Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej

Protokolant Magdalena Buczyńska

w obecności Prokuratora Anny Krysińskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25.04.2018r i 06.06.2018 roku sprawy z oskarżenia Prokuratury Rejonowej w Legionowie

przeciwko H. W. urodz. (...) w N. syna T. i J. z d. G.

oskarżonemu o to , że :

W dniu 9 kwietnia 2017 roku w L. woj. (...) na drodze publicznej prowadził pojazd mechaniczny marki R. o nr rej. (...) nie stosując się tym do decyzji Starosty (...) nr (...) z dnia 9 czerwca 2015 roku o cofnięciu uprawnień do kierowania tj. o czyn z art. 180a kk

Orzeka:

1.Oskarżonego H. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu a/o czynu i za to na podstawie art.180a k.k. skazuje go na karę 4(czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2. Zwolnić oskarżonego H. W. z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyroku SR w Legionowie z dnia 06.06.2018 r. Sygn. akt II K 476/17

Na podstawie zebranych w sprawie dowodów, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 09 kwietnia 2017roku około godziny 20.15 H. W. kierował samochodem marki R. nr rej. (...). Jadąc ulicą (...) w L. zauważył patrol policji i na jego widok skręcił w ulicę (...). Następnie zatrzymał samochód na chodniku i przesiadł się na miejsce pasażera. Funkcjonariusze Komendy Powiatowej w L. post. P. S. (1) i st. sierż. P. S. (2) z uwagi na zachowanie oskarżonego pojechali za nim i został on zatrzymany do kontroli drogowej. Po wylegitymowaniu i sprawdzeniu danych oskarżonego H. W. okazało się, że nie posiada on prawa jazdy albowiem w dniu 09.06.2015 roku decyzją Starosty (...) nr (...) cofnięto mu uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B –prawo jazdy nr (...) w związku z przekroczeniem liczby 24 punktów karnych. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Przedmiotowa decyzja została oskarżonemu doręczona w dniu 16.06.2015 roku.

Oskarżony H. W. ma 30 lat, jest rozwiedziony, był uprzednio karany, jest z zawodu kucharzem, jest zatrudniony w Hotelu (...) w J. i osiąga średni miesięczny dochód w kwocie 2.000 złotych. Oskarżony na utrzymaniu ma 1 dziecko w wieku 4 lat, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :

wyjaśnień oskarżonego H. W. (k. 23, 58)

zeznań świadka P. S. (2) (k. 15, 69) oraz w oparciu o następujące dowody;

k. 1 – notatka urzędowa,

k. 2 – 3, - zawiadomienie

k. 7 – informacje z Wydziału Komunikacji,

k. 8 – odpis decyzji,

k. 9 – potwierdzenie osobistego odbioru,

k. 18, 64 – 65 – KRK,

k. 24 – 29 – notatka urzędowa,

k. 30 – dane osobo – poznawcze,

H. W. został oskarżony o występek z art. 180a k.k.

Oskarżony H. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 09.04.217 roku kierował samochodem marki R. nr rej. (...) będącym własnością jego ojca. Podał, że kiedy jechał ulicą (...) zauważył patrol policji i aby uniknąć kontroli skręcił w ulicę (...). Następnie zatrzymał samochód i przesiadł się na miejsce pasażera i w tym momencie podeszli do niego policjanci z patrolu. Wyjaśnił, że choć początkowo zaprzeczał ostatecznie przyznał się, iż to on kierował samochodem pomimo, iż cofnięto mu uprawnienia do kierowania pojazdami. Przed Sądem oskarżony podtrzymał składane wyjaśnienia. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego albowiem są one konsekwentne, logiczne i wzajemnie skorelowane z zeznaniami świadka P. S. (2) i odpisem decyzji Starosty (...), które Sąd obdarzył wiarą.

Świadek P. S. (2) zeznał, że w trakcie pełnienia służby patrolowo-interwencyjnej wspólnie z P. S. (1) zauważyli samochód marki R., który postanowili zatrzymać do kontroli drogowej. Podał, że kierowca pojazdu na widok radiowozu skręcił w ulicę (...), co wzbudziło ich zainteresowanie i pojechali za nim. Wskazał, że kiedy podchodził do auta widział jak kierowca przesiada się na miejsce pasażera. W pojeździe nie było nikogo poza oskarżonym. P. S. (2) zeznał, że w trakcie legitymowania i sprawdzania osoby oskarżonego okazało się, że decyzją administracyjną cofnięto mu uprawnienia do kierowania pojazdami kat. „B”. Oskarżony w trakcie kontroli przyznał im, że próbował uniknąć kontroli drogowej bo nie ma uprawnień do kierowania autem. Zeznania świadka są logiczne wzajemnie się uzupełniają z innymi dowodami zebranymi w sprawie w tym wyjaśnieniami oskarżonego i nie zawierają istotnych sprzeczności, by były w stanie podważyć zaufanie Sądu, co do ich szczerości. Świadek w sposób spójny i konsekwentny zrelacjonował przebieg i okoliczności związane z zatrzymaniem do kontroli drogowej oskarżonego jak również efekty tej kontroli. Jest on dla oskarżonego osobą obcą, zatem nie miał żadnych powodów aby niesłusznie obciążać H. W.. Powyższe zeznania potwierdzają, uwierzytelniona kopia decyzji (k. 8) oraz dowód jej doręczenia oskarżonemu (k.9).

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów, gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności.

Zgodnie z dyspozycją art. 180a k.k. popełnia występek kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego H. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 180a k.k. polegającego na prowadzeniu po drodze publicznej pojazdu marki R., pomimo wydania prawomocnej decyzji Starosty (...) o cofnięciu mu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B. Oskarżony jak sam stwierdził zdawał sobie sprawę, że nie ma uprawnień, dlatego próbował uniknąć kontroli drogowej. Sąd wymierzając oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności uwzględnił stopień społecznej szkodliwości jego czynu oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie ta kara winna spełnić. Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości tego rodzaju zachowań i ich nagminność. Jako okoliczność obciążającą Sąd zaliczył uprzednią 5-krotną karalność oskarżonego w tym 3-krotną za przestępstwo z art. 180a k.k. i jego niepoprawność. Sąd uwzględnił także cele kary w zakresie jej społecznego oddziaływania oraz cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Na podstawie art. 69§1 i 2 k.k. uznając, że postawa i dotychczasowy sposób życia oskarżonego nie pozwalają na przyjęcie wobec niego pozytywnej prognozy na przyszłość i uznanie, że wymierzona kara zapobiegnie powrotowi do przestępstwa, Sąd orzekł karę bezwzględną pozbawienia wolności. Uwzględniając sytuację majątkową i osobistą oskarżonego, fakt iż ma on zobowiązania alimentacyjne na rzecz małoletniego dziecka, Sąd zwolnił go z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w sprawie. Orzeczenie w tym przedmiocie znajduje uzasadnienie w treści art. 624§1 k.p.k.