Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 grudnia 2015 r. w G. sprawy z powództwa A. W. i K. W. przeciwko Gminie M. G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza solidarnie od powodów A. W. i K. W. na rzecz pozwanego Gminy M. G. kwotę 2.400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 442/15

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2001 r. pomiędzy Gminą M. G. a K. W. i A. W. doszło do zawarcia umowy najmu lokalu przy ul. (...).

Okoliczność bezsporna

Decyzją Prezydenta Miasta G. z dnia 8 czerwca 2001 r. nieruchomość przy ul. (...) w G. została zwrócona na rzecz M. P. (2/4 części), E. N. (1/4), R. M. (1/4 części) z obowiązkiem zwrotu na rzecz Gminy M. G. kwoty 47.604,95 zł, w tym sumy 39.945 zł odpowiadającej zwiększeniu wartości nieruchomości wskutek działań podjętych na tej nieruchomości po jej wywłaszczeniu.

Okoliczność bezsporna

K. W. i A. W. dokonali w latach 2001-2002 określonych nakładów na w/w lokal.

Okoliczność bezsporna

Do chwili obecnej K. W. i A. W. bez przerwy są w posiadaniu w/w lokalu i nadal w nim zamieszkują.

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Stan faktyczny został ustalony w oparciu okoliczności bezsporne.

Pozostałych twierdzeń (a więc w zakresie spornym) powodowie nie udowodnili. Po pierwsze, nie udowodnili wartości nakładów. Nakłady na budynek powinny być należycie udokumentowane w postaci złożenia dowodów wskazujących np. na wydatki na zakup materiałów do remontu i kosztów robocizny. Dopiero jeżeli wskaże się tego rodzaju źródła wydatków (i osób ponoszących takie wydatki) można rozpatrywać dopuszczenie dowodu z opinii biegłego (ewentualnie nawet z urzędu).

Na kartach 27-28 znajduje się zwykła kserokopia „opinii A. K.”. Jako nieuwierzytelniona kserokopia nie może w ogóle być zakwalifikowana jako dowód w rozumieniu przepisów postępowania cywilnego. Kserokopia – jako odwzorowanie oryginału – może być uznana za odpis, jednakże pod warunkiem poświadczenia jego zgodności z oryginałem ( vide Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16.06.2000 r., IV CKN 59/00, LEX Nr 533122 oraz postanowieniu z dnia 27.02.1997 r., III CKU 7/97, LEX Nr 50764; zob. też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2007 r., II CSK 401/06, LEX nr 453727). Niezależnie od tego nie ma w treści tej kserokopii „opinii” żadnych informacji o osobach dokonujących nakładów i rzeczywistym poniesieniu wydatków z tego tytułu. Po trzecie – jak wspomniano wyżej – w razie przedstawienia materiału dowodowego mogącego podstawą opinii biegłego, dopiero sąd orzekający jest władny dopuścić dowód z opinii specjalisty (biegłego) i dopiero tak dopuszczony dowód może stanowić podstawę rozstrzygnięcia. Opinie (ekspertyzy) pozaprocesowe (lub pochodzące z akt innych postępowań sądowych lub administracyjnych) nie mają waloru opinii biegłego w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego (o ile w ogóle zostaną złożone w formie pozwalającej uznać je za dokument prywatny, co w niniejszej sprawie nie zostało spełnione).

Kwalifikacja prawna

Jeżeli oceniać powództwo pod kątem przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu, to ponieważ pozwani nadal korzystają na wyłączność z nakładów przez siebie poczynionych, nie sposób uznać, że w ogóle można ich uznać za bezpodstawnie zubożonych. Nie doszło w ogóle do przesunięcia majątkowego pomiędzy powodami a Gminą, generującego możliwość zastosowania art. 405 k.c.

Powodowie od początku mieli świadomość, że czynią nakłady na cudzą rzecz (wiedzieli, że nie są właścicielami budynku), do czego nie byli obowiązani prawnie (art. 411 pkt 1 k.c.).

Jeżeli oceniać roszczenie powodów pod kątem przepisów o odpowiedzialności kontraktowej, to ponieważ nakłady zostały poczynione najpóźniej w 2002 r., to roszczenie – z uwagi na zarzut pozwanej – należy uznać za przedawnione, tym bardziej, że umowa najmu wygasła z mocy prawa z dniem 30 września 2001 r. Innymi słowy, roszczenie oparte na podstawie kontraktowej przedawniło się najpóźniej z upływem 10-letniego terminu przedawnienia, więc z końcem 2012 r. (art. 117 § 2 k.c. w zw. z art. 118 k.c.). Pozew został tymczasem złożony w roku 2015.

Jeżeli oceniać roszczenie pod kątem ochrony własności (art. 224 § 2 w zw. z art. 225 w zw. z art. 230 k.c.), to należy stwierdzić, że treść stosunku prawnego stron nie przewidywała uprawnienia powodów do dokonywania nakładów innych, niż wynikające z treści umowy najmu (ani uprawnienia do dochodzenia ich zwrotu). Zgodnie więc z art. 230 k.c. treść stosunku prawnego regulowała odmiennie niż art. 224-225 k.c. kwestię nakładów, gdyż jednoznacznie precyzowała obowiązki remontowe wynajmującego (art. 8 umowy), jak i najemcy (art. 6, 7, 9). W tej sytuacji – z mocy art. 230 k.c. – przepisy art. 224-225 k.c. nie mogą znaleźć w niniejszej sprawie zastosowania.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 405, 441 pkt 1, 224 § 2 w zw. z art. 225 w zw. z art. 230 k.c. a contrario oraz art. 117 § 2 w zw. z art. 118 k.c. powództwo oddalono (punkt I. sentencji).

Koszty

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 § 2 w zw. z art. 105 § 2 k.p.c., zgodnie z regułą odpowiedzialności za wynik procesu (tj. przegrywający zwraca koszty wygrywającemu). Na zasądzone solidarnie od powodów na rzecz pozwanego koszty składa się opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej właściwej dla wartości przedmiotu sporu (2.400 zł, § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […]).