Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Tomasz Kalsztein

Protokolant: st.sekr.sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko J. R.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. na rzecz pozwanej J. R. kwotę 1817,00 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w całości.

Sygn. akt VIII C 96/18

UZASADNIENIE

Dnia 17 listopada 2017 roku powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł pozew w przeciwko J. R. o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kwoty 8.831,99 zł., na którą złożyła się należność wynikająca z umowy zawartą przez pozwaną z (...) Bankiem SA w dniu 3 czerwca 2009 roku. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż na podstawie umowy cesji z dnia 14 czerwca 2017 roku pierwotny wierzyciel przeniósł wierzytelność na stronę powodową

(pozew, k. 4-9)

W dniu 19 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w którym uwzględnił powództwo w całości.

(nakaz k. 60)

W dniu 5 stycznia 2018 roku pozwana złożyła skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym wniosła o oddalenie powództwo i zasadzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

(sprzeciw k.63)

W piśmie procesowym z dnia 5 lutego 2018 roku powód wniósł o nieuwzględnianie zarzutu przedawnienia roszczenia i zaproponował pozwanej zapłatę kwoty 2.940 zł.

(pismo k. 73-74).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 czerwca 2009 roku pozwana J. R. zawarła z (...) Bank S.A. umowę pożyczki kwoty 9.665,14 zł. Pożyczka miała być spłacona w46 miesięcznych ratach do dnia 10 kwietnia 2013 roku

(umowy k.46-50)

W dniu 14 czerwca 2017 roku pierwotny wierzyciel zawarł z powodem umowę sprzedaży wierzytelności, na mocy której bank przeniósł na powoda wierzytelności.

(dowód: umowa o przelewu wierzytelności, k. 18-24)

Wezwaniem do zapłaty z dnia 29 czerwca 2017 roku strona powodowa wzywała pozwaną do zapłaty kwoty 8.762,72 zł z tytułu nabytej wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki.

(wezwanie k. 51).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód twierdził, że jego roszczenie znajduje swoje źródło w umowie pożyczki bankowej zawartej w dniu 3 czerwca 2009 roku między pierwotnym wierzycielem a pozwaną.

Pozwana już w złożonym sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym podniosła zarzut przedawnienia.

Powyższy zarzut okazał się być w pełni zasadny. Roszczenie dochodzone niniejszym powództwem bez wątpienia jest roszczeniem majątkowym, a zgodnie z zasadą ogólną z upływem trzech lat przedawniają się roszczenia – jak w przedmiotowej sprawie - związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jako że pierwotny wierzyciel takową działalność niewątpliwie prowadził. W przedmiotowej sprawie z załączonej umowy pożyczki jednoznacznie wynika, iż kwota pożyczki miała być zwrócona do dnia 10 kwietnia 2013 roku. Stąd też przyjmując, iż roszczenie było wymagalne od dnia 11 kwietnia 2013 roku, to uległo ono przedawnieniu w dniu 11 kwietnia 2016 roku. Powództwo zostało wytoczone w dniu 17 listopada 2017 roku.

Mając powyższe na uwadze, powództwo podlegało oddaleniu.

Na marginesie wskazać należy, że zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i w doktrynie, dopuszcza się możliwość nieuwzględnienia zarzutu przedawnienia na podstawie art. 5 k.c. Podstawowym jednak warunkiem takiej możliwości jest ocena zarzutu przedawnienia jako czynienia przez uprawnionego do jego podnoszenia z przysługującego mu prawa użytku sprzecznego z zasadami współżycia społecznego.

Nie można uznać podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia za działanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego przewidzianymi w art. 5 k.c. w sytuacji, gdy roszczenie objęte powództwem zostało nabyte przez powoda po upływie terminu przedawnienia.

O kosztach procesu Sąd orzekła w oparciu o art. 98 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Powód przegrał proces, a zatem jest on zobowiązany do zwrotu poniesionych przez pozwaną kosztów procesu. Koszty te obejmują wynagrodzenie pełnomocnika z wyboru w kwocie 1.800 zł (§2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) oraz opłata od pełnomocnictwa 17 zł.

Powyższą kwotę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego.