Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott - Sienkiel

Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora -------------------

po rozpoznaniu w dniach 30 lipca 2018r., 27 sierpnia 2018r. na rozprawie

sprawy R. T.

urodzonego (...) w O.

syna B. i B. z d. C.

oskarżonego o to, że: w dniu 20 września 2017 r. w m. B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem C. Z. w kwocie 320 zł, poprze wprowadzenie go w błąd co do zamiaru przesłania oferowanej mu do sprzedaży za pośrednictwem internetowego portalu Sprzedajemy.pl w ogłoszeniu nr (...), matrycy do telewizora m-ki S., przy czym czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 m-cy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, którą odbył w okresie od 7.06.2015r. do 6.06.2016r. orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie Wydział VII Karny z dnia 10.02.2015 r. sygn. akt VII K 1012/14.

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  Oskarżonego R. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym, że przyjmuje, iż karę orzeczoną w sprawie sygn. akt VII K 1012/14 odbył w okresie od 7.06.2015r. do 12.01.2016r. oraz od 8.02.2018r. do 3.07.2018r. i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 286§1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego C. Z. kwoty 320 (trzysta dwadzieścia) złotych.

3.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 115,92 (sto piętnaście 92/100) złotych tytułem podatku VAT.

4.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt VK 130/18

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W sierpniu 2017r. C. Z. postanowił kupić matrycę do telewizora. Na portalu Sprzedajemy.pl znalazł ogłoszenie Serwisu (...), sprzedaż(...) o numerze: (...). Po kliknięciu w ogłoszenie został przekierowany na serwis allegro.pl i aukcję dotyczącą sprzedaży matrycy do telewizora za 300 zł z kosztami przesyłki w wysokości 20 zł. Pokrzywdzony skontaktował się ze sprzedającym poprzez serwis (...).pl oraz telefonicznie na wskazany w aukcji numer telefonu (...)). Telefon odebrał R. T., który wskazał numer konta w Banku (...), na który miał być dokonany przelew. Podał swoje dane osobowe: imię, nazwisko, adres. W dniu 20 września 2017r. C. Z. dokonał przelewu kwoty 320 zł na wskazane przez oskarżonego konto. Od tego czasu kontakt z oskarżonym się urwał, nie odpowiadał na emaile pokrzywdzonego, jego telefony. Pokrzywdzony do dnia dzisiejszego nie otrzymał towaru ani zwrotu pieniędzy (zeznania C. Z., k. 1-2, 118, wydruk wiadomości wysłanych za pośrednictwem serwisu (...). pl, k. 3-5).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu twierdząc, że zwrócił pieniądze pokrzywdzonemu. Nie pamiętał tylko, czy zrobił to przelewem na konto, czy też przekazem pocztowym (wyjaśnienia oskarżonego, k. 78).

Wyjaśnienia oskarżonego w takim zakresie, w jakim nie kwestionował tego, iż był stroną umowy sprzedaży matrycy do telewizora zawartej z C. Z. nie budzą wątpliwości. Jak wynika z informacji nadesłanej przez (...) SA, numer telefonu zamieszczony w ogłoszeniu, na który dzwonił pokrzywdzony zarejestrowany jest na R. T. (protokół oględzin rzeczy, k. 35-36). Oskarżony jest również posiadaczem i jedyną osobą upoważnioną do rachunku bankowego, na który C. Z. dokonał przelewu pieniędzy (pismo Banku (...), k. 43, zestawienie operacji, k. 44-45).

Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że zwrócił pieniądze pokrzywdzonemu, gdyż C. Z. zaprzeczył temu, a R. T. nie przedstawił żadnego dokumentu na potwierdzenie swoich słów. Wprawdzie oskarżony wykazał inicjatywę dowodową i zgłosił na świadka osobę, która rzekomo miałaby w tym zakresie posiadać wiedzę, lecz jak się okazało O. B. nie mieszka pod wskazanym przez oskarżonego adresem, właściciel mieszkania nawet nie zna osoby o podanych przez R. T. personaliach. Stąd uzasadniony jest wniosek, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią przyjętą przez niego linię obrony, nie popartą żadnymi dowodami.

Przestępstwo oszustwa z art. 286§1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd lub wyzyskania błędu innej osoby lub na wykorzystaniu jej niezdolności do należytego pojmowania podejmowanych działań. Przestępstwo oszustwa określone w art. 286 § 1 kk jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Przypisanie przestępstwa z art. 286§1 kk wiąże się z wykazaniem, że sprawca obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim kierunkowym wprowadzenie w błąd innej osoby oraz to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (II KK 448/17 - postanowienie SN - Izba Karna z dnia 24-01-2018).

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości kwestia, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 286§1 kk. Wprowadził w błąd pokrzywdzonego C. Z. zamieszczając swoje ogłoszenie w popularnych serwisach, omawiał z pokrzywdzonym kwestie zakupu matrycy wykazując się znawstwem tematu, co uśpiło czujność pokrzywdzonego. Po otrzymaniu pieniędzy najpierw kłamał twierdząc, że matrycę wysłał w dniu 20 września 2017r. (wydruk wiadomości wysłanej do C. Z. w dniu 7 października 2017r.), a później zerwał z pokrzywdzonym wszelki kontakt nie odpowiadając na jego emaile i telefony. Takie zachowanie oskarżonego świadczy o tym, że od początku nie zamierzał wywiązać się z umowy a jego celem było doprowadzenie pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Nie ulega również wątpliwości, że R. T. czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w art. 64§1 kk.

Jednym z warunków, od spełnienia którego uzależniona jest możliwość przyjęcia, iż sprawca danego czynu dopuszcza się go w warunkach powrotu do przestępstwa unormowanych w art. 64§1 kk jest ustalenie, że został on uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne na karę pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej 6 miesięcy i że odbył karę co najmniej w takiej wysokości. Jednocześnie w orzecznictwie przyjmuje się, iż przez tak orzeczoną karę należy rozumieć zasadniczą, jednostkową karę pozbawienia wolności, która to kara w przypadku objęcia jej wyrokiem łącznym musi być wymierzona chociażby za jedno z przestępstw poprzednich, do którego odnosi się podobieństwo przestępstwa ponownego, właśnie w rozmiarze nie niższym niż 6 miesięcy (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 czerwca 2012 r. II AKa 126/12 tak też uchwała SN z dnia 24 IV 1985 r. VI KZP 5/85 OSNKW 1985/7-8/54). Podstawę recydywy specjalnej podstawowej określonej w art. 64§1 kk może stanowić odbycie kary pozbawienia wolności orzeczonej za uprzednie przestępstwo nie tylko w całości, ale także w części, jeżeli tylko sprawca odcierpiał faktycznie co najmniej 6 miesięcy kary. Jest przy tym całkowicie obojętne, jakie były powody nieodbycia kary w całości (uchwała z 30 grudnia 1978 r., VII KZP 45/78, OSNKW 1979, z. 3, poz. 19; uchwała składu siedmiu sędziów z 17 września 1991 r., I KZP 17/91, OSNKW 1992, z. 1-2, poz. 1, Majewski J. komentarz Zakamycze 2004 Komentarz do art. 64 Kodeksu karnego).

R. T. został skazany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 lutego 2015r. sygn. akt VIIK 1012/14 na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, przy czym węzłem kary łącznej objęto m.in. karę jednostkową 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 16 kwietnia 2014r. sygn. akt VIIK 1477/13 za czyn z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk (odpis wyroku, k. 101-102). Karę tę oskarżony odbył częściowo przed popełnieniem przedmiotowego czynu i to w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy (dokładnie w okresie od dnia 7 czerwca 2015r. do 12 stycznia 2016r., obliczenie kary, k. 102, wydruk z NOE-SAD, k. 121).

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa oszustwa (karta karna, k. 67-68). Zdaniem Sądu kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jest karą adekwatną do ustalonych okoliczności czynu, również uwzględnia niewielką wartość szkody. Oskarżony pomimo wcześniejszych skazań i odbycia orzeczonych kar nie wyciągnął żadnych wniosków. Dlatego też w ocenie Sądu wyłącznie odseparowanie oskarżonego od społeczeństwa pozwoli na kontynuowanie procesu resocjalizacji w ramach kary pozbawienia wolności, winno spełnić funkcje zapobiegawcze i wychowawcze.

Stosownie do art. 46§1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego R. T. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego C. Z. kwoty 320 zł.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. adw. W. B. kwotę 619,92 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 115,92 zł tytułem podatku VAT. Podstawą rozstrzygnięcia były przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. (Dz. U. 2016.1714 ze zm.) w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych mając na uwadze jego złą sytuację majątkową oraz okoliczność, że w perspektywie ma do odbycia karę pozbawienia wolności (art. 624§1 kpk).