Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Zambrowie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Makaruk

Protokolant – Anna Kowalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2018 r. w Zambrowie

sprawy z powództwa H. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą K. (...) z siedzibą w K.

przeciwko (...) w Ł.

o zapłatę 1.250 zł

I.  Zasądza od pozwanej (...) w Ł. na rzecz powódki H. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą K. (...) z siedzibą w K. kwotę 654,46 (sześćset pięćdziesiąt cztery i 46/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanej (...) w Ł. na rzecz powódki H. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą K. (...) z siedzibą w K. kwotę 340,64 (trzysta czterdzieści i 64/100) złotych tytułem zwrotu części kosztów postępowania;

IV.  po uprawomocnieniu się wyroku zwrócić powódce H. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą K. (...) z siedzibą w K. kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki.

Sygn. akt I C 630/17

UZASADNIENIE

H. K. prowadząca działalność gospodarczą pod (...) z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od (...) z siedzibą w Ł. kwot: 1.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 04 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty tytułem częściowego odszkodowania za szkodę w pojeździe oraz kwotę 250 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty tytułem kosztów sporządzenia prywatnej wyceny szkody w pojeździe. Ponadto domagała się zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 27 lipca 2016 r., w wyniku kolizji, doszło do uszkodzenia pojazdu marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiącego własność E. Ł. i D. Ł.. Pojazd kierowany przez sprawcę zdarzenia objęty był ubezpieczeniem OC w (...) z siedzibą w Ł.. Pozwana po otrzymaniu zawiadomienia o fakcie powstania szkody przeprowadziła postępowanie likwidacyjne uznając swoją odpowiedzialność z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ze sprawcą kolizji. Sporządziła ona kosztorys naprawy samochodu i wypłaciła odszkodowanie w wysokości 2.248,02 zł brutto. Z prywatnej kalkulacji sporządzonej na zlecenie strony powodowej wynika, że rzeczywisty koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 3.541,40 zł brutto. Umową cesji z dnia 29 października 2016 r. strona powodowa nabyła od E. Ł. i D. Ł. przysługującą im wierzytelność w stosunku do zakładu ubezpieczeń. Pismem z dnia 14 listopada 2016 r. strona powodowa zawiadomiła pozwaną o nabyciu wskazanej wierzytelności, jednocześnie wzywając ją do dobrowolnego spełnienia świadczenia. Strona pozwana nie spełniła świadczenia.

(...) w Ł. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu. Strona pozwana wskazała, że kwota odszkodowania została ustalona w oparciu o kosztorys sporządzony w programie eksperckim E.. Przy sporządzaniu kosztorysu wzięto pod uwagę zalecenia producenta pojazdu, średnie ceny za rbg, obowiązujące w okolicy miejsca zamieszkania poszkodowanego, średnie ceny materiałów lakierniczych oraz ceny części zamiennych pochodzących od producenta pojazdu, importerów części oraz dostawców niezależnych. Strona pozwana zakwestionowało również zasadność żądania zwrotu kosztów opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda, albowiem opinia ta jest całkowicie nieprzydatna dla rozstrzygnięcia sprawy, a koszt wykonania ekspertyzy jest całkowicie zbędny i niezasadny.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 27 lipca 2016 r. w B., na parkingu przy ulicy (...), doszło do zdarzenia drogowego z udziałem samochodu marki B. o numerze rejestracyjnym (...) oraz samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Zdarzenie polegało na tym, że kierująca samochodem marki V. (...) wykonując manewr wjeżdżania na miejsce parkingowe uderzyła przednim prawym narożnikiem w lewa stronę zaparkowanego samochodu marki B.. Na miejsce zdarzenia nie była wzywana policja. Kierująca samochodem marki V. (...), jako sprawca zdarzenia, napisała stosowne oświadczenie.

W wyniku zaistniałego zdarzenia w samochodzie marki B. uszkodzeniu uległy: do naprawy i lakierowania listwa ozdobna drzwi lewych (lekko zarysowana), część dolna lewych drzwi (lekko zarysowane), listwa progowa lewa (lekko zarysowana), listwa ozdobna błotnika tylnego lewego (lekko zarysowana), cześć dolna błotnika tylnego lewego (lekko wgnieciony i zarysowany). Zakres powstałych uszkodzeń powoduje podczas naprawy uszkodzeń dodatkowe czynności w zakresie: lakierowania wierzchniego drzwi lewych w części środkowej, lakierowania wierzchniego błotnika tylnego lewego w części środkowej, demontażu i montażu drzwi lewych i listwy progowej lewej w celu dokonania naprawy i lakierowania, rozbrojenia i uzbrojenia drzwi lewych i błotnika tylnego lewego w celu dokonania naprawy i lakierowania, konserwacji przestrzeni zamkniętych drzwi lewych. Zakres i charakter uszkodzeń oraz technologia ich naprawy nie powodowała konieczności użycia żadnych nowych części zamiennych. Średnia stawka za 1 rbg naprawy mechaniczno – blacharskiej i lakierniczej wyniosła 90 zł netto. Całkowity koszt naprawy uszkodzeń samochodu marki B. o numerze rejestracyjnym (...), powstałych w związku ze zdarzeniem z dnia 27 lipca 2016 r., wynosi 2.902,48 zł brutto.

Sprawczyni kolizji w momencie zdarzenia była objęta ochroną ubezpieczeniową w zakresie oc w (...) w Ł..

Po zgłoszeniu szkody likwidator szkód komunikacyjnych (...) w Ł. w dniu 01 sierpnia 2016 r. dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu, po których ustalił wartość kosztów naprawy pojazdu na kwotę 2.248,02 zł (decyzja z dnia 03 sierpnia 2016 r.). Kwota ta została w całości wypłacona poszkodowanemu D. Ł..

H. K. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą K. (...) z siedzibą w K. zleciła przeprowadzenie kalkulacji kosztów naprawy uszkodzeń pojazdu B. nr rej. (...) powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 27 lipca 2016 r. szkodowcowi B. B.. W dniu 25 października 2017 r. B. B. dokonał kalkulacji kosztów naprawy i ocenił ich wartość na 3.541,40 zł brutto. Za swoją usługę, w dniu 15 listopada 2016 r. B. B. wystawił H. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą K. (...) z siedzibą w K. fakturę vat nr (...) opiewającą na kwotę 307,50 zł brutto. Brak jest dowodu opłacenia tej faktury.

W dniu 29 października 2016 r. E. Ł. i D. Ł. zawarli z H. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria (...) w K. umowę przelewu wierzytelności, jaka przysługiwała im w stosunku do (...), wynikającą z dochodzenia należności z tytułu uszkodzenia pojazdu marki B. o numerze rejestracyjnym (...) VIN (...), powstałej na skutek zdarzenia z dnia 27 lipca 2016 r..

Pismem z dnia 14 listopada 2016 r. H. K. zawiadomiła (...) w Ł. o nabyciu wskazanej wierzytelności, jednocześnie wzywając ją do dobrowolnego spełnienia świadczenia w wysokości 1.543,38 zł w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Świadczenie nie zostało zapłacone.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: opinię biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i odtwarzania przebiegu kolizji i wypadków, wyceny wartości pojazdów mechanicznych, jakości i kosztów napraw powypadkowych S. S. wraz z jej uzupełnieniem (k. 60-71, 82-84), umowę cesji (k. 8-11), zawiadomienie (k. 12-13), decyzje (k. 14,16), kosztorys (k. 15, 17-19), fakturę (k. 20), akta szkodowe (k. 42, 47).

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

W sprawie bezsporne były: odpowiedzialność pozwanej za szkodę wyrządzoną przedmiotową kolizją (wynikająca z art. 822 kc), jak również uprawnienie powódki do dochodzenia odszkodowania z tego tytułu. Istota sporu sprowadzała się do ustalenia wysokości należnego odszkodowania, a także kwestii czy powódce przysługuje uprawnienie do otrzymania zwrotu kosztów opinii prywatnej sporządzonej na jej zlecenie.

Ponieważ rozstrzygnięcie niniejszej sprawy w kwestii wysokości należnego odszkodowania wymagało wiadomości specjalnych, Sąd, na wniosek strony powodowej, dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i odtwarzania przebiegu kolizji i wypadków S. S.. Biegły ustalił, iż w wyniku zaistniałego w dniu 27 lipca 2016 r. zdarzenia w samochodzie marki B. uszkodzeniu uległy: do naprawy i lakierowania listwa ozdobna drzwi lewych (lekko zarysowana), część dolna lewych drzwi (lekko zarysowane), listwa progowa lewa (lekko zarysowana), listwa ozdobna błotnika tylnego lewego (lekko zarysowana), cześć dolna błotnika tylnego lewego (lekko wgnieciony i zarysowany). Zakres powstałych uszkodzeń powoduje podczas naprawy uszkodzeń dodatkowe czynności w zakresie: lakierowania wierzchniego drzwi lewych w części środkowej, lakierowania wierzchniego błotnika tylnego lewego w części środkowej, demontażu i montażu drzwi lewych i listwy progowej lewej w celu dokonania naprawy i lakierowania, rozbrojenia i uzbrojenia drzwi lewych i błotnika tylnego lewego w celu dokonania naprawy i lakierowania, konserwacji przestrzeni zamkniętych drzwi lewych. Ponadto biegły stwierdził, że zakres i charakter przedmiotowych uszkodzeń oraz technologia ich naprawy nie powoduje konieczności użycia żadnych nowych części zamiennych. Wysokość stawki za roboczogodzinę – 90 zł/netto - biegły przyjął, jako średnią stawkę na podstawie analizy rynku warsztatów naprawczych w regionie zamieszkania właściciela pojazdu, biorąc pod uwagę warsztaty o standardzie gwarantującym prawidłowe (tzn. zgodne z technologią naprawy producenta) wykonanie naprawy oraz warsztaty ASO różnych marek pojazdów.

Biegły wskazał ponadto, że w kosztorysie wykonanym przez likwidatora szkód strony pozwanej zastosowano bez żadnego uzasadnienia współczynnik obniżający koszt materiału lakierniczego o 33%, a obniżenie kosztu materiału lakierniczego nie gwarantuje naprawy zgodnej z technologią producenta. Biegły podniósł również, że w kosztorysie strony pozwanej nie uwzględniono niezbędnych dodatkowych prac w zakresie demontażu i montażu oraz rozbrojenia i uzbrojenia drzwi lewych, rozbrojenia i uzbrojenia błotnika tylnego lewego, konserwacji przestrzeni zamkniętych drzwi lewych i demontażu listwy progowej lewej.

Uwzględniając wyżej wskazane okoliczności biegły ustalił, że koszt naprawy uszkodzeń powstałych w samochodzie marki B. o numerze rejestracyjnym (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 27 lipca 2016 r., stanowiący jednocześnie wysokość szkody, wynosi 2.902,48 zł brutto.

Zarzuty do opinii biegłego złożył pełnomocnik powódki, który podniósł, że fakt wymiany listwy ozdobnej drzwi tylnych pozostawał między stronami bezsporny – zarówno pozwany jak i powódka uwzględnili w swoich kalkulacjach wymianę, a nie naprawę. Po zapoznaniu się z zarzutami pełnomocnika powoda biegły w całości podtrzymał sporządzoną opinię. Wskazał, że z dołączonych do akt sprawy akt szkody, a w szczególności dokumentacji fotograficznej wynika, że listwa ozdobna drzwi lewych oraz listwa ozdobna błotnika tylnego lewego posiadają uszkodzenia o charakterze drobnych zarysowań tylko warstwy lakierowej. Zarysowania nie mają charakteru głębokich zarysowań materiału rodzimego listew. Charakter uszkodzeń nie spowodował również żadnych trwałych deformacji tych listew. Opisany wyżej charakter uszkodzeń listew nie powoduje konieczności wymiany listew na nowe, a taka wymiana mogłoby zostać uwzględniona w opinii tylko w przypadku rzeczywistej wymiany listwy z udokumentowaniem zakupu nowej listwy, co w przedmiotowej sprawie, na podstawie materiału dowodowego, nie zostało dokonane.

Do opinii uzupełniającej sporządzonej przez biegłego S. S. zarzutów nie zgłosiła żadna ze stron.

W ocenie Sądu powyższa opinia biegłego wraz z jej uzupełnieniem, jako oparte na fachowej wiedzy i doświadczeniu biegłego zasługują na podzielenie w całości. Zawierają one także wyczerpujące uzasadnienie, które, w ocenie Sądu, czyni nietrafnymi zarzuty zgłaszane przez pełnomocnika powódki.

Mając na uwadze powyższe dowody, uznane przez Sąd za wiarygodne, zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 654,46 zł, jako różnicę między wartością należnego odszkodowania wyliczoną przez biegłego (2.902,48 zł brutto), a kwotą wypłaconą poszkodowanym (2.248,02 zł brutto). Od kwoty tej przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od następnego dnia po wydaniu przez powódkę decyzji ustalającej zaniżoną wartość odszkodowania.

Powódka żądała także kwoty 250 zł za sporządzenie prywatnej wyceny szkody w pojeździe. Wskazać należy, że co do zasadny roszczenie o zwrot kosztu sporządzenia takiej kalkulacji jest uzasadniony, kiedy sporządzenie przez poszkodowanego ekspertyzy w postępowaniu przedsądowym, dokonane jest celem wykazania zasadności swojego roszczenia. Ocena, czy poniesione koszty prywatnej ekspertyzy sporządzonej na zlecenie poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym są objęte odszkodowaniem przysługującym od ubezpieczyciela z umowy odpowiedzialności cywilnej, musi być dokonana przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności w zależności od ustalenia, czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a wypadkiem oraz czy poniesienie tego kosztu było obiektywnie uzasadnione i konieczne także w kontekście ułatwienia określenia prawidłowo konkretnego ubezpieczyciela, jak i ułatwiania zakładowi ubezpieczeń ustalenia okoliczności wypadku i rozmiarów szkody ( por. wyrok SN z dnia 30 lutego 2002 r., V CKN 908/00, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 r., III CZP 24/04 w Legalis).

W ocenie Sądu roszczenie powódki w tym zakresie jest bezzasadne. Przede wszystkim wskazać należy, iż powódka zleciła dokonanie wyceny tej szkody jeszcze przed nabyciem wierzytelności od E. Ł. i D. Ł. (vide data wyceny), a więc celem tej wyceny było ustalenie kwoty, za jaką w jej ocenie, warto było nabyć wierzytelność od poszkodowanych. Ponadto, jak wynika z § 1 umowy cesji z dnia 29 października 2016 r. jej przedmiotem jest cesja wierzytelności jaka przysługiwała zbywcom - E. Ł. i D. Ł. wobec pozwanej. Zbywcom wierzytelności nie przysługiwało żadne roszczenie wobec pozwanej z tytułu sporządzenia prywatnej opinii. Dodatkowo wskazać należy, iż przeciwko zasądzeniu zwrotu kwoty 250 zł, jako kosztu sporządzenia prywatnej opinii, przemawia okoliczność, iż nie zostało w żaden sposób wykazane, aby powódka za tę wycenę zapłaciła. Prywatna wycena nie była również przydatna do rozpoznania niniejszej sprawy, bowiem sama powódka w pozwie domagała się przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego. Z tych też względów, Sąd nie uwzględnił żądania zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii, poprzedzającej nabycie wierzytelności.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc, mając na uwadze procent uwzględnionego powództwa (52). Na koszty te składa się opłata od pozwu 63 zł, koszty zastępstw procesowych po 287 zł, koszty opinii 570 zł (łącznie 1.207 zł). Powódka jako strona powinna ponieść 48 % kosztów tj. 579,36 zł. Dotychczas powódka poniosła koszty w wysokości 920 zł (opłata od pozwu, koszty zastępstwa procesowego i koszty opinii), stąd też należało zasądzić od pozwanej na jej rzecz kwotę 340,64 zł tytułem zwrotu części kosztów postępowania.