Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ca 342/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Łochowski (spr.)

Sędziowie: SO Beata Janiszewska, SO Paweł Iwaniuk

Protokolant: sekr. sądowy Iwona Iwaniec

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 18 października 2012 r., sygn. akt I C 743/12

oddala apelację.

Sygn. akt IV Ca 342/13

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja powódki jest oczywiście bezzasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego, szczegółowo opisane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (k.68-69) i przyjmuje je za własne. Sąd I instancji dokonał także trafnej oceny prawnej zasadności żądania powódki, która w całości zasługuje na akceptację.

W niniejszej sprawie powódka domagała się zwrotu wyegzekwowanego świadczenia, powołując się na przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 k.c.). Powódka wskazywała na bezzasadność skierowanego przeciwko niej roszczenia, a w konsekwencji brak podstaw do wydania wobec niej nakazu zapłaty (pozew – k.2-6).

Zgodnie z art. 410 § 2 k.c. świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Nie ulega jednak wątpliwości, że gdy świadczenie zostaje spełnione w wykonaniu orzeczenia sądu, owo orzeczenie stanowi podstawę prawną świadczenia, a ten, kto je spełnił, nie może skutecznie twierdzić, że nie był do świadczenia zobowiązany, że zobowiązanie to w chwili świadczenia nie istniało ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2003 r., III CKN 1211/00, LEX nr 156476). Dopuszczenie takiej możliwości podważałoby fundamentalną zasadę związania wszystkich sądów prawomocnym wyrokiem (art. 365 § 1 k.p.c.). Wymaga przy tym wyjaśnienia, że zgodnie z art. 504 § 2 k.p.c. nakaz zapłaty, przeciwko któremu w całości lub w części nie wniesiono skutecznie sprzeciwu, ma skutki prawomocnego wyroku.

Innymi słowy, nie jest możliwe skonstruowanie skutecznego roszczenia o zwrot wyegzekwowanego świadczenia z powołaniem się na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty (tytułu egzekucyjnego), bez podważenia tego prawomocnego orzeczenia sądu.

Trafnie więc Sąd Rejonowy oddalił powództwo, jako nieznajdujące oparcia w treści art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 1 k.c.

W tym kontekście rozważania pozostałych zarzutów apelacji jest zbędne. Ewentualne naruszenie wskazanych w apelacji przepisów nie mogłoby mieć bowiem żadnego wpływu na wynik sprawy.

Dlatego też, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powódki, jako oczywiście bezzasadną.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji.

IV Ca 342/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE