Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II W 1479/17

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Polikowska

Protokolant Joanna Szmel

po rozpoznaniu dnia 23 marca 2018r.

sprawy przeciwko

P. H.

syn A. i J. zd. Świstak

ur. (...) w J.

obwinionemu o to, że:

w dniu 09 czerwca 2017 r. około godz. 02:06 w J. przy ul. (...) na stacji paliw C., kierując samochodem marki A. o nr rej. (...) zatankował paliwo (...) 95 w ilości 11,3 l o łącznej wartości 50,06 zł, po czym odjechał nie płacąc, czym działał na szkodę (...) sp. z o.o. w W.

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.w.

I.  uznaje obwinionego P. H. za winnego tego, że w dniu 9 czerwca 2017r. w J. dokonał kradzieży paliwa PB 95 w ilości 11,3 litra o wartość 50,06 zł, czym działał na szkodę (...) sp. z o.o. w W., tj. wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 119 § 1 k.w. wymierza mu karę 100 /stu/ złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 k.p.o.w., zwalnia obwinionego P. H. od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 1479/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09 czerwca 2017 r. obwiniony P. H. przyjechał na stację paliw przy ul. (...) w J. samochodem marki A. o nr rej. (...). Zatankował paliwo (...) 95, w ilości 11,3 litra o wartości 50,06 zł, po czym odjechał nie płacąc za zatankowane paliwo. Czynem tym działał na szkodę (...) spółka z o.o. w W..

dowód :

- zawiadomienia o popełnieniu wykroczenia k. 6,

- raport strat z kserokopią paragonu k. 7,

- dokumentacja fotograficzna k. 8-10,

W dniu 29 stycznia 2018 r. została dokonana zapłata kwoty 50,06 zł. za paliwo.

dowód :

- pokwitowanie wpłaty k. 31,

Obwiniony P. H. nie był karany sądownie.

dowód :

- dane o karalności obwinionego P. H. k. 22.

Zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, iż w dniu 09 czerwca 2017 r. obwiniony P. H. na stacji paliw przy ul. (...) w J. dokonał kradzieży paliwa (...) 95 w ilości 11,3 litra o wartości 50,06 zł. Paliwo to zatankował do samochodu marki A. o nr rej. (...), po czym odjechał nie płacąc za zatankowane paliwo. Wynika to z załączonych do akt dokumentów w postaci

zawiadomienia o popełnieniu wykroczenia, raportu strat z kserokopią paragonu, z którego wynika w jakiej ilości, jakie paliwo i o jakiej wartości obwiniony zatankował oraz dokumentacji fotograficznej, na której znajduje się samochód marki A. o nr rej. (...), do którego tankowane było paliwo. Fakt uiszczenia zapłaty za zatankowane paliwo w dniu 29 stycznia 2018 r. w kwocie 50,06 zł nie może w realiach niniejszej sprawy uwolnić obwinionego od odpowiedzialności za zarzucany mu we wniosku o ukaranie czyn. Z notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariusza Policji A. M. dnia 08 września 2017 r. wynika, iż zatankowanie przez obwinionego paliwa i odjechanie ze stacji paliw bez uiszczenia opłaty nie było zdarzeniem incydentalnym. Wobec obwinionego, jak ustaliła funkcjonariusz Policji było prowadzonych pięć innych postępowań o kradzież paliwa w okresie od 26 marca 2017 r. do 09 października 2017 r. W dniu 17 lipca 2017 r. funkcjonariusz Policji skontaktował się w niniejszej sprawie z obwinionym P. H. w związku z podejrzeniem popełnienia w niniejszej sprawie wykroczenia. Obwiniony, po pouczeniu o treści art. 38 § 2 k.p.o.w., podał adres dla doręczania korespondencji w sprawie oraz oświadczył, iż jest osobą bezrobotną. Od tego dnia obwiniony miał wiedzę, iż jest prowadzone postępowanie w przedmiotowej sprawie. Zapłaty za zatankowane paliwo dokonał dopiero w dniu 29 stycznia 2018 r. tj. w dniu odbioru wydanego wobec niego przez Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze odpisu wyroku nakazowego w przedmiotowej sprawie. Okoliczności te świadczą, iż zamiarem obwinionego w dniu 09 czerwca 2017 r. była kradzież paliwa na szkodę (...) spółka z o.o. w W.. Gdyby obwiniony zapomniał zapłacić za zatankowane paliwo z powodu roztargnienia, niewątpliwie należność uregulowałby najpóźniej w dniu, kiedy przybył do niego funkcjonariusz Policji, aby odebrać dane w zakresie adresu dla doręczania korespondencji w niniejszej sprawie.

Obwiniony P. H. swoim zachowaniem zrealizował znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. Obwiniony bowiem w dniu 09 czerwca 2017 r. na stacji paliw przy ul. (...) w J. kierując samochodem marki A. o nr rej. (...) dokonał kradzieży paliwa (...) 95 w ilości 11,3 litra o wartości 50,06 zł, które zatankował, po czym odjechał nie płacąc za zatankowane paliwo. Czynem tym działał na szkodę (...) spółka z o.o. w W..

Wina obwinionego P. H. nie budzi wątpliwości. Wobec obwinionego nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie jego winy. Obwiniony wiedział, że za zatankowane paliwo winien zapłacić, a mimo to odjechał ze stacji paliw nie płacąc za nie.

Społeczna szkodliwość popełnionego przez obwinionego wykroczenia nie jest znaczna, co nie oznacza znikomości. Obwiniony wiedział, że za paliwo winien zapłacić bezpośrednio po jego zatankowaniu. Będąc osobą bezrobotną skoro nie posiadał środków na zakup paliwa, nie powinien był paliwa tankować. Na społeczną szkodliwość czynu obwinionego wpływa też wartość paliwa jakie obwiniony zatankował i nie zapłacił za nie.

Sąd nie dopatrzył się wobec obwinionego okoliczności obciążających jak i łagodzących.

Wymierzona obwinionemu kara grzywny w wysokości 100 złotych jest adekwatna do jego winy i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu. Kara ta powinna spełniać swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej, uzmysławiając obwinionemu naganność jego postępowania.

Zdaniem Sądu orzeczona wobec obwinionego kara spełnia również swoje cele w zakresie prewencji ogólnej, uzmysławiając, że popełnienie wykroczenia musi pociągnąć za sobą odpowiednią reakcję, a przez to kształtować prawidłowe wzorce społeczne.

Mając na uwadze sytuację obwinionego P. H. odnotowaną w oświadczeniu z dnia 17 lipca 2017 r., za zasadne Sąd uznał zwolnić obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, uznając, iż ich uiszczenia byłoby dla obwinionego zbyt uciążliwe.