Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2013r. w S.

odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 grudnia 2012 r. Nr (...)

w sprawie M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala M. P. prawo do emerytury od dnia 01 listopada 2012r.

Sygn. akt IV U 116/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 grudnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy M. P. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. Nr 8 poz. 43 ze zm.), albowiem wnioskodawca nie wykazał na dzień 1.01.1999 r. co najmniej 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych. Ponadto w decyzji pozwany organ rentowy stwierdził, że brak jest podstaw do zaliczenia okresów zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w G. tj. od 27.11.1980 do 22.01.1989 r. oraz od 15.02.1989 do 20.03.1992 r., ponieważ wykazane stanowiska spawacz elektryczny i gazowy są odrębnymi stanowiskami w myśl przepisów i w związku z tym na żadnym z tych stanowisk ubezpieczony nie wykonywał pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony M. P., który wnosił o jej zmianę i domagał się zaliczenia pracy w warunkach szczególnych w Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz w Przedsiębiorstwie (...) od 1.04.1992 r. do 31.12.1998 r.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie i przytoczył argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony M. P., ur. (...), złożył w dniu 20.11.2012 r. wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony załączył do wniosku świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) w warszawie Oddział w G. stwierdzające, że w okresie od 27.11.1980 r. do 22.01.1989 r. oraz od 15.02.1989 do 30.03.1992 r. wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym, które odpowiadają charakterowi prac wymienionych w dziale XIV poz. 12 wykazu A powołanego rozporządzenia z dnia 7.02.1983 r. Ponadto pozostała część dokumentacji związanej z zatrudnieniem znajdowała się w aktach rentowych.

Na podstawie świadectw pracy pozwany Oddział ZUS przyjął, iż na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze 25 lat, 11 miesięcy i 28 dni, w tym 9 miesięcy i 1 dzień zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Do tej ostatniej kategorii zatrudnienia zaliczono ubezpieczonemu okresy od 19.05.1971 do 25.10.1971 i od 5.01.1972 do 26.04.1972 r. w(...)”, nie zaliczono natomiast zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Sprzętowo – Transportowym w G.. Zaskarżoną decyzją z dnia 28.12.2012 r. pozwany organ rentowy odmówił M. P. przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym.

Na rozprawie ubezpieczony popiera odwołanie i wnosił o zaliczenie do kategorii prac w warunkach szczególnych okresów pracy w Przedsiębiorstwie Sprzętowo – Transportowym w G. od 27.11.1980 do 22.01.1989 r. i od 15.02.1989 do 20.03.1992 r. oraz kolejnego okresu tj. od 1.04.1992 do 31.12.1998 r. w Przedsiębiorstwie (...) w W.. Odnośnie okresów zatrudnienia w pierwszym z wymienionych zakładów, ubezpieczony zeznał, iż w przedsiębiorstwie tym znajdowało się na stanie ponad 200 samochodów ciężarowych i na terenie bazy znajdowały się warsztaty naprawcze. W ramach tych warsztatów wyodrębniona była spawalnia, gdzie pracowało 5 lub 6 spawaczy. Ubezpieczony pracował w spawalni jako spawacz zajmując się spawaniem skrzyń ładunkowych, które były blaszane i rolą spawaczy było uzupełnienie ubytków lub też uszkodzeń oraz spawane były ramy samochodowe. Ponadto ubezpieczony używał palników acetylenowych do cięcia elementów metalowych. Było to wyłączne jego zajęcie, tj. spawanie elektryczne i gazowe oraz używanie palników acetylenowych. Świadkowie Z. U. i H. B. byli pracownikami wymienionego przedsiębiorstwa w tym samym okresie co ubezpieczony. Pierwszy był mechanikiem i pracował na hali napraw, zaś drugi był spawaczem. Świadkowie ci opisali charakter pracy ubezpieczonego w taki sam sposób który określił w swoich zeznaniach ubezpieczony, podkreślając, że spawacze stanowili wyodrębnioną grupę i nie byli kierowani do innych prac poza spawaniem. Po ustaniu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Sprzętowo – Transportowym w G. M. P. podjął zatrudnienie w prywatnym zakładzie o nazwie – Przedsiębiorstwo (...) w W.. W umowie o pracę wpisano stanowisko spawacza instalacji sanitarnych i gazowych, zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy (akta osobowe). Ubezpieczony zeznał, że w przedsiębiorstwie (...) zajmował się pracami związanymi ze spawaniem rur kładzionych w wykopach służących do przesyłu gazu. Praca była wykonywana w brygadach, tj. 1 spawacz i 2 pomocników. Z racji swojego stanowiska zajmował się tylko spawaniem. Okoliczności te potwierdził również przesłuchany w charakterze świadka H. B., który również zatrudnił się w tym samym przedsiębiorstwie po zakończeniu zatrudnienia w G.. Inny świadek K. A. był kierownikiem i majstrem budowy w przedsiębiorstwie (...) i zeznał, że pracownicy zajmowali się układaniem instalacji gazowych, tj. przeznaczonym do wysokiego ciśnienia jak i niskiego ciśnienia gazu. Zakładali również instalacje sanitarne. Według tego świadka ubezpieczony pracował na budowach jako spawacz, wykonując swoją prace w udziałem dwóch pracowników, którzy ustawiali rury w wykopach, a M. P. je spawał. Świadek ten pokreślił, że ubezpieczony był pracownikiem o wysokich kwalifikacjach i nie był nigdy kierowany do innych prac. W świadectwie pracy tzw. ogólnym, pracodawca określił rodzaj zatrudnienia ubezpieczonego jako monter – spawacz sieci i instalacji sanitarnych, wodno – kanalizacyjnych i gazowych oraz c.o. (akta osobowe). Ubezpieczony nie ubiegał się od tego pracodawcy o wydanie świadectwa pracy w warunkach szczególnych i nie ma wiedzy czy ten zakład jeszcze istnieje. Ponadto w aktach ZUS znajdują się świadectwa pracy wystawiane przez innych pracodawców, u których M. P. był zatrudniony przed 1980 rokiem tj. w Stoczni w G. oraz (...)”. W świadectwach tych również wymienione jest stanowisko spawacza (k. 19 i 21 akt rentowych), jednakże ubezpieczony nie wnosił o zaliczenie tych okresów do kategorii prac w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu Okręgowego ustalono okresy zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. Oddział w G., oraz w Przedsiębiorstwie (...) w W., pozwalają na uznanie, że u obydwu tych pracodawców M. P. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy jako spawacz wykonujący spawanie zarówno gazowe i elektryczne, a także z użyciem palnika acetylenowo – tlenowego. Ten rodzaj prac należy do kategorii zatrudnienia w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów zawartych w wykazie A dział XIV poz. 12 cyt. wyżej rozporządzenia RM z 7.02.1983 r. Zdaniem Sądu nie ma znaczenia czy ubezpieczony w danym okresie, czy danym dniu roboczym wykonywał prace przy spawaniu elektrycznym, czy gazowym. Albowiem w powołanym przepisie każda z tych prac należy do kategorii prac w warunkach szczególnych i rozróżnianie ich tak, jak czyni to organ rentowy, nie znajduje żadnego uzasadnienia prawnego. Reasumując Sąd przyjął, iż ubezpieczony wykazał, że w okresach od 27.11.1980 do 22.01.1989 r. i od 15.02.1989 do 20.03.1992 r. oraz kolejnego okresu od 1.04.1992 do 31.12.1998 r. pracował w warunkach szczególnych i łączny okres zatrudnienia znacznie przekracza wymagany próg co najmniej 15 lat. W dacie złożenia wniosku o emeryturę tj. w listopadzie 2012 r. ubezpieczony nie pozostawał w zatrudnieniu i nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Bezsporne jest, iż wnioskodawca wypełnił wymogi określone w § 3, § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. rozporządzenia RM z 7.02.1983 r. w zw. z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy emerytalno – rentowej w dacie złożenia wniosku o emeryturę i w związku z tym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał M. P. prawo do emerytury od dnia 1 listopada 2012 r.