Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzony Z. M. jest właścicielem posesji w miejscowości G. w gminie O.. W związku z tym , że pokrzywdzony miał utrudniony dojazd na swoją działkę, na jego wniosek Sąd Rejonowy w Piszu postanowieniem z dnia 27 września 2007 r w sprawie sygn. I Ns 117/07 ustanowił służebność drogi koniecznej na sąsiedniej nieruchomości A. i E. K.. Przez niemal 10 lat stosunki sąsiedzkie między pokrzywdzonym a sąsiadami układały się zgodnie. Z. M. przejeżdżał samochodem przez nieruchomość p. K. po wytyczonej sądownie drodze koniecznej i na tym tle nie dochodziło do nieporozumień. Syn E. i A. K. (1) – obwiniony K. K. (2) postanowił wybudować garaż na posesji rodziców. W związku z tym, że na działce nie było wystarczającej ilości miejsca na tę inwestycję , obwiniony poprosił pokrzywdzonego Z. M. o odsprzedanie mu kawałka gruntu. Pokrzywdzony odmówił sprzedaży ponieważ na jego nieruchomości ciąży zabezpieczenie hipoteczne w związku z udzielonym przez bank kredytem . Od tej rozmowy relacje miedzy pokrzywdzonym a obwinionym uległy ochłodzeniu. Mimo tego K. K. (2) przystąpił na początku 2017 r do załatwiania formalności związanych z wybudowaniem garażu. Wówczas to dowiedział się o ciążącej na nieruchomości rodziców służebności , co faktycznie przekreślało jego plany wzniesienia garażu na fragmencie działki na którym ustanowiono drogę konieczną. O ile wcześniej zdarzały się sytuacje ,że K. K. (2) pozostawiał swój samochód na drodze koniecznej i na prośbę pokrzywdzonego , który chciał przejechać , samochód był przestawiany , tak sytuacja ta uległa radykalnej zmianie. Począwszy od 15 lipca 2017 r K. K. (2) ze złośliwości zabronił swej partnerce E. Z. przestawiania samochodu zaparkowanego na drodze koniecznej w przypadku gdy Z. M. o to poprosi. Gdy pokrzywdzony zjawił się w domu obwinionego z taką prośbą usłyszał to z ust E. Z. , która powiedziała jeszcze aby dzwonił w sprawie zaparkowanego samochodu do obwinionego. Gdy Z. M. dzwonił do K. K. (2) wówczas obwiniony nie odbierał telefonu. Dojazd do własnej posesji został Z. M. uniemożliwiony. W odpowiedzi na ten krok obwinionego , pokrzywdzony wywiesił na swojej bramie tabliczkę z informacją o zakazie parkowania. W dniu 24 sierpnia 2017 r K. K. (2) zakupił wywrotkę żwiru , który zrzucił na drogę konieczną blokując całkowicie przejazd sąsiadowi . Pokrzywdzony próbował nawiązać kontakt z sąsiadem aby uprzątnął żwir i przywrócił przejazd. Próby te nie przyniosły rezultatu w związku z czym Z. M. wezwał Policję. Po interwencjach Policji żwir został uprzątnięty następnego dnia. Tegoż dnia tj. 25 sierpnia 2017 r o godz. 16.00 obwiniony ponownie zablokował przejazd pokrzywdzonemu parkując samochód na drodze koniecznej. Pokrzywdzony zmuszony był po raz kolejny wezwać Policję. W wyniku interwencji Policji K. K. (2) został ukarany mandatem. Po tej sytuacji obwiniony zaprzestał blokowania przejazdu , choć zdarza się , że na drodze koniecznej pozostawiane są zaparkowane samochody.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie:

- zeznań Z. M. k. 12-12v oraz na rozprawie

- zeznań D. P. k.47 oraz na rozprawie

- zeznań A. K. (2) k.49 oraz na rozprawie

- zeznań E. Z. k.51 oraz na rozprawie

- zeznań E. K. k.55 oraz na rozprawie

- zeznań Z. S. k.57 oraz na rozprawie

- zeznań G. G. – na rozprawie

- zeznań R. O. – na rozprawie

- zeznań S. S. – na rozprawie

- zeznań Z. K. – na rozprawie

- wyjaśnień obwinionego k. 66 oraz na rozprawie

- notatki urzędowej k.1,25,69,70

- kserokopii postanowienia SR w Piszu w sprawie sygn.. I Ns 117/07 k.2

- materiału poglądowego k. 3-4,14-20,29-31,92,100-105

- map k.21-22

- protokołu oględzin k.32-33,36-37

- pisma z Urzędu Miejskiego w O. k.68,95

- kserokopii decyzji Dyrektora (...) w O. k.93

Obwiniony K. K. (2) nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Składając wyjaśnienia zasadniczo potwierdził okoliczności podawane przez pokrzywdzonego . Nadto podał , że cały czas pozostawiał samochód na drodze koniecznej i nikomu to nie przeszkadzało. Na prośbę pokrzywdzonego przestawiał samochód. Gdy wybuchł konflikt zabronił partnerce przestawiania samochodu. Pokrzywdzony zainstalował na swojej działce kamerę skierowana między innymi na posesję sąsiadów , co obwiniony odbiera jako naruszenie jego prywatności. (wyjaśnienia obwinionego k. 66 oraz na rozprawie )

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, iż wina obwinionego w zakresie zarzuconego mu czynu nie budzi wątpliwości. Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego E. M. (k. 12-12v oraz na rozprawie). Zeznanie świadka koresponduje z innymi dowodami w sprawie i dowodzi tego , że Z. M. był złośliwie szykanowany przez obwinionego , który czasowo uniemożliwiał mu dojazd na własną posesję. Choć między stronami istnieje otwarty konflikt, pokrzywdzony zeznawał prawdziwie przedstawiając bogaty materiał zdjęciowy potwierdzający prawdziwość swego zeznania.

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariuszy Policji – D. P. (k.47 oraz na rozprawie) i A. K. (2) (k.49 oraz na rozprawie) . Zeznanie świadków nie jest sprzeczne z innymi dowodami. Zeznawali oni odnośnie okoliczności , które zaobserwowali podczas wykonywania rutynowych obowiązków służbowych i nie mieli oni żadnego interesu aby zeznawać w sposób stronniczy.

Jako wiarygodne uznano również zeznania E. Z. (k.51 oraz na rozprawie). Świadek przyznała , że „jak zobaczyła piasek to wiedziała ,że będzie problem”. Partnerka obwinionego nie ukrywała również , że K. K. (2) będąc w złości zabronił jej przestawiania samochodu pozostawionego na drodze koniecznej. Jak widać zeznanie tego świadka koresponduje z innymi wiarygodnymi dowodami w sprawie.

Sąd dał również wiarę wyjaśnieniom obwinionego. K. K. (2) , mimo że nie przyznał się do stawianego zarzutu , w treści swych wyjaśnień przyznał kluczowe okoliczności wynikające z innych dowodów w szczególności z zeznań pokrzywdzonego.

Zeznania świadków E. K. (k.55 oraz na rozprawie) , Z. S. (k.57 oraz na rozprawie) , G. G. , R. O. , S. S. oraz Z. K. miały drugorzędne znaczenie dla ustaleń faktycznych w sprawie.

Jako wiarygodne uznano pozostałe dokumenty załączone do akt sprawy. Nie ujawniły się okoliczności nakazujące wątpić w ich prawdziwość.

Na podstawie zebranych dowodów sąd ustalił , że K. K. (2) dopuścił się wykroczenia z art. 107 kw poprzez to , że w okresie od 15 lipca 2017 r do 24 sierpnia 2017 r w G. w celu dokuczenia , złośliwie niepokoił Z. M. w ten sposób ,że uniemożliwiał mu dojazd do jego posesji poprzez parkowanie na drodze koniecznej pojazdów lub wysypanie tam żwiru. Nastawienie K. K. (2) względem sąsiada zmieniło się diametralnie od chwili , gdy zorientował się ,że Z. M. nie ma zamiaru ułatwiać mu wzniesienia garażu na działce rodziców. Obwiniony poczuł złość do sąsiada , jak zauważyła to trafnie E. Z. i zaczął mu dokuczać począwszy od chwili gdy zabronił swej partnerce przestawiania samochodu zaparkowanego na drodze koniecznej. Tym samym Z. M. nie mógł korzystać z przysługującej mu prawnie drogi koniecznej. Konflikt sąsiedzki osiągnął swe apogeum gdy K. K. (2) wysypał żwir na drodze koniecznej. Najwyraźniej obwiniony postanowił rozpocząć budowę nie zważając na protesty sąsiada. K. K. (2) miał wiedzę o ciążącej na działce rodziców służebności. Nie budzi wątpliwości, że zachowanie obwinionego nacechowane było złośliwością. Zdenerwował się na Z. M. do tego stopnia , że stał się dla niego dokuczliwy.

Zgodnie z treścią art. 107 kw sprawca takiego wykroczenia podlega karze ograniczenia wolności , grzywny do 1500 zł albo karze nagany.

Wymierzając obwinionemu K. K. (2) karę sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Sąd dostrzegł ,że stopień winy obwinionego jest znaczny. Pod uwagę wzięto rodzaj zamiaru z jakim działał obwiniony oraz negatywne konsekwencje jego zachowania powstałe u pokrzywdzonego. Należy zauważyć , że zachowaniem swym obwiniony w wysokim stopniu przyczynił się do zepsucia dobrych relacji sąsiedzkich. Sąd uznał, że orzeczona kara grzywny w wysokości 200 złotych jest karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego obwinionemu oraz do stopnia jego zawinienia. Sąd uznał ,że kara w takim wymiarze zadziała wychowawczo na K. K. (2) i skłoni go do respektowania norm prawnych i zasad współżycia sąsiedzkiego .

O kosztach postępowania sąd orzekł w myśl art. 118 § 1 kpw w zw. z przepisami powołanymi w pkt. II wyroku i obciążył nimi obwinionego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

-(...)

- (...)

3.  (...)

(...)