Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Justyna Alfawicka

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2018 r. w Legnicy

sprawy z wniosku H. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) w W. (...)

o wysokość emerytury

na skutek odwołania H. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) w W. (...)

z dnia 12 stycznia 2018 r.

znak (...)

oddala odwołanie.

SSO Regina Stępień

Sygn. akt V U 181/18

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) w W. (...) decyzją z 12 stycznia 2018r. rozpoznając wniosek z 27 października 2017r. - odmówił wnioskodawcy H. K. ponownego ustalenia wysokości emerytury.

W uzasadnieniu decyzji powołał się na treść art. 110 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym wysokość emerytury lub renty, oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe (…) przypadające w całości lub części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. Wskazał, iż wwpw ustalony zgodnie z wnioskiem z lat 1997-2006 wynosi 276, 23 % i jest niższy od poprzednio przyjętego 283, 89 % .

Wnioskodawca H. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany poprzez ustalenie wysokości jego emerytury w oparciu o art. 110 ustawy emerytalnej. Zarzucił, iż poprzednio w 2015r. miał przeliczone świadczenie na podstawie art. 110a, kiedy wwpw ustalono z 10 ostatnich lat kalendarzowych i wyniósł on 283, 3 %. Uważał, iż wówczas czas można było przyjąć minimalny wskaźnik przekraczający 250 %. Zaś obecnie organ rentowy winien przyjąć ten wskaźnik tj. 283, 3 % - co umożliwiłoby mu ustalenie wysokości emerytury na podstawie art. 110 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Przedstawił własne wyliczenia, wg których w oparciu o art. 110a winien mieć ustalony wskaźnik 254, 77 % , a w oparciu o art. 110 – 258, 40 %.

Na rozprawie 13 czerwca 2018r. zmodyfikował swe stanowisko w ten sposób, że żądał ustalenia wwpw z 10 lat kalendarzowych tj. 1995-2004 – jego zadaniem wwpw z tego okresu wynosił 288, 38 %. Argumentował, iż prawo do emerytury uzyskał w 2003r., wypłata jego emerytury została zawieszona gdyż pracował do 2014r.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania argumentując jak w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił:

H. K. od dnia 27 lutego 2004r. ma prawo do emerytury górniczej ( (...)). Od dnia 1 kwietnia 2009r. pobiera emeryturę górniczą ( (...))

Jego świadczenie było ona wielokrotnie przeliczane w związku z osiąganym przychodem z tytułu kontynuowania zatrudnienia.

W dniu 14 września 2015r. ubezpieczony złożył wniosek o przeliczenie jego emerytury na podstawie art. 110 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Decyzją z 23 listopada 2015r. (k.52 akta (...)), zgodnie z tym wnioskiem, przeliczono mu emeryturę na podstawie art. 110a. Ustalony wówczas wwpw z 10 lat kalendarzowych 1996-2005 wyniósł 283, 89 %.

W dniu 30 października 2017r. H. K. złożył wniosek (k.61 akt (...)) o przeliczenie jego emerytury na podstawie art. 110 ustawy emerytalnej domagając się ustalenia wwpw z okresu 1996-2005 (wg niego wynoszącego 283,88 %) lub 1997-2006 (wynoszącego 277, 76 %)

Skarżoną decyzją z 12 stycznia 2018r. (k.83 jw.) odmówiono mu tego przeliczenia. Organ rentowy wskazał, iż wwpw obliczony z okresu 1997-2006 wynosi 276, 23 % i jest niższy od dotychczas ustalonego 283, 89 %.

Dowody: akta emerytalne: w tym wnioski jw., decyzje jw., wyliczenia k. 65-69 i 82v).

Sąd zważył:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Ustawa z ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t. jed. Dz.U.2017.1383) w art. 110 stanowi, iż

1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%.

3. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176.

Przede wszystkim należy wskazać, iż ostatnio ustalony wwpw wnioskodawcy wynosi 283, 89 %. Umożliwił on przeliczenie emerytury wnioskodawcy w 2015r. na podstawie art. 110a. Takie przeliczenie zgodnie z art. 110a ust. 2 ww ustawy może zostać wykonane tylko raz.

Stąd możliwość przeliczenia emerytury wnioskodawcy na podstawie ww. art. 110 ustawy emerytalnej możliwe byłoby wyłącznie gdyby obecnie ustalany wwpw przekroczył 283, 89 %.

Zaś tej wielkości wskaźnik ten nie przekracza. Wskazywany przez ubezpieczonego wskaźnik z lat 1997-2006 wynosi jedynie 276, 23 %.

Nie jest możliwe, tak jak domaga się obecnie wnioskodawca, ustalanie wstecz wwpw w niższej wysokości niż 283, 89 %, by umożliwić mu teraz przeliczenie emerytury na podstawie art. 110 ustawy emerytalnej. Takiej regulacji przepisy ustawy nie przewidują.

Z powyższych względów organ rentowy zasadnie, zaskarżoną decyzją, odmówił H. K. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury w oparciu o cyt. wyżej przepis. Dlatego też, jego odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. podlegało oddaleniu.

SSO Regina Stępień