II Ca 2069/17
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-08-2018
-
Osoba publikująca:Gabriela Wolak
-
Korektor:Ewelina Hazior
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:VI C 562/17/S
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II Ca 2069/17
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 31 października 2017 r.
Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Anna Nowak |
po rozpoznaniu w dniu 31 października 2017 r. w Krakowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa J. H. i J. M.
przeciwko J. B.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie z dnia 17 lipca 2017 r., sygnatura akt VI C 562/17/S
1) zmienia zaskarżony wyrok i powództwo oddala, zasądzając solidarnie od powodów na rzecz pozwanej kwotę 107 (sto siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;
2) zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.
SSO Anna Nowak
UZASADNIENIE
wyroku z dnia 31 października 2017 r.
Niniejsza sprawa była rozpoznana przez Sąd Rejonowy w postępowaniu uproszczonym. Również Sąd Okręgowy jako Sąd II instancji rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym.
Sąd Odwoławczy nie prowadził postępowania dowodowego, zatem na zasadzie art. 505 13 § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku obejmować będzie jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia z przytoczeniem przepisów prawa.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Apelacja okazała zasadna.
Zasadny w szczególności okazał się zarzut niewykazania powództwa co do wysokości. Sąd I instancji nieprawidłowo przyjął, że wysokość roszczenia została wykazana fakturami dołączonymi do pozwu. Faktury VAT, które pochodzą od powodów są dokumentami prywatnymi, a zatem zgodnie z art. 245 k.p.c. są tylko dowodem na to, że osoba, która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Słusznie Sąd I instancji wskazuje, że strony nie umówiły się co do wysokości wynagrodzenia, a zatem zgodnie z art. 735 k.c. należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy. Zatem na powodach jako wywodzących z tego swe roszczenia ciążył obowiązek wykazania za pomocą dowodu z opinii biegłego jak winna być wartość tejże pracy. Wniosek taki nie został zgłoszony, a rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.); obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 § 1 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Przewidziane w art. 232 k.p.c. uprawnienie sądu dopuszczenia dowodu niewskazanego przez strony ma charakter wyjątkowy.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 105§2 k.p.c. Na koszty w postępowaniu I instancyjnym złożył się opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie pełnomocnika liczone w oparciu o §2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.
Mając powyższe na uwadze zmieniono zaskarżone orzeczenie na podstawie art. 386§1 k.p.c.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 105§2 k.p.c. w zw. z art. 391§1 k.p.c. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu koszty te powinni pokryć jako przegrywający powodowie J. H. i J. M.. Na koszty w postępowaniu II instancyjnym złożył się opłata od apelacji uiszczona przez pozwaną J. B. oraz wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej J. B. liczone w oparciu o §2 pkt 1 w zw. z §10 ust.1pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.
Oczywistym jest, że użycie określenia powódka w stosunku do J. B. i określenia pozwani w stosunku do J. H. i J. M. było oczywistą niedokładnością. Co tez pozwoliło na sprostowanie wyroku na podstawie art. 350§1 i 2 k.p.c. w zw. z art.391§1 k.p.c.
SSO Anna Nowak