Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa U. (...) z siedzibą w W.

przeciwko B. J.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanej B. J. na rzecz powoda U. (...) z siedzibą w W. kwotę 16,66zł (szesnaście złotych 66/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12.12.2017r. do dnia zapłaty oraz kwotę 8,35zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 350/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód U. (...) z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko B. J. domagając się zapłaty kwoty 322,61 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podniósł, że jest następcą prawnym pierwotnego wierzyciela – (...) S.A., z którym pozwana zawarła umowę w przedmiocie sprzedaży i dystrybucji energii. Wskazał, że wobec braku płatności zaliczek ze strony pozwanej wierzyciel pierwotny wypowiedział umowę przed upływem terminu, na jaki została zawarta.

W dniu 9 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2437724/17 wydał postanowienie, na mocy którego sprawę przekazano do Sądu Rejonowego w Giżycku (k. 6).

Pozwana B. J. wniosła o oddalenie powództwa. Przyznała, iż łączyła ją z (...) Centrum S.A. umowa w przedmiocie sprzedaży energii. Twierdziła jednak, iż zerwała ją w 2014 r. z uwagi na wysokie opłaty. Podała, iż uregulowała wszystkie należności wynikające z przedmiotowej umowy.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana B. J. zawarła w dniu 29 maja 2014 r. z (...) Centrum S.A. z siedzibą w R. umowę w przedmiocie sprzedaży energii elektrycznej w lokalu nr (...) znajdującym się w budynku nr (...) w miejscowości B.. Strony ustaliły wysokość rocznego zużycia energii, które miało być podstawą do wystawiania prognozowanych dokumentów finansowych. Sprzedawca zobowiązał się wystawiać rozliczeniowe dokumenty finansowe po uzyskaniu rzeczywistego zużycia energii.

( dowód : umowa z 29.05.2014 r. – k. 20)

Umowa została rozwiązana ze skutkiem na koniec stycznia 2015 r.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 15.12.2014 r. (...) Centrum S.A. wystawiło notę obciążeniową nr (...) zobowiązując pozwaną do zapłaty kwoty 300,00 zł tytułem obciążenia za rozwiązanie umowy ustalając termin zapłaty na dzień 29.12.2014 r.

( dowód : nota obciążeniowa nr (...) – k. 23)

Za okres od 01.01.2015 r. do 31.01.2015 r. wartość prognozowanego zużycia energii wyniosła 53,78 zł, podczas gdy rzeczywista wartość w tym okresie wynosiła 70,44 zł. Sprzedawca energii wystawił fakturę VAT korektę nr (...) na kwotę 16,66 zł.

( dowód : faktura VAT korekta nr (...) – k. 21, rozliczenie faktury – k. 22)

Na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 20.11.2017 r. wierzytelność w kwocie 16,66 zł wynikającą z faktury nr (...) nabył powód U. (...) z siedzibą w W..

( dowód : umowa przelewu wierzytelności – k. 28-31, załącznik nr 1 do umowy – k.17)

Pozwana została zawiadomiona o cesji wierzytelności w kwocie 322,36 zł w piśmie z dnia 05.12.2017 r.

( dowód : pismo z 05.12.2017 r. – k. 18)

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód U. (...) z siedzibą w W. na dowód istnienia wierzytelności objętej pozwem i jej przelewu przedłożył umowę łączącą pozwaną z pierwotnym wierzycielem, dokumenty rozliczeniowe oraz umowę przelewu wierzytelności wraz z załącznikiem, które nie były kwestionowane przez stronę pozwaną.

W tym kontekście wskazać należy, że treścią umowy przelewu jest przeniesienie przez wierzyciela swojej wierzytelności na osobę trzecią, a jej skutkiem jest wyłączenie dotychczasowego wierzyciela ze stosunku zobowiązaniowego i zajęcie jego miejsca przez nabywcę wierzytelności. Przelew wywołuje bezpośrednie skutki wobec dłużnika, po stronie którego powstaje obowiązek świadczenia w stosunku do nabywcy wierzytelności. W związku z tym nabywca wierzytelności jest legitymowany do wystąpienia z powództwem przeciwko dłużnikowi. W postępowaniu powinien wykazać nie tylko, że doszło do skutecznego przelewu wierzytelności, ale także jej istnienie i wysokość, bowiem na podstawie art. 6 k. c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powód, reprezentowany przez pełnomocnika profesjonalnego, winien zatem wykazać istnienie i wysokość wierzytelności poprzez przedstawienie w szczególności umowy będącej źródłem zobowiązania, bądź nieopłaconych przez pozwaną faktur VAT oraz uwodnić skuteczne przejście wierzytelności. W razie niewykazania powyższych okoliczności powód ponosi negatywne konsekwencje procesowe w postaci oddalenia powództwa.

W ocenie Sądu w sprawie niniejszej powód wykazał skutecznie wyłącznie istnienie i wysokość przysługującej mu wierzytelności w kwocie 16,66 zł wynikającej z faktury VAT nr (...) za okres od 01.01.2015 r. do 31.01.2015 r. Przedmiotowy dokument rozliczeniowy został bowiem wystawiony w zgodzie z postanowieniami łączącej strony umowy, na mocy której sprzedawca energii był uprawniony do wystawiania faktur korygujących zgodnie z rzeczywistym zużyciem energii elektrycznej przez odbiorcę (§ 3 pkt 1). Nadto powód wykazał, iż wierzytelność w tej kwocie przeszła na jego rzecz na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 20.11.2017 r. zawartej z (...) Centrum S.A. z siedzibą w W.. Pozwana nie wykazała natomiast, by uiściła kwotę wynikającą z przedmiotowej faktury, bądź rozliczyła faktyczne zużycie energii elektrycznej za ten okres.

Z uwagi na powyższe Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 16,66 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie zgodnie ze zgłoszonym żądaniem od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty (art. 481 § 1 k.c.).

Roszczenie podlegało natomiast oddaleniu w zakresie kwoty 305,95 zł tytułem należności za rozwiązanie umowy wraz z odsetkami. Powód nie wykazał bowiem faktu nabycia wierzytelności w tej kwocie wobec pozwanej. Okoliczność ta nie wynika z przedłożonej w sprawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 20.11.2017 r., która obejmuje wyłącznie wierzytelność w kwocie 16,66 zł wynikającą z faktury nr (...), co zostało sprecyzowane w załącznik nr 1 do umowy – k. 17.

Reasumując Sąd uznał, iż strona powodowa nie udowodniła faktu nabycia wierzytelności wobec pozwanej w kwocie 305,95 zł, a wykazanie tej okoliczności byłoby podstawą do uznania zasadności roszczenia powoda, które wynika z umowy cesji (art. 509 i nast. k.c.).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając z uwagi na częściowe uwzględnienie roszczenia.