowy znajdujący się na posesji i służący do ogrzewania domu posadowionego na te nieruchomości był uszkodzony.

W dniu 4 września 2006 r. na nieruchomości zakupionej przez pozwanych był serwisan z autoryzowanego serwisu firm (...), (...) i (...). Serwisant sporządził protokół oględzin pieca. W trakcie wizyty odnotował on, że kocioł grzewczy na posesji nie był konserwowany min. od 2-3 sezonów, nie był zaizolowany, był demontowany od zasobnika i miał widoczne ślady rdzy w dolnej części korpusu, izolacja termiczna zasobnika była uszkodzona z widoczną korozją w miejscu uszkodzenia. Jednocześnie serwisant wyraził niemożliwość sprawdzenia kotła wobec braku wody w instalacji centralnego ogrzewania, przecieku w instalacji i rozpiętej ścieżce olejowej.

Po wizycie wzmiankowanego serwisanta strony aneksowały pierwotnie zawartą umowę sprzedaży.W dniu 4 września 2006 r. strony stwierdziły, na skutek uprzednich oględzin nieruchomości, dokonanych w dniu jej wydania, iż piec centralnego ogrzewania jest uszkodzony, wobec czego zmieniono umowę z 17 sierpnia 2006 r. w ten sposób, że pozwani zobowiązali się do 5 września 2006 r. zapłacić za nabywaną nieruchomość 335.000 zł, zaś pozostała kwota, tj. 30.000 zł, miała zostać przez nich uiszczona po pomniejszeniu o koszty wymiany pieca centralnego ogrzewania i naprawy lub wymiany instalacji grzewczej, dokonując za zgodą sprzedającego potrącenia.

W aneksie wskazano także, iż wydanie nieruchomości ma nastąpić po otrzymaniu 335.000 zł na konto bankowe, nie później jednak niż 1 dzień od przedstawienia dowodu wpłaty kwoty przez kupujących. Jednocześnie zastrzeżono, że w razie przekroczenia kwoty 30.000 zł przez koszty wskazanych prac, to powodowie zobowiązali się pokryć różnicę i wpłacić kwotę stanowiącą różnicę na konto wskazane przez kupujących.

Po podpisaniu aneksu pozwani przystąpili do wykonania prac remontowych, które wykonywała (...) B. P. w B.. W toku prowadzonych prac okazało się, że wymiany wymagają, poza piecem, także popękane grzejniki.

Stan grzejników wskazywał na uprzednie zamrożenie instalacji. Ingerencji wymagał także system rur instalacji grzewczej.

Generalnie był problem z całą instalacją grzewczą, przy czym najcelniejszym sposobem doprowadzenia jej do odpowiedniego stanu była wymiana jej elementów. Awarią objęta była też instalacja zapewniająca ogrzewanie za pomocą kominka.

Instalacja ta częściowo, tj. w zakresie kotłowni z kotłem, hydrantem i zbiornikiem olejowym, znajdowała się poza budynkiem mieszkalnym, w osobnym zamkniętym pomieszczeniu.

W dniu 28 września 2006 r. (...) B. P. w B. wystawiła pozwanym fakturę nr (...) na kwotę 38.092 zł z tytułu wykonanych prac w zakresie montażu instalacji wodnej oraz naprawy instalacji centralnego ogrzewania i instalacji kanalizacyjnej.

Wykonane przez (...) B. P. w B. prace obejmowały w ramach montażu instalacji wodnej sprawdzenie tej instalacji w nabytym przez pozwanych od powodów budynku, usunięcie nieszczelności tej instalacji w łazience na parterze, kuchni wraz ze skuciem płytek i wymianą rur miedzianych, w łazience na piętrze przez wymianę rur miedzianych, demontaż nieszczelnego brodzika i jego zacementowanie.
W ramach naprawy instalacji kanalizacyjnej miało miejsce usunięcie nieszczelności instalacji wodnej i centralnego ogrzewania między budynkiem gospodarczym, w którym znajdował się piec i pompa a budynkiem mieszkalnym, a także skucie betonowej wylewki i wykop. Z kolei w zakresie naprawy instalacji centralnego ogrzewania zdemontowano piec marki (...) oraz zbiornik oleju opałowego, przygotowano instalację gazową i przewód wentylacyjny pod nowy piec, zamontowano nowy piec marki (...), wymieniono grzejniki centralnego ogrzewania i łazienkowe, usunięto nieszczelności w instalacji centralnego ogrzewania w salonie z usunięciem paneli i skuciem posadzki, sprawdzono i zdemontowano instalację zasilającą kominek z płaszczem wodnym, a także zamontowano i uszczelniono kominek.

R. B. zamontował nowy kocioł marki (...). Dokonał także pierwszego uruchomienia w/w kotła 26 września 2006 r. Zamontowany nowy piec był piecem gazowym. Nadto R. B. wymieniał grzejniki, zawory przy grzejnikach i część rur.

Prace na nieruchomości zakończyły się w listopadzie 2006 r.Do chwili obecnej urządzenia zainstalowane i naprawione w trakcie w/w prac działają poprawnie. Po wykonanych pracach powodowie zostali powiadomieni o ich kosztach. Syn pozwanych przedstawił powodom fakturę wystawioną przez firmę wykonującą prace.

Pismem z 6 lutego 2007 r. powodowie wyrazili gotowość pomniejszenia należnej im ceny sprzedaży nieruchomości o kwotę 15 000 zł, nie zaś o 30 000 zł nie akceptując do końca wydatków objętych przedłożoną przez pozwanych fakturą nr (...).

W dniu 16 maja 2008 r. pozwany sprzedał (...) Sp. z o.o. w G. odpady ze stali cienkiej o ciężarze 140 kg za cenę 126 zł, oraz 20 maja 2008 r. odpady ze stali cienkiej o ciężarze 140 kg za cenę 126 zł i odpady ze stali grubej o ciężarze 160 kg za cenę 156,80 zł. Ciężar zbytych odpadów ze stali w przybliżeniu jest równy ciężarowi zdemontowanych grzejników.

Dokonana przez pozwanych wymiana kotła centralnego ogrzewania oraz grzejników i rur było konieczne w związku ze stwierdzonym uszkodzeniem instalacji, przy czym kosztorysowa wartość robót w zakresie naprawy całej instalacji centralnego ogrzewania poprzez wymianę podstawowych urządzeń tj. kotła centralnego ogrzewania, podgrzewacza ciepłej wody, grzejników, armatury regulacyjnej i części rur, wyniosła 30.690,86 zł.

Strony rozliczyły się co do zasadniczej części ceny sprzedaży (bezsporne).

Stan faktyczny Sąd oparł się na ww. dokumentach zaoferowanych przez strony oraz twierdzeniach stron zawartych w pismach procesowych i wyrażanych na rozprawach, niekwestionowanych przez stronę przeciwną, a także na zeznaniach powodów i ww. świadków, ale jedynie w takim zakresie, w jakim korespondują one z dowodami z dokumentów. Sąd pominął według niego nieistotne dla sprawy kwestie dotyczące np. instalacji wodnej, nie objętej aneksem do umowy łączącej pierwotnie strony, czy też wiedzy pozwanych odnośnie usterek systemu ogrzewania sensu largo, okoliczności towarzyszących transakcji albo relacji między stronami przed i po transakcji, wobec precyzyjnych postanowień aneksu z 4 września 2006r.

Sąd wskazał, iż strona powodowa nie złożyła żadnego oświadczenia w przedmiocie uchylenia się od skutków oświadczenia woli zawartego w w/w aneksie w myśl art. 82 i nast. k.c., ani też nie sformułowała wprost zarzutów odwołujących się do treści art. 388 k.c., wobec czego za pozbawione celu uznano ustalanie okoliczności m. in. na pozostawanie strony powodowej w błędzie tudzież znajdowanie się w przymusowym położeniu.

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego sądowego odnośnie oceny konieczność przedsięwziętych przez pozwanych prac, a także ich wyceny.

Wyjaśnił, że zgłoszone odnośnie opinii przez powodów zarzuty, np. co do braku faktycznej wymiany grzejników, są chybione, jako nie udowodnione. Sam biegły na rozprawie nie był stanie ad noc potwierdzić tożsamości grzejników w oparciu o sporządzone przez siebie fotografie i zdjęcia złożone przez powodów.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że dogłębna analiza zdjęć biegłego, w tym przez porównanie ze zdjęciem na k. 207, wskazuje, iż faktycznie do wymiany grzejników doszło. Otóż grzejniki łazienkowe przedstawione na zdjęciach biegłego i z k. 207 (odbicie w lustrze) wyraźnie charakteryzują się różnymi układami rurek w drabinkach grzejnika. Wbrew twierdzeniom powodów, to ich, zgodnie z art. 6 k.c. i art. 232 zd. 1 k.p.c. obciążał stosowny ciężar dowodu, któremu nie podołali. Zbyt daleko idące byłoby tu w ocenie Sądu przyjęcie za pewnik twierdzeń powodów poprzez wykładnię art. 233 § 2 k.p.c. (przeszkody stawiane w przeprowadzeniu dowodu wbrew postanowieniu Sądu). Podkreślić należy, iż pozwani nigdy nie byli zobowiązywani do zachowania przedmiotów typu piec, grzejniki, nikt nie wnosił o stosowne zabezpieczenie dowodu w sprawie w tym zakresie, zaś pozwani zbyli wzmiankowane odpady ze stali wprawdzie po wszczęciu postępowania, ale przed ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika w sprawie, stąd ich zachowanie nie może być tak kategorycznie interpretowane, jak wskazywała strona powodowa.
Po przeprowadzeniu uzupełniającej opinii biegłego strona powodowa nie kwestionowała dalej w/w opinii, ani też nie wnosiła o sporządzenie opinii przez innego biegłego tej samej specjalności.

Sąd pominął zeznania P. M. wobec braku bezpośredniego kontaktu z przedmiotem aneksu w postaci pieca.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka R. B., m.in. wobec czego

nie dał wiary zeznaniom powoda i powódki odnośnie braku wymiany grzejników przez pozwanych.

Sąd pierwszej instancji uznał powództwo za niezasadne w całości.

Wskazał, iż punktem wyjścia dla rozważań Sądu są przepisy art. 535 i nast. k.c. odnośnie umowy sprzedaży. Sąd wyjaśnił, że było bezsporne, iż 17 sierpnia 2006 r. między stronami niniejszego postępowania została zawarta umowa sprzedaży, zgodnie z którą powodowie zobowiązali się przenieść na pozwanych własność nieruchomości położonej w miejscowości (...) i wydać ww. nieruchomość, a pozwani zobowiązali się, poza odebraniem rzeczy, zapłacić powodom cenę w wysokości 385.000 zł w dwóch ratach, a 4 września 2006 r. strony zmodyfikowały powyższą umowę zapłaty odnośnie ceny i finalnie pozwani zobowiązali się do 5 września 2006 r. zapłacić za nabywaną nieruchomość 335.000 zł, zaś pozostała kwota, tj. 30.000 zł, miała zostać uiszczona przez pozwanych po pomniejszeniu tej kwoty o koszty wymiany pieca centralnego ogrzewania i naprawy lub wymiany instalacji grzewczej, dokonując za zgodą powodów potrącenia.

Sąd uznał, iż brak było przesłanek powodujących nieskuteczność dokonanej przez strony zmiany w zakresie wysokości i terminu płatności ceny nabycia nieruchomości położonej w miejscowości (...). De facto żadna ze stron nie kwestionowała skuteczności powyższego aneksu, nie zgłoszono wprost zarzutów odnośnie wad oświadczeń woli stron, ani też ewentualnego wyzysku.

Sąd pierwszej instancji wskazał, iż niezrozumiałymi są wzmianki strony powodowej jakoby nieruchomość została sprzedana za 20 000 zł. W/w umowie cena nieruchomości została wyraźnie wskazana i podzielona na dwie nierówne raty, jedna z terminem płatności w ciągu jednego dnia od umowy sprzedaży, a druga z terminem płatności odroczonym o 14 dni, przy czym płatność obu rat zabezpieczona była poprzez poddanie się przez pozwanych rygorowi egzekucji wprost z opisywanego aktu notarialnego na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c., co zabezpieczało interesy powodów odnośnie zapłaty ceny w sposób nie budzący wątpliwości.

Nie kwestionując wprost skuteczności zawartego aneksu powodowie w postępowaniu podjęli próbę uzyskania zapłaty ceny za zbywaną nieruchomość w uzupełniającej wysokości 30 000 zł, objętej zgodnie z aneksem ewentualnym potrąceniem. Swe żądanie strona powodowa opierała na niezasadności dokonanych przez stronę pozwaną napraw i wygórowanej wartości wykonanych prac, a także fikcyjności niektórych zgłaszanych czynności. Tymczasem w toku postępowania wątpliwości nie pozostawiała kwestia uszkodzenia pieca, co zresztą potwierdzone zostało dokumentacją serwisową.
Zaś niezrozumiałym w ocenie Sądu Rejonowego pozostawało deprecjonowanie przez powodów czynności pozwanych, polegającej na wymianie pieca CO, co miałoby jakoby nastąpić dla celów obniżenia kosztów ogrzewania przez pozwanych, skoro już sam aneks do umowy sprzedaży taką czynność wprost przewidywał. Doszło do wymiany pieca CO, jak również niezbędnych napraw instalacji grzewczej, co także przez aneks było dopuszczone jako skutkujące obniżeniem ceny nabycia nieruchomości. Koszt całkowity koniecznych napraw instancji CO wyniósł ostatecznie 30.282,06 zł (30 690,86 zł pomniejszone o 408,80 zł uzyskaną przez pozwanych za zbycie odpadów ze stali). Kwota ta przenosi ustaloną przez strony w aneksie kwotę pozostawioną do ewentualnego potrącenia, zatem za bezzasadne wobec skuteczności dokonanego przez pozwanych potrącenia, z chwilą przedstawienia powodom faktury za naprawę instancji CO, uznano dochodzenie przez powodów właśnie owej uzupełniającej ceny nabycia nieruchomości bez dokonania owego potrącenia.

W kwestii wzajemnych rozliczeń stron nie może pozostawać bez znaczenia, że sami powodowie w piśmie z 6 lutego 2007 r. wyrazili gotowość pomniejszenia należnej im ceny sprzedaży nieruchomości o 15 000 zł, jedynie w pozostałym zakresie kwestionując wydatki objętych przedłożoną przez pozwanych fakturą nr (...). W toku postępowania strona powodowa nie próbowała się uchylić od złożonego pozwanym oświadczenia co do częściowej akceptacji dla dokonanego przez pozwanych potrącenia, tym bardziej niezrozumiałym pozostaje dochodzenie w niniejszej sprawie pełnej kwoty 30 000 zł.

W ocenie Sądu, ciężar dowodu w zakresie bezzasadności i fikcyjności dokonanych przez pozwanych napraw oraz wygórowanych ich kosztów obciążał powoda, co wynika z art. 6 k.c. i art. 232 zd. 1 k.p.c. Powodowie nie uczynili zadość spoczywającemu na nim obowiązkowi dowodzenia tych wszystkich okoliczności, z których wywodzili oni korzystne dla siebie skutki prawne, a powództwo wobec czego uznać należało za niezasadne.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł na art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. uznając powodów za stronę przegrywająca proces w całości i obowiązaną zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wnieśli powodowie. Orzeczenie zaskarżyli w całości.

Rozstrzygnięciu zarzucili naruszenie:

- art. 493 § 3 k.p.c. poprzez uwzględnienie zawartego w zarzutach od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym zarzutu potrącenia, mimo faktu, że w postępowaniu tym do potrącenia mogą być przedstawione wyłącznie wierzytelności udowodnione dokumentami, o których mowa w art. 485 k.p.c.;

- art. 496 k.p.c., poprzez wydanie wyroku nie zawierającego rozstrzygnięcia w zakresie utrzymania w mocy, bądź uchylenia wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym;

- art. 233 k.p.c., poprzez nieuwzględnienie faktu, iż pozwani odmówili okazania biegłemu materiałów (grzejników i pieca CO) rzekomo zniszczonych i rzekomo wymienionych przez nich na nowe;

- błąd w ustaleniach faktycznych poprzez pominięciu okoliczności, iż zgodnie z zawartą między stronami umową, pozwani byli uprawnieni wyłącznie do umownego (za zgodą powodów) potrącenia wydatków na naprawę instalacji CO, a pozwani dokonali wyłącznie potrącenia jednostronnego.

Wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez orzeczenie utrzymania w mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna jedynie co do brzmienia treści wyroku.

Sąd Rejonowy prawidłowo i kompletnie ustalił stan faktyczny sprawy. Podzielić należy również ocenę prawną tak ustalonego stanu faktycznego. Zmiana wyroku wynika jedynie z faktu zredagowania sentencji orzeczenia w oderwaniu od istniejącego nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym.

Dla oceny zasadności zarzutu naruszenia art. 493 § 3 kpc podstawowe znaczenie ma ocena aneksu do umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 4 września 2006 r. W aneksie tym strony wspólnie ustaliły, że płatność nastąpi poprzez uiszczenie kwoty 335000 zł w określonym dniu, zaś kwota 30000 zł zostanie pomniejszona o koszty wymiany pieca centralnego ogrzewania i naprawy lub wymiany instalacji grzewczej, przy czym kupujący dokonają za zgodą sprzedających potrącenia.

Z zapisu tego wynika, że powodowie samoograniczyli swoje roszczenie o zapłatę ceny powyżej kwoty 335000 zł. Zgodzili się oni na to, że w tym zakresie zostanie ona pomniejszona. Sam fakt wymiany pieca i instalacji grzewczej jest bezsporny. Dlatego też powodowie nie mogli skutecznie ubiegać się o zapłatę kwoty nieuwzględniającej kosztów wymiany. W rezultacie ustalenie kosztów wymiany nie wynikało z rozpoznania zarzutu potrącenia, lecz ustalenia wysokości roszczenia powodów, wynikającego ze zgodnych ustaleń stron w tym zakresie.

Art. 493 § 3 kpc dopuszcza możliwość przedstawienia do potrącenia jedynie tych wierzytelności, które są udowodnione dokumentami, o których mowa w art. 485 kpc. Pojęcie potrącenia zdefiniowane jest w art. 498 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Immanentną cechą potrącenia jest jego jednostronność. W orzecznictwie (wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 26 stycznia 2005 r. w sprawie V CK 404/04, z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie V CSK 68/06) wyodrębniono pojęcie potrącenia umownego zwanego również kompensatą, gdy dokonywanie przesunięć majątkowych wynika z umowy łączącej strony. Umowy te są nienazwane. Podstawą ich zawarcia jest art. 353 ¹ kc (zasada swobody umów). Jednakże potrącenie wynikające z umowy także nie wymaga zgody podmiotu, przeciwko któremu zostało ono skierowane. Charakterystyczne dla umów kompensacyjnych jest ich wielostronność (są one zawierane co najmniej przez trzy różne podmioty).

Dlatego też przyjąć należy, że użyty w aneksie zwrot „potrącenie” ma jedynie znaczenie potoczne i zostało użyte w celu wskazania, że wysokość wierzytelności powodów powyżej 335000 zł zostanie ustalona w wyniku porozumienia stron. Udzielenie zgody na wysokość kwoty przedstawionej do potrącenia jest bowiem równoznaczne z zawarciem konsensusu co do wzajemnych roszczeń stron.

Takie „potrącenie” nie podlega rygorom, określonym w art. 493 § 3 kpc.

Z tych samych względów na aprobatę nie zasługuje zarzut wadliwego ustalenia stanu faktycznego poprzez przyjęcie, że pozwani byli uprawnieni do dokonania jednostronnego potrącenia. Powtórzyć należy, że sąd nie tyle badał uprawnienie i zasadność potrącenia, co ustalał wysokość roszczenia powodów.

Niezasadny jest również zarzut naruszenia art. 233 kpc. Odpady ze stali cienkiej i grubej odpowiadające wagowo ciężarowi pieca i grzejników zostały sprzedane przez pozwanego w maju 2008 r. Do tego czasu Sąd jedynie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym i rozpoznał wniosek pozwanych o zwolnienie ich od kosztów sądowych. Nie zobowiązywał ich w tym okresie do jakichkolwiek działań lub zaniechań faktycznych. Zakres prac związanych z wymianą pieca i grzejników ustalił na podstawie innych dowodów (zeznania świadków, faktura, dokument wystawiony przez serwisanta, opinia biegłego), których mocy apelacja nie podważa.

Stanowczo należy stwierdzić, że dokonując ustnego uzupełnienia opinii biegły R. stwierdził, że grzejniki, jakie widział w trakcie wizji są podobne do udokumentowanych na zdjęciach z okresu sprzed ich wymiany, lecz w jego ocenie były to grzejniki nowe (k.265). Oględnie ujmując nie jest to określenie równoznaczne ze stwierdzeniem, że są to te same grzejniki, co sugeruje apelacja.

Jedynym zasadnym zarzutem apelacji jest obraza art. 496 kpc. W istocie sąd I instancji przeoczył, że w sprawie wydano nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Ustalając, że materiał dowodowy zebrany w sprawie nie potwierdził okoliczności wskazanych w pozwie należało zgodnie z w/w przepisem nakaz uchylić w całości i orzec o żądaniu pozwu. Sąd Okręgowy dokonał korekty orzeczenia w tym zakresie.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z art. 386 § 1 kpc jak w sentencji. Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach jest art. 98 § 1 kpc (zwrot kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej).