Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny – Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Starosta

Sędziowie: SO Bogumił Goraj

SO Janusz Kasnowski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa

(...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.

przeciwko

K. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 5 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt I Co 1101/13

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że odrzucić zażalenie pozwanego K. K. z dnia 8 kwietnia 2014r.

Sygn. akt II Cz 200/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 5 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu – na podstawie art.395 § 2 kpc - uwzględnił zażalenie pozwanego K. K. na uprzednie postanowienie tego Sądu z dnia 9 września 2013r. o stwierdzeniu prawomocności nakazu zapłaty z dnia 16 kwietnia 2013r. w sprawie I Nc 1101/13 oraz o nadaniu klauzuli wykonalności temu nakazowi zapłaty.

Sąd Rejonowy uznał, że wydany w sprawie nakaz zapłaty nie został doręczony pozwanemu w sposób prawidłowy. Odpis nakazu zapłaty został przesłany na adres w W. przy ul. (...), pod którym pozwany K. K. nie zamieszkuje, a jedynie prowadzi działalność gospodarczą. Na stałe, jak wykazał, zamieszkuje w P. przy ul. (...). Przesyłka zawierająca nakaz zapłaty nie została podjęta, a skoro została skierowana na nieprawidłowy adres, to nie można było – zdaniem Sądu – uznać, że podwójne jej awizowanie doprowadziło do skutecznego doręczenia przesyłki. W tych okolicznościach Sąd Rejonowy stwierdził, że nakaz zapłaty wydany w dniu 16 kwietnia 2013r. nie uprawomocnił się, bo pozwanemu nie zaczął biec termin do jego zaskarżenia. Dlatego też uznał zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 9 września 2013r. za oczywiście uzasadnione (na podstawie art.395 § 2 kpc) i je uchylił w całości (zaskarżone postanowienie wraz z uzasadnieniem – k.77 oraz k.113 – 114).

Z treści zażalenia powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 5 maja 2014r. wnosić należy, że domagał się jego zmiany poprzez oddalenie zażalenia pozwanego na postanowienie tego Sądu z dnia 9 września 2013r.

Skarżący wywodził, że przepis art.135 § 1 kpc przewiduje możliwość doręczenia osobie fizycznej pisma sądowego także w jej miejscu pracy, a w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (przedsiębiorcy), będzie to miejsce, w którym tę działalność prowadzi. Nie ma – zdaniem powoda – uzasadnionych przyczyn, dla których przepis art.139 § 1 kpc dotyczący doręczenia zastępczego należałoby stosować jedynie w przypadku braku możliwości doręczenia przesyłki adresatowi w jego miejscu zamieszkania (zażalenie powoda – k.117 -118).

W odpowiedzi na zażalenie pozwany domagał się jego oddalenia. (k.125 – 126).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda podlegało uwzględnieniu, aczkolwiek z innych przyczyn niż zostały w nim podniesione i z innym skutkiem prawnoprocesowym.

Zwrócić bowiem należy uwagę, że zażalenie pozwanego z dnia 8 kwietnia 2014r., które Sąd Rejonowy uwzględnił jako oczywiście uzasadnione (w ramach podstawy przewidzianej w art.395 § 2 kpc) dotyczyło postanowienia, które w sensie prawnoprocesowym nie istnieje. Zarówno w orzecznictwie, jak i piśmiennictwie prawniczym utrwalonym poglądem jest, przez co nie wymaga on szerszego uzasadnienia, że brak podpisu sędziego pod sentencją orzeczenia niesie ten skutek, że takie orzeczenie w sensie formalnoprawnym nie istnieje. W sprawie postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 9 września 2013r. stwierdzające prawomocność uprzednio wydanego nakazu zapłaty oraz nadające nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności nie tylko nie zawiera podpisu sędziego pod jego sentencją, ale i pod jego uzasadnieniem (por. k.26). Stanowiło ono zatem jedynie projekt przygotowywanego orzeczenia, co znajduje także potwierdzenie w wyjaśnieniach sędziego wskazanego w projekcie (k.112). Zwrócił na to uwagę także Sąd Rejonowy w uzasadnieniu innego postanowienia z dnia 11 sierpnia 2014r. (por. k.109).

W tym stanie rzeczy, skoro nie istniało postanowienie z dnia 9 września 2013r., a tym samym nie było przedmiotu zaskarżenia, to zażalenie pozwanego K. K. z dnia 8 kwietnia 2014r. (k.30 -31) powinno było spotkać się z odrzuceniem przez Sąd Rejonowy, jako niedopuszczalne (na podstawie art.370 kpc), a nie z jego uwzględnieniem, jako oczywiście uzasadnione (na podstawie art.395 § 2 kpc). Zatem Sąd Okręgowy rozpoznając przedmiotowe zażalenie powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 5 maja 2014r. (k.77) zmienił to postanowienie poprzez odrzucenie zażalenia pozwanego z dnia 8 kwietnia 2014r. (k.30 - 31). W konsekwencji oznacza to tyle, że Sąd Rejonowy będzie musiał jeszcze raz rozważyć i ocenić, czy przesłanie pozwanemu odpisu nakazu zapłaty z dnia 16 kwietnia 2013r. na adres w W. przy ul. (...) i podwójnie awizowanie przesyłki sądowej (k.22) doprowadziło do skutecznego jej doręczenia (w szczegolnosci w rozumieniu art.135 § 1 kpc i art.139 § 1 i 3 kpc), a tym samym do uprawomocnienia się nakazu zapłaty, czy też nie, a w konsekwencji, czy sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty (k.37 i n.) został złożony z zachowaniem wymaganego ustawowo terminu i winien otrzymać stosowny bieg procesowy, jeżeli nie zachodzą ku temu inne przeszkody formalnoprawne.

Z tych zasadniczych przyczyn Sąd odwoławczy orzekł jak w sentencji (stosując odpowiednio art.386 § 3 kpc poprzez art.397 § 2 kpc i art.13 § 2 kpc).