Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2018r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Romuald Dalewski

Protokolant – sekretarka Katarzyna Słaba

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2018r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 9 sierpnia 2017r., znak:(...)

w sprawie: M. M.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 9 sierpnia 2017r., znak: (...)w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej M. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 16 czerwca 2017r. do dnia 30 czerwca 2018r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VI U 1430/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej M. M. prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm.), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 8 sierpnia 2017r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonej powoduje jej częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji: neurolog, reumatolog i pulmonolog, którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia: przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z upośledzeniem wentylacji płuc dużego stopnia, przewlekły zespół bólowy szyjno-barkowy o miernym nasileniu w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego po leczeniu operacyjnym w kwietniu 2016 roku, zespół bólowo lędźwiowy w okresie remisji objawów, stan po neurolizie nerwu pośrodkowego prawego we wrześniu 2017 roku bez deficytu neurologicznego.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczona jest osobą częściowo niezdolną do pracy, od daty złożenia wniosku do końca czerwca 2018 roku. Jako przyczynę wspomnianej wyżej niezdolności wskazano schorzenie pulmonologiczne – chorobę płuc – przewlekła obturację z upośledzeniem wentylacji płuc dużego stopnia. Jednocześnie biegli nie podzielili orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS. Biegli podkreślili, że w badaniu spirometrycznym wykonanym w czasie pobytu w szpitalu stwierdzono FEVI – 42% z dodatnią próbą rozkurczową FEVI – 65%. Stan zdrowia ubezpieczonej pogarszają dodatkowo dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 19 – 20 akt ).

Zastrzeżeń do opinii biegłych sądowych nie zgłosił organ rentowy (k. 30 akt).

W tej sytuacji należy zauważyć, że opinię w przedmiotowej sprawie sporządzili specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej. Tym samym Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych. Wydana przez nich opinia nie tylko była spójna, logiczna, ale także przekonująca dla Sądu.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem biegli dysponowali w zasadzie tą samą dokumentacją medyczną, co organ rentowy, zatem organ rentowy miał podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, czyli ustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania prawidłowej decyzji.

SSO Romuald Dalewski