Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII U 374/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Finkowski

Protokolant: Beata Gan

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania W. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W.

o zasiłek pogrzebowy

na skutek odwołania W. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W.

z dnia 28 kwietnia 2014 roku znak (...)

orzeka

odwołanie oddala.

UZASADNIENIE

Odwołujący się W. Ł. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. z dnia 28.04.2014r. znak (...), odmawiającej mu prawa do zasiłku pogrzebowego w związku z pogrzebem żony E. Ł. zmarłej 13.04.1992r., wobec przedawnienia prawa do tego zasiłku (odwołanie k. 2 a.s.).

Powyższy ZUS III Oddział w W. wnosił o oddalenie odwołania (odpowiedź na odwołanie k. 5 a.s.).

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył co następuje: 28.03.2014r. W. Ł. wystąpił do powyższego ZUS o zasiłek pogrzebowy po zmarłej żonie E. Ł., której pogrzeb w W. nastąpił 29.03.2013r. Tymczasem E. Ł. zmarła 13.04.1992r. w czasie pobytu z W. Ł. i dziećmi w Meksyku i została pochowana na cmentarzu w stolicy Meksyku, zaś W. Ł. został z dziećmi 13.05.1992r. deportowany z Meksyku w trybie natychmiastowym, z zakazem wjazdu na teren Meksyku przez 5 lat. W. Ł. na początku 2013r. pojechał do Meksyku aby przeprowadzić ekshumację i kremację szczątków swojej żony i przewieźć je do kraju. Nie uczynił tego wcześniej z "Uwagi na ten zakaz wjazdu na teren Meksyku, a potem koszt takiej podróży. Pogrzeb w Polsce szczątków E. Ł. nastąpił 29.03.2013r.

ZUS powyższą decyzją na podstawie art. 81 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013r. poz. 1440), odmówił prawa do zasiłku pogrzebowego, gdyż wniosek nie został zgłoszony w okresie 12 miesięcy od dnia śmierci E. Ł. i że prawo do tego zasiłku w tej sytuacji wygasło i się przedawniło. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt rentowych.

Zdaniem Sądu w okolicznościach tej sprawy należy uznać, że pogrzeb E. Ł. odbył się na terenie Meksyku w 1992r. i po tym pogrzebie odwołujący się mógł ubiegać się o zasiłek pogrzebowy po deportacji do Polski w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast 29.03.2013r. doszło do ponownego pogrzebu E. Ł., z tym że w Polsce, po ekshumacji jej szczątków, kremacji i przewiezieniu ich z Meksyku do Polski.

Artykuł 81 ust. 1 powyższej ustawy z 17.12.1998r. przewiduje, że prawo do zasiłku pogrzebowego wygasa w razie niezgłoszenia wniosku o jego przyznanie w okresie 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, po której zasiłek przysługuje. Ustęp 2 tego przepisu stwierdza zaś, że jeżeli zgłoszenie wniosku o zasiłek pogrzebowy w terminie z ust. 1 było niemożliwe z powodu późniejszego odnalezienia zwłok lub zidentyfikowania osoby zmarłej (te okoliczności nie dotyczą tej sprawy) albo z innych przyczyn całkowicie niezależnych od osoby uprawnionej, prawo do zasiłku pogrzebowego wygasa po upływie 12 miesięcy od dnia pogrzebu. Zdaniem Sądu w świetle art. 81 ust. 1 prawo ewidentnie wygasło skoro śmierć E. Ł. nastąpiła 13.04.1992r. Zaś w świetle ust. 2 to mogą być rozważane jedynie jakieś przyczyny całkowicie niezależne od W. Ł. ale Sąd nie znajduje takich przyczyn, gdyż po deportacji W. Ł. do kraju, mógł on wystąpić o to świadczenie znacznie wcześniej niż 28.03.2014r., bo nie ulega wątpliwości, że doszło do pogrzebu E. Ł. , ale w Meksyku.

Nadto ust. 81 nie przewiduje wypłaty tego świadczenia po ponownym pogrzebie (a odbył się on 29.03.2013r.), w tym przypadku w Polsce, tylko przy pierwszym pogrzebie. Z tego przepisu nie wynika też aby pogrzeb musiał się odbyć w Polsce.

Tym samym sporna decyzja jest zdaniem Sądu prawidłowa, gdyż dochodzenie prawa do tego zasiłku wygasło.

Z uwagi na powyższe należało na podstawie ust. 477 14 § 1 KPC orzec jak w sentencj wyroku.