Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

R. D.

przeciwko:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na rzecz powoda R. D. kwotę 28 462,20 zł (dwadzieścia osiem tysięcy czterysta sześćdziesiąt dwa złote dwadzieścia groszy):

- z ustawowymi odsetkami od kwot:

a)  11 685 zł (jedenaście tysięcy sześćset osiemdziesiąt pięć złotych) od 1 czerwca 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku,

b)  3 013,50 zł (trzy tysiące trzynaście złotych i pięćdziesiąt groszy) od 5 czerwca 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku,

c)  11 070 zł (jedenaście tysięcy siedemdziesiąt złotych) od 18 września 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku,

d)  2 693,70 zł (dwa tysiące sześćset dziewięćdziesiąt trzy złote i siedemdziesiąt groszy) od 19 września 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku,

- z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 28 462,20 zł (dwadzieścia osiem tysięcy czterysta sześćdziesiąt dwa złote i dwadzieścia groszy) od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5 041,00 zł (pięć tysięcy czterdzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1301/17/3

UZASADNIENIE

Powód R. D. wystąpił przeciwko pozwanemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. z pozwem o zapłatę kwoty 28 462,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot i w terminach jak w pozwie oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwany zlecał mu wykonywanie usług określonych w zleceniach, które to powód wykonał i z tego tytułu wystawił faktury VAT. Strona pozwana nie uregulowała należności wobec czego pismem z dnia 24 maja 2017 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty. Wezwanie to nie odniosło zamierzonego rezultatu.

W dniu 29 czerwca 2017 r. w sprawie o sygn. akt VI GNc 1259/17 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Tychach Wydziale VI Gospodarczym wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W ustawowym terminie pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany w uzasadnieniu przyznał, że powód wykonywał na rzecz pozwanej spółki usługi, ale załączone do pozwu faktury VAT nie zostały przez pozwanego zatwierdzone. Wskazał, że przedmiotowe faktury otrzymał po upływie ponad półtora roku od momentu, w którym prace miały być wykonane w związku z czym nie miał jakiejkolwiek możliwości weryfikacji poprawności oraz wartości wykonanych prac. Pozwany podniósł ponadto, że umowy zlecenia łączące strony zostały zawarte przez osobę nieupoważnioną przez pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony pozostawały w stałych stosunkach gospodarczych, w ramach których strony zawierały umowy, których przedmiotem było podwykonawstwo w zakresie montażu reklam, tj. wykonywanie oznakowania zewnętrznego, kasetonów i banerów. Poszczególne umowy zawierane były za pośrednictwem poczty elektronicznej. Wypłata następowała po odbiorze prac.

Dowód: zeznania świadka K. B. (k. 154-155), zeznania powoda (k. 156-157).

K. B. był umocowany do zawierania w imieniu strony pozwanej umów ze stroną powodową. Strona powodowa księgowała faktury wystawione za wykonane prace, które negocjował wyżej wymieniony.

Dowód: wiadomość e-mail z dnia 31 października 2016 r. (k.77-78), faktura VAT nr (...) (k. 79), faktura VAT (...) (k. 80), dokumentacja zdjęciowa (k. 81-82), potwierdzenie wykonania przelewu (k. 83), wiadomość e-mail z dnia 2 grudnia 2016 r. (k. 84-85), wiadomość e-mail z dnia 28 grudnia 2016 r. (k. 86), faktura VAT nr (...) (k. 87), faktura Vat nr (...) (k. 88), potwierdzenie wykonania przelewu (k. 89), wiadomość e-mail z dnia 5 stycznia (...). (k. 90), faktura VAT nr (...) (k. 91), potwierdzenie wykonania przelewu (k. 92), zeznania świadka K. B. (k. 154-155).

Dnia 27 kwietnia 2015 r. pozwany zlecił powodowi wykonanie trzech pylonów dla hipermarketu C. w K.. Wysokość wynagrodzenia ustalona została na kwotę 9 500 zł netto. Powód wykonał zobowiązanie i wystawił z tego tytułu fakturę VAT nr (...).

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 19), wiadomość e-mail z dnia 27 kwietnia 2015 r. (k. 20), wiadomość e-mail z dnia 7maja 2017 r,. (k. 21), protokół odbioru (k. 22), zdjęcie (k. 23), zeznania powoda (k. 156-157).

Następnie powód wykonał na rzecz pozwanego następujące prace:

1)  krzyż dla sieci aptek (...),

2)  halogen serwisu (...),

3)  pylon dla sieci (...) wraz z rozładunkiem,

wystawiając z tego tytułu fakturę VAT nr (...).

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 24), korespondencja e-mail stron (k. 25-26), potwierdzenie odbioru reklamy (k. 27), protokół odbioru (k. 28), dokumentacja zdjęciowa (k. 29-31), zeznania powoda (k. 156-157).

Dnia 18 sierpnia 2015 r. pozwany zlecił powodowi wykonanie oznakowania zewnętrznego wraz z kasetonem dla hipermarketu C. w R.. Wysokość wynagrodzenia ustalona została na kwotę 9 000 zł netto. Powód wystawił z tego tytułu fakturę VAT nr (...).

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 32), korespondencja e-mail (k. 33-34), dokumentacja zdjęciowa (k. 35-36), wiadomość email z dnia 18 sierpnia 2015 r. (k. 93), dokumentacja projektowa (k. 94-101), dokumentacja zdjęciowa (k. 102-124), zeznania powoda (k. 156-157).

Ponadto powód wykonał na rzecz strony pozwanej prace na stacjach (...) w miejscowościach M. i Z.. Wystawił z tego tytułu fakturę VAT nr (...) na kwotę 2 190 zł netto.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 37), protokół odbioru (k. 125), dokumentacja zdjęciowa (k. 126-144), zeznania powoda (k. 156-157).

Pismem z dnia 24 maja 2017 r. powód wezwał do zapłaty pozwanego. Wezwanie to pozostało bez odpowiedzi.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dowodem nadania (k. 38-41).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Powołana dokumentacja przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Z tych względów oceniono wymienione dowody jako w pełni wiarygodną podstawę dla czynienia ustaleń faktycznych.

Nadmienić trzeba, że powołana dokumentacja w pełni korelowała też z osobowymi źródłami dowodowymi. Zeznania świadka K. B. (k. 154-155) na okoliczność umocowania tego pierwszego do działania w imieniu pozwanego, pozostawania stron w stałych stosunkach gospodarczych oraz prawidłowego wykonania zobowiązań przez stronę powodową – są spójne, jak też korespondują z obrazem przebiegu zdarzeń wynikającym z dokumentacji. Należy podkreślić, iż zeznania pochodziły od osoby będącej bezpośrednim świadkiem okoliczności ustalonych w sprawie.

Sąd w całości dał również wiarę przesłuchiwanemu powodowi (k. 156-157), gdyż jego twierdzenia znalazły odzwierciedlenie w zeznaniach świadka K. B., a także innych dowodach zebranych w sprawie, w szczególności przedłożonych potwierdzeniach odbioru i dokumentacji zdjęciowej.

Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z ksiąg podatkowych pozwanego albowiem nie miał on znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a okoliczność na którą został powołany została wykazana przez stronę powodową za pomocą innych środków dowodowych.

Ponadto Sąd postanowił pominąć dowód z przesłuchania przedstawiciela pozwanej spółki albowiem pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia nie stawił się on i nie przedłożył żadnego zaświadczenia od lekarza sądowego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód swoje roszczenie przeciwko pozwanemu wywodził z łączących strony umów, których przedmiotem było podwykonawstwo w zakresie montażu reklam, tj. wykonywanie oznakowania zewnętrznego, kasetonów i banerów. Pozwana natomiast kwestionowała powództwo wskazując, że umowy zawierane były przez osobę nieuprawnioną, a wykonane prace nie zostały odebrane.

Na wstępie należy wskazać, iż strony łączyły umowy o dzieło. Stosownie do przepisu art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Przedmiotem umowy jest zatem zobowiązanie do wykonania określonego dzieła, które może mieć charakter materialny jak i niematerialny, zaś sama umowa jest umową rezultatu. W wypadku wskazanej umowy cywilnoprawnej niezbędne jest, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu. Cechą konstytutywną dzieła jest samoistność rezultatu, która wyraża się przez niezależność powstałego rezultatu od dalszego działania twórcy oraz od osoby twórcy. Jednocześnie w wypadku umowy o dzieło bez znaczenia pozostaje rodzaj i intensywność świadczonej w tym celu pracy i staranności, przy czym wykonanie dzieła zwykle wymaga określonych kwalifikacji, umiejętności i środków (nie jest to jednak warunek sine qua non). Dzieło stanowi zawsze zjawisko przyszłe, jest czymś, co w chwili zawarcia umowy nie istnieje, lecz ma dopiero powstać w jakiejś określonej przyszłości. Rezultat, o jaki umawiają się strony, musi być z góry określony. Określenie to może nastąpić przy użyciu różnych metod, jak np. z zastosowaniem obiektywnych jednostek metrycznych, przez zestawienie z istniejącym wzorem, z wykorzystaniem planów, rysunków, przez opis.

Kryterium odróżniającym umowę o dzieło od umowy zlecenia czy umowy o świadczenie usług jest właśnie pojęcie dzieła. W niniejszej sprawie dziełem było wykonanie oznakowania zewnętrznego, kasetonów i banerów reklamowych. Z samej treści stosunku prawnego łączącego strony, a także jego istoty, wynikało jednoznacznie, że przedmiotem było każdorazowo osiągniecie określonego rezultatu, który następnie był odbierany przez stronę pozwaną. Rezultat musi być określony, a jego osiągniecie musi być przez strony uważane za pewne, a nie jedynie prawdopodobne, musi być wytworem przyszłej indywidualnej działalności człowieka (por. Z. Radwański, J. Panowicz-Lipska, Zobowiązania - część szczegółowa, Warszawa 2001 r. Wydanie 3, s. 135, t. 381-382). Wszystkie te warunki spełniają zawarte pomiędzy stronami umowy. Należy także podkreślić, iż w orzecznictwie i doktrynie ugruntowane jest stanowisko, iż : „ Kodeks cywilny nie wymaga dla zawarcia umowy o dzieło szczególnej formy prawnej” (zob. G. Kozieł, Komentarz do art. 627 Kodeksu cywilnego, LEX) oraz że umowa o dzieło nie wymaga zachowania szczególnej formy, a co za tym idzie do jej zawarcia może dojść w formie ustanej lub w sposób dorozumiany (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 10 grudnia 2003 r. sygn. akt. I ACa 1144/03, OSA 2005, z. 3, poz. 14).

Strony każdorazowo za pośrednictwem wiadomości e-mail uzgadniały zakres prac oraz wysokość wynagrodzenia przysługującego powodowi. Rzecz jakiej miał dokonać przyjmujący zamówienie (powód) miała charakter zaplanowany, stanowiła konkretne, zindywidualizowane co do czasu i miejsca zadanie. Ponadto zamawiający (pozwany) miał możliwość weryfikacji wykonanego dzieła i wykonania uprawnień z rękojmi w przypadku niedotrzymania warunków uzgodnionych z wykonawcą, choć taka sytuacja nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Faktura była wystawiana dopiero po zatwierdzeniu przez odbiorcę zadania jako wykonanego lub po wykonaniu usterek i zastrzeżeń.

Strona pozwana kwestionowała co prawda umocowanie pana K. B. do reprezentacji pozwanej spółki, jednakże z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że twierdzenia te okazały się bezzasadne. Do jego zadań należało zlecanie konkretnych prac oraz zatwierdzanie ich wykonania.

W judykaturze nie budzi wątpliwości, że pełnomocnictwa można udzielić również w sposób dorozumiany (konkludentny), chyba że powinno być udzielone w formie szczególnej. Zakres umocowania udzielonego w sposób dorozumiany wynika ze znaczenia, jakie na gruncie przyjętych w stosunkach danego rodzaju zasad przypisuje się zachowaniu mocodawcy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 lipca 1992 r., I ACr 323/92 , LEX nr 307756). Jak wynika z zeznań świadka K. B. był on uprawniony do negocjowania zawieranych umów. Podczas negocjacji przekazywał on na bieżąco informacje przełożonemu (prezesowi zarządu), który te stawki akceptował bądź nie, a następnie informował kontrahenta. Faktury wystawiane z tytułu wykonanych umów były przez niego podpisywane i kierowane do księgowości. Tym samym nie może budzić wątpliwości, że był on uprawniony do reprezentowania strony pozwanej w stosunkach pomiędzy stronami, a umowy zawarte z powodem są wiążące.

Strona pozwana podnosiła również, że nie zatwierdziła prac wykonanych przez powoda w związku z czym nie należy mu się wynagrodzenie.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. to strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższe przepisy stanowią normatywną podstawę zasady kontradyktoryjności, zgodnie z którą ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. W związku z tym obowiązkiem ich jest nie tylko przedstawienie twierdzeń i wskazywanie dowodów na ich poparcie (art. 232 k.p.c.), ale również dołożenie należytej staranności, by przeprowadzenie dowodów całkowicie od nich zależnych było w ogóle możliwe. W myśl zasady zawartej w przepisie art. 6 k.c. na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 r., II PR 313/69, LEX nr 12191, OSNCP 1979, nr 9, poz. 147), a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, LEX nr 8416).

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że powód spełnił swoje świadczenie i wykonał zamówione przez stronę pozwaną prace na dowód czego przedłożył protokoły odbiorów oraz dokumentację zdjęciową. W tej sytuacji na stronie pozwanej ciąży obowiązek zapłaty umówionej ceny.

Biorąc zatem pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za zasadne w całości, o czym orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 28 462,20 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. Termin początkowy naliczania odsetek ustalono na podstawie przedłożonych przez stronę powodową faktur VAT. Należności dochodzone pozwem stały się wymagalne w pierwszym dniu po upływie terminu płatności widniejącego na ww. fakturach.

W punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. sąd orzekł o kosztach postepowania Na łączną kwotę kosztów postępowania strony powodowej złożyły się kwoty: 1 424 zł tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 3 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r. ze zm.), co daje łącznie kwotę 5 041 zł.

SSR Jolanta Brzęk