Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Zenon Stankiewicz

protokolant: protokolant sądowy - stażysta Renata Szczegot

przy udziale prokuratora Teresy Pakieły

po rozpoznaniu dnia 24 kwietnia 2018 r.

sprawy B. L., syna M. i A., ur. (...) w W. oskarżonego o przestępstwa z art. 207 § 1 kk, art. 245 kk w zw. z art. 12 kk, art. 190a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżyciela posiłkowego oraz obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 9 maja 2017 r. sygn. akt II K 633/12

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych
w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Otwocku na rzecz adw. A. K. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za reprezentowanie oskarżycielki posiłkowej w instancji odwoławczej oraz podatek od towarów i usług.

Sygn. akt VI Ka 1145/17

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 24 kwietnia 2018r.

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 9 maja 2017r. został zaskarżony przez obrońcę oskarżonego oraz oskarżyciela posiłkowego. Niniejsze uzasadnienie sporządzone jest na wniosek obrońcy.

Apelacja obrońcy jest bezzasadna. Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, nie dopuszczając się dowolności w ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta, dokonana
z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy
i doświadczenia życiowego, nie wykracza poza ramy sędziowskiego uznania, nakreślone w art. 7 kpk. Zarzuty środka odwoławczego sprowadzają się
w sposób oczywisty do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu, wyczerpująco uargumentowanymi w uzasadnieniu orzeczenia.

Bezzasadny jest zarzut, jakoby Sąd orzekający dopuścił się obrazy przepisu art. 5§2 kpk poprzez rozstrzygnięcie nasuwających się w sprawie wątpliwości wyłącznie na niekorzyść oskarżonego. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał przecież Sąd, iż z uwagi, najogólniej rzecz określając, zaangażowanie emocjonalne mijającej się z prawdą oskarżycielki posiłkowej dał jej wiarę – właśnie po myśli wskazanego przepisu – jedynie w zakresie znajdującym potwierdzenie w innych dowodach. Najwyraźniej też skarżąca wydaje się nie dostrzegać, że kierowanie się wskazaną regulacją prawną legło u podstaw częściowego uniewinnienia oskarżonego oraz zmiany opisu czynu zarzuconego na łagodniejszy, oparty na dowodach o charakterze bezspornym – o czym niżej.

Chybione jest też zarzucanie Sądowi dokonania dowolnej, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, oceny zebranych dowodów. W istocie bowiem niekorzystne dla oskarżonego ustalenia oparto na podstawie nie budzących wątpliwości dowodów z bilingów połączeń telefonicznych (k. 191- 382 akt sprawy) oraz dostarczonych przez niego samego zapisów wysyłanych do pokrzywdzonej sms-ów (k. 573-580). Na ich to podstawie ustalił Sąd Rejonowy min., że oskarżony w dniu 21 sierpnia 2011r. telefonował do pokrzywdzonej 25 razy w godzinach od 13.25 do 22.11. M. A. odebrała jedno, 14 sekundowe połączenie, pomimo to oskarżony dzwonił do niej jeszcze 12 razy. 22 sierpnia 2011r. w godz. od 10.21 do 23.26 telefonował 31 razy, z czego pokrzywdzona odebrała jedno. Następnego dnia zatelefonował do niej 44 razy. Jak ustalił Sąd, w inkryminowanym czasie oskarżony wykonał do żony 1808 połączeń telefonicznych i pozostawił jej 575 wiadomości głosowych. W okresie od 1 grudnia 2011r. do 6 lutego 2012r. 23-krotnie telefonował też do J. G., pozostawiając mu 8 wiadomości. Z uwagi na silne skonfliktowanie z tym ostatnim, podejrzewanym o utrzymywanie intymnych kontaktów z żoną oskarżonego, nie sposób negować nacechowanego złą wolą zachowania sprawcy, sprowadzającego się – z uwagi na powtarzalność – do nękania, w rozumieniu przepisu art. 190a§1 kk. Fakt zaś śledzenia pokrzywdzonych potwierdza w istocie sam oskarżony, pomimo deklarowanego nie przyznawania się do popełnienia przestępstwa. Oczywiście trafnie rekapituluje Sąd Rejonowy dokonane ustalenia, wywodząc, że natarczywość podejmowanych przez oskarżonego działań, w warunkach oczywistego skonfliktowania z pokrzywdzonymi, wzbudzała w nich poczucie zagrożenia.

Konkludując, środek odwoławczy nie dostarcza podstaw do uniewinnienia oskarżonego; nie wskazuje też na jakiekolwiek przesłanki przemawiające za koniecznością uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Należało zatem utrzymać orzeczenie w mocy.