Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Wieczorek

Protokolant: sekr. sądowy Anna Krawczyńska

po rozpoznaniu w dniach 28 czerwca 2017 r., 27 września 2017 r., 15 listopada 2017 r., 27 grudnia 2017 r., 14 lutego 2018 r.,

sprawy J. W. s. M. i H., ur. (...) w P.

obwinionego to, że :

w dniu 25.09.2016 r. ok. godz. 10.30 w m. T. ul. (...) (...) powiat (...) wschodni, woj. (...), kierując rowerem marki F. nie zachował szczególnej ostrożności podczas wyprzedzania kierującego rowerem marki C. w skutek czego doprowadził do zderzenia czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o wykroczenie z art. 86§ 1 kw

1.  obwinionego J. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w kwocie 200,00 (dwieście) złotych,

2.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 779,98 (siedemset siedemdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) złotych tytułem poniesionych wydatków w sprawie oraz kwotę 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty.

(...)Sygn. akt VII W 833/16

UZASADNIENIE

Obwiniony J. W. jest właścicielem roweru kolarskiego marki (...) i w celach rekreacji wyjeżdża rowerem na wypady po okolicach Ł.. Jego rower jest wyposażony z lewej strony w lusterko. W dniu 25 września 2016 roku J. W. wraz z kolegami jadąc na rowerze (...) wybrał się na wycieczkę rowerową z Ł. do P., przez miejscowość T.. Warunki pogodowe były dobre, jezdnia była sucha, była słoneczna pogoda, a natężenie ruchu było średnie.

Obwiniony J. W. jechał z przodu, a kilka metrów za nim jego koledzy. W tym samym czasie również w celach rekreacyjnych tą samą trasą (...) ul. (...) (...) przez T. jechał rowerem pokrzywdzony M. N. (1) na rowerze m-ki (...). Jechał on rowerem prawym pasem ruchu przy prawej krawędzi jezdni, za nim w bardzo bliskiej odległości swoim rowerem jechał J. W.. Kiedy M. N. (1) rowerem zbliżał się do przejścia dla pieszych usytuowanego na wysokości targowisk handlowych w Tuszynie przy posesji nr (...), nad przejściem dla pieszych wyświetliło się czerwone światło, więc zwolnił, aby docelowo się zatrzymać. W trakcie zwalniania, spowolniania prędkości przez niego i zjeżdżania do prawej krawędzi jezdni, z jego prawej strony wykorzystując niewielką przestrzeń jaka dzieliła go od krawędzi jezdni, M. N. (1) na rowerze wyprzedził obwiniony J. W., który w trakcie wyprzedzania uderzył w M. N. (1) oraz rower, którym się poruszał. W wyniku zderzenia rowerów w/w, M. N. (1) przewrócił się na prawą stronę. Po zderzeniu i upadku rowerzystów, w chwilę później nadjechali inni cykliści, jadący za obwinionym i M. N. (1).

Obwiniony J. W. po rozmowie z M. N. (1) zgodził się na pokrycie kosztów naprawy roweru (...) i sporządził własnoręcznie na miejscu oświadczenie o sprawstwie kolizji, które podpisał. Rowerzyści wymieli się numerami telefonów i uzgodnili, że M. N. (1) przekaże telefonicznie koszt napraw swojego roweru. Po czym się obaj rozjechali.

Po powrocie do domu M. N. (1) przekazał J. W., iż kosztorys naprawy jego roweru to kwota około 400-500 złotych, na co J. W. oświadczył, iż nie poczuwa się do sprawstwa spowodowania przedmiotowego zderzenia. W związku powyższym M. N. (1) zgłosił zdarzenie na policję.

W wyniku zdarzenia uszkodzeniu uległ rower (...), w którym w szczególności uległo uszkodzeniu: owijka kierownicy, klamka prawego hamulca, licznik i urwane przewody elektryczny od licznika, siodełko – przetarcie po stronie prawej powierzchni skóry, przetarcie lakieru w części mostka, przednie koło lekko sfalowane- skrzywione.

(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego J. W. k. 60-60verte, 61verte, zeznania świadków: M. N. (1) k. 3-4, 5-6, 55verte, K. M. K.65verte, H. S. k.65 verte-66; Notatka urzędowa, k. 2, Protokół zawiadomienia o wykroczeniu k.5-6, szkic k.8, protokół zatrzymania rzeczy k.11, karta zdarzenia drogowego k.13, protokół oględzin k.2—22, 23,30-31, płyta k.24, dokumentacja fotograficzna k.32, kosztorys naprawy złożony przez pokrzywdzonego k.59)

Powołany w tej sprawie biegły z z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej M. R. (1) podniósł, iż analiza materiału dowodowego wskazuje, że J. W. w zamiarze wykonania manewru wyprzedzania, nie zachował szczególnej ostrożności, art.24 ust. 2 Prawa o Ruchu Drogowym, przez co nie utrzymał bezpiecznego odstępu od poprzedzającego go roweru, art.19 ust.2 Prawa o Ruchu Drogowym, na skutek czego w chwili hamowania przed sygnalizatorem S1 z wyświetlanym światłem czerwonym, pozbawił się możliwości uniknięcia kolizji.

Bowiem J. W. przemieszczał się bardzo blisko drugiego uczestnika zdarzenia, gdyż N. nie dał mu się wyprzedzić i jechał jako pierwszy jak w peletonie. Obaj uczestnicy poruszali się na rowerach wyczynowych, więc ich prędkość była dużo większa niż normalnie, a ich tory ruchu przebiegały po tym samym pasie ruchu i nie zachodziła sytuacja nie spodziewanej zmiany pasa ruchu. Skoro M. N. (1) cały czas jechał jako pierwszy, to J. W. w którymś momencie dojechał do niego z tyłu i był uczestnikiem zamierzającym wyprzedzać.

Drugi uczestnik kolizji M. N. (1) nie przyczynił do zaistnienia kolizji.

Biegły M. R. (1) przed Sądem podtrzymał swoją pisemną opinię i odpowiadając na zarzuty obrońcy obwinionego podniósł, iż wobec zeznań świadka M. przyjął dwie wersje zdarzenia. Również w oparciu o wyjaśnienia samego obwinionego, iż „N. nie dał się wyprzedzić i cały czas jechał jako pierwszy z przodu jak w peletonie, to przyjął, iż obwiniony jechał blisko w/w i próbował go wyprzedzić. Skoro

N. jechał jako pierwszy, więc wszyscy którzy dojeżdżali do niego byli z tyłu, więc nie mógł wykonać żadnego manewru wyprzedzania.

(dowód: pisemna i ustna opinia biegłego opinia biegłego M. R. (1), k. 67-69, 80verte)

Obwiniony J. W. legitymuje się wykształceniem średnim technicznym, z zawodu jest technikiem obróbki skrawania. Obecnie jest emerytem, z uposażeniem ok. 1900 zł. Jest rozwiedziony, nie posiada nikogo na utrzymaniu, pozostaje w konkubinacie. Nie posiada majątku. Jest współwłaścicielem w ½ części samochodu F. (...) rocznik 2003. Obwiniony nie był karany sądownie.

(dowód: dane osobopoznawcze k.60)

Obwiniony J. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Podał, iż tego dnia od 4 kilometrów jechali praktycznie z pokrzywdzonym razem, a cały czas jechał z prawek strony jezdni przy białej linii ciągłej, która odgradza asfaltowe pobocze pasa awaryjnego. On jechał rowerem kolarskim i miał z lewej strony lusterko przy kierownicy. Kolega N. jechał około niego pośrodku pierwszego pasa, jechał obok niego, nie dal się wyprzedzić, jak na peletonie jechał pierwszy. Kiedy dojeżdżali do skrzyżowania w Tuszynie na trzecich światłach naprzeciwko bazaru, to także jechali obok siebie, zaczęli hamować, bo była zmiana świateł, to było 10 metrów przed światłami. Nagle pan N. zjechał w prawo i uderzył w jego przednie koło roweru. Obaj się przewrócili na prawą stronę. On przeleciał przez krawężnik, a N. przewrócił się na asfalcie. Byli troche potłuczeni. Za nimi jechali koledzy . z którymi jeździ od wielu lat. Spotykają się na pętli w P.. Po kilku sekundach od upadku nadjechali koledzy. Pan N. zaczął mu mówić, że mu zniszczył rower, pytał się go ile oferuje na zniszczone części, to on mu mówił cały czas co ma pisać, on mu dyktował co ma być i on takie oświadczenie mu napisał. N. początkowo mówił, iż koszt naprawy to będzie kwota 290 zł, a potem przysłał mu kosztorys na 1400 zł i on się nie zgodził na taką kwotę.

Po sporządzeniu opinii przez biegłego M. R. obwiniony zmienił swe wyjaśnienia i stwierdził, iż cały czas oni jechali obok siebie i przed zderzeniem jechał obok N., to on na niego najechał bez żadnej sygnalizacji, a nie odwrotnie. Nie wie po co miałby go wyprzedzać z prawej strony.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego J. W. k. 60-61, 809 verte)

Sąd zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie zaistniały dwie przeciwstawne wersje zdarzenia prezentowane przez obwinionego i pokrzywdzonego. Jednakże z opinii biegłego z dziedziny mechaniki pojazdowej i ruchu drogowego M. R. (1) wynika tylko jeden możliwy wariant kolizji, który opierają się jedynie na kwestii oceny wiarygodności osobowych źródeł dowodowych oraz dowodów rzeczowych przeprowadzonych przez policję oraz częściowo przez samego biegłego.

W konsekwencji Sąd dokonując analizy i oceny całości materiału dowodowego uznał, iż wersja prezentowana przez pokrzywdzonego jest bardziej prawdopodobna niż wersja prezentowana przez obwinionego. Dlatego wyjaśnienia obwinionego Sąd uznał tylko częściowo za wiarygodne. Nadał walor wiarygodnych tym wyjaśnieniom, którymi obwiniony J. W. pierwotnie opisywał wykonywana przez siebie jazdę rowerem przez miejscowość T.. W ocenie Sądu nie były już wiarygodne późniejsze wyjaśnienia obwinionego, które złożył już po sporządzeniu niekorzystnej dla siebie opinii przez biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej, albowiem zaprzeczał swoim pierwszym wyjaśnieniom i tworzył nową wersję zdarzenia.

Z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej M. R. (1) wynika jasno, iż sam obwiniony pośrednio przyznaje, że jego taktyka i technika jazdy rowerem za drugim rowerzystą M. N. była nieprawidłowa, gdyż jechał za nim w bezpośredniej bliskości, nie zachowując bezpiecznego odstępu od N., a N. cały czas jechał pierwszy jak w peletonie i nie dał się przez trasę wyprzedzić. To obwiniony dojeżdżał do pierwszego M. N. przed skrzyżowaniem i wjeżdżał w lukę pomiędzy nim a krawężnikiem z prawej strony. Więc to on był rowerzystą, chcącym wyprzedzić M. N. z prawej strony. Pokrzywdzony nie mógł spodziewać się obwinionego z tej strony. Znamiennym w sprawie była również okoliczność, iż to obwiniony już po kolizji własnoręcznie napisał pokrzywdzonemu stosowne oświadczenie o sprawstwie w zdarzeniu i zobowiązaniu się do pokrycia kosztów naprawy jego roweru. W ocenie Sądu zmiana stanowiska J. W. wynikała z przyczyn czysto finansowych, gdyż niezaakceptował kosztorysu podanego mu przez M. N.

Opinia biegłego M. R. w/w w pełni korespondowała z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w przedmiotowej sprawie, a w szczególności z uznawanymi przez Sąd za wiarygodne: notatka służbowa k. 2 , Protokół zawiadomienia o wykroczeniu k.5-6, szkic k.8, protokół zatrzymania rzeczy k.11, karta zdarzenia drogowego k.13, protokół oględzin k.2—22, 23,30-31, płyta k.24, dokumentacja fotograficzna k.32, kosztorys naprawy złożony przez pokrzywdzonego k.59. Powyższe dowody nie były kwestionowane przez żadną przez stron.

Rozważając kwestię winy i odpowiedzialności karnej Sąd zważył, co następuje:

nie ujawniły się okoliczności wyłączające winę obwinionego w rozumieniu kodeksu wykroczeń. Obwiniony jako osoba dorosła i dojrzała miał w czasie dokonywania zarzucanego mu czynu zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia tego czynu i kierowania swoim postępowaniem. Mógł więc zachować się zgodnie z normami prawnymi. Nie zaistniały także w przedmiotowej sprawie żadne szczególne okoliczności, które wyłączałyby bezprawność czynu obwinionego.

Obwiniony J. W. swoim zachowaniem polegającym na tym, iż w dniu

w dniu 25.09.2016 r. ok. godz. 10.30 w m. T. ul. (...) (...) powiat (...) wschodni, woj. (...), kierując rowerem marki F. nie zachował szczególnej ostrożności podczas wyprzedzania kierującego rowerem marki C. w skutek czego doprowadził do zderzenia czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czym wyczerpał dyspozycję art. 86 § 1 kw.

Wymierzając obwinionemu J. W. karę za wykroczenie Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości tego czynu. Zdaniem Sądu społeczna szkodliwość czynu jakiego dopuścił się M. M. (3) przekracza stopień znikomości. Obwiniony swoim zachowaniem naruszył dobro ważne dla społeczeństwa – bezpieczeństwo w komunikacji i dlatego pozostające pod ochroną prawa.

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności Sąd na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył J. W. karę grzywny w wysokości 200 złotych. Sąd jest przekonany, że kara ta spełni zadania w zakresie prewencji indywidualnej i będzie ostrzeżeniem także dla innych potencjalnych sprawców tego typu wykroczeń. Wymierzając karę za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji należy bowiem mieć na względzie, że ten porządek i bezpieczeństwo na drogach w poważnym stopniu zależą od stosowania właściwej represji, która - uwzględniając rodzaj i wagę naruszonych zasad bezpieczeństwa ruchu, postać i stopień winy a także nasilenie tej kategorii wykroczeń - powinna stanowić jeden z najistotniejszych elementów zwalczania oraz zapobiegania różnym zdarzeniom komunikacyjnym.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1 kpow, zaś o opłacie karnej na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt.1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. – o opłatach w sprawach karnych /tj. Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 z późn. Zm/.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji.