Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: M. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 22 marca 2017 r., znak: (...)

w sprawie: M. B.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu M. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 30 września 2019 r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu M. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227)

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż aktualny stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. B., ostatnio zatrudniony jako pracownik fizyczny, w dniu 17.02.2017 roku złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do renty. Ubezpieczony udokumentował wymagany staż ubezpieczeniowy. Do dnia 19.02.2017 r. ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne. Pozwany organ rentowy poddał go badaniu przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie uznali ubezpieczonego za osobę niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej. -okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższych orzeczeń Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: neurologa i ortopedy.

Biegli lekarze sądowi w wydanej opinii w dniu 15.09. 2017 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

1.  Zaostrzenie przewlekłego zespołu bólowo-korzeniowego kręgosłupa lędźwiowego w przebiegu wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej z torem prawostronnym, stan po leczeniu operacyjnym, z kwalifikacją i wyznaczonym terminem do leczenia operacyjnego na 18 października 2017r.

2.  Kolana koślawe.

3.  Szpotawość pięt.

4.  Pourazowa chrzęstniakowatość stawu skokowego prawego do leczenia operacyjnego i wyznaczonym terminem przyjęcia do Oddziału Ortopedycznego na 17 września 2017r.

Zdaniem biegłych istniejące ubezpieczonego schorzenia narządu ruchu oraz stopień ich nasilenia w istotny sposób upośledzają funkcję statyczną i dynamiczną narządu ruchu. Zachowana jest pełna zdolność chwytna i manipulacyjna kończyn górnych. Badany wymaga pilnego leczenia operacyjnego(kręgosłupa i stawu skokowego) - ma wyznaczone terminy przyjęcia do szpitala! Rokowanie jest niepewne. Po leczeniu okres rekonwalescencji i leczenia usprawniającego biegły ocenił na 18-24 miesiące.

W odpowiedzi na pytanie Sądu czy stan zdrowia ubezpieczonego czyni go całkowicie bądź częściowo niezdolnego do pracy, tzn. czy jest on co najmniej częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji i wykonywanym zawodem biegli wskazali, że obecnie stan zdrowia ubezpieczonego czyni go częściowo niezdolnym do pracy, zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji oraz wykonywanym zawodem od dnia 16 luty 2017r.( od daty wystawienia zaświadczenia o stanie zdrowia ubezpieczonego) na okres dwóch lat.

-dowód; opinia biegłych k. 26-28 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, pozwany organ rentowy wniósł do niej zastrzeżenia, w których wskazał, iż podczas badania przez komisję lekarską w składzie ze specjalistą ortopedii oraz neurologii w dniu 20.03.2017 r. nie stwierdzono zaburzeń funkcjonalnych ze strony kręgosłupa oraz stawu skokowego w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy.

W badaniu komisji lekarskiej stwierdzono bliznę ode.l/s, spłyconą lordoza l/s, ruchomość kręgosłupa C, TH, L-S w normie, pp=20 cm, napięcie mięśni przykręgosłupowych prawidłowe, objawy korzeniowe górne - ujemne, dolne - ujemne, odruchy głębokie kończyn górnych-symetryczne, kończyn dolnych : kolanowe - słabe, P=L, skokowe- brak, podeszwowe - obecne, siła mięśniowa wszystkich grup mięśniowych prawidłowa, czucie powierzchowne prawidłowe,

bez zaburzeń zwieraczy - co nie powodowało częściowej niezdolności do pracy.

Podczas badania przez komisję lekarską - staw skokowy prawy - widoczne uwypuklenie torby stawowej do przodu i boku kostki bocznej, ruchomość prawidłowa, staw bez obrzęku – co również nie uzasadniało częściowej niezdolności do pracy.

Biegli sądowi przeprowadzili swoje -badania w- dniu 15.09.2017 r.. a więc po ok. pół roku w tym czasie mogło dojść do istotnego pogorszenia stanu zdrowia badanego.

Biegli dysponowali nową dokumentacją niedostępną podczas badania przez komisję lekarską - skierowania na leczenie operacyjne wystawione w 04 i 05.2017 r.

Wobec powyższego organ rentowy wniósł o wydanie w sprawie opinii uzupełniającej w celu ustosunkowania się Biegłych do wniesionych zastrzeżeń.

W opinii uzupełniającej, wydanej w celu ustosunkowania się do zastrzeżeń pozwanego organu rentowego, biegli podtrzymali wcześniej wydane orzeczenie, nadto wskazali, iż organ rentowy faktycznie nie dysponował wszystkimi dowodami w sprawie, ale istniejące schorzenia oraz stopień ich nasilenia występowały u ubezpieczonego już w okresie, kiedy były wydawane orzeczenia przez Lekarzy ZUSu(marzec/kwiecień 2017 r.). Schorzenia te nie powstały w okresie kilku miesięcy od wiosny do jesieni 2017 r., a dysfunkcja narządu ruchu i objawy neurologiczne stwierdzone bezpośrednio w badaniu klinicznym przez biegłych 15.09.2017 r. i wynikach badań pracowniczych dostarczonych w aktach sprawy oraz dodatkowo przez ubezpieczonego w dniu badania są tylko potwierdzeniem słuszności roszczeń ubezpieczonego.

-dowód: opinia uzupełniająca k. 50-52 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią uzupełniającą, pozwany organ rentowy zgłosił do niej dalsze zastrzeżenia, stwierdzając, ze opinia uzupełniająca nie wyjaśnia wszystkich zarzutów organu rentowego i wniósł o powołanie w sprawie II zespołu biegłych.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 57 ust. 1 pkt.2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie między innymi pięć lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Pięcioletni okres winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.( art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy)

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.(art.12 w/w ustawy) Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W przedmiotowej sprawie, Sąd uwzględnił wydaną opinię przez biegłych i uznał ją za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych.

Opinia biegłych została szczegółowo uzasadniona, a ponadto wnioski w niej zawarte nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli z zespołu są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinię wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. Po zgłoszeniu zastrzeżeń przez organ rentowy biegli wydali opinię uzupełniającą w której odnieśli się do zastrzeżeń ZUS. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili a kolejne zastrzeżenia organu rentowego sprowadzały się do polemiki z wnioskami opinii biegłych, bez argumentów merytorycznych, wobec czego Sąd uznał opinię biegłych sądowych za miarodajną dla oceny aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego a wniosek organu rentowego o kolejną opinię uzupełniającą oddalił.

Zgodnie z treścią przepisu art. 100 w/w ustawy: prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust.2

2. Jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję przyznając ubezpieczonemu prawo do świadczenia rentowego od dnia zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do dnia 30.09. 2019 roku.

W pkt 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego nie były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Biegli dysponowali bowiem nowymi dowodami w postaci skierowań lekarskich na leczenie szpitalne na 17.09.2017r. i 18.10.2017r. wystawionych dla ubezpieczonego w kwietniu i maju 2017 r. wobec czego nie wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Ewa Milczarek