Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Lucyna Pradelska-Staniczek

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności Marii Bartkowiak Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Raciborzu

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2018 r.

sprawy:

B. K. /K./

s. Z. i M.

ur. (...) w R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 180a kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 18 kwietnia 2018r. sygn. akt II K 810/17

I.zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

-w punkcie 1 w miejsce wymierzonej oskarżonemu kary ograniczenia wolności orzeka karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

-w punkcie 2 podwyższa orzeczony zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 2 (dwóch) lat;

II.w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20zł (dwadzieścia złotych) i obciąża go jedną opłatą za obie instancje w kwocie 120zł (sto dwadzieścia złotych).

SSO Lucyna Pradelska-Staniczek

Sygn. akt V.2 Ka 334/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Raciborzu wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2018r., sygn. akt II K 810/17, uznał oskarżonego B. K. za winnego tego, że w dniu 16 października 2017r. w R. na ul. (...), nie stosując się do decyzji wydanej przez Starostę (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi w zakresie kategorii A, B, C, B+E oraz C+E (numer decyzji (...).534.2011), prowadził pojazd mechaniczny (samochód ciężarowy) marki M. (...) o nr rej. (...) na drodze publicznej, tj. przestępstwa z art. 180a kk i za to na podstawie art. 180a kk w zw. z art. 34 §1 kk, art. 34 §1a pkt 1 kk i art. 35 §1 kk wymierzył mu karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Na podstawie art. 42 §1a pkt 1 kk w zw. z art. 43 §1 kk i art. 43 §3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego B. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku i zobowiązał oskarżonego do zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego miejscowo starostwa powiatowego w terminie 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 70 złotych i obciążył go opłatą w kwocie 180 złotych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator Prokuratury Rejonowej w Raciborzu i zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze. Powołując się na przepisy art. 438 pkt 3 i 4 kpk skarżonemu wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność kary zasadniczej orzeczonej za przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 180a kk w postaci 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym oraz środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku ze zobowiązaniem oskarżonego do zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego miejscowo starostwa powiatowego w terminie 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia; nie uwzględniającej stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu i uprzedniej karalności oskarżonego, w wyniku czego orzeczona kara nie spełni celów prewencji ogólnej i indywidualnej.

Na podstawie art. 437 §1 i 2 kpk skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez orzeczenie wobec oskarżonego B. K. kary bezwzględnego pozbawienia wolności w rozmiarze 6 miesięcy i orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat ze zobowiązaniem oskarżonego do zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego miejscowo starostwa powiatowego w terminie 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja oskarżyciela publicznego zasadniczo zasługiwała na uwzględnienie.

Prokurator słusznie wskazał, iż orzeczona wobec B. K. kara zasadnicza, jaki i środek karny jawią się jako niewspółmiernie rażąco łagodne w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości zarzuconego oskarżonemu czynu i jego uprzedniej karalności. Należy zgodzić się ze skarżącym, iż orzeczona kara jak i środek karny nie spełnią celów prewencji indywidualnej i ogólnej.

Sąd Rejonowy wymierzając karę ograniczenia wolności miał na względzie to, iż oskarżony wyraził szczery żal i skruchę i podał powody, dla których krytycznego dnia siadł za kierownicą, a powody te zdaniem Sądu nie zasługują na potępienie i w tym stanie rzeczy orzeczenie kary pozbawienia wolności byłoby w stosunku do oskarżonego zbyt surowe.

Z zapatrywaniami Sądu Rejonowego nie sposób się zgodzić. Orzeczone przez Sąd Rejonowy kara i środek karny, ani nie uwzględniają stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, ani też nie uwzględniają celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie winny w stosunku do niego spełnić, ani też nie spełniąją swoich celów w zakresie prewencji ogólnej, poprzez kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa.

Wskazać należy, iż oskarżony B. K. był w przeszłości jedenastokrotnie karany, w tym dwukrotnie za czyny z art. 180a kk – wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 28 stycznia 2016r. sygn. akt III K 666/15 na karę grzywny oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 7 kwietnia 2016r. sygn. akt II K 150/16 na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Okoliczność, iż dopuścił się kolejnego występku z art. 180a kk, a więc tego samego rodzajowo i to w niespełna dwa lata po ostatnim skazaniu na karę wolnościową (kilka miesięcy po wykonaniu wymierzonych kar), bez wątpienia świadczy o tym, iż orzeczone uprzednio wobec niego kary nie spełniły swoich celów w zakresie prewencji indywidualnej. Jak słusznie podnosi skarżący dotychczasowy sposób życia oskarżonego, w szczególności jego uprzednia wielokrotna karalność, w tym za takie same rodzajowo występki, wskazuje na ewidentną niechęć do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego.

Orzeczone uprzednio wobec oskarżonego kary, w tym o charakterze wolnościowym nie przyniosły skutków wychowawczych, albowiem B. K. w dalszym ciągu nie przestrzega porządku prawnego. Można zatem uznać, iż jego stopień demoralizacji postępuje i dlatego też konieczne jest odizolowanie oskarżonego od społeczeństwa. Zdaniem Sądu odwoławczego aktualnie jedynie kara bezwzględna pozbawienia wolności spełni swoje funkcje w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Oskarżony nie wykazuje woli zmiany swojego nagannego postępowania, stąd też by odpowiednio oddziaływać na jego postawę w przyszłości konieczne jest wymierzenie mu kary o charakterze izolacyjnym.

Dlatego też Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 orzekając w miejsce orzeczonej wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności, karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, iż wnioskowana przez Prokuratora kara w wymiarze 6 miesięcy stanowiłaby zbytnią dolegliwość.

Kara 4 miesięcy bezwzględnej kary pozbawienia wolności spełni swoje cele i wdroży oskarżonego w przestrzeganie porządku prawnego, uzmysławiając mu naganność postępowania, a których to celów nie osiągnęły kary o charakterze wolnościowym.

Tymi samymi względami kierował się Sąd odwoławczy podwyższając wymiar orzeczonego środka karnego. Zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony na okres 1 roku, wraz ze zobowiązaniem do zwrotu posiadanego prawa jazdy, jest środkiem karnym rażąco łagodnym. Środek karny orzeczony w minimalnym wymiarze nie spełni bowiem w stosunku do oskarżonego celów wychowawczych i zapobiegawczych, a także nie zrealizuje celu społecznego oddziaływania i nie uczyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Tylko środek karny orzeczony w wymiarze wyższym niż minimalny odniesie efekt wychowawczy względem oskarżonego, który stale, mimo dawanych mu kolejnych szans, wkracza na drogę przestępstwa. Dodatkowo wskazać należy, iż dnia 16 października 2017 roku oskarżony poruszał się samochodem ciężarowym, którego stan techniczny zagrażał bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Z naprowadzonych względów podwyższono orzeczony zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 2 lat.

W pozostałym zakresie wyrok, jako słuszny, utrzymano w mocy. Oskarżonego obciążono kosztami za postępowanie odwoławcze, tj. wydatkami w kwocie 20 złotych oraz jedną opłatą za obie instancje w kwocie 120 złotych.

SSO Lucyna Pradelska - Staniczek