Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: po sekr. Paulina Rucka

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Doroty Krzyny

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 29 sierpnia 2018 roku sprawy:

R. M. , syna R. i K. zd. O., urodzonego w dniu (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 1 czerwca 2017r. do 1 stycznia 2018r. w Szczytne przy ul. (...), woj. (...), uporczywie nękał A. M. i J. M. w ten sposób, że przychodził do ich miejsca zamieszkania o różnych porach dnia i nocy i będąc na klatce schodowej, kopał i uderzał rękoma w drzwi wejściowe mieszkania, wypowiadając przy tym słowa wulgarne i obelżywe, żądał wpuszczenia do środka, żądał pieniędzy oraz papierosów w zamian za oddalenie się, co wzbudziło u wymienionych uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszyło ich prywatność

tj. o czyn z art. 190a §1 k.k.

I. oskarżonego R. M. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 190a §1 k.k. skazuje go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony R. M. jest 42 letnim, wielokrotnie karanym za przestępstwa i wykroczenia, nieposiadającym stałego miejsca zamieszkania bezrobotnym. Wymieniony stale przebywa na terenie S., gdzie na ul. (...) zamieszkuje jego brat J. M. wraz z żoną A. M..

Oskarżony w okresie od 1 czerwca 2017r. do 1 stycznia 2018r. uporczywie nękał A. M. i J. M. w ten sposób, że przychodził do ich miejsca zamieszkania o różnych porach dnia i nocy i będąc na klatce schodowej kopał i uderzał rękoma w drzwi wejściowe mieszkania, wypowiadając przy tym słowa wulgarne i obelżywe, żądał wpuszczenia do środka, żądał pieniędzy oraz papierosów w zamian za oddalenie się.

Takie zachowanie oskarżonego wzbudziło u wymienionych uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszyło ich prywatność

dowody : wyjaśnienia oskarżonego R. M. k.132, zeznania : J. M. k.57, A. M. k.11-12, D. B. k.55v, J. S. k.60v-61, A. D. k.72v, dokumenty : pismo SR w Szczytnie z wnioskiem pokrzywdzonej A. M. k.1-3, protokoły zatrzymania oskarżonego k.6-7,99-101, informacja z rejestru interwencji wobec oskarżonego k.13-19, wnioski o ukaranie w sprawach o wykroczenia k. 21-33, informacja o prowadzonych postępowaniach w sprawach o wykroczenia k.34-49, dane o karalności k.63-70, odpisy wyroków k.83-90.

Oskarżony R. M. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa.

Sąd zważył, co następuje :

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że oskarżony R. M. dopuścił się zarzucanego mu czynu, a działanie jego było zawinione. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które wyłączałyby winę oskarżonego, bądź też w inny sposób wykluczały jego odpowiedzialność karną. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, potwierdzając postawiony mu zarzut, negując jedynie, aby kopał i uderzał rękoma w drzwi. Wyjaśnienia oskarżonego, poza wskazanym fragmentem, zasługują na wiarę, znajdują bowiem potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, tj. w wiarygodnych zeznaniach pokrzywdzonych J. M. i A. M., zeznaniach dzielnicowego dla ich miejsca zamieszkania, świadka D. B., zeznaniach sąsiadów J. S. i A. D. oraz niekwestionowanych, a przez to również wiarygodnych dokumentach w postaci: protokołów zatrzymania oskarżonego, informacji z rejestru interwencji wobec oskarżonego. W świetle tych dowodów fakt nękania przez oskarżonego brata i szwagierki w sposób opisany powyżej jest niepodważalny i bezdyskusyjny.

W konsekwencji Sąd uznał, że oskarżony swym czynem wyczerpał znamiona występku z art. 190 a §1 k.k.

Na rozprawie oskarżony, po złożeniu wyjaśnień, wniósł o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd, mając na uwadze przyznanie się oskarżonego do winy, brak sprzeciwu prokuratora i pokrzywdzonych oraz uznając, że okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości, przychylił się do wniosku oskarżonego i za powyższy czyn, na podstawie art. 190a §1 k.k. wymierzył mu wnioskowaną karę.

Przy wymiarze kary jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do winy. Jako okoliczność obciążającą przyjęto dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego i uporczywość w naruszaniu prawa (dane o karalności k.63-70, wnioski o ukaranie w sprawach o wykroczenia k. 21-33, informacja o prowadzonych postępowaniach w sprawach o wykroczenia k.34-49, odpisy wyroków k.83-90). Sąd miał tu na względzie także to, że oskarżony całkowicie świadomie złamał prawo – doskonale wiedział, że jego naganne zachowanie nie jest akceptowane przez pokrzywdzonych, a mimo to kontynuował je wobec nich, przez co musiał zdawać sobie sprawę, że wzbudza u wymienionych uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i narusza ich prywatność.

Uwzględnienie powyższych okoliczności, zdaniem Sądu, wskazuje, że wymierzona zgodnie z wnioskiem oskarżonego kara jest adekwatna do stopnia szkodliwości społecznej popełnionego przestępstwa, jak i do stopnia winy oskarżonego.

Taki wymiar kary, w ocenie Sądu, spełni swe zapobiegawcze i wychowawcze cele w stosunku do oskarżonego oraz uwzględniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wpłynie na wyrobienie w nim prawidłowych postaw, umacniając poszanowanie prawa.

Z uwagi na złą sytuację materialną oskarżonego Sąd zwolnił go w całości od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.