Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2018 r. w S.

odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 25 sierpnia 2017 r. Nr (...)

w sprawie M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 749/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 sierpnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazując, iż lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych orzeczeniem z 24 lipca 2017r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 grudnia 2017r., jednakże ubezpieczony nie spełnia wszystkich przesłanek do nabycia renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony w 10-leciu przed powstaniem niezdolności do pracy i przed zgłoszeniem wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy nie udowodnił łącznie 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Odwołanie od w/w decyzji w dniu 4 września 2017r. złożył M. M. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że jest osobą poważnie chorą na serce oraz cukrzycę, co w ostatnich latach uniemożliwiło mu kontynuowanie zatrudnienia. Ponadto, nie zgadza się z ustalonym przez organ rentowy wymiarem stażu ubezpieczeniowego (odwołanie k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie przepisów prawa. Dodatkowo ubezpieczony nie legitymuje się wymaganym okresem ubezpieczenia. Odwołanie ubezpieczonego nie zawiera żadnych nowych dowodów faktycznych lub argumentów prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji i uwzględniałyby odwołanie (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 19 czerwca 2017r. M. M. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1 akt rentowych). Po rozpoznaniu powyższego wniosku lekarz orzecznik ZUS z 24 lipca 2017r. stwierdził, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy. Dodatkowo wskazując, iż niezdolność do pracy istniała na dzień 12 czerwca 2017r. (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 8 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ZUS organ rentowy decyzją z 25 sierpnia 2017r., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016r. poz. 887 ze zm.) odmówił M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, iż ubezpieczony nie udowodnił wymaganego okresu ubezpieczenia. Organ rentowy podkreślił, iż w 10-leciu przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy oraz w 10-leciu przed powstaniem niezdolności do pracy okres składkowy ubezpieczonego wynosi 3 lata, 4 miesiące i 23 dni, natomiast okres nieskładkowy 1 rok, 1 miesiąc i 18 dni (decyzja organu rentowego z 25 sierpnia 2018r. k. 11 akt rentowych).

W opinii sporządzonej na zlecenie Sądu, biegłe z zakresu kardiologii, gastrologii i diabetologii rozpoznały u ubezpieczonego następujące schorzenia: przewlekłą wielonaczyniową chorobę wieńcową, stan po zawale serca ściany bocznej i dolno- przegrodowej (w 1997r.), stan po ostrym zespole wieńcowym leczonym angioplastyką prawej tętnicy wieńcowej z implantacją stentu (w 2005r.), stan po angioplastyce gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej z implantacją stentu DES (w 2016r.) i angioplastyce prawej tętnicy z implantacją dwóch stentów DES (w 2016r.). Ponadto, stwierdzono niewydolność serca NYHA II, nadciśnienie tętnicze II, cukrzycę insulinoniezależną typu II, a także refluksowe zapalenie przełyku. Opisany przebieg choroby wieńcowej wskazuje na istotną progresję choroby i pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonego na przestrzeni okresu od 1997r. do 2016r. Biegłe zgodnie uznały, że aktualny stopień zaawansowania schorzeń występujących u M. M. powoduje jego całkowitą niezdolności do pracy od dnia 14 stycznia 2016r. (opinia biegłych z zakresu kardiologii, diabetologii oraz gastrologii z 14 listopada 2017r. k. 10-10v akt sprawy).

W dziesięcioleciu przed datą 14 stycznia 2016r,, tj. od 14 stycznia 2006r. do 13 stycznia 2016r. ogólny staż ubezpieczeniowy ubezpieczonego wynosi 3 lata, 9 miesięcy i 12 dni, w tym 3 lata, 7 miesięcy i 23 dni okresów składkowych oraz 1 miesiąc, 19 dni okresów nieskładkowych. Natomiast ogólny staż ubezpieczeniowy M. M. na dzień zgłoszenia wniosku o rentę wynosi 30 lat, 6 miesięcy i 26. W tym 27 lat okresów składkowych oraz 3 lata, 6 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych (stanowisko komórki merytorycznej z 14 czerwca 2018r. k. 31 akt sprawy).

M. M. z zawodu jest ślusarzem. Początkowo pracował jako monter konstrukcji stalowych, w latach 1979-1995 jako ślusarz, a następnie w zawodzie spawacza (bezsporne, akta ZUS).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego M. M. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018r., poz.1270) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia.

Stosownie do art. 57 ust. 4 w/w ustawy ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Natomiast zgodnie z art. 58 ust. 1 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej określoną ilość lat w zależności od wieku, w którym powstała niezdolność do pracy. W przedmiotowej sprawie okres ten wynosi 5 lat, z zastrzeżeniem, że 5-letni okres zatrudnienia przypada w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Analizując okoliczności sprawy Sąd doszedł do przekonania, iż ubezpieczony nie spełnił wszystkich przesłanek do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że ubezpieczony opinią biegłych z zakresu kardiologii, diabetologii oraz gastrologii został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy. Jednakże, nie wykazał przewidzianego w art. 58 ust. 2 tej ustawy 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego przypadającego w ciągu ostatniego 10-lecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Należy wskazać, iż w 10-leciu przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. w okresie od 14 stycznia 2006r. do 13 stycznia 2016r. ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 3 lata, 9 miesięcy i 12 dni, w tym 3 lata, 7 miesięcy okresów składkowych, a także 1 miesiąc i 19 dni okresów nieskładkowych. Ogólny staż pracy ubezpieczonego na dzień zgłoszenia wniosku o rentę wynosi 30 lat, 6 miesięcy i 26 dni, w tym 27 lat okresów składkowych i 3 lata, 6 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych (k. 31 akt sprawy).

Ponadto, ubezpieczony nie udowodnił okresu składowego wynoszącego co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny, co stosownie do przepisu art. 58 ust. 4 w/w ustawy przy orzeczonej całkowitej niezdolny do pracy zwalniałoby go z konieczności wykazania 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Ogólny staż pracy ubezpieczonego na dzień zgłoszenia wniosku o rentę wynosi 30 lat, 6 miesięcy i 26 dni, jednakże udowodnione okresy składkowe wynoszą 27 lat.

W konsekwencji ubezpieczony nie spełnił wszystkich wymaganych warunków do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Sąd mając na uwadze powyższe okoliczności, a także stanowisko Sądu Najwyższego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.