Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 kwietnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Piotr Starosta
Sędziowie: SO Bogumił Goraj

SO Tomasz Adamski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 roku w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Banku Spółki Akcyjnej w W. przeciwko: R. Ł. i (...) Spółce Akcyjnej w W. o zwolnienie przedmiotu spod egzekucji

na skutek zażalenia pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 29 września 2014 roku sygn. akt I C 1326/14

postanawia:

l.zmieni ć zaskarżone postanowienie w punkcie 2 (drugim) w ten sposób, że zasądzić od powódki na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 1.653,92 złotych (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt trzy złote dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.zas ądzić od powódki na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 180 złotych (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

II Cz 183/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 29 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu umorzył postępowanie z powództwa (...) Banku S.A. w W. przeciwko R. Ł., (...) S.A. z siedzibą w W. (w punkcie 1) i zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Banku S.A. w W. kwotę 1617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (w punkcie 2 ).

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że do umorzenia postępowania doszło z uwagi na zbędność wydawania wyroku, albowiem wobec umorzenia postępowania egzekucyjnego przedmiotowy samochód nie jest już zajęty.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. uznając, pozwanego (...) za przegrywającego spór.

Wskazał Sąd, że co prawda powód wystąpił z powództwem przeciwegzekucyjnym po upływie przewidzianego terminu, jednak sformułował także żądanie ewentualne. Powód miał bowiem interes w ustaleniu własności przedmiotowego pojazdu, który wyrażał się w możliwości wystąpienia ewentualnych problemów przy zbyciu ruchomości w toku trwającego postępowania egzekucyjnego. Pozwany natomiast konsekwentnie nie uznawał powództwa.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

Skarżący zarzucił rozstrzygnięciu naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. poprzez błędne uznanie pozwanego (...) za stronę przegrywającą proces, gdy w rzeczywistości stroną przegrywającą proces jest powód.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od powoda na rzecz (...) kwoty 1653,92 zł tytułem kosztów procesu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

S ąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się zasadne, co skutkowało zmianą zaskarżonego postanowienia.

Za przegrywającego uznaje się powoda, którego żądanie nie zostało uwzględnione, albo pozwanego, którego obrona okazała się nieskuteczna.

Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska Sądu Rejonowego, że w przedmiotowej sprawie to pozwanego (...) należało uznać za przerywającego sprawę.

Przede wszystkim należy z całą mocą podkreślić, że powództwo zostało wytoczone przez powoda po upływie przepisanego terminu, albowiem zgodnie z art. 841 § 3 k.p.c. powództwo o zwolnienie spod egzekucji zajętego przedmiotu można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa. Co więcej termin do wniesienia powództwa jest terminem prawa materialnego, co skutkuje oddaleniem powództwa bez konieczności merytorycznej oceny jego zasadności. Podobnie zgłoszone przez powoda roszczenie ewentualnie nie mogło znaleźć uzasadnienia z uwagi na brak interesu prawnego. Nie można było bowiem w sposób jak uczynił to powód formułować roszczenia ewentualnego o ustalenie prawa własności zajętego pojazdu. Powództwo oparte o art. 189 k.p.c. nie może bowiem zmierzać do uzyskania ewentualnej ochrony w razie nie uwzględnienie innego roszczenia. Możliwość wytoczenia powództwa na podstawie art. 189 k.p.c. ograniczona jest do sytuacji, w których zgłoszone żądanie nie może być dochodzone w inny sposób.

Należy również podkreślić, że do umorzenia postępowania doszło z uwagi na zbędność wydania wyroku w przedmiotowej sprawie - umorzenie postępowania egzekucyjnego, nie zaś z uwagi na zaspokojenie roszczeń powoda w toku postępowania.

Przedwcześnie i niezasadnie Sąd Rejonowy przesądził, że podane przez powoda okoliczności uzasadniały uznanie powoda za wygrywającego spór.

Przeciwnie, uwzględniając wyżej wskazaną argumentację, to pozwany (...) jest stroną wygrywającą spór w rozumieniu art. 98 k.p.c, co oznacza, że zasadnym było zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie w punkcie 2 i na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zasądził od powoda, jako przegrywającego spór na rzecz pozwanego (...) kwotę 1653,92 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te złożyła się kwota 1200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym stosownie do § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ... (Dz.U.2013.490) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa.

Sąd Okręgowy uznał również za zasadne zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów stawiennictwa pełnomocnika pozwanego w Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu. Nie ulega wątpliwości, że zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów strony reprezentowanej

przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie i wydatki pełnomocnika. W myśl § 1 art. 98 k.p.c. strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowej obrony.

Zwrócić należy uwagę na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 12.6.2012 roku w sprawie III PZP 4/12 (publ. OSNP 2012/23-24/280), że celowe i niezbędne koszty przejazdu profesjonalnego pełnomocnika strony w celu wzięcia udziału w rozprawie wchodzą w skład kosztów procesu w rozumieniu art. 98 §1 i §3 k.p.c. W tym zakresie Sąd Najwyższy podkreślił, że pojęcie „wydatki jednego adwokata" to koszty poniesione w związku z czynnościami jednego adwokata, przy czym chodzi tu o wydatki różnorakie, aczkolwiek uzasadnione okolicznościami sprawy, w danym postępowaniu, dlatego nie sposób jest wyłączyć z nich kosztów podróży do sądu tylko dlatego, że nie zostały one wymienione expressis verbis w art. 98 §2 k.p.c. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez pełnomocnika zalicza się nie tylko jego wynagrodzenie ale i wydatki, o ile są one uzasadnione z punktu widzenia przebiegu procesu (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 roku w sprawie III CZP 33/12). Należy podkreślić, że ocena zasadności zaliczenia kosztów dojazdu winna być dokonywana na podstawie okoliczności danej sprawy. Sąd Okręgowy wskazuje, iż brak jest jakiegokolwiek przepisu nakazującego stronie wybór pełnomocnika w miejscu siedziby Sądu rozpoznającego sprawę. Należy zatem uznać, iż kwota 381,12 zł. jako koszty dojazdu na trasie G. -I. i z powrotem według tzw kilometrówki oraz kwota 55,80 zł tytułem opłaty za autostradę na tej trasie należy zaliczyć do niezbędnych i celowych kosztów procesu strony reprezentowanej przez fachowego pełnomocnika i jako takich należy się ich zwrot.

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. i zasądził od powoda jako przegrywającego postępowanie na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, na którą to kwotę złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego zgodnie z § 6 pkt 3 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia oraz kwota 30 zł tytułem opłaty od zażalenia.