Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Wojciech Arczyński

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska

przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 r.

sprawy M. D.

obwinionego o wykroczenie z art.86 § 1 kw w zw. z art.23 ust.1 pkt.2 Prawo o ruchu drogowym, art.94 § 2 kw w zw. z art.71 Prawo o ruchu drogowym

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie

z dnia 12 września 2013r. sygn. akt II W 234/12

I.  Zaskarżony wyrok w zaskarżonej części (w zakresie pkt. I) na zasadzie art. 45 § 1 kw i art. 5 § 1 pkt 4 kpsw uchyla i w tej części postępowanie w sprawie umarza;

II.  Uchyla orzeczenie o kosztach sądowych zawarte w pkt. IV zaskarżonego wyroku;

III.  Na zasadzie art. 118 § 2 kpsw kosztami postępowania w obu instancjach obciąża Skarb Państwa;

IV.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. P. kwotę 516. 60 (pięćset szesnaście 60/ 100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu prowadzoną w II instancji.

IXKa 1758/ 13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie wyrokiem z dnia 12 września 2013 r. sygn. IIW 234/ 12 uznał obwinionego M. D. winnym tego, że w dniu 28 października 2011 r około godz. 17. 00 w J. na ul. (...), kierując samochodem marki S. o nr rej. (...) wraz z naczepą marki S. o nr rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu od omijanego pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia się z nim powodując uszkodzenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierowcy tego pojazdu J. M. i przewożonej przez niego pasażerki M. M. (2) to jest wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r – Prawo o ruchu drogowym i na podstawie art. 86 § 1 kk w zw. z art. 24 § 1 i 3 kk wymierzył mu 500 zł grzywny.

Obwinionego M. D. uniewinnił od popełnienia wykroczenia mającego polegać na tym, że w opisanym wyżej czasie i miejscu kierował pojazdem marki (...) pomimo braku dopuszczenia pojazdu do ruchu to jest o popełnienia wykroczenia z art. 94 § 2 kw i kosztami postępowania w tej części obciążył Skarb Państwa.

Orzekł o wynagrodzeniu adwokackim.

Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu kosztów postępowania kwotę 1012 zł 84 gr.

Apelację od tego wyroku wywiodła obrońca obwinionego zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, poprzez założenie iż obwiniony popełnił przypisany mu czyn mimo braku ku temu realnych dowodów. Podnosząc ten zarzut skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego od popełnienia przypisanego mu czynu albo o odstąpienie od wymierzenia kary. Na rozprawie odwoławczej skarżąca poparła apelację co do zasady, wniosła alternatywnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania wobec przedawnienia karalności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja o tyle okazała się skuteczna, że doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania w zaskarżonej części. Nie jest zasadny sformułowany w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Kontrolna analiza zebranych w sprawie dowodów i treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje, że Sąd Rejonowy poczynione ustalenia faktyczne w zakresie dotyczącym przypisanego oskarżonemu czynu oparł na zeznaniach J. M. i M. M. (2), a także na opinii biegłego A. G..

Prawidłowość tych ustaleń nie budzi wątpliwości jako iż poprzedzała je dokładna analiza i ocena wszystkich dowodów, obszernie i szczegółowo zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Skarżąca stanowisku Sądu Rejonowego przeciwstawił jedynie własna ocenę dowodów opartą na założeniu prawdziwości wyjaśnień obwinionego. Wątpliwości formułowane przez autorkę apelacji są w istocie próbą podważenia oceny zeznań J. M. i M. M. (2) w sytuacji, w której Sąd Rejonowy szczegółowo wskazał przyczyny dla których te właśnie zeznania przyjął za podstawę dokonania ustaleń w sprawie. Taka polemika ze stanowiskiem Sądu Rejonowego nie może być uznana za skuteczną i w takie mierze nie musi tego stanowiska skutecznie podważyć.

Za oczywiście zasadny należy natomiast uznać wniosek skarżącej złożony na rozprawie odwoławczej o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i umorzenie w tej części postępowania wobec przedawnienia karalności. Od daty zdarzenia

będącego przedmiotem osądu w sprawie niniejszej do chwili obecnej upłynął okres ponad 2 lat wobec czego Sad Okręgowy na zasadzie art. 5 § 1 pkt 4 kpsw w zw. z art. 45 § 1 kw uchylił zaskarżony wyrok w zaskarżonej części postępowanie w tym zakresie umorzył.

O kosztach sądowych w II instancji orzeczono na zasadzie art. 118 § 2 kpsw.

(SSO Wojciech Arczyński)