Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt: V GC 1894/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 14 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2018 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – M. G.

przeciwko – (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda M. G. kwotę 1 624,83 złotych (jeden tysiąc sześćset dwadzieścia cztery złote osiemdziesiąt trzy grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 marca 2016 roku do dnia zapłaty,

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 806,71 złotych (osiemset sześć złotych siedemdziesiąt jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4. nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 95,16 złotych (dziewięćdziesiąt pięć złotych szesnaście groszy) tytułem nie uiszczonych kosztów sądowych.

SSR Magdalena Berczyńska - Bruś

Sygn. akt V GC 1894/16

UZASADNIENIE

Powód M. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) z siedzibą w O. wniósł w dniu 2 listopada 2016 roku pozew o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 2.552,25 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za czas opóźnienia od dnia 4 marca 2016 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje i holuje pojazdy, świadczy usługi parkingowe oraz usługi związane z pomocą drogową. J. F. w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 30 stycznia 2016r. najęła od powoda pojazd zastępczy w okresie od dnia 30 stycznia 2016 roku do dnia 25 lutego 2016 roku oraz dokonała cesji na rzecz powoda odszkodowania za najem samochodu zastępczego, holowania wraz z załadunkiem oraz rozładunkiem, a także parkowania uszkodzonego pojazdu. Koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 30 stycznia 2016 roku do dnia 25 lutego 2016 roku wyniósł 3.198 złotych brutto (26 dni najmu x 100 zł netto czynszu za dobę najmu pojazdu), koszt holowania uszkodzonego pojazdu wraz z załadunkiem i rozładunkiem wyniósł 430,50 złotych brutto, natomiast jego parkowanie w okresie od dnia 30 stycznia 2016 roku do dnia 25 lutego 2016 roku wyniosło 221,40 złotych brutto (12 dni parkowania x 15 zł netto za dobę parkowania pojazdu). Koszt wynajmu przez powoda pojazdu klasy B, holowania wraz z załadunkiem oraz rozładunkiem a także parkowania pojazdu zastępczego nie odbiega od stawek właściwych dla warunków cenowych rynku lokalnego.

Pozwany odmówił zapłaty całości czynszu za najem pojazdu zastępczego w okresie od dnia 30 stycznia 2016 roku do dnia 25 lutego 2016 roku, weryfikując ponadto dobowe stawki za dzień najmu pojazdu segmentu B, parkowania uszkodzonego pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...) oraz wykonania pozostałych usług ujętych w przedmiotowej umowie, w związku z czym zadecydował o przyznaniu powodowi świadczenia pieniężnego w łącznej kwocie 1.297,65 zł brutto. Powód wniósł więc o zasądzenie kwoty 2.552,25 zł stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą 3.849,90 zł wynikającą z faktury powoda, a wypłaconą przez pozwanego kwotą 1.297,65 zł.

Pozwany wniósł odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pisma wskazał, iż kwestionuje zasadność i konieczność wynajmu pojazdu zastępczego w okresie od 30 stycznia 2016r, do 25 lutego 2016r. i związanych z tym kosztów w wysokości 3.198 zł. Jako zasadny okres najmu pojazdu zastępczego uznał okres 11 dni, przy zastosowaniu średniej stawki brutto w wysokości 92,25 zł. Z tytułu najmu pojazdu zastępczego pozwany wypłacił więc kwotę 1.014,75 zł, za koszty holowania wypłacił 153,75 zł a z tytułu kosztów parkingu za okres 7 dni kwotę 129,15 zł, przyjmując stawkę 18,45 zł za jeden dzień parkowania, tj. średniej stawki dziennej na terenie świadczenia usługi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 stycznia 2016 roku J. F. zawarła z powodem M. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) strzeżony M. G. z siedzibą w O. umowę najmu samochodu zastępczego marki F. (...) o nr rej. (...). Samochód został wydany w dniu 30 stycznia 2016 roku, zaś jego zwrot nastąpił w dniu 25 lutego 2016 roku. Strony określiły stawkę 100,00 złotych netto za każdą rozpoczętą dobę wynajmu pojazdu plus 20 groszy za każdy kilometr powyżej 100 zł przejechanych w ciągu dnia kilometrów.

Dowód: umowa najmu samochodu zastępczego (k. 6 akt)

W dniu 30 stycznia 2016r. J. F. przeniosła na rzecz powoda wierzytelności z tytułu odszkodowania za holowanie wraz z załadunkiem i rozładunkiem oraz parkowania pojazdu marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) a także z tytułu najmu pojazdu zastępczego wynikające z faktury VAT nr (...) z dnia 29 lutego 2016r.

Dowód: przelew wierzytelności (k. 8 akt)

W dniu 25 lutego 2016r. pozwany przyznał poszkodowanej J. F. kwotę 5.389,91 zł tytułem odszkodowania przyznanego w związku ze zgłoszeniem roszczeń z tytułu szkody w pojeździe marki O. o nr rej.(...).

Dowód: decyzja pozwanego z 25.02.2016r. (k. 10 akt)

J. F. jest osobą niepełnosprawną. Nie porusza się bez samochodu. Cierpi na zanik mięśnia udowego. Nie może chodzić bez pomocy wpłynęło odszkodowanie powód wezwał poszkodowaną J. F. do zwrotu samochodu zastępczego. Nie miała jeszcze wówczas naprawionego samochodu. Stał na placu u mechanika, a poszkodowana czekała na pieniądze aby zlecić naprawę. Pieniądze nie wystarczyły w całości aby naprawić samochód. Nie został pomalowany. (...) nie zgadzało się na wynajmowanie samochodu zastępczego tak długo jak samochód poszkodowanej będzie naprawiany.

Dowód: zeznania świadka J. F. (00:12:44 – 00:20:39

minuta rozprawy z dnia 22.05.2017r.)

W dniu 29 lutego 2016r. powód wystawił wobec J. F. fakturę VAT nr (...) z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego za okres od 30 stycznia 2016r. do 25 lutego 2016r. marki F. (...), za holowanie uszkodzonego pojazdu, załadunek i rozładunek oraz za parking strzeżony na kwotę 3.849,90 zł płatną przelewem w terminie 7 dni.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 29.02.2016r. (k. 7 akt)

W dniu 3 marca 2016r. pozwany przelał na rachunek powoda kwotę 1.297,65 zł z tytułu odszkodowania za szkodę J. F..

Dowód: przelew na rachunek powoda (k.9 akt)

Średnia dobowa cena wynajmu pojazdów klasy (...) w miesiącu lutym 2016r. wynosiła 71 zł netto. Koszty załadunku, holowania i rozładunku samochodu O. (...) wynikające z faktury nr (...) były mniejsze niż obowiązujące na terenie powiatu (...), podobnie jak stawki za parkowanie.

Dowód: opinia biegłego sądowego K. J. z dnia 23.11.2017r.

(k. 67 – 71 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, opinii biegłego sądowego K. J. oraz zeznań świadka J. F..

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2 art. 509 k.c.). Powód wszedł jako wierzyciel pozwanego w miejsce J. F. w oparciu o umowę przelewu wierzytelności z dnia 30 stycznia 2016 roku. Co do zasady przysługiwało mu zatem roszczenie w stosunku do pozwanego w takim zakresie w jakim je posiadał zbywca wierzytelności. W konsekwencji powód wywodzi swoje roszczenie z treści art. 361 § 1 k.c. zgodnie, z którym zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Konstrukcja cytowanego artykułu została oparta na zasadzie adekwatności związku przyczynowego istniejącego między działaniem szkodzącym, a powstałą z tego tytułu szkodą w majątku osoby poszkodowanej. Zatem naprawienie szkody pozostającej w adekwatnym związku przyczynowym z działaniem wywołującym szkodę obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 art. 361 k.c.). Kodeks cywilny nie zawiera legalnej definicji szkody, jednakże w orzecznictwie dominuje pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 roku w sprawie o sygn. akt I CKN 6/01, zgodnie z którym szkodę definiuje się jako uszczerbek w prawnie chronionych dobrach majątkowych wyrażających się w różnicy pomiędzy stanem tych dóbr, jaki istniał i jaki następnie mógłby, w ramach normalnej kolei rzeczy się wytworzyć, a stanem, jaki powstał na skutek zdarzenia wywołującego zmianę, polegającą na uszczupleniu aktywów lub zwiększeniu pasywów. Wspomnieć przy tym należy, iż w polskim prawie cywilnym przyjęto zasadę pełnej kompensacji szkody.

Dokonując analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd przede wszystkim oparł się na opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej K. J. z dnia 23 listopada 2017 roku. Opinia zawiera ustalenie średnich stawek za parkowanie, holowanie, załadunek i rozładunek pojazdu oraz wynajem pojazdu z segmentu B . Zgodnie z opinią biegłego należy stwierdzić, że przedłożona przez powoda faktura nr (...) z dnia 20 lutego 2016 roku mieści się w granicach stawek na lokalnym rynku w zakresie usług holowania, załadunku i rozładunku uszkodzonego pojazdu oraz w zakresie parkingu i jest nawet niższa, niż opłaty obowiązujące na terenie powiatu (...). Jedynie w zakresie stawki najmu pojazdu biegły ustalił, ze średnia cena wynajmu pojazdu klasy B jest niższa niż stawki powoda i wynosi 71 zł netto (87,33 zł brutto). Roszczenie powoda podlegało więc uwzględnieniu w części, w jakiej zgodnie z ustaleniami biegłego poszkodowana mogła skorzystać z ofert wypożyczalni na terenie powiatu (...). Sąd uznał za zasadny cały okres najmu pojazdu zastępczego, który trwał od dnia następnego od dnia kolizji do dnia wypłaty odszkodowania, tj. przez 26 dni. Przyjmując ustaloną przez biegłego średnią stawkę najmu w wysokości 87,33 zł brutto Sąd ustalił zasadne roszczenie powoda o odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego do kwoty 2.270,58 zł. Za zasadne należało również uznać roszczenie o zwrot kosztów holowania, załadunku i rozładunku uszkodzonego pojazdu w kwocie 430,50 zł brutto i za parking strzeżony w kwocie 221,40 zł. Łącznie należne odszkodowanie wyniosło 2.922,48 zł, z czego pozwany zapłacił 1.297,65 zł. Różnica tych kwot podlegała uwzględnieniu w wyroku na rzecz powoda.

Uwzględnieniu podlegało również roszczenie w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie jest z góry oznaczona należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 § 1 i 2 k.c.).

Z tych też względów Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 63,66 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 128 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 895,16 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 900 zł w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. poz. 1804 ze zm. ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 2.857,16 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 1.038,29 zł kosztów, a poniósł 1.845 zł (opłata sądowa od pozwu, zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 800 zł i wynagrodzenie pełnomocnika). Różnica tych kwot podlegała zwrotowi powodowi od pozwanego. Ponadto Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa część wynagrodzenia biegłego, nie pokrytą z zaliczki powoda, poniesioną tymczasowo przez Skarb Państwa.

/-/ SSR Magdalena Berczyńska-Bruś