Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie Wydział IV Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Anna Podubińska

Agata Biedrzycka, Elżbieta Koperska

Protokolant kierownik sekretariatu Krystyna Hartung

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018 r. w Szczytnie

sprawy z powództwa E. T.

przeciwko P. Zakładowi (...) w P.

o dopuszczenie do pracy

I.  Nakazuje pozwanemu P. Zakładowi (...) w P. dopuszczenie powoda E. T. do pracy zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 13 marca 2018 roku w sprawie IV P 2/18,

II.  zasądza od pozwanego P. Zakładu (...) w P. na rzecz powoda E. T. tytułem wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy kwotę (...) jedenaście tysięcy osiemset trzydzieści / złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2018 roku do dnia zapłaty

III.  zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Szczytnie kwotę 2230 ( dwa tysiące dwieście trzydzieści ) złotych tytułem opłaty, od uiszczenia której powód był zwolniony oraz 292, 53 ( dwieście dziewięćdziesiąt dwa 53/100 ) zł tytułem zwrotu wydatków

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2880 ( dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

V.  wyrokowi w pkt. II do kwoty 2730 złotych nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

Sygn. akt: IV P 34/18

UZASADNIENIE

Powód E. T. wniósł o nakazanie dopuszczenia go do pracy w pozwanym P. Zakładzie (...) w P. na poprzednich warunkach pracy i płacy i zasądzenie na jego rzecz wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy od 1 stycznia do dnia podjęcia pracy.

W uzasadnieniu wskazał, iż prawomocnym wyrokiem Sadu Rejonowego w Szczytnie z dnia 13.03.2018 roku powód został przywrócony do pracy w pozwanym zakładzie. Pismem z dnia 28.03.2018 zgłosił gotowość do pracy, na co uzyskał odpowiedź, że wyrok nie jest prawomocny. Powód złożył do Sądu wniosek o wydanie prawocmocnego wyroku, a także telefonicznie dowiadywał się u pozwanego, czy składają apelację od wyroku.Wyrok uprawomocnił się 2 maja, a 9 maja powód przyjechał do pracy, gdzie został poinformowany, że dyrektor zakładu nie ma. 10 maja ponownie stawił się do pracy i ponownie kierowniczki nie było, wobec czego powód pisemnie zwrócił się o dopuszczenie go do pracy. Gdy zaniósł pismo, dyrektor zakładu poinformowała go, że spóźnił się z wyrażeniem gotowości do pracy i nie ma obowiązku go przyjmować.

Powód jest w wieku przedemerytalnym.

Pozwany P. Zakład (...) w P. wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazał, iż powód od dnia wydania orzeczenia w sprawie IVP 2/18 wielokrotnie odwiedzał zakład pracy, przy czym wizyty te dotyczyły odwiedzin u współpracowników. Złożył oświadczenie o gotowości podjęcia pracy przed uprawomocnieniem się wyroku. 7-dniowy termin zgłoszenia gotowosci niezwłocznego podjęcia pracy biegnie od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przywróceniu do pracy i jeśli pracownik nie wykona tego obowiązku w terminie traci co do zasady szansę na powrót do pracy, oświadczenia tego nie można złożyć przed uprawomocnieniem się orzeczenia. P. nie zachował też terminu po uprawomocnieniu się orzeczenia, wizyta w dniu 9 maja miała charakter odwiedzin u byłych wspópracowników, w zachowaniu powoda trudno się było dopatrzeć, by uwidocznił chęć powrotu do pracy. Oświadczenie o gotowości do pracy z 10 maja zostało złożone dzień po terminie z art. 48 par. 1 kp.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód E. T. został zatrudniony w pozwanym P. Zakładzie (...) w P. na podstawie umowy o pracę od 22 grudnia 2015 roku w pełnym wymiarze czas pracy ostatnio na czas nieokreślony za wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 2730 złotych w charakterze kierowca/pracownik gospodarczy.

W dniu 4.01.2018 roku powód otrzymał pismo pracodawcy o rozwiązaniu z nim umowy o pracę na podstawie art. 52§1 kp.

W dniu 11.01.2018 roku wystawiono i wydano powodowi świadectwo pracy ze wskazaniem, że stosunek pracy ustał za wypowiedzeniem – art. 30§ 1 pkt. 2 kp, a następnie wystawiono kolejne, w którym wskazano, że umowę rozwiązano bez wypowiedzenia na podstawie art. 52§1 kp.

Wyrokiem z dnia 13 marca 2018 roku w sprawie IVP 2/18 Sąd Rejonowy w Szczytnie przywrócił powoda do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy. Powód pismem z dnia 28 marca 2018 roku skierowanym do Dyrektora pozwanego wyraził gotowość do podjęcia pracy. W odpowiedzi z dnia 4.04.2018 roku pozwany wskazał, że powód nie może wrócić do pracy, bowiem wyrok nie jest jeszcze prawomocny, został złożony wniosek o uzasadnienie. Pełnomocnik powoda złożyła do Sądu wniosek o wydanie prawomocnego wyroku, wniosek wpłynął 9 kwietnia 2018 roku.

Pozwany złożył wniosek o uzasadnienie tego wyroku, zostało ono doręczone pełnomocnikowi pozwanego w dniu 17 kwietnia 2018 roku. Nie została wywiedziona apelacja od tego wyroku, uprawomocnił się z dniem 2 maja 2018 roku. Po stwierdzeniu prawomocności wyroku w dniu 7 maja 2018 roku odpis został przesłany zgodnie z wnioskiem i doręczony pełnomocnikowi powoda w dniu 10 maja 2018 roku.

W dniu 9 maja 2018 roku powód postanowił udać się na rozmowę z Dyrektorką (...) w P. w celu uzgodnienia warunków podjęcia pracy. Po przybyciu zapytał o nią księgową, która akurat przybyła do pracy i uzyskał informację, że Dyrektor jest w tym dniu nieobecna. Po krótkiej rozmowie na tematy niezwiązane z pracą powód udał się do domu. Następnego dnia skontaktowała się z nim jego pełnomocnik, która poinformowała o uprawomocnieniu się wyroku i pouczyła go, że ma zgłosić wolę podjęcia pracy. Powód udał się znowu do zakładu pracy, ponownie zastał jedynie księgową, której zgłosił, że przybył, aby podjąć pracę. Został poinformowany, że dyrektor nadal nie ma, a pod jej nieobecność nikt nie może podjąć decyzji. Księgowa poinformowała też powoda, że dyrektor nie będzie przez kilka następnych dni z uwagi na zaplanowane zajęcia, ale poradziła mu, by próbował, bowiem dyrektor może na chwilę w zakładzie się pojawić. Powód udał się do domu i po jakimś czasie wrócił z pismem, w którym zwracał się o poinformowanie go o terminie, w którym będzie mógł podjąć pracę. W czasie, gdy rozmawiał z ksiegową o potwierdzeniu tego pisma, przybyła dyrektor zakładu, która poinformowała go, że zostanie przyjęty, jeśli wykaże, że zgłosił gotowość do pracy w terminie. Podobnie odpowiedziano powodowi w piśmie.

Powód urodził się (...) i ma ponad 25-letni staż pracy.

(akta osobowe- umowa o pracę K 43, 53, 54, pismo o rozwiązaniu stosunku pracy K 4, wniosek o wydanie odpisu wyroku, doręczenie odpisu wyroku K 86,90 akt IVP 2/18, dane dotyczące przebiegu zatrudnienia i stażu pracy powoda K 18-116, 126-144, korespondencja między powodem i pozwanym K 6-9, przesłuchanie stron K 146-147 , zeznania świadków S. T. K 145, S. S. K 145, A. R. K 145, W. B. K 146, zaświadczenie o wypowiedzeniu K 126 ).

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie, w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia jest bezsporny.

Jedyna okoliczność, która mogła po zestawieniu pozwu i odpowiedzi na pozew budzić wątpliwości, to kwestia zachowania się powoda w dniu 9.05.2018 roku, w szczególności zaś to, czy tego dnia powód zgłosił gotowość do pracy. Po zeznaniach powoda należy uznać za bezsporne, że powód przybył, by porozmawiać z dyrektor zakładu o warunkach podjęcia pracy, ale na przyszłość, bowiem w tym dniu jeszcze nie wiedział i uprawomocnieniu się wyroku, a wobec nieobecności dyrektor nie podjął tego tematu z innymi osobami. Niewątpliwe jest także, że w dniu 10.05.2018 roku powód w różnej formie, tak A. R., księgowej, którą zastał w zakłądzie pracy, pisemnie, a nadto dyrektorowi zgłaszał gotowość do podjęcia pracy w związku z informacją o uprawomocnieniu się orzeczenia. Nie budzi też wątpliwości, że termin do wniesienia apelacji upłynął pozwanemu w dniu 2 maja 2018 roku i tego dnia wyrok uprawomocnił się, a zatem od tego dnia biegł 7 dniowy termin, który upłynął 9 maja 2018 roku..

Zgodnie z art. 48 par. 1 kp pracodawca może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy nie zgłosił on gotowości niezwłocznego podjęcia pracy, chyba że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika.

W świetle okolicznosci sprawy Sąd uznał, że przekroczenie o 1 dzień 7 dniowego terminu do zgłoszenia gotowości do pracy nastąpiło z przyczyn od powoda niezależnych. Przeprowadzone dowody jednoznacznie wskazują, że tak powód, jak i jego pełnomocnik cały czas monitorowali bieg sprawy IV P 2/18, w tym działania pozwanego, które miały wpływ na termin uprawomocnienia się orzeczenia. Powód wysłał pismo do pozwanego z dnia 28.03.2018 i otrzymał informację, że wyrok z uwagi na złożenie wniosku o uzasadnienie nie jest prawomocny, pełnomocnik powoda złozył wniosek o doręczenie mu odpisu wyroku po jego uprawomocnieniu się. W dniu 9 maja powód nie wiedząc jeszcze, iż wyrok jest prawomocny pojawił się w zakładzie pracy, w świetle zeznań A. R. należy uznać za niewątpliwe, że jego celem była rozmowa z dyrektorem zakładu, która nie doszła do skutku z uwagi na nieobecność tejże. Powód tego samego dnia, gdy otrzymał informację, iż wyrok jest prawomocny, ponownie zjawił się w zakładzie pracy, jednoznacznie wskazał A. R. cel wizyty, a po jej wypowiedzi, że decyzję może podjąć wyłącznie dyrektor- na piśmie zadeklarował gotowość do pracy.

Trzeba też podkreślić, ze pełnomocnik powoda także dopełniła wszystkich możliwości uzyskania niezwłocznej informacji o uprawomocnieniu się wyroku, ta mogła nastąpić bowiem jedynie poprzez doręczenie jej takiego odpisu za pośrednictwem poczty. Nie zaszła też żadna nieuzasadniona zwłoka w wykonaniu czynności przez sekretariat Sądu- prawomocność wyroku mogła być stwierdzona dopiero po bezskutecznym upływie terminu do wniesienia apelacji, ostatnim dniem, w którym możliwe było jej wniesienie- nadanie do Sądu był to 2 maja, od 3 do 5 maja były to dni wolne od pracy, apelacja nadana pocztą mogła wpłynąć najwcześniej 6 maja. Następnego dnia wyrok wraz ze stwierdzeniem prawomocności został nadany do pełnomocnika powoda.

W takich okolicznosci jednoznacznym jest, że opóźnienie w zgłoszeniu gotowości do pracy przez powoda nastąpiło z przyczyn niezależych od niego.

Należy tu też wskazać, że z uwagi na formalne przekroczenie terminu powód nie mógł domagać się wykonania wyroku w sprawie IVP 2/18 w drodze egzekucji. W orzecznictwie wskazuje się, że w przypadku przekroczenia terminu pracownikowi przysługuje prawo do wniesienia pozwu o ustalenie, że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika, natomiast Sąd uznał, że pozew o dopuszczenie do pracy w sposób jasny wskazuje na wolę dalszego zatrudnienia i tak sformułowany winien być uwzgledniony.

Odnośnie do roszczenia o zasądzenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, podlegało ono uwzględnieniu do czasu zgłoszenia gotowości go pracy. Powód pracy faktycznie nie podjął, jednak nastąpiło to z przyczyn niezależnych od niego,a dotyczących pozwanego, dlatego powództwo za okres pozostawania bez pracy za ten czas zostało uwzględnione na podstawie art. 57 par 1 i 2 kp.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, przy określaniu wynagrodzenia za czynności pełnomocnika Sąd miał na uwadze brzmienie § 9 ust. 1 pkt. 1 oraz ust. 1 pkt. 2 w zw. z § 2 pkt. 5 oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Powód zgłosił dwa roszczenia – o dopuszczenie do pracy i wynagrodzenie i opłaty za czynności radcy prawnego sumują się.

Sąd w oparciu o treść art. 113§1 ustawy dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Szczytnie) stosowną kwotę tytułem opłat sądowych, bowiem zgodnie z treścią art. 96 ust.1 pkt. 4 ustawy dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, powód nie miał obowiązku ich uiszczenia. Wysokość opłaty naliczono w oparciu o art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych mając na uwadze wysokość zasądzonego na rzecz powoda w pkt. 2 oraz wartość uwzględnionego w pkt. 1 roszczenia. Na tej samej podstawie zasądzono od pozwanego wydatki poniesione przez Skarb Państwa, przy czym tu należy wskazać, że suma tych wydatków jest błędna, z uwagi na dołączenie do akt sprawy wniosku o koszty podróży pochodzącego od świadka z innej sprawy doliczono je – dotyczy to kwoty 117,01 zł.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 477[2] par 1 kp.